O κύκλος των χαμένων κυνηγών (των Εξαρχείων)

Το μέγεθος της επίθεσης του κεφαλαίου έχει αφήσει πιά ελάχιστα περιθώρια στο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του.  Καθώς έχουν όλοι ψηφίσει το μνημόνιο απο το καλοκαίρι του 2015, ο τσακωμός  γίνεται πιά για το ποιος θα το εφαρμόσει …..καλύτερα, για το αν η εμπορευματοποίηση της ενημέρωσης και η εξουσία των καναλαρχών θα έχει κρατική άδεια η όχι, ποιος θα κάνει το καλύτερο παζάρι με τους εργολάβους για τα έργα κλπ.

Μέσα σε αυτό το τοπίο η δεξιά πτέρυγα του αστικού πολιτικού θίασου και η ηγεσία της, απογοητευμένοι απο την πλήρη αδυναμία να αρθρώσουν διαφορετικό λόγο, (αφού η αριστερά προχωράει το μνημόνιο χωρίς να αφήνει τελεία να πέσει κάτω), αποφάσισαν την στροφή στην παλιά καλή συνταγή: Τάξη και ασφάλεια.Εδώ έρχονται και οι υποσχέσεις του αρχηγού της ότι «θα τελειώσει(;;;;) τα Εξάρχεια».

Έτσι η ελευθερία της αγοράς, η «ανάδειξη της δημιουργικότητας και της αριστείας», της «καινοτομίας και της παραγωγικότητας», της «ανεκτικότητας και της ελευθερίας» ενάντια σε «καθεστώτα σοβιετικού τύπου» και η «νέα» ΝΔ, φανερώνουν ξανά το πραγματικό τους πρόσωπο: Λιτότητα και ξύλο. Πίσω απο τον «καινοτόμο» επιχειρηματία και τον φιλελεύθερο επενδυτή (ξανα)προβάλλει ο κρανοφόρος και ο ροπαλοφόρος- παρακρατικός η επίσημος-. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πάντα ο κυριλέ εξάδελφος του αυταρχισμού και του φασισμού, όπως έχει δείξει πολλές φορές η ιστορία στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Το μήνυμα είναι συγκεκριμένο και απευθύνεται κυρίως στα μικροαστικά στρώματα που έχουν καταφύγει στους νεοναζί ή στα άλλα ακροδεξιά μορφώματα (ή έχουν αποστασιοποιηθεί τελείως):. Γυρίστε πίσω, θα πεινάσετε αλλά επειδή θα σπάσουμε στο ξύλο όποιον αντισταθεί, κυρίως εκεί που μετράει (δηλαδή στο εργατικό κίνημα), τουλάχιστον θα έχετε κάτι να θυμηθείτε απο τα παλιά καλά χρόνια της δεξιάς. Μπορεί να μην έχετε σπίτι γιατί πιθανώς θα σας το πάρει η τράπεζα αλλά στο δρόμο για το σπίτι δεν θα βλέπετε π.χ  μετανάστες  γιατί θα έχουν «τελειώσει». Η θα έχουν μεταφερθεί σε κανένα φιλελεύθερο ξερονήσι.

Ταυτόχρονα το μήνυμα αυτό εξυπηρετεί και μια στρατηγική, συνολική στόχευση της αστικής πολιτικής: Την δημιουργία ενός ψεύτικου διπόλου δεξιάς-αριστεράς όπου όλοι μαζί, είτε είναι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, εφαρμόζουν αντεργατικά μέτρα, διαλύουν κάθε βασικό κοινωνικό δικαίωμα και διαιωνίζουν την καταστροφή των εργαζομένων και των φτωχών στρωμάτων. Και την ίδια στιγμή στήνουν τσακωμούς για να δικαιολογούν την ύπαρξη των κομμάτων τους και τις απολαβές κάθε είδους απο το σύστημα εξουσίας

Θα ήταν φυσικά αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι η αναφορά της ηγεσίας της Ν.Δ στα Εξάρχεια έχει να κάνει κυρίως με τη συγκεκριμένη γειτονιά, στην οποία δρούν τόσες συλλογικότητες, στέκια και πρωτοβουλίες. Τα «Εξάρχεια» της δεξιάς είναι στην ουσία ένας ιδεότυπος, μια συνθηματική λέξη, που περιγράφει τις κοινωνικές αντιστάσεις απο όσους τολμήσουν να διαφωνήσουν με τα νεοφιλελεύθερα σχέδια, όπου και αν βρίσκονται.

Δυστυχώς όμως για αυτούς ούτε οι κοινωνικοί αγώνες θα σταματήσουν, ούτε οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα θα το βάλουν κάτω. Ο μπαμπούλας της «δεξιάς» δεν τρομάζει πιά κανέναν γιατί εδώ που φτάσαμε οι διαφορές των κομμάτων εξουσίας είναι βασικά στο ποιος φοράει γραβάτα. Εξάλλου τα αντεργατικά μέτρα (και η δράση των κατασταλτικών μηχανισμών) συνεχίζονται κανονικά όλα τα  χρόνια-και ειδικά μέσα στην κρίση- χωρίς διακοπή, ανεξάρτητα απο την αστική κυβέρνηση. Για αυτό και η μαζική εργατική πάλη ενάντια σε κάθε κυβέρνηση του κεφαλαίου και της Ε.Ε, είτε στην αριστερή, είτε στην δεξιά, είτε στην οικουμενική της εκδοχή, είναι περισσότερο αναγκαία απο ποτέ.

Και όπως έγινε και με την προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ, οι υποσχέσεις και προσδοκίες για «τελείωμα» των κοινωνικών αγώνων θα βρούν την θέση τους στο μεγάλο μουσείο των δεξιών φωστήρων που έκαναν παρόμοιες εκτιμήσεις. Μουσείο που εμπλουτίζεται  τουλάχιστον απο την εποχή του Κ.Λάσκαρη,  υπουργού εργασίας του «Εθνάρχη». Ο Λάσκαρης πέρασε στην ιστορία όχι μόνο με τον αντεργατικό νόμο 330 του 1976 (που θύμιζε σε πολλά τα σημερινά μέτρα που έρχονται για τα εργασιακά) αλλά με την διάσημη φράση του στην βουλή: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων».

αναδημοσίευση από Εργατικό περιοδικό Praxis

γράφει ο Βαγγέλης Ζέρβας

Πηγή viralmarxism.