Ρεαλισμός

Σε άρθρο του στην «Αυγή», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκης δηλώνει ότι «ντρέπεται» για τις συστάσεις «αυτοσυγκράτησης» προς τον Παλαιστινιακό λαό, «από όπου κι αν προέρχονται», όπως γράφει. Προφανώς εννοεί την εκπρόσωπο της ΕΕ Μογκερίνι, που έκανε τέτοιες δηλώσεις τις μέρες που το κράτος του Ισραήλ δολοφονούσε εν ψυχρώ αμάχους. Προσπερνάμε το γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς έγραφε και η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, αφήνοντας μάλιστα αιχμές ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αυτοί που ...υποκινούν τη βία σε βάρος τους! Στο διά ταύτα, ο Τ. Κουράκης αναγνωρίζει την «ανάγκη» σύσφιξης της οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και μέσες - άκρες δηλώνει ότι καλώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα το κράτος της Παλαιστίνης (αν και η Βουλή έχει ψηφίσει σχετική διάταξη). Οποιος νομίζει ότι τα παραπάνω είναι ασυμβίβαστα, μάλλον δεν έχει ακούσει για τη «realpolitik» («πολιτική του ρεαλισμού»), που σύμφωνα με τον Τ. Κουράκη εξηγεί τον θερμό εναγκαλισμό της κυβέρνησης με το Ισραήλ, τον οποίο (για να μην ξεχνιόμαστε...) ενθαρρύνουν και στηρίζουν οι «διαβολικά καλοί» Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να απευθύνει λόγια συμπάθειας στον Παλαιστινιακό λαό, με την ίδια ευκολία που στηρίζει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και ταυτόχρονα «ανησυχεί» για την κορύφωση της έντασης στην περιοχή. Δεν πρόκειται για υποκρισία, αλλά για φανατική προσήλωση στο «ρεαλισμό» της αστικής τάξης, που συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και δεν της «καίγεται καρφάκι» αν γι' αυτόν το σκοπό θα χρειαστεί να περπατήσει πάνω σε πτώματα Παλαιστινίων, στα συντρίμμια της Συρίας ή και αλλού...

Ευημερία

«Από την ευημερία των δεικτών στην ευημερία των ανθρώπων» είναι το νέο προπαγανδιστικό «μότο» που λανσάρουν τα επιτελεία της κυβέρνησης, μετά τη σχετική αναφορά του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο. Με τέτοιους εξυπνακισμούς, προσπαθούν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες του λαού και ότι ήρθε επιτέλους η ώρα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο λαός να γευτεί τα «καλά» της οικονομικής ανάκαμψης. Μόνο που για την «ευημερία των δεικτών», δηλαδή την ανάκαμψη των κερδών, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βιώνουν μισθούς πείνας, βαριά φορολογία, εργασιακή ζούγκλα, πλειστηριασμούς, περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, τεράστιες ελλείψεις σε Υγεία - Πρόνοια και πάει λέγοντας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά για την ακόμα μεγαλύτερη ευημερία των κερδών του κεφαλαίου, δίπλα στους χίλιους και πλέον αντιλαϊκούς νόμους των μνημονίων που διατηρούνται εν ισχύ, η κυβέρνηση φέρνει και νέους για φόρους και συντάξεις. Επομένως, τα περί «ευημερίας των ανθρώπων» είναι ξεδιάντροπη κοροϊδία και θράσος. Εκτος αν οι «άνθρωποι», σε αντίθεση με τους αχόρταγους δείκτες, «ευημερούν» με μέτρα μοιράσματος της φτώχειας, επιλέγοντας ποιες ανάγκες τους θα κόψουν, με προσωρινές δουλειές για ένα κομμάτι ψωμί, με επιδόματα πείνας, με υποσχέσεις - αέρα κοπανιστό και πάει λέγοντας. Τέτοια ευημερία να την χαίρονται.

Θολές γραμμές... 

Από 'δω το πάνε, από 'κει το φέρνουν τα αστικά επιτελεία και τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, αναπαράγουν αντιδραστικά και επικίνδυνα θεωρήματα με αφορμή την απαράδεκτη επίθεση στον Γ. Μπουτάρη από φασιστοειδή το περασμένο Σάββατο. Κυβέρνηση και ΝΔ αλληλοκατηγορούνται για υπόθαλψη της ακροδεξιάς και της «αριστερής» βίας αντίστοιχα, τροφοδοτώντας τη θεωρία των «δύο άκρων», ενώ αυτό που προβάλλεται ως «δίδαγμα» και επιτακτική ανάγκη είναι να καταδικαστούν από όλο το «δημοκρατικό τόξο» οι «ακραίοι» και η βία «απ' όπου κι αν προέρχεται». Αξιοποιούν την απαράδεκτη φασιστική επίθεση για να εγκλωβίσουν το λαό στο «δίλημμα» «βία - άκρα - φασισμός ή δημοκρατία», με στόχο να εξωραΐσουν την «ακραία» αντιλαϊκή πολιτική και τη βία του αστικού κράτους, να θολώσουν τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα από τη μια και την πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου από την άλλη.

... με σκοπιμότητα

Η ομόθυμη καταδίκη τέτοιων πράξεων και φαινομένων δεν μπορεί να γίνει πλυντήριο για το αστικό πολιτικό σύστημα. Για το γεγονός πρώτα απ' όλα της στρατηγικής σύγκλισης όλων τους στη στήριξη των στόχων του κεφαλαίου, το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων, την εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Για το γεγονός, επίσης, ότι όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, οι φασίστες, οι ναζί κ.λπ. βγήκαν μέσα από τους κόλπους του καπιταλιστικού συστήματος που και τα υπόλοιπα «δημοκρατικά» κόμματα υπηρετούν. Για το γεγονός ότι όλοι τους λιγότερο ή περισσότερο έχουν χαριεντιστεί ή ακόμα χαριεντίζονται με τα φασιστοειδή της ΧΑ, άλλοτε διατηρώντας διαύλους επικοινωνίας μαζί τους, άλλοτε υιοθετώντας την επιχειρηματολογία τους και αναπαράγοντας τον αντικομμουνισμό τους, άλλοτε φωτογραφιζόμενοι πλάι - πλάι σε εκδηλώσεις.

Για αυτό ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις φραστικές «καταδίκες της φασιστικής βίας» από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, που υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου των αφεντικών, στα οποία οι χρυσαυγίτες λειτουργούν ως μπράβοι. Ουτε βεβαίως να υιοθετήσει τη θεωρία των «δύο άκρων», δηλαδή την προσπάθεια εξίσωσης της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος με την εγκληματική φασιστική δράση.

Ριζοσπάστης