Γράφει
η κυριακάτικη «Αυγή» σε ανάλυσή της για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ: «Το
κρίσιμο σημείο που διαχωρίζει αποχρώσεις ή και προκαλεί διαφωνίες είναι
η αναζήτηση χρυσής τομής μεταξύ δύο καταστάσεων. Αφενός της υποχρέωσης
να ολοκληρωθεί το έργο που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ υπό αντίξοες συνθήκες, να
βγάλει τη χώρα από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Αφετέρου, να
παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα που θα είναι ο
κύριος εκφραστής των λαϊκών στρωμάτων». Πώς μεταφράζονται αυτά τα
...ΣΥΡΙΖΑίικα στην κοινή ελληνική γλώσσα; Οτι στο κυβερνών κόμμα
προβληματίζονται για το πώς θα διατηρήσουν την ικανότητα, από τη μία να
προωθούν τα αντιλαϊκά μέτρα που χρειάζεται το κεφάλαιο για να ανακάμψει,
και από την άλλη να χειραγωγούν και να ενσωματώνουν τη λαϊκή
δυσαρέσκεια. Πάνω εκεί προσπαθεί να ισορροπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να
παραμείνει μια αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη διαχείρισης για το αστικό
πολιτικό σύστημα.
... της «ΣΥΡΙΖΑίικης» γλώσσας
Γράφει
επίσης η «Αυγή»: «Ορισμένες φωνές τονίζουν δε τη σημασία τού να
εκπροσωπηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ και νέα (σε ηλικία και νοοτροπία)
επιχειρηματικά στρώματα που δεν έχουν τις δουλειές του παλιού
οικονομικού συστήματος. Υπενθυμίζουν, μάλιστα, ότι αυτά τα στρώματα
είχαν στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ αρχικά και ότι δεν ζητούν παρά ένα ορθολογικό
και δίκαιο περιβάλλον λειτουργίας και επίλυσης προβλημάτων, και όχι
ειδικές χάρες». Τι σημαίνει αυτό; Οτι η κυβέρνηση θέλει να αναδιανείμει
την επιχειρηματική πίτα και σε «καινούργια τζάκια», που τη στήριξαν στην
ανάληψη της διακυβέρνησης και τώρα ζητάνε να «πληρωθούν» το αντίτιμο.
Γεγονός που γεννά τριβές και αντιστάσεις από ορισμένα άλλα, παλιά
επιχειρηματικά τζάκια. Κάπως έτσι εξηγείται η «κλάψα» του ΣΥΡΙΖΑ ότι τον
πολεμούν «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα», που τα πήγαιναν καλά με τις
προηγούμενες κυβερνήσεις. Αν και ...κρυπτογραφημένα, τα λένε όλα μόνοι
τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι και η εφημερίδα τους.
Αδιαπραγμάτευτη
Αποφασισμένα
να δώσουν τον «νυν υπέρ πάντων» αγώνα για την «αδιαπραγμάτευτη» - όπως
λένε - θέση της Ελλάδας στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ, δηλώνουν τα
κυβερνητικά στελέχη, λίγες μόλις μέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής της Ρώμης.
Εκεί όπου θα συζητηθεί η μελλοντική μορφή της ιμπεριαλιστικής ένωσης,
με τα σενάρια για «ΕΕ πολλών ταχυτήτων» να δίνουν και να παίρνουν. Ο
ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε το στίγμα πριν από λίγες μέρες, όταν έγραφε
ότι δεν πρέπει να περάσουν τα σενάρια που αφήνουν κάποια καπιταλιστικά
κράτη πίσω στον ανταγωνισμό και μεγαλώνουν την ανισομετρία στο εσωτερικό
της διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, δείχνοντας ιδιαίτερη «αγωνία»
για τα ζητήματα της οικονομικής ένωσης («για τον διαμοιρασμό» της
χασούρας, όπως έγραψε μέσα στο Σαββατοκύριακο ο Δραγασάκης) και τη
Συνθήκη Σένγκεν. Σαν «ηχώ» ακούγονται και οι θέσεις των άλλων αστικών
κομμάτων γι' αυτό το θέμα: Η ΝΔ επίσης μιλάει για «σταθερή προσήλωση»
στη διασφάλιση της θέσης της Ελλάδας στο «σκληρό πυρήνα», το ίδιο το
ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Βλέπετε, καλοί οι «καβγάδες» που αποσκοπούν στον
εγκλωβισμό του λαού, υπαρκτές και οι επιμέρους διαφορές, αλλά σε ό,τι
αφορά τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης, η θέση όλων των
αστικών κομμάτων είναι... αδιαπραγμάτευτη.
Κλεμμένος πλούτος
Σύμφωνα
με τη λίστα του περιοδικού Forbes, η λίστα με τους δισεκατομμυριούχους
σε όλον τον κόσμο αυξήθηκε το 2016 κατά 13% σε σχέση με την προηγούμενη
χρονιά και η συνολική τους περιουσία κατά 18%, φτάνοντας τα 7,67
τρισεκατομμύρια δολάρια. Οι ΗΠΑ έχουν τους περισσότερους
δισεκατομμυριούχους (565), με δεύτερη την Κίνα (319). Ακολουθούν η
Γερμανία (114), η Ινδία (101) και η Ρωσία (96). Ανάμεσα στους πρώτους
2.000 της λίστας Forbes βρίσκονται και αρκετοί Ελληνες. Ανεξάρτητα
πάντως από εθνικότητες, αν κάτι προκύπτει σαν συμπέρασμα είναι ότι ο
ασύλληπτος πλούτος που παράγεται, συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων, που
αυξάνουν τις περιουσίες των ίδιων και των επιχειρηματικών τους ομίλων,
όταν στα ίδια τα κράτη τους το ποσοστό του εργατικού - λαϊκού
εισοδήματος στον ετήσια παραγόμενο πλούτο μειώνεται. Και να σκεφτεί
κανείς ότι ούτε ένα ευρώ από αυτά που καταγράφουν στα περιουσιολόγιά
τους οι ζάμπλουτοι επιχειρηματίες δεν είναι δικό τους, αλλά κλεμμένος
πλούτος των εργαζομένων και του λαού, ο οποίος θα μπορούσε και με το
παραπάνω να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες που διαρκώς
διευρύνονται.
Η μαστούρα ως ψυχαγωγία!
Μπροστά
στο 1ο Συνέδριό της, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάζεται «θέσεις για τα
δικαιώματα της νέας γενιάς». Ανάμεσα σε αυτά που τοποθετεί σε περίοπτη
θέση, είναι και η νομιμοποίηση της κάνναβης, αν κρίνουμε από αυτά που
λέει ο Κώστας Τσούκαλης, μέλος της Επιτροπής Δικαιωμάτων της Νεολαίας
ΣΥΡΙΖΑ, σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Η χρήση κάνναβης για βιομηχανικούς
σκοπούς πρέπει αυτονόητα να επιτρέπεται για την παραγωγική ανασυγκρότηση
της οικονομίας. Το ίδιο και για ιατρικούς λόγους εξάλλου (...) Οσο για
την ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης, πρέπει να καταστεί σαφές, η
απαγόρευση και οι αυστηρές ποινές δεν έχουν συμβάλει ποτέ και πουθενά
για την αντιμετώπιση του προβλήματος». Με άλλα λόγια, στα «δικαιώματα»
της νέας γενιάς η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει και την πλήρη νομιμοποίηση
της μαστούρας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αποδίδει και ψυχαγωγικό (!) ρόλο
στην κάνναβη, ενθαρρύνοντας σχεδόν τους νέους να δοκιμάσουν κι αυτόν τον
«εναλλακτικό» τρόπο διασκέδασης. Κατά τ' άλλα, ο Κ. Τσούκαλης
ισχυρίζεται ότι «τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι είμαστε υπέρ της
"ναρκω-κουλτούρας"»!
Ριζοσπάστης
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου