Οι «δυο κόσμοι»

Τη μάχη των «δυο κόσμων» εμφανίζεται να δίνει η κυβέρνηση, προσδιορίζοντας ως εξής τα αντιμαχόμενα «στρατόπεδα»: Από τη μια, η δική της προσπάθεια «να βάλει τέλος σε όλα αυτά που μας οδήγησαν στην κρίση και κατέστρεψαν τη ζωή και τα όνειρα των πολιτών», όπως γράφει η «Αυγή» της Κυριακής, και από την άλλη η ΝΔ «που εξαντλεί την πολεμική της για να γυρίσουμε στο παραθεσμικό χθες».

Η κυβέρνηση συνεχίζει να σηκώνει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην ίδια και τη ΝΔ, για να κρυφτεί η δική της ταξική, αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και η ταύτιση που έχουν στα «μεγάλα» οι δυο βασικοί πόλοι της κυβερνητικής εναλλαγής.

Οι δυο κόσμοι που περιγράφει η κυβέρνηση, καμιά σχέση δεν έχουν με τις αγωνίες και τα βάσανα του λαού, ο οποίος βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο γύρο επίθεσης, στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας, στόχο που η κυβέρνηση και η ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα.


Τη «ζωή και τα όνειρα των πολιτών», τα οποία τάχα υπερασπίζεται η κυβέρνηση, τα καταστρέφει η πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Εγιναν παρανάλωμα από τους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους της τελευταίας τουλάχιστον 25ετίας και ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, με τους απανωτούς αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων από το 2010.
Τους νόμους αυτούς, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους κρατάει σε πλήρη ισχύ και τους επεκτείνει με νέα μέτρα. Και δεν πρόκειται ούτε το μεροκάματο να αυξηθεί, ούτε οι συντάξεις να αναπληρωθούν, ούτε τα όρια ηλικίας να μειωθούν, ούτε να γεμίσουν τα νοσοκομεία γιατρούς, ούτε να σταματήσει ο κόσμος να πληρώνει από την τσέπη του για φάρμακα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αν αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του ΕΣΡ και αδειοδοτηθούν με νέες προϋποθέσεις οι τηλεοπτικοί σταθμοί.

Ο κόσμος που υπερασπίζονται μαζί κυβέρνηση, αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου, είναι ο κόσμος της ανεργίας, της διαχείρισης με ψίχουλα της φτώχειας και μάλιστα μόνο στις ακραίες μορφές της, της «επιχειρηματικότητας», της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι ο κόσμος που θέλει «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, για να μπορούν οι επιχειρήσεις να απασχολούν εργαζόμενους όποτε, όσο και όπως τις βολεύει, καταδικάζοντας κυρίως τους νέους σε διαρκή περιπλάνηση από την υποαπασχόληση στην ανεργία και αντίστροφα.

Είναι ο κόσμος του «υπο-κατώτατου» μισθού για τους εργαζόμενους κάτω των 25, όπως ίσχυε επί ΝΔ και τώρα, με ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ του «υπο-κατώτατου» για τους ανειδίκευτους εργατοϋπαλλήλους, ανεξάρτητα από ηλικία, όπως προτείνει το πόρισμα των «ειδικών».

Είναι ο κόσμος των ιδιωτικοποιήσεων, της εξαΰλωσης των φτωχών και μεσαίων αγροτών, της εξαφάνισης από το χάρτη των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, προς όφελος των αγροτοκαπιταλιστών και των ομίλων που δραστηριοποιούνται στον αγροτοδιατροφικό τομέα και του μονοπωλίων στο Εμπόριο και στους άλλους τομείς.

Είναι ο κόσμος των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της προσφυγιάς, του ΝΑΤΟ, της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» με στόχο την προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, σε βάρος των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων.

Αυτόν τον κόσμο υπερασπίζονται κυβέρνηση, ΝΔ και οι άλλοι. Αλλά ακόμα και στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών, δεν βρίσκονται σε αντίθετες όχθες του ποταμιού. Την τηλεοπτική και επιχειρηματική πίτα θέλει να (ξανα)μοιράσει η κυβέρνηση, χωρίς να αμφισβητεί στο ελάχιστο την ιδιοκτησία και τη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ.

Αυτός ο κόσμος της μπόχας, της σαπίλας, της μιζέριας και της φτώχειας δεν είναι ο κόσμος του λαού, αλλά του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του. Η αντιπαράθεση, η σύγκρουση και η συντριβή αυτού του κόσμου είναι προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία κι εκεί αξίζει ο λαός να καταθέσει κάθε θυσία.

Ριζοσπάστης