Για
«εξαιρετικά θετικά σημεία» κάνει λόγο η συγκυβέρνηση, σχολιάζοντας τη
χτεσινή ομιλία του προέδρου της Κομισιόν για την «κατάσταση της
Ευρωπαϊκής Ενωσης». Μεταξύ άλλων, εστιάζει στην ανακοίνωση για
διπλασιασμό των πόρων του λεγόμενου «πακέτου Γιούνκερ», αλλά και στα
περί «ευφυούς ευελιξίας» στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί αφορούν, βέβαια, στην επιδίωξη του εγχώριου κεφαλαίου να επιτύχει ακόμα μεγαλύτερη κρατική και ευρωενωσιακή στήριξη για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, μια επιδίωξη από την οποία τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός, όσο κι αν «ντύνεται» με αναφορές για «περισσότερο κοινωνική Ευρώπη» κ.ο.κ.
Στην πραγματικότητα, τόσο η τοποθέτηση Γιούνκερ, όσο και η επιστολή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, επιβεβαιώνουν ότι η λυκοσυμμαχία αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.
Κοινή συνισταμένη και των δύο παρεμβάσεων ήταν η μεγαλύτερη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ, με επιπλέον κεφάλαια, με μέτρα για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους έναντι ανταγωνιστικών μονοπωλίων, αλλά και με «δημιουργία κατάλληλου επενδυτικού κλίματος», βασισμένου πάνω στο τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, κομβικό σημείο της «νέας ευρωπαϊκής ατζέντας» που χαιρετίζει η κυβέρνηση, είναι η «υπεράσπιση των συμφερόντων της ΕΕ και πέρα από τα σύνορά της», η «σκλήρυνση» της «αμυντικής πολιτικής» της ΕΕ, μεταξύ άλλων με δημιουργία ενιαίου στρατιωτικού αρχηγείου της λυκοσυμμαχίας...
Οι τοποθετήσεις των προέδρων της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήρθαν να επιβεβαιώσουν πεντακάθαρα την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, εντός και εκτός της ΕΕ.
«Η Ευρωπαϊκή μας Ενωση βρίσκεται, τουλάχιστον εν μέρει, σε υπαρξιακή κρίση (...) Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα δει τόσο μικρό κοινό έδαφος μεταξύ των κρατών - μελών μας, τόσο λίγους τομείς στους οποίους συμφωνούν να δουλέψουν μαζί», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ. «Δεν είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείας της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή μας Ενωση είναι πολύ πιο περίπλοκη. Και το να αγνοήσουμε αυτήν την περιπλοκότητα θα ήταν λάθος», πρόσθεσε, σε μια τοποθέτηση που αντανακλά την ανισομετρία εντός της λυκοσυμμαχίας.
Την ίδια ώρα, διατυπώνονται οι «αγωνίες» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων για τον ανταγωνισμό τους με τα κεφάλαια άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων, για την«αντιπαράθεση με εξωτερικούς ανταγωνιστές», όπως λέει ο Ντ. Τουσκ, για την προοπτική«η αποτυχία σύναψης εμπορικών συμφωνιών (...) να δημιουργήσει αναπόφευκτα την εντύπωση ότι το Brexit έχει ενεργοποιήσει μια διαδικασία εξάλειψής μας από τον παγκόσμιο στίβο»...
«Τα μειονεκτήματά μας, σε σύγκριση με άλλες παγκόσμιες δυνάμεις, είναι ορατά στον σκληρό πυρήνα της πολιτικής (π.χ. άμυνα και εκτελεστικές αρμοδιότητες)», ανέφερε στην επιστολή του ενόψει της αυριανής Συνόδου, για να έρθει μια μέρα μετά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ, να δηλώσει ότι «η ήρεμη δύναμη δεν είναι αρκετή στην ολοένα και πιο επικίνδυνη γειτονιά μας» και να αναγγείλει την προώθηση μιας «Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Συρία», προκειμένου η ΕΕ «να έχει μια θέση στο τραπέζι που θα συζητηθεί το μέλλον της Συρίας»...
Η ελληνική αστική τάξη - και η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό της - επιδιώκει ξεκάθαρα να «παίξει» σε αυτούς τους επικίνδυνους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, εμπλέκοντας βαθύτερα το λαό και τη χώρα.
Είναι χαρακτηριστικές π.χ. οι αναφορές του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη, ότι «είμαστε στην αιχμή, ως χώρα», γιατί «η ρύθμιση του ελληνικού χρέους θα είναι πρόκριμα για τη ρύθμιση του χρέους και άλλων χωρών. Γι' αυτό και βλέπουμε ζωηρό ενδιαφέρον και από χώρες πέραν της Ευρώπης. Δεν είναι κρυφό ότι και οι ΗΠΑ δείχνουν ενδιαφέρον για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος και το ΔΝΤ»...
