Εξαρτάται

«Είστε κατά ή υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων;», ρωτήθηκε η υποψήφια βουλευτής Βόρειου Τομέα Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Αθηνά Λινού, και η απάντησή της ήταν ακριβώς αυτό: Εξαρτάται! Μα αυτό ακριβώς δεν λέει και η Κεραμέως, όταν υποστηρίζει ότι πρέπει να μπουν κριτήρια για το ποια ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αφεθούν ουσιαστικά να κερδοσκοπούν στις πλάτες των νέων και των οικογενειών τους; Τι πιο σύνηθες για τον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε; Από τη μία να υποστηρίζει - στα λόγια - το άρθρο 16 και από την άλλη να βάζει αστερίσκους στη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων... Μήπως δεν ήταν στα τεσσεράμισι χρόνια που κυβέρνησε, που προχώρησε σε εξομοίωση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών; Μήπως σε αυτό το έδαφος δεν συνέχισε και η ΝΔ; Μία είναι η ουσία, λοιπόν. Η υπεράσπιση και η διεύρυνση του δικαιώματος σε αναβαθμισμένη, δημόσια και δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση σημαίνει καταδίκη όλων των κομμάτων που όχι μόνο ανέχονται αλλά στηρίζουν και προωθούν το κύριο: Η πρόσβαση στη μόρφωση να καθορίζεται με βάση την τσέπη, δηλαδή ως εμπόρευμα. Στον αντίποδα είναι το ΚΚΕ. Με τις θέσεις του και τη δράση του. Που παλεύει σήμερα άμεσα για να γκρεμίζονται εμπόδια στην πρόσβαση στη μόρφωση και για να ανοίξει ο δρόμος για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Γι' αυτό τώρα ΚΚΕ!

Βαθμίδα

Μέσα στην όλη κοκορομαχία ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί καλύτερα να διασφαλίσει την περιβόητη «επενδυτική βαθμίδα» - άρα και να υλοποιήσει τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά της - μια ενδιαφέρουσα είδηση έρχεται από τη Γαλλία. Ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης «Fitch Ratings» υποβάθμισε το αξιόχρεο του γαλλικού κράτους κατά μία βαθμίδα, επικαλούμενος - πέρα από το υψηλό επίπεδο του κρατικού χρέους - τις δυσκολίες της κυβέρνησης Μακρόν να περάσει το «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», λόγω των μεγάλων εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων... «Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις», αναφέρει ο οίκος αξιολόγησης, «εγείρουν κίνδυνο για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του Μακρόν και θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πιέσεις για πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική ή αντιστροφή προηγούμενων μεταρρυθμίσεων». Ο... «κίνδυνος» στον οποίο αναφέρονται είναι η παρακαταθήκη του πολύμηνου μαζικού αγώνα ενάντια στον νέο αντιασφαλιστικό νόμο, που μπορεί να ενισχύσει συνολικότερες αντιστάσεις στην αντιλαϊκή πολιτική. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί άλλη μια χειροπιαστή απόδειξη ότι οι διάφορες «επενδυτικές βαθμίδες» είναι άρρηκτα δεμένες με τη «βαθμολογία» των κυβερνήσεων στην ικανότητά τους να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια. Ο λαός και στη χώρα μας, επομένως, όχι μόνο δεν έχει λόγο να αγωνιά για τις «αξιολογήσεις» και τις «επενδυτικές βαθμίδες», πόσο μάλλον να επιλέγει τους «καταλληλότερους» για την επίτευξή τους. Αλλά έχει κάθε συμφέρον, με τους αγώνες του και με την ψήφο του στο ΚΚΕ, να ενισχύσει τους «κινδύνους» του κεφαλαίου και των κομμάτων του για την προώθηση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Αβίωτο

