Η κατακλυσμιαία τρικυμία λόγω ημιμάθειας
και αποσπασματικών ιστορικών πληροφοριών που βρίσκονται ατάκτως
ειρημένες στο κοινωνικό υποσυνείδητο, συνταξιδεύοντας μαζί με
διαφημίσεις για σερβιέτες, υβριδικά αυτοκίνητα, και βιταμίνες ανάτασης
της μίζερης καθημερινότητας, δεν θα μπορούσε να είχε άλλο αποτέλεσμα από
το πολιτικά πρωτόγονο διονυσιακό ξέσπασμα των μακεδονομάχων της
πλατείας συντάγματος.
γράφει ο Χρήστος Μιάμης
Η εθνική υπερηφάνεια έχει διαχρονικά ένα
ιδιάζων χαρακτηριστικό : ερεθίζεται εύκολα. Δεν χρειάζονται εμπνευσμένοι
ομιλητές, ούτε στοιχειοθετημένος πολιτικός και ιστορικός λόγος. Αρκεί
ένα σύνθημα , μια βοή, που να ενώνει την μάζα υπό το κίβδηλο καθεστώς
μιας κατασκευασμένης ενότητας υπό την ψευδή ομοιομορφία της εθνικής
συμπόρευσης, καταργώντας πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαφορές.
Όλα τότε μοιάζουν ίδια και ασάλευτα, εντός των φρενηρών ρυθμών του
καρουζέλ της πραγματικότητας.
Ποιος όμως στ’ αλήθεια δεν κατανοεί την
ανάγκη του κόσμου να αναζητήσει και να ταυτιστεί με μια πραγματικά
μεγάλη αφήγηση, με ένα μεγάλο όνειρο, να ατενίσει τον ανοικτό ορίζοντα
περάν των ατομικών και συλλογικών δεσμών ; Είναι κατανοητό και ιστορικά
και κοινωνικά δικαιολογημένο. Ταυτόχρονα όμως είναι αλυσιτελές, είναι
αδιέξοδο, ακριβώς γιατί τα σύνορα ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο
φαντασιακό, στα πλαίσια του εθνικού παροξυσμού, παύουν να υφίστανται και
ο ανερμάτιστος και άλογος συναισθηματισμός κατακλύζει τα πάντα.
Η ιστορία εξάλλου είναι ένα εξαιρετικά
σύνθετο φαινόμενο. Εξελίσσεται δυναμικά, μέσα από αντιφάσεις,
αντιθέσεις, πολεμικές συρράξεις, ήττες, νίκες και συνθηκολογήσεις. Την
ιστορία συνήθως την γράφουν οι νικητές, ενώ τον λογαριασμό τον πληρώνουν
οι ηττημένοι. Οι ηττημένοι βρίσκονται συνήθως στην όχθη του
μεροκάματου, στην πλευρά αυτών που η κάθε ημέρα της ζωής τους είναι
απελπιστικά ίδια με την προηγούμενη και αφόρητα όμοια με την επόμενη.
Ο εθνικισμός αποτελεί για αυτό τον κόσμο,
αφροδισιακό και ταυτόχρονα υπνωτικό, ώστε να λησμονήσει τις
αλλεπάλληλες ατομικές και συλλογικές ήττες του. Όταν υποκλίθηκε στον
εργοδότη που του έκοψε το μισθό λόγω κρίσης, όταν στήθηκε στην ουρά για
να πληρώσει το κάθε είδους χαράτσι, όταν είδε να ξεπουλιέται όλη η
Μακεδονία τα λιμάνια της και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της σε κάθε
λογής επενδυτές, και σιώπησε. Καθώς ως γνωστόν το κεφάλαιο δεν
αναγνωρίζει σύνορα αυτό το προνόμιο για κάποιο περίεργο λόγο, πιστώνεται
μόνο σε αυτούς που πραγματικά δεν τα χρειάζονται : στους απόκληρους
αυτού του κόσμου.
Ο αντίλογος γνωστός : Άλλο πράγμα η
φιλοπατρία και άλλο ο εθνικισμός και ο φασισμός. Ενδιαφέρουσα
παρατήρηση, ωστόσο είναι μια παρατήρηση θεωρητικού τύπου καθώς είναι
πολύ πιο εύκολο από όσο νομίζετε ένας Χίτλερ ή κάποιος που του μοιάζει,
να επιβάλλει τον φασισμό υπό την μαρκίζα της φιλοπατρίας και οι μάζες να
ακολουθήσουν, όπως ακριβώς ακολουθούν το ρεύμα του ποταμού τα ψόφια
ψάρια. Οι λαοί, οι άνθρωποι που πουλάνε το σώμα τους, την υγεία τους και
το μυαλό τους για να ζήσουν, δεν έχουν κανένα λόγο να υπερασπίζονται
την πατρίδα των καταπιεστών τους, δεν έχουν κανένα λόγο να μικραίνουν
και ευτελίζουν την ιστορία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού,
επιτρέποντας την επικράτηση ενός χυλού από βυζαντινά σύμβολα,
αρχαιοελληνικές στολές και ναζιστικά συνθήματα.
Η γραφικότητα δεν είναι ενδημική
κατάσταση. Απορρέει από την άγνοια και την ημιμάθεια που αποτελεί το
όπλο των κυριάρχων ελίτ ώστε να αυξομειώνουν την ένταση του εθνικισμού
κατά το δοκούν. Όταν δεν γνωρίζεις ιστορία, όταν αγνοείς βασικές
ημερομηνίες, όταν είσαι αδιάφορος για τις ιστορικές πηγές, όταν
διαβάζεις την ιστορία με σκοπό την προειλημμένη δικαίωση της
ανωτερότητας του έθνους σου, τότε ο φασισμός έχει ήδη μπει από το
παράθυρο. Εξάλλου ποτέ δεν θα χτυπούσε την πόρτα. Ίσως απλά να την
γκρέμιζε…
Το παιχνίδι είναι στημένο και είναι τόσο
παλιό όσο και η ιστορία των ανθρώπων στην γη. Η άβουλη μάζα από οπλίτες
μπαίνει στην πρώτη την γραμμή για να υπερασπιστεί μια πατρίδα που ποτέ
δεν της άνηκε πραγματικά. Μια πατρίδα που την έχουν συλήσει οι ελίτ, οι
ίδιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ που τώρα προσπαθούν για πολλοστή
φορά να ξαναμοιράσουν τα Βαλκάνια χαράσσοντας τα σύνορα με το αίμα των
λαών.
Αν ωστόσο ακόμη επιμένετε περί της
φιλοπατρίας και περί της ελληνικότητας των πάντων υπάρχει τρόπος να
αποδείξετε : Ζητήστε την απόσυρση των νατοϊκών στρατευμάτων από την χώρα
διαδηλώνοντας με συνθήματα όπως : η Σούδα είναι ελληνική και όχι
αμερικανική, το Άκτιο είναι ελληνικό και όχι αμερικανικό, το λιμάνι του
Πειραιά είναι ελληνικό και όχι κινέζικο, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης
είναι ελληνικό και όχι γαλλικό, τα αεροδρόμια της χώρας είναι ελληνικά
και όχι γερμανικά.
Στην συνέχεια ασχοληθείτε και με την
FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και τους εκεί
γραφικούς μακεδονομάχους αν στα αλήθεια πιστεύετε ότι απειλούν τον
αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική ιστορία, που
διατείνεστε ότι γνωρίζετε.
Ευτυχώς που η μικρότητα του παρόντος και η
μικρόνοια των συγχρόνων, δεν είναι σε θέση να απειλήσει την
οικουμενικότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
https://theradicalmarxismproject.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου