Από πού κι ως πού;

Αύριο απεργούν οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο διεκδικώντας νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας

«Γάνωσαν» το κεφάλι του λαού όλη τη βδομάδα τα κυβερνητικά στελέχη για την «έξοδο στις αγορές» που οσονούπω έρχεται. Τι αφορά; Το πώς το κράτος θα εξασφαλίσει φτηνό δανεισμό για τα νέα πακέτα ενισχύσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους. Από πού κι ως πού αφορά ο στόχος αυτός το λαό, που καλείται να πληρώνει στο διηνεκές για τον νέο «εθνικό» στόχο του κεφαλαίου; «Γάνωσαν» το κεφάλι του λαού για τα συγχαρητήρια που παίρνει η κυβέρνησή τους. Τι λένε τα συγχαρητήρια; Οτι μιας και η κυβέρνηση εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις αναδιαρθρώσεις που ζητάει το κεφάλαιο, αν δεν διανοηθεί καν να παρεκκλίνει απ' όσα ζητάει αυτό, αν δεν «κουραστεί» να υλοποιεί τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και αν δεν σταματήσει να δίνει - εμπράκτως - διαβεβαιώσεις ότι για τους στόχους του κεφαλαίου θα πληρώνουν έως και τα δισέγγονά μας, θα στείλει «μήνυμα επιστροφής στις αγορές». Από πού κι ως πού, λοιπόν, πρέπει ο λαός να «αγαλλιάζει» από τα συγχαρητήρια ιμπεριαλιστικών οργανισμών και εγχώριου κεφαλαίου; «Γάνωσαν» το κεφάλι του λαού για το πόσο «αποφασιστικοί» είναι στην προώθηση των στόχων του κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο, πώς «παίζουν μπάλα» στην ΝΑ Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, πώς έφεραν «στο πλευρό τους» τους «μεγάλους παίχτες» στην Κύπρο. Αλλά από πού κι ως πού ο λαός πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια στη θανάσιμη αγκαλιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που για τα κέρδη μιας πολυεθνικής μαζεύει γύρω από μια γεώτρηση, αεροπλανοφόρα, φρεγάτες, κανόνια, έτοιμα να βάλουν μπουρλότο; Τελικά, από πού κι ως πού οι στόχοι του κεφαλαίου είναι στόχοι της εργατικής τάξης;

Οπως ο Σρέντερ

 

Τα φτηνά εργατικά χέρια και οι άλλες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» (βλέπε καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις) της «Ατζέντας 2010» επί καγκελαρίας του Σοσιαλδημοκράτη Γκ. Σρέντερ, που εκτόξευσαν την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, φαίνεται πως εμπνέουν τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Γι' αυτό, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, για πολλές από τις αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις» που έχει εξαγγείλει ότι θα εφαρμοστούν από Σεπτέμβρη, ο Γάλλος Πρόεδρος μνημονεύει τον Γερμανό Σρέντερ. Θυμίζουμε ότι η «Ατζέντα 2010» άρχισε να εφαρμόζεται στη Γερμανία το 2003, με στόχο να μετατρέψει τον «ασθενή της Ευρώπης» στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης, όπως και έγινε. Τι «θεράπευσε» την γερμανική καπιταλιστική οικονομία; Μέτρα όπως οι νόμοι «Χαρτζ», που μείωναν περαιτέρω το εργασιακό «κόστος», με εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, οι οποίες υποκατέστησαν την πλήρη απασχόληση, «πάγωμα» μισθών, περικοπές στα επιδόματα πρόνοιας και ανεργίας. Τα αντεργατικά μέτρα και οι περικοπές στις δαπάνες του κράτους που αφορούν την κάλυψη κοινωνικών αναγκών είναι βασική προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το μέγεθος της οικονομίας. Το επιβεβαιώνει και ο Μακρόν, ομολογώντας ότι για να «πάει μπροστά» το γαλλικό κεφάλαιο, πρέπει να συνθλίβονται ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι στη Γαλλία.

