Και η 8η Μάρτη...μέσα στην κανονικότητα της ταξικής ματιάς

Κάλι Καρά

Άλλη μία Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η 8η Μάρτη, έφερε στο φως την ταξική φύση της γυναικείας ανισοτιμίας μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα, το οποίο βρίσκει τους τρόπους να απομακρύνει την κοινή γνώμη, ιδιαίτερα των γυναικών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, από τις αιτίες και τους υπαίτιους που επί τόσα χρόνια (162) εξακολουθούν να τις εκμεταλλεύονται και να τις καταπιέζουν ως ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό.

-Ο πρωθυπουργός υποδέχτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, με αφορμή αυτή την Παγκόσμια Μέρα, υπουργούς, βουλευτές, εργαζόμενες στα σώματα ασφαλείας, αλλά και στις ένοπλες δυνάμεις. Στη σύντομη ομιλία του ο πρωθυπουργός μίλησε για τις γυναίκες που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. «Οι γυναίκες υπουργοί που εμπιστεύτηκα με έβγαλαν ασπροπρόσωπο», με την υπόσχεση ότι «στις επόμενες κυβερνήσεις θα έχουμε περισσότερες γυναίκες».


Ενδεικτικά, μεταξύ αυτών ξεχωρίζουμε την Έφη Αχτσιόγλου η οποία ενεργοποίησε το μνημονιακό νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (νόμος Βρούτση) για τον κατώτερο μισθό και χαρακτηρίστηκε ως υπουργός εργοδοσίας, για την τροπολογία περί απεργίας.

Τη Θεανώ Φωτίου, πρότεινε «γεμιστά και μαρμελάδες»...για την πείνα και συστράτευση για την εφαρμογή του 3ου μνημονίου.

Ο πρωθυπουργός, όμως, έγραψε...καθόλου τυχαία στην αναφορά του για τις διακρίσεις:

«Διακρίσεις δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν μόνο στο χώρο της δουλειάς. Υπάρχουν και μέσα στην οικογένεια. Και οφείλουμε να υψώσουμε ένα κοινωνικό τοίχος, να μην κλείσουμε τα μάτια μπροστά σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, έμφυλης βίας, κακοποίησης, αλλά και ψυχολογικής βίας, παρενοχλήσεων στο χώρο της εργασίας. Αυτά τα φαινόμενα οφείλουμε να τα στιγματίσουμε, οφείλουμε να τα αναδείξουμε, οφείλουμε να τα καταδικάσουμε. Κυρίως οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτός ο μαραθώνιος που ξεκίνησε το 1857 στη Νέα Υόρκη συνεχίζεται».

Έτσι δεν ξέφυγε από την κανονικότητα...Η έμφυλη βία, ως πρωταρχική ανέξοδη έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ο μαραθώνιος που ξεκίνησε το 1857 στη νέα Υόρκη!

-Και η κρατική τηλεόραση, την οποία πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, κανονικότατα, με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, δεν ξέφυγε από την επιβεβλημένη κανονικότητα.

Ανάμεσα στις διαδηλώσεις που κατέγραψε σε όλο τον κόσμο, δεν είδε, λόγω ταξικής τύφλωσης, τη συγκέντρωση στα Προπύλαια και την πορεία στα γραφεία της ΕΕ που οργάνωσε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, στην οποία συμμετείχαν σύλλογοι και ομάδες της ΟΓΕ, σωματεία εργαζομένων από τους κλάδους του Επισιτισμού - Τουρισμού, του Εμπορίου, των ΟΤΑ. 
Επίσης συμμετείχαν το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Φάρμακο, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών, καθώς και αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, με το σύνθημα...

Η 8η Μάρτη είναι «σύμβολο αγώνα», οδηγός της πάλης των γυναικών και στις σημερινές συνθήκες.

Οι άνεργες, οι συνταξιούχες, οι εργαζόμενες με 300 ευρώ, που πρέπει και να χαμογελάνε στη δουλειά, εργαζόμενες χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς κυριακάτικη αργία και ξεκούραση, που δεν έχουν δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, δωρεάν προληπτικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς, δωρεάν φάρμακα και νοσοκομειακή περίθαλψη για τα παιδιά τους, την οικογένειά τους, τις ίδιες, δεν έχουν δωρεάν δημόσια μαιευτήρια, επίδομα τοκετού, αυξημένες άδειες εγκυμοσύνης. Οι για μήνες απλήρωτες εργαζόμενες, οι γυναίκες του μικρομάγαζου, αυτές που βοηθούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις, οι φτωχές αγρότισσες, οι ανασφάλιστες, οι νέες γυναίκες που βλέπουν απαγορευτικό το δικαίωμά τους στη δημιουργία οικογένειας, στη μητρότητα, όσο και αν έψαξαν, δεν βρήκαν μία από αυτές στο πλευρό του πρωθυπουργού, ούτε στα πολυποίκιλα πάνελ των ΜΜΕ.

Αυτή είναι η ταξική κανονικότητά τους. Η γυναίκα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας πρέπει να μείνει μακριά από συνειρμούς και συγκρίσεις που μπορεί να προκληθούν από την ιστορική αναφορά σε τέτοια γεγονότα για τη σημερινή ζωή της.

Πρέπει να μείνει μακριά από τη σκέψη ότι σε όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες θα παραμένει ανισότιμη, γιατί η εργατική της δύναμη, πιο φθηνή, πιο ευέλικτη και περισσότερο εκμεταλλεύσιμη, αξιοποιείται από το κεφάλαιο πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Οι ανάγκες της ποτέ δεν θα χωρέσουν στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της.

Μόνο με ένα ισχυρό ΚΚΕ παντού και σε κάθε κάλπη μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά.

902gr