Ενας χρόνος στην υπηρεσία του κεφαλαίου...

Τα ...κατορθώματα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αραδιάζει προχτεσινό non paper του Μαξίμου, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Και, μάλιστα, εξηγεί πως «στον ένα χρόνο από τις εκλογές η κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά τομών που αποτελούν τα πρώτα βήματα μιας προσπάθειας με ορίζοντα τετραετίας. 

 

Μιας προσπάθειας που ορίζοντα έχει την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού δημοκρατικού κράτους δικαίου, που θα αφήσει πίσω την κρίση και την ύφεση». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση παραθέτει, για άλλη μια φορά, όλες τις παρεμβάσεις που κάνει για την έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. 

 

Και αυτό απαιτεί αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος του λαού κι ας παρουσιάζονται σαν ευεργετικά για τους εργαζόμενους. 

 

Εάν, πάντως, μπορεί να αναγνωρίσει κάτι κάποιος στους κυβερνώντες αυτό είναι σίγουρα το μέγεθος της εξαπάτησης του λαού αλλά και η απόλυτη προσήλωση στην υλοποίηση όσων απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο.

Καμιά προσδοκία... 

 

Συνάντηση με την εκπρόσωπο του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου, είχε χτες αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ, ύστερα από πρόσκληση της τελευταίας, στο πλαίσιο των επαφών για τη σύνταξη της ετήσιας έκθεσης του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία. Ανάλογες συναντήσεις έγιναν ανάμεσα στο Ταμείο και τις εργοδοτικές Ενώσεις. Από τις διαρροές που ακολούθησαν για το περιεχόμενο της συνάντησης με τη ΓΣΕΕ, συμπεραίνεται ότι τέθηκε το σύνολο των αντεργατικών μέτρων που συζητάει η κυβέρνηση με το κουαρτέτο, μεταξύ αυτών και οι αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο. Η χτεσινή συνάντηση έδωσε βήμα στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να δηλώσει ότι «δεν υπήρξε κανένα σημείο σύγκλισης» και ότι το ΔΝΤ «αναγκάστηκε και παραδέχθηκε ότι το πρόγραμμα ήταν ταξικά ετεροβαρές και ότι έπληξε κυρίως τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους».

... ή αναμονή

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, η εκπρόσωπος του ΔΝΤ «παραδέχθηκε ακόμη ότι εξαιτίας των μέτρων που έχουν ληφθεί, της ύφεσης και της ανεργίας, δεν είναι δυνατόν η ελληνική οικονομία να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα» και εξέφρασε την ελπίδα «αυτές οι παραδοχές να αποτυπωθούν στην έκθεση του Ταμείου, η οποία θα παίξει ασφαλώς πολύ μεγάλο ρόλο στη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά ζητήματα». 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παρουσιάζει σαν ...εποικοδομητική τη συζήτηση με το ΔΝΤ, παρά τη «διάσταση απόψεων» που επικαλείται. Καλλιεργεί, μάλιστα, προσδοκίες στους εργαζόμενους ότι μπορεί η έκθεση του Ταμείου να αποτελέσει παράγοντα ανάσχεσης των αντεργατικών μέτρων, τα οποία όμως το ΔΝΤ στηρίζει αναφανδόν. 

Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους χαριεντισμούς της ΓΣΕΕ με το ΔΝΤ, αλλά χρειάζεται από τώρα να βγουν επιθετικά μπροστά, στηρίζοντας τις προσπάθειες οργάνωσης της πάλης που ήδη κάνουν τα ταξικά συνδικάτα.

Εκ γενετής, πράγματι

 

Να απαντήσει σ' όσους κατηγορούν την κυβέρνηση ότι άλλα έλεγε χτες κι άλλα σήμερα, με αφορμή τη σύμβαση για το Ελληνικό, θέλησε ο υπουργός Πολιτισμού, Αρ. Μπαλτάς. Και δήλωσε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει εκ γενετής για μία έννοια που λέγεται δημοκρατικός δρόμος του σοσιαλισμού, που είναι μακρύς, όχι στιγμιαίος δρόμος, με υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, νίκες και ήττες»!

Πράγματι, εκ γενετής ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ένα δρόμο «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού. Πράγματι, εκ γενετής ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωνε και καμιά κορόνα, αλλά ποτέ δεν έκανε πίσω από τη στρατηγική του, το πώς θα περάσει μέσα στους εργαζόμενους τη θέση ότι ο καπιταλισμός δε χρειάζεται να ανατραπεί, αρκεί μια άλλη διαχείριση για να γίνει φιλολαϊκός. Και σαν έτοιμος από καιρό, όταν χρειάστηκε, αναδείχθηκε σε κυβερνητική δύναμη. Χέρι - χέρι με τη «δεξιά» συκοφαντεί στη λαϊκή συνείδηση την έννοια «σοσιαλισμός» και εισπράττει, όπως χτες στη Βουλή, το χειροκρότημα από τύπους σαν τον Αδωνη.

Τα περί «προσωρινών υποχωρήσεων και συμβιβασμών» είναι σανό για άλογο.

Η ουσία είναι αυτή που αποκάλυψε το ΚΚΕ με τις χτεσινές παρεμβάσεις του στη Βουλή: Η κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα του Ελληνικού ήταν προδιαγεγραμμένη, αφού ποτέ δεν αμφισβήτησε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το στόχο ανάκαμψης για το κεφάλαιο, ακόμα και όταν ιεραρχούσε αλλιώς τις προτεραιότητες τμημάτων του κεφαλαίου. Και όλα αυτά εκ γενετής...

Ριζοσπάστης