Προετοιμασία εδάφους

Αν ρίξει κανείς μια πιο προσεκτική ματιά στην αρθρογραφία που φιλοξενεί ο Τύπος τις μέρες αυτές, σχετικά με την ανάγκη «εθνικής συναίνεσης», ενόψει των «αναταράξεων» που διαβλέπουν όλοι στα Ελληνοτουρκικά, θα δει να πυκνώνουν οι αναφορές για την ανάγκη να υπάρχει «συμπαγής εμπιστοσύνη της κοινωνίας», να «συγκροτηθεί το εσωτερικό εθνικό μέτωπο», να αντιστραφούν «η διάβρωση του πατριωτισμού, ο ανέξοδος εφησυχασμός της νεολαίας, η διάδοση ιδεολογημάτων χωρίς αντίκρισμα, οι διχαστικές τάσεις» και άλλα τέτοια. Είναι βέβαια πέρα από φανερό ότι οι αναφορές αυτές πληθαίνουν στο πλαίσιο της «προετοιμασίας εδάφους» που κάνουν τα αστικά επιτελεία, θέλοντας το λαό στοιχισμένο με την αστική τάξη και τους στόχους της, σε ένα ενδεχόμενο περαιτέρω κλιμάκωσης, ακόμα και θερμού επεισοδίου ή πολεμικής εμπλοκής. Ακριβώς αντίθετη όμως πρέπει να είναι η προετοιμασία του λαού: Η υπεράσπιση των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας στην οποία πρέπει να μπουν μπροστά, καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Οι εργαζόμενοι να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και στις κυβερνήσεις της.

Κοινωνικά «δίχτυα»

 

«Εργαλείο χειραγώγησης με οικουμενική εμβέλεια», «βρισκόμαστε υπό επιτήρηση», «το ίντερνετ έφερε μια νέα μορφή συγκεντρωτισμού». Αυτά και άλλα πολλά φιλοξενεί στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο της η «Εφημερίδα των Συντακτών», μαζί με στίχους του Ν. Γκάτσου από το γνωστό τραγούδι «Το δίχτυ». Ξέχασαν βέβαια να πουν ότι πέρα από το «δίχτυ» που έχουν στήσει με τα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνήσεις και κάθε λογής υπηρεσίες, είναι πολλοί εκείνοι που κράτησαν και κρατάνε χρόνια τώρα τη «λάμπα» σ' αυτό το «πυροφάνι». Η συγκεκριμένη εφημερίδα, ας πούμε, όλα τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά κατά την περίοδο των λεγόμενων «πλατειών», αλλά και πιο πριν, σε άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης», που αποδείχθηκε βαρυχειμωνιά για τους λαούς, αποθέωνε τα μέσα αυτά, μιλώντας για «νέες μορφές συλλογικής οργάνωσης» και «νέα υποκείμενα», σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, «εργαλεία απελευθέρωσης» και πάει λέγοντας. Πρωτοστατούσε μάλιστα στην επίθεση που γινόταν σε όσους «παρωχημένους» και «ξεκομμένους από την πραγματικότητα», όπως το ΚΚΕ, αναδείκνυαν και αναδεικνύουν στις πραγματικές του διαστάσεις το ρόλο αυτών των μέσων. Πάει πολύ λοιπόν να κάνουν τώρα ότι «πέφτουν απ' τα σύννεφα» και να παριστάνουν τους «αθώους του αίματος» για τη διείσδυση και τον εξαγνισμό αυτών των μέσων.

