Με
μαχητική συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, οι
Σύλλογοι και Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ, μαζί με εργατικά σωματεία, τίμησαν
αγωνιστικά την 8η του Μάρτη, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και
ταυτόχρονα έστειλαν μήνυμα ανυποχώρητου αγώνα ενάντια στο σύστημα που
γεννά τον πόλεμο, τη φτώχεια, την προσφυγιά και την εκμετάλλευση.
Από νωρίς άρχισαν να συγκεντρώνονται στο άγαλμα Βενιζέλου, γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και να παίρνουν τη θέση τους πίσω από τα πανό των συλλόγων και των σωματείων, μέσα από τα οποία πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους και διαμήνυσαν: «8 του Μάρτη, σύμβολο αγώνα, θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα».
Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Ηλέκτρα Ραΐζη, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ (δείτε βίντεο εδώ). Από το βήμα της συγκέντρωσης, στο άγαλμα Βενιζέλου, απηύθυνε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες γυναίκες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, στις νέες μητέρες, στις φοιτήτριες, στις συνταξιούχους, στις μετανάστριες και τις πρόσφυγες.
Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στις χιλιάδες ξεριζωμένες οικογένειες, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου. Και τόνισε: «Από τη σημερινή μας συγκέντρωση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα στις γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τουρκικής κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Αυτοί που διαμελίζουν χώρες και ξεριζώνουν τους λαούς, τώρα λυπούνται για τους πρόσφυγες. Έχουν συμβάλει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής, έχουν ενισχύσει την τούρκικη επιθετικότητα. Θεωρούν "δίκαιη" την εισβολή της Τουρκίας στην Ιντλίμπ και δίνουν άλλοθι στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για τις επιδιώξεις της τουρκικής άρχουσας τάξης.
Και φυσικά, αυτοί οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί έχουν τη στήριξη των ελληνικών κυβερνήσεων, που εμπλέκουν παραπέρα τη χώρα μας και τη μετατρέπουν σε μαγνήτη επιθέσεων, σε ορμητήριο για το μακέλεμα άλλων λαών. Πρόσφατα, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να στείλει "Patriot" στη Σαουδική Αραβία, στρατιωτικό προσωπικό στη Λιβύη και μια φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ. Την ίδια ώρα που στα νοσοκομεία μας δεν έχουν αντισηπτικά και μάσκες για να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό.
Ξέρουμε πως καμιά μάνα δεν φορτώνεται στην πλάτη τα παιδιά της, περπατώντας χιλιάδες χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας σε σάπιες βάρκες, εκτός αν τρέχει να γλιτώσει από κάτι φοβερό.
Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι, αλλά αυτοί που ανάβουν τη φωτιά του πολέμου για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Και μάλιστα, η κατάσταση κινδυνεύει να περιπλακεί με την εμπλοκή ΝΑΤΟ και "FRONTEX" στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων.
Αυτοί που επιδιώκουν να στρέψουν τον ελληνικό λαό κατά των θυμάτων, προσφύγων και μεταναστών, γίνονται τελικά ο καλύτερος σύμμαχος αυτών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα. Η αναγκαία φύλαξη των συνόρων στον Έβρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται ακροδεξιές φωνές.
Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναίκες για να απομονώσουν τόσο τον εθνικισμό και την καταστολή, όσο και την επικίνδυνη θεωρία των "ανοιχτών συνόρων".