Ανεξάρτητα όμως από το τι θα πετύχει το εγχώριο κεφάλαιο από αυτήν τη στρατηγική, ο λαός θα είναι έτσι κι αλλιώς χαμένος αν συνταχθεί με αυτήν: Η όποια «ρύθμιση» του κρατικού χρέους θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα, η «πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική» και η διεκδίκηση ρόλου «οχυρού» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή εμπλέκει το λαό σε δρόμους βαμμένους με αίμα...
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2016
Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί αφορούν, βέβαια, στην επιδίωξη του εγχώριου κεφαλαίου να επιτύχει ακόμα μεγαλύτερη κρατική και ευρωενωσιακή στήριξη για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, μια επιδίωξη από την οποία τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός, όσο κι αν «ντύνεται» με αναφορές για «περισσότερο κοινωνική Ευρώπη» κ.ο.κ.
Στην πραγματικότητα, τόσο η τοποθέτηση Γιούνκερ, όσο και η επιστολή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, επιβεβαιώνουν ότι η λυκοσυμμαχία αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.
Κοινή συνισταμένη και των δύο παρεμβάσεων ήταν η μεγαλύτερη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ, με επιπλέον κεφάλαια, με μέτρα για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους έναντι ανταγωνιστικών μονοπωλίων, αλλά και με «δημιουργία κατάλληλου επενδυτικού κλίματος», βασισμένου πάνω στο τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, κομβικό σημείο της «νέας ευρωπαϊκής ατζέντας» που χαιρετίζει η κυβέρνηση, είναι η «υπεράσπιση των συμφερόντων της ΕΕ και πέρα από τα σύνορά της», η «σκλήρυνση» της «αμυντικής πολιτικής» της ΕΕ, μεταξύ άλλων με δημιουργία ενιαίου στρατιωτικού αρχηγείου της λυκοσυμμαχίας...
Οι τοποθετήσεις των προέδρων της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήρθαν να επιβεβαιώσουν πεντακάθαρα την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, εντός και εκτός της ΕΕ.
«Η Ευρωπαϊκή μας Ενωση βρίσκεται, τουλάχιστον εν μέρει, σε υπαρξιακή κρίση (...) Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα δει τόσο μικρό κοινό έδαφος μεταξύ των κρατών - μελών μας, τόσο λίγους τομείς στους οποίους συμφωνούν να δουλέψουν μαζί», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ. «Δεν είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείας της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή μας Ενωση είναι πολύ πιο περίπλοκη. Και το να αγνοήσουμε αυτήν την περιπλοκότητα θα ήταν λάθος», πρόσθεσε, σε μια τοποθέτηση που αντανακλά την ανισομετρία εντός της λυκοσυμμαχίας.
Την ίδια ώρα, διατυπώνονται οι «αγωνίες» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων για τον ανταγωνισμό τους με τα κεφάλαια άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων, για την«αντιπαράθεση με εξωτερικούς ανταγωνιστές», όπως λέει ο Ντ. Τουσκ, για την προοπτική«η αποτυχία σύναψης εμπορικών συμφωνιών (...) να δημιουργήσει αναπόφευκτα την εντύπωση ότι το Brexit έχει ενεργοποιήσει μια διαδικασία εξάλειψής μας από τον παγκόσμιο στίβο»...
«Τα μειονεκτήματά μας, σε σύγκριση με άλλες παγκόσμιες δυνάμεις, είναι ορατά στον σκληρό πυρήνα της πολιτικής (π.χ. άμυνα και εκτελεστικές αρμοδιότητες)», ανέφερε στην επιστολή του ενόψει της αυριανής Συνόδου, για να έρθει μια μέρα μετά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ, να δηλώσει ότι «η ήρεμη δύναμη δεν είναι αρκετή στην ολοένα και πιο επικίνδυνη γειτονιά μας» και να αναγγείλει την προώθηση μιας «Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Συρία», προκειμένου η ΕΕ «να έχει μια θέση στο τραπέζι που θα συζητηθεί το μέλλον της Συρίας»...
Η ελληνική αστική τάξη - και η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό της - επιδιώκει ξεκάθαρα να «παίξει» σε αυτούς τους επικίνδυνους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, εμπλέκοντας βαθύτερα το λαό και τη χώρα.
Είναι χαρακτηριστικές π.χ. οι αναφορές του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη, ότι «είμαστε στην αιχμή, ως χώρα», γιατί «η ρύθμιση του ελληνικού χρέους θα είναι πρόκριμα για τη ρύθμιση του χρέους και άλλων χωρών. Γι' αυτό και βλέπουμε ζωηρό ενδιαφέρον και από χώρες πέραν της Ευρώπης. Δεν είναι κρυφό ότι και οι ΗΠΑ δείχνουν ενδιαφέρον για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος και το ΔΝΤ»...
Ανεξάρτητα όμως από το τι θα πετύχει το εγχώριο κεφάλαιο από αυτήν τη στρατηγική, ο λαός θα είναι έτσι κι αλλιώς χαμένος αν συνταχθεί με αυτήν: Η όποια «ρύθμιση» του κρατικού χρέους θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα, η «πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική» και η διεκδίκηση ρόλου «οχυρού» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή εμπλέκει το λαό σε δρόμους βαμμένους με αίμα...
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου