Στάζουν μέλι...
«Με
Τσίπρα - Τσακαλώτο όλα έγιναν πιο εύκολα», είχε πει πριν από λίγες
μέρες ο Γ. Ντάισελμπλουμ, κάνοντας απολογισμό της θητείας του ως
προέδρου του Γιούρογκρουπ και απονέμοντας τα εύσημα στην κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Την Τρίτη ήρθε η σειρά του πρέσβη των ΗΠΑ, που σε
συνέντευξή του εξήρε ξανά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την αφοσίωσή
της στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Είπε επιπλέον ότι η κυβέρνηση «έχει
κάνει σημαντική πρόοδο σε ζητήματα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων» και
ότι η Ελλάδα «έχει αποδείξει την ικανότητά της να συμμορφωθεί με τις
απαιτήσεις της τρόικας». Χτες, σε παρόμοιους τόνους, ο επί μια 6ετία
επικεφαλής του EuroWorking Group, Τ. Βίζερ, διαπίστωσε ότι τα πράγματα,
σε σχέση με την υλοποίηση του «προγράμματος», «βελτιώθηκαν ανέλπιστα τον
τελευταίο χρόνο...», και ότι αυτό «δεν συνέβη στην Ελλάδα με καμιά άλλη
κυβέρνηση». Αυτές είναι μερικές μόνο από τις τοποθετήσεις αξιωματούχων
της ΕΕ και των ΗΠΑ, που στάζουν μέλι για την κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας
την αποφασιστικότητά της στην προώθηση της αντεργατικής - αντιλαϊκής
πολιτικής.
... για «το δέκα το καλό»
Οι
ατάκες αυτές δίνουν απάντηση σε κάθε υπουργό και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ
που εξακολουθεί να προπαγανδίζει ότι η κυβέρνηση αποτελεί το αντίπαλο
δέος του «νεοφιλελευθερισμού», ότι «λερώνει τα χέρια της» για να έρθουν
καλύτερες μέρες και άλλα παρόμοια. Με κάθε ευκαιρία, οι εκπρόσωποι του
κεφαλαίου λένε ότι η κυβέρνηση αποτελεί «το δέκα το καλό» για τις
στοχεύσεις τους. Ομως, όσους λόγους έχουν αυτοί να μένουν
ικανοποιημένοι, άλλους τόσους έχουν και οι εργαζόμενοι να
ανασκουμπώνονται, να οργανώνονται, για να περάσουν στην αντεπίθεση
ενάντια στη σημερινή και σε κάθε άλλη κυβέρνηση του κεφαλαίου,
παλεύοντας για την ανατροπή της εξουσίας του.
Γελάει ο κόσμος
Ετσι
όπως έχουν πάρει φόρα τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης για
να στρατευτεί ο λαός στο «ολόδικό» τους μνημόνιο που ετοιμάζουν για μετά
το τέλος του τρέχοντος, λένε τώρα τελευταία ότι αυτό θα σημάνει και την
«ανεπίστρεπτη επιστροφή στην ανάπτυξη». Είναι πραγματικά να γελάει ο
κόσμος. Πρώτα και κύρια, βέβαια, επειδή τίποτα δεν έχει να περιμένει ο
λαός από την «επιστροφή στην ανάπτυξη» για λογαριασμό του κεφαλαίου,
πέρα από τη συνέχιση και κλιμάκωση της επίθεσης, όπως εξάλλου
επιβεβαιώνουν και οι δεσμεύσεις για «συνέχιση των μεταρρυθμίσεων». Αλλά
εξίσου «κρύα» αστεία είναι και τα περί «αμετάκλητης» ανάπτυξης. Τη
στιγμή που κρυφά και φανερά, με κάθε ευκαιρία, τα αστικά επιτελεία
διεθνώς - όπως και τα κυβερνητικά στελέχη ομολογούν πού και πού -
εκφράζουν την αγωνία και τις ανησυχίες τους για τον επόμενο γύρο ύφεσης
που «αναπόφευκτα θα έρθει», με δεδομένη και την τεράστια υπερσυσσώρευση
κεφαλαίου, αλλά και το γεγονός ότι καμία καπιταλιστική οικονομία δεν
φαίνεται ικανή να παίξει το ρόλο της «ατμομηχανής». Είναι πραγματικά να
γελάει ο κόσμος μ' εκείνους που νομίζουν ότι με μερικά προπαγανδιστικά
τρικ μπορούν να ξεφύγουν από τις αντιφάσεις, τα αδιέξοδα και τις
νομοτέλειες του σάπιου συστήματος που υπηρετούν.