Για να δυναμώσουμε τον αγώνα για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση». (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Νωρίτερα, χαιρετισμό είχε απευθύνει η Νεκταρία Παπαδούλη (δείτε βίντεο εδώ) πρόεδρος της Ένωσης Λογιστών Θεσσαλονίκης. Όπως είπε, η 8η Μάρτη, αποτελεί και σήμερα φάρο για τις εργαζόμενες γυναίκες στον αγώνα για ισότιμα δικαιώματα με τον άνδρα στην εργασία, στη μόρφωση, στις προσωπικές σχέσεις, στην κοινωνική δράση. «Φυσικά, οι μεγάλες εταιρείες, η εργοδοσία κάνει ό,τι μπορεί για να σπιλώσει το μήνυμα της 8ης Μάρτη με φιέστες, χαρίζοντας λουλούδια και σοκολατάκια στις γυναίκες, την ίδια ώρα που επιβάλουν 12ωρα στην εργασία, που εντατικοποιούν την εργασία, που απολύουν εγκύους, που πιέζουν τις εργαζόμενες να δουλεύουν και να συνεχίζουν την επαγγελματική εκπαίδευση, ακόμα και αμέσως μετά τον τοκετό. Ή που παρουσιάζουν τα 3ωρα και τα 4ωρα, τις ευέλικτες μορφές εργασίας ως το φάρμακο για να συμβιβάσει η γυναίκα την επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
Και φυσικά, όλοι αυτοί μιλάνε για τη γυναίκα, γενικά. Όμως, οι εργαζόμενες γυναίκες δεν είμαστε το ίδιο με τη γυναίκα μεγαλοστέλεχος της εταιρείας, ή με τη γυναίκα μεγαλοεργοδότρια. Δεν έχουμε το ίδιο συμφέρον. Ίσα-ίσα είναι αυτές που είναι απέναντί μας, που ζούνε σε βάρος μας από τη δική μας δουλειά που ευθύνονται για τη ζωή-κόλαση που μας έχουν στρώσει.
(...) Δεν συμβιβαζόμαστε με την ανακύκλωση της ανεργίας, με τη μερική απασχόληση, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με το μισό μεροκάματο, το μισό ένσημο, τη μισή ζωή.
Για εμάς, ένας δρόμος υπάρχει! Η πείρα μας έχει δείξει ότι μόνο μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τη συλλογική δράση, τη διεκδίκηση για καλύτερους όρους ζωής και δουλειάς με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας, είχαμε κατακτήσεις. Η λύση περνάει μέσα από την άνοδο της συμμετοχής των γυναικών στα σωματεία, στο συνδικαλιστικό κίνημα» (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών στην Εκπαίδευση, χαιρέτισε η Ειρήνη Σκοπελίτη (δείτε εδώ βίντεο). Παρουσίασε τι σημαίνει στην πράξη το «λάστιχο δουλειά - λάστιχο ζωή» για τους χιλιάδες αναπληρωτές. Όπως είπε, «μια μητέρα αναπληρώτρια αναγκάζεται 8 - 9 μήνες κάθε χρόνο να αφήνει τα παιδιά της για να οργώνει από άκρη σε άκρη όλη την Ελλάδα, προκειμένου να μη μείνει άνεργη ή αναγκάζεται να τα παίρνει μαζί της όπου πηγαίνει, προκειμένου να μη μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία της, ή επειδή δεν έχει κάπου να τα αφήσει.
Μια έγκυος αναπληρώτρια πρέπει να πηγαίνει στη δουλειά της με την κοιλιά "στο στόμα", ετοιμόγεννη, γνωρίζοντας τι κινδύνους μπορεί να εγκυμονεί κάτι τέτοιο για τη ζωή του εμβρύου, καθώς δεν δικαιούται άδεια επαπειλούμενης εγκυμοσύνης.
Μια αναπληρώτρια μπαίνει σε δίλημμα για το αν θα κάνει ή όχι οικογένεια και παιδιά, καθώς η άδεια ανατροφής τέκνου περιορίζεται μόλις στους 3,5 μήνες εντός της ισχύουσας σύμβασης, που έπειτα από χρόνια αγώνων καταφέραμε να κερδίσουμε.
Μια αναπληρώτρια πρέπει να είναι πολύ ανθεκτική στις ιώσεις, στη γρίπη και τώρα στον κορονοϊό, αλλά και να είναι πολύ πιο προσεκτική στα ατυχήματα, καθώς έχει δικαίωμα αναρρωτικής άδειας μόλις 15 ημερών και μάλιστα, με περικοπή του μισού ημερομισθίου. Μετά τις 15 ημέρες, πρέπει ή να επιστρέψει αναγκαστικά άρρωστη στη δουλειά της, ή να πάρει κάποια άλλη άδεια, η οποία θα περικοπεί στην απόλυση από το επίδομα μη ληφθεισών αδειών.
