Ο διαχειριστής

Την αθλιότητα ότι η ταύτιση με τον δολοφονικό σχεδιασμό των ΗΠΑ σημαίνει και προστασία του λαού, που τόσες φορές ακούσαμε από τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επανέλαβε σε συνέντευξή του ο υπουργός Αμυνας της ΝΔ. Τι είπε; Οτι «η χώρα μας θα αποκτήσει πολλαπλά οφέλη διαχειριζόμενη κοινά συμφέροντα με τις ΗΠΑ», ότι «οι ΗΠΑ επενδύουν σε υποδομές των Ενόπλων Δυνάμεων, έτσι ώστε η διαχείρισή τους και η αναβάθμισή τους να καθίστανται εθνικό συμφέρον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των ΗΠΑ. Επομένως (...) όποιος απειλήσει το συμφέρον της Ελλάδας, ταυτόχρονα θίγει και το συμφέρον των ΗΠΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Βέβαια, τα μόνα «οφέλη» από το ρόλο ...διαχειριστή των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή αφορούν την αστική τάξη και σε καμία περίπτωση το λαό, που βρίσκεται αντιμέτωπος με ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους. Εκείνο που «ξέχασε» να πει ο υπουργός είναι ότι με την επικείμενη υπογραφή της κυβέρνησης στην άθλια «Αμυντική Συμφωνία» με τις ΗΠΑ, που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε βάση εφόρμησης των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, ισχύει το ακριβώς ανάποδο: Οι βάσεις αποτελούν το στόχο και όχι την ασπίδα από τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις. Αυτό επιβεβαιώνουν άλλωστε και οι «προειδοποιήσεις» άλλων κέντρων και κρατών, όπως η Ρωσία και το Ιράν, για αποφασιστική απάντηση στο σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που τους απειλεί, με εμπλοκή και της Ελλάδας.

Ελαμψαν... 

 

Διά της... παρουσίας τους «έλαμψαν» για μια ακόμα φορά το κράτος, η Δικαιοσύνη και η εργοδοσία στη χτεσινή πανεργατική απεργία. Το δικαστήριο έκρινε άλλη μία απεργία «παράνομη», αυτή των ναυτεργατών, όπως κάνει άλλωστε διαχρονικά, με εννιά στις δέκα απεργίες που προκηρύσσουν οι εργαζόμενοι, επιβεβαιώνοντας ότι το κεφάλαιο δεν στερείται νόμων και μέσων για να εμποδίσει έναν απεργιακό αγώνα. Φρόντισε άλλωστε γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενίσχυσε το αντιαπεργιακό οπλοστάσιο με τους δικούς του νόμους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό: Από το πρωί οργίασαν οι εκβιασμοί και οι απειλές σε εργαζόμενους να μην απεργήσουν, παρά τις συλλογικές αποφάσεις των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις το κρεσέντο αυτό της εργοδοσίας το συνέδραμε ανοιχτά το κράτος, στέλνοντας τις δυνάμεις καταστολής να «συνετίσουν» τις απεργιακές φρουρές. Και βέβαια, κατά το σύνηθες, από το πρωί τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις άρχισαν τον «εξάψαλμο» για την «ταλαιπωρία των κατοίκων της πρωτεύουσας», το «πλήγμα που δέχεται ο τουρισμός» από απεργίες εντός της σεζόν, τη «ζημιά στην ανάπτυξη» από τις απεργίες και την «εικόνα της χώρας στο εξωτερικό».

... «μονομπλόκ»

 

Δεν χρειάζεται επομένως να ψηφιστεί η νέα αντιαπεργιακή διάταξη της ΝΔ για να καταλάβει κανείς ότι κράτος και εργοδοσία, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνάει, «βγάζουν σπυριά» με τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, με τους διεκδικητικούς αγώνες τους. Γι' αυτό κάθε φορά παρατάσσονται «μονομπλόκ» απέναντι στην απεργία, στοχοποιώντας την με κάθε τρόπο, και την ίδια ώρα κοροϊδεύουν ωμά τους εργαζόμενους ότι οι αλλαγές που έγιναν και θα γίνουν στον συνδικαλιστικό νόμο έχουν τάχα στόχο την ενίσχυση της συμμετοχής τους στα συνδικάτα και στις συλλογικές αποφάσεις. Με άλλα λόγια, η στάση τους απέναντι στη χτεσινή απεργία δεν επιβεβαίωσε μόνο την αναγκαιότητά της, αλλά και την ανάγκη ο αγώνας να συνεχιστεί, βάζοντας πιο αποφασιστικά και πιο μαχητικά στο στόχαστρο την εργοδοσία και το κράτος, που στο όνομα της ανάπτυξης ισοπεδώνουν δικαιώματα και ανάγκες.

Στο δρόμο

 

Το «ανέκδοτο» του Τσίπρα, που έλεγε από τη ΔΕΘ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται «και στους δρόμους» και όπου αλλού... απαιτήσουν τα λαϊκά συμφέροντα, θυμηθήκαμε έτσι που τον είδαμε να χαριεντίζεται το Σαββατοκύριακο με τον Πάπα, λίγες μέρες απ' όταν δίπλα στη λίμνη Κόμο ανανέωνε ξανά τα διαπιστευτήρια στην Χίλαρι Κλίντον, σε Ευρωπαίους βιομήχανους και άλλους. Αυτοί είναι οι μόνοι δρόμοι, του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στους οποίους βαδίζει σταθερά η «αριστερά» του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Και το δρομολόγιο βέβαια - που ξανακάνει τώρα για να αναλάβει το χρίσμα της αστικής διαχείρισης - είναι παραπάνω από γνώριμο, από τότε ακόμα που η Μέρκελ και το επιτελείο της διαπίστωναν ότι «το παιδί μάθαινε γρήγορα». Και επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, μόνο σαν κακόγουστο αστείο μπορεί να «διαβάσει» κανείς το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», που καλούσε τον κόσμο στην απεργία (!) «για την υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων και της εργασιακής αξιοπρέπειας», όταν ο ενταφιασμός των κλαδικών Συμβάσεων γίνεται σήμερα με επίκληση του πορίσματος για τα Εργασιακά που συνέταξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όταν η «εργασιακή αξιοπρέπεια» έφτασε στις μέρες της να μετριέται στα 400 ευρώ μεικτά για τους εργαζόμενους στη μερική απασχόληση...

Ριζοσπάστης   Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2019