Παζάρι

 

Οσο κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τόσο πυκνώνουν οι πιέσεις για να ξαναρχίσει το παζάρι πάνω στα διχοτομικά σχέδια που συζητήθηκαν πριν από έναν περίπου χρόνο στην Ελβετία και αυτήν τη φορά να υπάρξει συμβιβασμός, με το επιχείρημα ότι έτσι θα κατευναστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας. Για παράδειγμα, την περασμένη βδομάδα γραφόταν σε εφημερίδα ότι «το θετικό κίνητρο που έχει η Τουρκία για μια συμφωνημένη λύση του Κυπριακού, είναι η συμμετοχή της στο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου». Αλλά και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, υπήρξε δημοσίευμα που έγραφε ότι η Τουρκία προσήλθε στη Σύνοδο της Βάρνας με προσχέδιο συμφώνου για τη σύσταση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων που θα αποφασίζει για τους υδρογονάνθρακες στη βάση της συνεκμετάλλευσης, σε όλη την έκταση της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και αν δεν υπάρξει συνολική διευθέτηση του Κυπριακού. Θυμίζουμε επίσης ότι και στην Ελλάδα υπήρξαν παλιότερα απόψεις που μιλούσαν για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, προκειμένου μέσα από εκεί να προκύψει σταδιακά μια συνολικότερη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Τέτοιες απόψεις και προτάσεις επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία διεξάγει ένα σύνθετο παζάρι στην ευρύτερη περιοχή, που περιλαμβάνει και τους υδρογονάνθρακες της Ανατ. Μεσογείου, στην προσπάθειά της να διασφαλίσει και να επεκτείνει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Πάνω σ' αυτήν τη βάση αντιπαρατίθεται και με την Ελλάδα, η οποία βαθαίνει ολοένα και περισσότερο την εμπλοκή της σε ανταγωνισμούς και σχέδια που αφορούν το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής, των δρόμων και των πηγών Ενέργειας, εκθέτοντας το λαό σε νέους μεγάλους κινδύνους και στην τουρκική επιθετικότητα.

Για τα πανηγύρια

 

Περίπου σαν το ...όγδοο θαύμα του κόσμου παρουσίασε τον διαγωνισμό πρόσληψης προσωπικού με συμβάσεις αορίστου χρόνου στην καθαριότητα των δήμων ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης, μιλώντας για τον «μεγαλύτερο διαγωνισμό πρόσληψης μόνιμου προσωπικού των τελευταίων ετών»! Ισχυρίστηκε ότι με αυτές τις προσλήψεις δεν θα καταφύγουν οι δήμοι στους ιδιώτες, ότι οι προσλήψεις έγιναν βάσει των αναγκών των δήμων και ότι μπαίνει τέλος στο καθεστώς της εργασιακής ανασφάλειας. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ηδη πολλοί δήμοι έχουν αναθέσει υπηρεσίες σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση, εξάλλου, δεν κατάργησε το νομοθετικό πλαίσιο που δίνει τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης και επομένως, παρά τις προσλήψεις, οι δήμοι διατηρούν αυτήν την «εναλλακτική». Ούτε βέβαια κατάργησε η κυβέρνηση το νομοθετικό πλαίσιο των προσωρινών μορφών απασχόλησης. Ετσι, με δεδομένο ότι οι προσλήψεις είναι λιγότερες από τις πραγματικές ανάγκες, υπάρχει χώρος για τη συνέχιση της πολιτικής ομηρίας των συμβασιούχων. Ο υπουργός «ξέχασε» επίσης να αναφέρει ότι η κυβέρνηση ανέτρεψε «μια μακρόχρονη κατάσταση "ομηρίας" χιλιάδων συμβασιούχων» όχι γιατί αποδέχθηκε το αίτημα να μετατραπούν οι συμβάσεις όλων σε αορίστου χρόνου, αλλά γιατί πετάει στο δρόμο χιλιάδες απ' αυτούς, καθώς ένα μικρό μόνο μέρος θα συνεχίσει να δουλεύει με συμβάσεις αορίστου χρόνου μέσω ΑΣΕΠ. Λέει και μια αλήθεια όμως ο υπουργός. Οτι γι' αυτές τις προσλήψεις το κράτος δεν θα βάλει ούτε ευρώ, αλλά θα πληρώνονται από τα ανταποδοτικά τέλη των δήμων. Δηλαδή απευθείας από την τσέπη του λαού, ενώ θα έπρεπε οι υπηρεσίες να είναι δωρεάν και οι εργαζόμενοι να αμείβονται με αξιοπρεπείς μισθούς και όχι με τα ψίχουλα που προβλέπουν οι συμβάσεις τους.

Ριζοσπάστης