Μια αναπληρώτρια, επίσης, θα πρέπει να έχει πολύ πιο ανθεκτικά παιδιά, καθώς σε περίπτωση ασθένειας τέκνου, δεν δικαιούται και πάλι άδεια.
Αυτή είναι η πραγματικότητα μιας ελαστικά εργαζόμενης γυναίκας στο χώρο της Εκπαίδευσης σήμερα, τον αιώνα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της ρομποτικής, του 5G. Αυτή είναι μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά που ακολουθούν πιστά τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ, συντηρώντας το απάνθρωπο καθεστώς εργασιακής ομηρίας για χιλιάδες εκπαιδευτικούς χρόνια τώρα, με χρόνια αδιοριστίας και γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με διάφορα επιχειρησιακά προγράμματα ΕΣΠΑ ολιγόμηνων συμβάσεων, που κάνουν "πάρτι" στο χώρο της Εκπαίδευσης». (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, που πρόβαλε το κάλεσμα ξεσηκωμού μέσα από συνθήματα όπως: «Λάστιχο ωράρια, λάστιχο ζωή. Οργανώσου τώρα για την ανατροπή», «Νέα γυναίκα η ΟΓΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους και εσύ». Ενώ, μέσα από μια σειρά άλλα συνθήματα πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους για «Κοινωνική Ασφάλιση για μας και τα παιδιά μας, του κράτους υποχρέωση και μας δικαίωμά μας», για «Κυριακή-Αργία των εργατών, ΟΧΙ στο ωράριο των πολυεθνικών», κλπ.
Παράλληλα, κατήγγειλαν τη στάση κυβέρνησης - ΕΕ - ΝΑΤΟ για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και απαίτησαν: «Στήριξη - φροντίδα για τους πρόσφυγες, ΟΧΙ σε πνιγμούς και κέντρα - φυλακές», «Φονιάδες - ληστές - υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές» και «Έξω το ΝΑΤΟ, να φύγουνε οι βάσεις, καμιά συμμετοχή στις επεμβάσεις».
902gr
Από νωρίς άρχισαν να συγκεντρώνονται στο άγαλμα Βενιζέλου, γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και να παίρνουν τη θέση τους πίσω από τα πανό των συλλόγων και των σωματείων, μέσα από τα οποία πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους και διαμήνυσαν: «8 του Μάρτη, σύμβολο αγώνα, θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα».
Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Ηλέκτρα Ραΐζη, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ (δείτε βίντεο εδώ). Από το βήμα της συγκέντρωσης, στο άγαλμα Βενιζέλου, απηύθυνε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες γυναίκες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, στις νέες μητέρες, στις φοιτήτριες, στις συνταξιούχους, στις μετανάστριες και τις πρόσφυγες.
Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στις χιλιάδες ξεριζωμένες οικογένειες, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου. Και τόνισε: «Από τη σημερινή μας συγκέντρωση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα στις γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τουρκικής κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Αυτοί που διαμελίζουν χώρες και ξεριζώνουν τους λαούς, τώρα λυπούνται για τους πρόσφυγες. Έχουν συμβάλει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής, έχουν ενισχύσει την τούρκικη επιθετικότητα. Θεωρούν "δίκαιη" την εισβολή της Τουρκίας στην Ιντλίμπ και δίνουν άλλοθι στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για τις επιδιώξεις της τουρκικής άρχουσας τάξης.
Και φυσικά, αυτοί οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί έχουν τη στήριξη των ελληνικών κυβερνήσεων, που εμπλέκουν παραπέρα τη χώρα μας και τη μετατρέπουν σε μαγνήτη επιθέσεων, σε ορμητήριο για το μακέλεμα άλλων λαών. Πρόσφατα, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να στείλει "Patriot" στη Σαουδική Αραβία, στρατιωτικό προσωπικό στη Λιβύη και μια φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ. Την ίδια ώρα που στα νοσοκομεία μας δεν έχουν αντισηπτικά και μάσκες για να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό.
