Ηρθε για ν' αφήσει όνομα...

Στη μόνη «νησίδα σταθερότητας» στην περιοχή, όπως χαρακτηρίζει η κυβέρνηση την Ελλάδα, κατέφτασε νέος πρέσβης των ΗΠΑ, ο οποίος, τις λίγες πρώτες μέρες της παραμονής του εδώ, αποδείχτηκε ήδη υπερδραστήριος ή «παρεμβατικός», όπως τον χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ. Μέχρι και τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρη, πρόλαβε να συναντήσει... Οπως, μάλιστα, πληροφορούμαστε από διάφορα ρεπορτάζ, ο συγκεκριμένος, ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, μαζί με την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, ήταν εκ των αφανών πρωταγωνιστών των γεγονότων στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου, που άνοιξε το δρόμο στη φασιστική κυβέρνηση και στην ένοπλη διαμάχη στο εσωτερικό της χώρας, με τη συμμετοχή και της Ρωσίας.

 

 Η Ελλάδα βρίσκεται πάνω στον άξονα των περιφερειακών ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, που ξεκινάνε από την Ουκρανία, διασχίζουν την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, εκτείνονται μέχρι τα σύνορα του Ιράκ με το Ιράν και μέχρι τη Βόρεια Αφρική. 

 

Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ γι' αυτήν την περιοχή και την τελική τακτοποίηση των λογαριασμών ανάμεσα στους διάφορους ανταγωνιστές είναι μεγάλο. 

 

Επομένως, δεν θα μπορούσαν παρά να διαλέξουν τους «καλύτερους» για τις θέσεις - κλειδιά σε ό,τι αφορά την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.

 

 Με τέτοιες «περγαμηνές», ο νέος πρέσβης φαίνεται πως ήρθε για να ...αφήσει όνομα και αυτό πρέπει να το πάρει σοβαρά υπόψη του ο λαός.

Περήφανος γιατί τσεκουρώνει

 

«Είμαι περήφανος για την εθνική σύνταξη, την οποία καθιέρωσε το νέο Ασφαλιστικό, ενώ σε όλη την Ευρώπη η πορεία ήταν αντίθετη». Ποιος νιώθει τέτοια περιφάνια; Ο ψαλιδοχέρης υπουργός Εργασίας, το 'πε χτες στην πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού «Αντέννα». Γιατί νιώθει περήφανος; Γιατί έφτασε τη σύνταξη στα 345 ευρώ με 15 χρόνια Ασφάλισης, όταν η κατώτερη του ΙΚΑ σήμερα είναι 486 ευρώ. Είπε κι άλλα, όπως ότι «εμείς στήσαμε στα πόδια του το Ασφαλιστικό. 

Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είχε μόνο καλές συνέπειες, δεν είχε καμιά οριζόντια μείωση των συντάξεων, στηρίχθηκε σε ένα εντελώς νέο σύστημα, με κανόνες ισονομίας για όλους, στο πλαίσιο του οποίου επανυπολογίστηκαν και οι παλιές συντάξεις». 

Ποιες είναι οι «καλές συνέπειες»; Το πετσόκομμα των συντάξεων. Αλλωστε, ο υπουργός καμάρωνε λέγοντας ότι το ΕΚΑΣ, «η κυβέρνηση το θυσίασε», για να μη χρεοκοπήσει η χώρα! Θυσία οι συντάξεις στο βωμό του κεφαλαίου.

 Μόνο που δεν κάλεσε τους συνταξιούχους να νιώσουν και αυτοί περήφανοι, επειδή τους κατάντησαν να παίρνουν συντάξεις πείνας για να σωθεί η καπιταλιστική οικονομία...

Τύφλα να 'χει ο καπιταλισμός... 

 

«Ποιο είναι το νέο αριστερό υπόδειγμα;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος της «Αυγής» Δ. Χρήστου και για να μην αφήσει σε αγωνία τον αναγνώστη απαντάει ο ίδιος: «(...) η κοινωνία έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει τις σοσιαλιστικές ιδέες και έχει ασφαλώς το ίδιο δικαίωμα, να απορρίψει ένα μοντέλο ή μεταρρυθμίσεις, αν αυτές δεν δουλεύουν προς όφελος της πλειονότητας των πολιτών. Με λίγα λόγια, το πολιτικό πεδίο δεν μπορεί παρά να είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία (...) Το μοντέλο (σ.σ. του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα) δεν υπάρχει και δυστυχώς ο κλήρος έπεσε στον ΣΥΡΙΖΑ να το διατυπώσει (...) Πρόκειται για μια αέναη διαδικασία μεταρρυθμίσεων με την έγκριση αλλά και τον έλεγχο της κοινωνίας (...) που θα δημιουργούν συνθήκες ανακατανομής του εθνικού πλούτου (τον οποίο) πρέπει πρώτα να τον δημιουργείς. Και για να τον δημιουργήσεις, χρειάζεσαι ένα μεικτό οικονομικό σύστημα και σίγουρα δυνατό ιδιωτικό τομέα (...) Ο κόσμος χρειάζεται μια νέα αριστερή πρωτοπορία για το ταξίδι προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Οσοι φοβούνται, μπορούν να μείνουν στην ασφάλεια του ενυδρείου τους και να περιμένουν τη λαϊκή επανάσταση». Μάλιστα. Δηλαδή, ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα θέλει ισχυρό «ιδιωτικό τομέα», δηλαδή ιδιωτικό κεφάλαιο, που θα «παράγει πλούτο» προφανώς με την εκμετάλλευση της δουλειάς των εργαζομένων, μέσα από μια σειρά αναδιαρθρώσεων - μεταρρυθμίσεων, οι οποίες μάλιστα θα νομιμοποιούνται και θα αποκτούν λαϊκή έγκριση μέσα από τους θεσμούς της εξουσίας του κεφαλαίου! Καλά όλα αυτά. Αυτό που δυσκολευόμαστε, όμως, να καταλάβουμε, είναι τι διαφορετικό συμβαίνει με τον ...καπιταλισμό του 21ου αιώνα. Ισως σε κάποιο επόμενο άρθρο της, η «νέα αριστερή πρωτοπορία» να ξαποστάσει λίγο από το ταξίδι της και να βρει το χρόνο να μας εξηγήσει...

Ενας σύντομος απολογισμός

 

Ενας σύντομος απολογισμός του γύρου της διαπραγμάτευσης που μόλις τελείωσε, είναι ο εξής: Στα Εργασιακά, η κυβέρνηση συμφώνησε για αλλαγές προς το χειρότερο της νομοθεσίας για τις ομαδικές απολύσεις και από πάνω την παραπέρα ευελιξία της αγοράς εργασίας, για να μην προτιμάει τάχα η εργοδοσία τις απολύσεις. Αποδέχτηκε, ακόμα, να διευρυνθούν οι λόγοι που δικαιολογούν τις απολύσεις συνδικαλιστών, που σημαίνει ότι αδυνατίζει η συνδικαλιστική προστασία, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η συζήτηση για τις υπόλοιπες αλλαγές (απεργία κ.ά.). Συμφώνησε, επίσης, τα δικαστήρια να αναγνωρίζουν έμμεσα το λοκ άουτ, επιτρέποντας στον εργοδότη να μην πληρώνει τους εργαζόμενους που δηλώνουν ότι θέλουν να εργαστούν. Κι από πάνω, άνοιξε για τα καλά η συζήτηση για νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό. 

Αν σ' αυτά προστεθεί η συζήτηση για τα 400 εκατ. ευρώ που ψάχνουν κυβέρνηση και «θεσμοί» για να κλείσουν οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων του 2017, προμηνύοντας νέο πετσόκομμα σε κοινωνικά επιδόματα, τότε έχουμε πλήρη εικόνα των θυσιών που καλείται να κάνει ο λαός, προκειμένου η κυβέρνηση να ...διαπραγματευθεί με αξιώσεις τη διευθέτηση του χρέους, η οποία βέβαια μόνο το λαό δεν πρόκειται να ωφελήσει. 

Οι προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για την ανάκαμψη και το χρέος αφορούν το κεφάλαιο και τα κέρδη του, όχι το λαό. Αυτός, όπως αποδεικνύεται από παντού, θα κληθεί να ματώσει ακόμα περισσότερο, αν δεν παρέμβει και δεν πρωταγωνιστήσει με την πάλη του στις εξελίξεις.

 Ριζοσπάστης