«Αντιμνημόνιο» κοροϊδίας

 

Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τις τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τον θάνατο της 42χρονης εργαζόμενης στην «Καρυπίδης», θα πρέπει να ξεχάσει ότι υπάρχει κυβέρνηση, που εφαρμόζει όλο το αντεργατικό πλαίσιο που κληρονόμησε από τους προκατόχους της και μάλιστα το εμπλουτίζει. Η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Κούνεβα, μάλιστα, προτείνει να αξιοποιηθεί η «καλή ευρωπαϊκή πρακτική» των «εργατοδικείων», στο πλαίσιο ενός «αντιμνημονίου υπέρ των εργαζομένων», που θα βάζει στο στόχαστρο τους «αφερέγγυους εργοδότες» (!) Ξέχασαν άραγε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι με ρυθμίσεις της κυβέρνησης στο πλαίσιο του μνημονίου, σε περίπτωση πλειστηριασμού μιας επιχείρησης, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι μένουν τελευταίοι στην ικανοποίηση των χρωστούμενων, αφού προηγούνται οι καπιταλιστές (τράπεζες, προμηθευτές κ.λπ.); Δεν έμαθαν ότι εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι του Καρυπίδη διεκδικούν παρέμβαση από την κυβέρνηση για επίδομα επίσχεσης ή ανεργίας; Δεν άκουσαν ότι η κυβέρνηση, μόλις πρόσφατα, αρνήθηκε να πραγματοποιήσει συνάντηση με τους «διαδόχους» της εταιρείας, οι οποίοι αφήνουν τους εργαζόμενους στο δρόμο; Ας αφήσουν τα σάπια. Η αλήθεια είναι ότι εφαρμόζουν τα δύο δικά τους και τα δύο προηγούμενα (συνολικά τέσσερα) μνημόνια και ότι το μόνο «αντιμνημόνιο» που διαθέτουν είναι η αισχρή προσπάθεια που κάνουν να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους και το λαό.

Σε άλλα επίπεδα

 

Κάποτε ήταν ο Γ. Παπανδρέου που ως πρωθυπουργός δήλωνε ότι τον σταματούν στο δρόμο συνταξιούχοι, πρόθυμοι να χαρίσουν τις συντάξεις τους για να σωθεί η χώρα! Την πολιτική ξετσιπωσιά, βέβαια, ανέβασαν σε άλλο επίπεδο οι ΣΥΡΙΖΑίοι υπουργοί, οι οποίοι συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν εντατικής λεηλασίας του λαού. Μετά τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, Τ. Πετρόπουλο, που είχε δηλώσει πριν από λίγους μήνες στη Βουλή ότι πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες τον σταματούν και του εκφράζουν την ανακούφισή τους για τις χαμηλότερες εισφορές, σειρά πήρε προχτές ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μπαλάφας, δηλώνοντας σε τηλεοπτικό σταθμό: «Ας μην είμαστε μίζεροι, βρε παιδιά (...) Εμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες μάς θεωρούν ευεργέτες (...) Με σταματάει ένα μηχανάκι στο δρόμο, είναι γεγονός, σας διαβεβαιώ, του ανοίγω το αυτοκίνητο και μου λέει σας θεωρούν ευεργέτες (...)»! Είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει εικόνα αποδοχής, ως και ένθερμης στήριξης της πολιτικής της από το λαό που υποφέρει. Δεν είναι όμως αθώα, καθώς έχει στόχο να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Αλλωστε, δεν πέρασε πολύς καιρός απ' όταν στελέχη της κυβέρνησης χαιρέτιζαν τις εργατικές απεργίες ως ...υποστηρικτικές της προσπάθειας να κλείσει η διαπραγμάτευση, που στο τέλος επιφύλασσε ένα μνημόνιο «εις την τετάρτην» για το λαό...

Ριζοσπάστης