Ξέρουμε πως καμιά μάνα δεν φορτώνεται στην πλάτη τα παιδιά της, περπατώντας χιλιάδες χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας σε σάπιες βάρκες, εκτός αν τρέχει να γλιτώσει από κάτι φοβερό.
Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι, αλλά αυτοί που ανάβουν τη φωτιά του πολέμου για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Και μάλιστα, η κατάσταση κινδυνεύει να περιπλακεί με την εμπλοκή ΝΑΤΟ και "FRONTEX" στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων.
Αυτοί που επιδιώκουν να στρέψουν τον ελληνικό λαό κατά των θυμάτων, προσφύγων και μεταναστών, γίνονται τελικά ο καλύτερος σύμμαχος αυτών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα. Η αναγκαία φύλαξη των συνόρων στον Έβρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται ακροδεξιές φωνές.
Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναίκες για να απομονώσουν τόσο τον εθνικισμό και την καταστολή, όσο και την επικίνδυνη θεωρία των "ανοιχτών συνόρων".
Για να δυναμώσουμε τον αγώνα για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση». (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Νωρίτερα, χαιρετισμό είχε απευθύνει η Νεκταρία Παπαδούλη (δείτε βίντεο εδώ) πρόεδρος της Ένωσης Λογιστών Θεσσαλονίκης. Όπως είπε, η 8η Μάρτη, αποτελεί και σήμερα φάρο για τις εργαζόμενες γυναίκες στον αγώνα για ισότιμα δικαιώματα με τον άνδρα στην εργασία, στη μόρφωση, στις προσωπικές σχέσεις, στην κοινωνική δράση. «Φυσικά, οι μεγάλες εταιρείες, η εργοδοσία κάνει ό,τι μπορεί για να σπιλώσει το μήνυμα της 8ης Μάρτη με φιέστες, χαρίζοντας λουλούδια και σοκολατάκια στις γυναίκες, την ίδια ώρα που επιβάλουν 12ωρα στην εργασία, που εντατικοποιούν την εργασία, που απολύουν εγκύους, που πιέζουν τις εργαζόμενες να δουλεύουν και να συνεχίζουν την επαγγελματική εκπαίδευση, ακόμα και αμέσως μετά τον τοκετό. Ή που παρουσιάζουν τα 3ωρα και τα 4ωρα, τις ευέλικτες μορφές εργασίας ως το φάρμακο για να συμβιβάσει η γυναίκα την επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
Και φυσικά, όλοι αυτοί μιλάνε για τη γυναίκα, γενικά. Όμως, οι εργαζόμενες γυναίκες δεν είμαστε το ίδιο με τη γυναίκα μεγαλοστέλεχος της εταιρείας, ή με τη γυναίκα μεγαλοεργοδότρια. Δεν έχουμε το ίδιο συμφέρον. Ίσα-ίσα είναι αυτές που είναι απέναντί μας, που ζούνε σε βάρος μας από τη δική μας δουλειά που ευθύνονται για τη ζωή-κόλαση που μας έχουν στρώσει.
(...) Δεν συμβιβαζόμαστε με την ανακύκλωση της ανεργίας, με τη μερική απασχόληση, με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με το μισό μεροκάματο, το μισό ένσημο, τη μισή ζωή.
Για εμάς, ένας δρόμος υπάρχει! Η πείρα μας έχει δείξει ότι μόνο μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τη συλλογική δράση, τη διεκδίκηση για καλύτερους όρους ζωής και δουλειάς με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας, είχαμε κατακτήσεις. Η λύση περνάει μέσα από την άνοδο της συμμετοχής των γυναικών στα σωματεία, στο συνδικαλιστικό κίνημα» (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών στην Εκπαίδευση, χαιρέτισε η Ειρήνη Σκοπελίτη (δείτε εδώ βίντεο). Παρουσίασε τι σημαίνει στην πράξη το «λάστιχο δουλειά - λάστιχο ζωή» για τους χιλιάδες αναπληρωτές. Όπως είπε, «μια μητέρα αναπληρώτρια αναγκάζεται 8 - 9 μήνες κάθε χρόνο να αφήνει τα παιδιά της για να οργώνει από άκρη σε άκρη όλη την Ελλάδα, προκειμένου να μη μείνει άνεργη ή αναγκάζεται να τα παίρνει μαζί της όπου πηγαίνει, προκειμένου να μη μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία της, ή επειδή δεν έχει κάπου να τα αφήσει.