Πριν από δύο μήνες, όταν δύο αμερικανικές τράπεζες κατέρρεαν και η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσπευδε να «μπουκώσει» με δεκάδες δισ. ρευστότητας άλλες τράπεζες που «δέχονταν πιέσεις», αξιωματούχοι σε ΗΠΑ και Ευρώπη καθησύχαζαν για την «ανθεκτικότητα του τραπεζικού συστήματος», για τα «μαθήματα» από την κρίση του 2007 - 2008... Μία βδομάδα μετά έσκασε η κατάρρευση του τραπεζικού κολοσσού Credit Suisse, της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της Ελβετίας, που τελικά συγχωνεύτηκε άρον - άρον, και με κρατικές εγγυήσεις, με την UBS. Και τότε, όμως, τα αστικά επιτελεία καθησύχαζαν ότι η Credit Suisse ήταν μια «εξαίρεση», ένα αποτέλεσμα «κακοδιαχείρισης». Πριν λίγες μέρες έσκασε και τρίτο «κανόνι» στις ΗΠΑ, με την κατάρρευση της First Republic Bank (η δεύτερη μεγαλύτερη τραπεζική πτώχευση στην Ιστορία των ΗΠΑ με βάση το ύψος του ενεργητικού). Παρά τις «ενέσεις» δεκάδων δισ. δολαρίων από τον Μάρτη και μετά, η μετοχή της συνέχισε να κατρακυλά, φτάνοντας τελικά στην εξαγορά της από την JP Morgan, με κρατική παρέμβαση. Και την ώρα που η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Γκεοργκίεβα, δήλωνε ότι οι μεγάλες αυξήσεις των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών «έφεραν στην επιφάνεια τα τρωτά σημεία του χρηματοπιστωτικού τομέα», προειδοποιώντας για «τα σοκ που θα έρθουν», η ΕΚΤ και η FED των ΗΠΑ ανακοίνωναν νέες αυξήσεις επιτοκίων, για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, που παραμένει πολύ υψηλός. Τα αδιέξοδα του σάπιου συστήματος προβάλλουν με κάθε αφορμή, όπως και το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Και αν αυτοί ετοιμάζονται να διαχειριστούν «τα σοκ που θα έρθουν» σε βάρος του, ο λαός πρέπει να ετοιμάζεται για να τους κάνει τον βίο αβίωτο, για να μην πληρώσει ξανά αυτός τα σπασμένα.

Παράσιτα

Εκατόν πενήντα εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο (το 0,05% των επιχειρήσεων όλων των κατηγοριών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας) είχαν κύκλο εργασιών 106,85 δισ. ευρώ το 2022, ίσο με το 55% του ΑΕΠ! Από τα στοιχεία του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» για το ίδιο έτος προκύπτει ότι οι μισθωτοί με σχέση ιδιωτικού δικαίου στην Ελλάδα ανέρχονται σε 2.249.599 και ότι το σύνολο των ετήσιων μεικτών αποδοχών τους είναι μόλις 31,75 δισ. ευρώ! Με άλλα λόγια: Μια χούφτα επιχειρήσεις κάνουν υπερτριπλάσιο ετήσιο τζίρο από τις συνολικές μεικτές αποδοχές που εισπράττουν σε έναν χρόνο 2,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι. Σε αυτές τις επιχειρήσεις έμειναν καθαρά κέρδη 10,4 δισ. ευρώ. Στη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών, ο μισθός εξανεμίζεται πριν κλείσει ο μήνας και πολλοί είναι υπερχρεωμένοι. Για το «έργο» αυτό έχουν μοχθήσει όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, διαμορφώνοντας και εμπλουτίζοντας το βαρύ αντεργατικό οπλοστάσιο, που επιτρέπει στις μεγάλες επιχειρήσεις να ξεζουμίζουν εκατομμύρια εργαζόμενους για να «παχαίνουν» μια χούφτα παράσιτα. Το ζήτημα είναι αν όλοι αυτοί θα αισθάνονται το ίδιο δυνατοί να συνεχίζουν «το βιολί τους» και μετά τις εκλογές, ή αν με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ ο λαός θα τρομάξει όσους τον τρομοκρατούν.

 

Ριζοσπάστης