Υπάρχει ζωή μετά την κυβέρνηση; – Έξοδος Καμμένου, ψήφος εμπιστοσύνης από Τσίπρα

13-01-2019

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις με Καμμένη την ανάσα…

 

Κατιούσα

 

Ο Καμμένος έκανε την έξοδο που του άξιζε, πηγαίνοντας πρώτα για μετάληψη σαν να ήθελε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του ή μάλλον σαν να πήγαινε στον άλλο κόσμο. Πολιτικά πάντα. Αλήθεια, υπάρχει ζωή για τους ΑΝΕΛ μετά τη συγκυβέρνηση; Οι βουλευτές και υπουργοί του πάντως δε φαίνονται οι περισσότεροι διατεθειμένοι να γίνουν κτερίσματα και να ακολουθήσουν τον Καμμένο στον πολιτικό τάφο. Μπορεί το λάδι της κυβέρνησης να σώνεται με τον ένα ή άλλο τρόπο, το καντήλι των ΑΝΕΛ φαίνεται πως έχει σβήσει προ πολλού, διαλύοντάς το ετερόκλητο αυτό μόρφωμα ελληνορθόδοξου ψεκασμού στα εξ ων συνετέθη πριν καν φτάσουμε στις εκλογές, αφού το πάθος για την καρέκλα είναι δυνατότερο από όλα τα μακεδονικά. Να ζήσουμε να τους θυμόμαστε και να γελάμε.

Φωτό από Sofia Lampiki

Εξάλλου, η κυβέρνηση δε φαίνεται να ξεμένει από ακροδεξιά δεκανίκια, όπως δείχνει η προσχώρηση του χουντικού συμβούλου κι άλλοτε λάβρου μακεδονομάχου Νίκου Μέρτζου στη Συμφωνία των Πρεσπών, προκαλώντας πανηγύρια των συριζοτρόλ που συγκρίνονται μόνο με αυτά για το δικηγόρο του Κασιδιάρη Σαράκη στην υπόθεση Νοβάρτις. Όχι τίποτε, άλλο, μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει παραγκωνιστεί και ο Νίκος Μαραντζίδης, που από όλες τις μεταγραφές είναι μακράν ο αριστερότερος.

Ο Τσίπρας εμφανίστηκε αγέρωχος στις δηλώσεις του, προχωρώντας σε βάθεμα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της Ελλάδας με το διορισμό του “ναυαρχούκου” αρχηγού ΓΕΕΘΑ Αποστολάκη στη θέση του παραιτηθέντος υπουργού Άμυνας. Στη συνέχεια προανήγγειλε ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία μοιάζει να είναι διαδικασία win – win για εκείνον, καθώς είτε θα πάρει ανοχή, αν δεν την κερδίσει, παρατείνοντας για όσο κρίνει – εντός συνταγματικών ορίων – την κυβερνητική θητεία, είτε μπορεί να πέσει “ηρωϊκά”, αφήνοντας μάλιστα την καυτή πατάτα των Πρεσπών σε ενδεχόμενη κυβέρνηση Κούλη, γεγονός που ίσως οδηγήσει σε μαζικές ψήφους νεοδημοκρατών στο Σύριζα για να αποφύγουν το κακό. Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει χωρίς την έγκριση ή ανοχή του αμερικανικού παράγοντα, οπότε θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον αν τυχόν συνέβαινε.

Ο Καμμένος πάλι, με περίλυπο ύφος, έβγαλε ουσιαστικά έναν επικήδειο του “κινήματός” του, αναφέροντας ότι όσοι έφυγαν από τους ΑΝΕΛ τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι, θυμίζοντας λίγο τον Καραγκιόζη στην αμίμητα ατάκα “αν με χτυπήσεις, θα ιδρώσεις, θα αρρωστήσεις και θα πεθάνεις”. Αρνήθηκε την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για το ζήτημα της Συμφωνίας των “Σπετσών”, όπως του ξέφυγε αρχικά, προαναγγέλλοντας τη διαγραφή όσων διαφοροποιηθούν, φωτογραφίζοντας την Κουντουρά και τον Κόκκαλη τον οποίο δε θα περιμένει λέει με νέα για το σινικό τείχος από την Κίνα, αφήνοντας μάλιστα στη συνέχεια σαφείς αιχμές ότι “πουλήθηκε”. Έδωσε για άλλη μια φορά διαπιστευτήρια στους Αμερικανούς και επιδόθηκε σε αντικομμουνισμό και θεωρία των δύο άκρων αποκαλώντας το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ δημιούργημα του “διεθνούς κομμουνισμού και του ναζισμού”. Σε πλήρες χριστιανικό πνεύμα χάρη στη Θεία Μετάληψη, θυμήθηκε να ζητήσει και συγγνώμη από τον Παύλο Χαϊκάλη για την υπόθεση με τις οφσορ. Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται, σε επίπεδο προσωπικής πολιτικής επιβίωσης, αν όχι σε αυτές, αλλά σε επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, χαϊδεύοντας το ακροδεξιό ακροατήριο, που είναι ζήτημα αν θα δείξει την ίδια χριστιανική μεγαθυμία, επιβραβεύοντας το όψιμο διαζύγιό του Καμμένου από την καρέκλα.

Ποτέ άλλοτε τόσο “δραματικές” διαδικασίες δεν ήταν τόσο κούφιες και βαρετές, με αποκορύφωμα την επερχόμενη ψήφο εμπιστοσύνης. H κυβέρνηση μάλλον δεν πέφτει, αλλά και να γίνει αυτό θα είναι για το λάθος λόγο. Όχι για τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, όχι για τη φρίκη της Μόριας και των άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης, όχι για την έξαρση της αστυνομικής βίας, αλλά για το Μακεδονικό. Πού να μην το είχαμε ξεχάσει και μετά από 10 χρόνια δηλαδή.

Σε κάθε περίπτωση, θα περιμένουμε τις εξελίξεις με Καμμένη την ανάσα…