Μια έγκυος αναπληρώτρια πρέπει να πηγαίνει στη δουλειά της με την κοιλιά "στο στόμα", ετοιμόγεννη, γνωρίζοντας τι κινδύνους μπορεί να εγκυμονεί κάτι τέτοιο για τη ζωή του εμβρύου, καθώς δεν δικαιούται άδεια επαπειλούμενης εγκυμοσύνης.
Μια αναπληρώτρια μπαίνει σε δίλημμα για το αν θα κάνει ή όχι οικογένεια και παιδιά, καθώς η άδεια ανατροφής τέκνου περιορίζεται μόλις στους 3,5 μήνες εντός της ισχύουσας σύμβασης, που έπειτα από χρόνια αγώνων καταφέραμε να κερδίσουμε.
Μια αναπληρώτρια πρέπει να είναι πολύ ανθεκτική στις ιώσεις, στη γρίπη και τώρα στον κορονοϊό, αλλά και να είναι πολύ πιο προσεκτική στα ατυχήματα, καθώς έχει δικαίωμα αναρρωτικής άδειας μόλις 15 ημερών και μάλιστα, με περικοπή του μισού ημερομισθίου. Μετά τις 15 ημέρες, πρέπει ή να επιστρέψει αναγκαστικά άρρωστη στη δουλειά της, ή να πάρει κάποια άλλη άδεια, η οποία θα περικοπεί στην απόλυση από το επίδομα μη ληφθεισών αδειών.
Μια αναπληρώτρια, επίσης, θα πρέπει να έχει πολύ πιο ανθεκτικά παιδιά, καθώς σε περίπτωση ασθένειας τέκνου, δεν δικαιούται και πάλι άδεια.
Αυτή είναι η πραγματικότητα μιας ελαστικά εργαζόμενης γυναίκας στο χώρο της Εκπαίδευσης σήμερα, τον αιώνα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της ρομποτικής, του 5G. Αυτή είναι μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά που ακολουθούν πιστά τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ, συντηρώντας το απάνθρωπο καθεστώς εργασιακής ομηρίας για χιλιάδες εκπαιδευτικούς χρόνια τώρα, με χρόνια αδιοριστίας και γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με διάφορα επιχειρησιακά προγράμματα ΕΣΠΑ ολιγόμηνων συμβάσεων, που κάνουν "πάρτι" στο χώρο της Εκπαίδευσης». (Διαβάστε εδώ την ομιλία σε μορφή PDF)
Ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, που πρόβαλε το κάλεσμα ξεσηκωμού μέσα από συνθήματα όπως: «Λάστιχο ωράρια, λάστιχο ζωή. Οργανώσου τώρα για την ανατροπή», «Νέα γυναίκα η ΟΓΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους και εσύ». Ενώ, μέσα από μια σειρά άλλα συνθήματα πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους για «Κοινωνική Ασφάλιση για μας και τα παιδιά μας, του κράτους υποχρέωση και μας δικαίωμά μας», για «Κυριακή-Αργία των εργατών, ΟΧΙ στο ωράριο των πολυεθνικών», κλπ.
Παράλληλα, κατήγγειλαν τη στάση κυβέρνησης - ΕΕ - ΝΑΤΟ για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και απαίτησαν: «Στήριξη - φροντίδα για τους πρόσφυγες, ΟΧΙ σε πνιγμούς και κέντρα - φυλακές», «Φονιάδες - ληστές - υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές» και «Έξω το ΝΑΤΟ, να φύγουνε οι βάσεις, καμιά συμμετοχή στις επεμβάσεις».
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου