Γαρνιτούρα

Στο συνέδριο του «Economist» μίλησε χτες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, και ανάμεσα σε άλλα είπε για τη 2η «αξιολόγηση» ότι «κανείς δεν περίμενε περαιτέρω μέτρα για το χρέος σε αυτή τη φάση», καθώς ήταν γνωστό πως «τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα εξειδικεύονταν στο τέλος του προγράμματος, το 2018». Θυμίζουμε ότι προσερχόμενος στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ είχε πει και αυτός ότι «το 2018 θα δούμε αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο», αποκαλύπτοντας ότι «είχαμε καταλήξει σε συμφωνία (σ.σ. από το προηγούμενο Γιούρογκρουπ), αλλά η Ελλάδα ζήτησε άλλες τρεις εβδομάδες για επικοινωνιακούς λόγους». Οι ομολογίες αυτές και οι παραδοχές δεν θα είχαν την παραμικρή αξία, αν δεν αποκάλυπταν ότι το παιχνίδι παίζεται με σημαδεμένη τράπουλα από την κυβέρνηση και τους εταίρους της σε βάρος του λαού. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το θέατρο με το οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να δραματοποιήσει τη διαπραγμάτευση, λέγοντας ότι δεν θα δεχόταν τίποτα λιγότερο από μια «καθαρή λύση» για το χρέος, για να αποσπάσει τη συναίνεση ή την ανοχή του λαού στα «προαπαιτούμενα» που είχαν ήδη ψηφιστεί, στο όνομα της διευθέτησης του χρέους. Αλλωστε, σ' αυτά τα «προαπαιτούμενα» έριξε το βάρος και χτες ο Γ. Χουλιαράκης, λέγοντας ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και να μειωθούν τα φορολογικά βάρη, πρωτίστως για το κεφάλαιο, «ώστε ο προϋπολογισμός να καταστεί πιο αναπτυξιακός». Ολα τα άλλα είναι απλά «γαρνιτούρα»...

Εκμετάλλευση... 

 

Στα «κάγκελα» βγήκαν χτες διάφορα αστικά επιτελεία, με αφορμή την έρευνα κάποιου «Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών», που ανακοίνωσε ότι δουλεύουμε 203 μέρες το χρόνο για να πληρώνουμε τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές. Η έρευνα ισχυρίζεται ακόμα ότι σε σχέση με το 2006 οι Ελληνες δουλεύουν δυο επιπλέον μήνες «για να πληρώσουν το κράτος» και «τις κοινωνικές εισφορές, για τις οποίες εργαζόμαστε πλέον 82 μέρες, έναντι μόλις 64 τον προηγούμενο χρόνο», όπως έγραψε η «Καθημερινή». Κατά τα αναμενόμενο, τα στοιχεία αξιοποιήθηκαν από τη ΝΔ για να αποδείξει ότι η κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους για να συντηρεί ένα «μεγάλο» και «κοστοβόρο» κράτος, όταν αποδεδειγμένα η αύξηση των φόρων και η μείωση των δαπανών που αφορούν τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι διάφορες υποδομές, περιέχονται εξίσου στο αντιλαϊκό μείγμα της κυβέρνησης, όπως άλλωστε και της ΝΔ. Με αφορμή την έρευνα, η ΝΔ πρόβαλε επίσης ως «εθνικό στοίχημα» τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των εργοδοτικών εισφορών, για τα οποία δεσμεύεται και η κυβέρνηση.

... όλο το χρόνο

 

Σε κάθε περίπτωση, είτε με τη μία είτε με την άλλη ανάγνωση τέτοιων ερευνών, ζητούμενο για το κεφάλαιο παραμένει να στρατεύσει τους εργαζόμενους στους δικούς του στόχους, κρύβοντας το βασικό: Οτι με οποιοδήποτε από τα «μείγματα» του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να δουλεύουν 365 μέρες το χρόνο για τα κέρδη των καπιταλιστών. Και ότι αποστολή του κράτους, για τη «συρρίκνωση» του οποίου κόπτονται τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΝΔ, δεν είναι βέβαια να εξασφαλίζει δωρεάν και υψηλού επιπέδου κοινωνικές παροχές από τη φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, αλλά να υπερασπίζεται την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, αναδιανέμοντας τα φορολογικά έσοδα για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων και στραπατσάροντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο από κοινωνικά δικαιώματα, παροχές και υπηρεσίες.

Φως φανάρι

 

«Τόσο μεγάλο έργο και να μην κρύβεται τίποτα από πίσω;», «Ακουσα ότι πάνω από 3.000 άνθρωποι δουλεύουν στον TAP. Πολύ καλό ακούγεται για να μην παίζει και κάτι άλλο», «TAP αγωγός καλής ενέργειας». Με αυτά και άλλα συνθήματα και με την προβολή του «κοινωνικού έργου» και της προσφοράς στις «τοπικές κοινωνίες», η εταιρεία διαχείρισης του αγωγού ΤΑΡ διαφημίζει αυτές τις μέρες στην τηλεόραση το «καλό που δεν κρύβεται», όπως λέει, από το πέρασμα του αγωγού στη Β. Ελλάδα. Βέβαια, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια να «παίξουν» με τις εύλογες ανησυχίες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και να «γλυκάνουν» το λαό της περιοχής με «καθρεφτάκια», εκείνο που πραγματικά δεν κρύβεται με τίποτα, είναι ότι ο εν λόγω αγωγός, όπως και τα υπόλοιπα ενεργειακά σχέδια, μόνους ωφελημένους έχουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ κάθε άλλο παρά υπηρετούν τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Το αντίθετο συμβαίνει, αφού η πείρα επιβεβαιώνει ότι οι θέσεις εργασίας για τις οποίες «καμαρώνουν», είναι με πετσοκομμένα δικαιώματα, ενώ την ώρα που δίπλα τους περνάνε οι διάδρομοι φυσικού αερίου και Ενέργειας, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής συνεχίζουν να βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια. Ακόμα περισσότερο, βέβαια, εκείνο που δεν κρύβεται είναι ότι οι διαδρομές των αγωγών, όπως και του συγκεκριμένου, βρίσκονται στο επίκεντρο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας στην περιοχή, «ανοίγοντας» την πόρτα σε επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Ριζοσπάστης