Ριζοσπάστης
Ριζοσπάστης
Η αιτία,του «χαμού» είναι το ΝΑΤΟ. Πρόκειται δηλαδή για
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ίδιο ΝΑΤΟ που παρέα με την ΕΕ, βομβάρδισε και διέλυσε την Γιουγκοσλαβία και με αυτό τον τρόπο δημιούργησε το πρόβλημα εδώ και 27 χρόνια.
Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που κανοναρχείται από τους ίδιους εκείνους Αμερικανούς οι οποίοι το 1995 ανακοίνωναν μια ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ Αθήνας – Σκοπίων που περιείχε τον όρο «Μακεδονία».
Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του έχει αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που από το 2004 έχουν αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που τον Μάρτη του 1949 – και ενώ ο Βαν Φλιτ έριχνε ναπάλμ στην Ελλάδα – υποδείκνυαν στους υποτακτικούς τους, τον Πιπινέλη και τον Τσαλδάρη, να προχωρήσουν σε πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας με την τότε Γιουγκοσλαβία – η οποία περιείχε μια δημοκρατία στο εσωτερικό της με το όνομα «Μακεδονία» – και εκείνοι, όπως και οι Πλαστήρας και Γεώργιος Παπανδρέου, υπάκουσαν.
Η αγάπη για την πατρίδα, μια αγάπη που οικοδομείται πάνω στο σεβασμό για τις πατρίδες των άλλων, είναι ένα από τα πιο αγνά, ένα από τα πιο όμορφα, ένα από τα πιο βιωματικά και ανορθωτικά συναισθήματα που κυλά στις καρδιές των ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γεννήσει θρύλους όπως εκείνο το «οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες» του Β’ παγκοσμίου Πολέμου.
Μπορεί να γεννήσει το θεμέλιο όλου του οικοδομήματος, όπως το γέννησε η Επανάσταση του ’21.
Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γίνει οξυγόνο για να κρατηθεί όρθιος ο άνθρωπος απέναντι στο κτήνος, όπως έγινε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του Κόκκινου Στρατού απέναντι στον ναζισμό.
Η αγάπη για την πατρίδα ανεβάζει ψηλότερα την έννοια αξιοπρέπεια, όπως γίνεται δεκαετίες τώρα στην Παλαιστίνη και στην Κούβα του «Πατρίδα ή θάνατος».
Ένα τόσο όμορφο συναίσθημα,όμως, δεν θα μπορούσε να περνάει απαρατήρητο από κάπηλους, από σφετεριστές, από καθάρματα, από εγκληματίες, από πολιτικούς σαλτιμπάγκους, από καριερίστες και από προδότες που παριστάνουν τους πατριώτες.
Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και στο «Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες» βρήκε πάτημα το κτήνος του ναζισμού για να προκαλέσει το μεγαλύτερο έγκλημα που έζησε η ανθρωπότητα στον 20ο αιώνα.
Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα ήρθαν να αποπατήσουν οι προδότες της Κύπρου, οι χουνταίοι του «Ελλάς – Ελλήνων» το 1967.
Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και με πρόσχημα τη σωτηρία της πατρίδας έρχονται να λαϊκίσουν, να δημαγωγήσουν, να πλιατσικολογήσουν και να ποντάρουν στο θυμικό των ανθρώπων οι συνεταίροι του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, της τρόικας ή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
Καθότι οι Τζουμπέδες και οι Δηλιγιάννηδες αποτελούν φρούτα που ευδοκιμούν σε όλες τις εποχές.