«Ποιους πιάνει... »

«Ποιους πιάνουν τα νέα μέτρα και ποιους όχι;», «Ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν;», «Τι αλλάζει και τι μένει ίδιο;»... Με το ίδιο ακριβώς προπαγανδιστικό μοτίβο που χρησιμοποιούν τα αστικά επιτελεία για να λανσάρουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των τελευταίων χρόνων, η κυβέρνηση και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος επιχειρούν να παρουσιάσουν και το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, που ετοιμάζεται να νομοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Με δηλώσεις και «διαρροές», τα κυβερνητικά στελέχη επιχειρούν να υποβαθμίσουν το νέο αντεργατικό έγκλημα, λέγοντας ότι «αφορά μόνο τα πρωτοβάθμια συνδικάτα», ενώ «δεν αλλάζει τίποτα για τα υπόλοιπα, για τις δευτεροβάθμιες και τις τριτοβάθμιες οργανώσεις». Ακριβώς όμως, όπως η ενιαία ταξική επίθεση του κεφαλαίου δεν αφήνει κανέναν εργαζόμενο, κανένα λαϊκό νοικοκυριό που να μην «τους πιάνει», έτσι και η επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα αποτελεί πάγια αξίωση των μονοπωλίων που δεν πρόκειται να αφήσει στο απυρόβλητο κανένα επίπεδο συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων. Ξεκινούν από το πρωτοβάθμιο επίπεδο, από την οργάνωση των εργαζομένων μέσα στην επιχείρηση, εκεί που εκφράζονται πιο έντονα η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απειλές και οι πιέσεις, με στόχο να φτάσουν στο πλήρες ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος, στην επιβολή σιγής νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, για να εντείνουν απρόσκοπτα την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Απέναντι, λοιπόν, στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και την απατηλή επιχειρηματολογία που τις συνοδεύει μία πρέπει να είναι η απάντηση: Κάτω τα ξερά σας από την απεργία!

Διαβολικά καλός

 

Διαβάζοντας το προχτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», με τον τίτλο «Λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής», με αφορμή την απόφαση Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, αναρωτιέται κανείς μέχρι πού μπορεί να φτάσει το θράσος της κυβέρνησης. Η κυβερνητική εφημερίδα διαπιστώνει «παγκόσμια ανησυχία και οργή» από την απόφαση των ΗΠΑ και περιγράφει τα πράγματα ως απλός παρατηρητής. Σαν να μην είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που αναβαθμίζει διαρκώς τη στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ, βάζοντας πλάτη στο να εμπεδωθούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σαν να μην έχει καμιά συμμετοχή η Ελλάδα στο «ανακάτεμα της τράπουλας» που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εν μέσω σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η αποθέωση βέβαια ήρθε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό το απόγευμα της Πέμπτης, όταν στις δηλώσεις του κατά τη συνέντευξη Τύπου με τον Ρ. Τ. Ερντογάν αρκέστηκε να δηλώσει την προσήλωση της Ελλάδας στην ειρηνευτική διαδικασία «που προβλέπει τη δημιουργία δύο κρατών» (ούτε ο Τραμπ δεν την αμφισβήτησε στα λόγια...) και να δηλώσει απλά την ανησυχία του για το γεγονός ότι η απόφαση των ΗΠΑ «δεν συμβάλλει στην ειρήνη σε μια εύθραυστη περιοχή». Είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να μην φανεί ότι παίρνει θέση ενάντια στους συμμάχους της, ΗΠΑ και Ισραήλ. Εκτός αν η ερμηνεία της κυβέρνησης είναι ότι ο «διαβολικός» Τραμπ, που πάντα δρα «για το καλό», δεν θα έκανε ποτέ κάτι που να βάζει μπουρλότο στην εύφλεκτη γειτονιά μας...

Φτηνά κόλπα

 

Ενα από τα κεντρικά επιχειρήματα της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί και να εξωραΐσει τη συμφωνία για την 3η «αξιολόγηση» είναι ότι δεν περιέχει δημοσιονομικά μέτρα, για πρώτη φορά μετά την ένταξη της χώρας στα μνημόνια. Επομένως, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ο λαός θα έπρεπε να πανηγυρίζει μαζί με την ίδια και το κεφάλαιο για τη γρήγορη και δήθεν αναίμακτη ολοκλήρωση της «αξιολόγησης». Φτηνό το επιχείρημα της κυβέρνησης. Πρώτον, η 3η «αξιολόγηση» επιβεβαιώνει το σύνολο των μέτρων που συμπεριλήφθηκαν στις «αξιολογήσεις» όλων των προηγούμενων μνημονίων, άρα και τα δημοσιονομικά. Δεύτερον, πριν από λίγους μόνο μήνες, η κυβέρνηση έκλεισε τη 2η «αξιολόγηση», που επίσης περιείχε σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Τι διαφορά έχει για τους εργαζόμενους και το λαό το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα «έκλεισαν» τον Ιούνη και όχι το Δεκέμβρη; Τρίτον, τι είναι οι περικοπές δαπανών και οι αυξήσεις των φόρων που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 2018, αν όχι αιματηρά δημοσιονομικά μέτρα, άμεσης εφαρμογής και απόδοσης, που φορτώνονται στην πλάτη του λαού; Τι είναι η νέα μείωση του αφορολόγητου, που προνομοθετήθηκε να ισχύσει από το 2020 και σύμφωνα με όσα λέγονται ενδέχεται να έρθει ένα χρόνο νωρίτερα για να πιαστούν οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων; Και, τέλος πάντων, γιατί πρέπει ο λαός να θεωρεί ηπιότερα από τα δημοσιονομικά τα άλλα μέτρα που περιέχονται στην 3η «αξιολόγηση», όπως το χτύπημα στην απεργία, η εφαρμογή της ατζέντας του ΟΟΣΑ, το πετσόκομμα στα κοινωνικά επιδόματα και πάει λέγοντας; Μήπως δεν αθροίζονται όλα αυτά, μαζί με τα δημοσιονομικά μέτρα, στη στρατηγική για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που πνίγει τις λαϊκές ανάγκες;

Εγιναν καπνός

 

Ούτε δυο βδομάδες δεν χρειάστηκαν για να κατακάτσει ο κουρνιαχτός που σήκωσε η κυβέρνηση γύρω από τις νέες «αποκαλύψεις» για τους φοροπαραδείσους και να αποκαλυφτούν ξανά, σε όλο τους το «μεγαλείο», η κοροϊδία και η απάτη που περιφέρουν η κυβέρνηση και οι υπόλοιπες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις της ΕΕ, ζητώντας από τους λαούς να κυνηγάνε την ουρά τους, ψάχνοντας μάταια έναν «δίκαιο» και «αδιάφθορο» καπιταλισμό, αντί για την ανατροπή του. Μέσα στη βδομάδα, λοιπόν, ο Ευ. Τσακαλώτος, ήσυχα κι ωραία, σήκωσε για λογαριασμό της κυβέρνησης και της εγχώριας αστικής τάξης το χεράκι του για να ψηφίσει, μαζί με τους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ, τη «μαύρη λίστα» των φορολογικών παραδείσων, από την οποία απουσιάζουν «κραγμένες» περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων τα νησιά Κέιμαν, που ήταν η έδρα και των «Paradise papers»! Μάλιστα, για να μην υπάρχει αμφιβολία, η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι η τελική λίστα ήταν αποτέλεσμα παζαριού και συμβιβασμών, γι' αυτό άλλωστε δεν περιλαμβάνει καμιά χώρα - μέλος της ΕΕ. Ηρθε, έτσι, άλλη μια επιβεβαίωση της υποκρισίας της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που τσακώνονται για φορολογικούς παραδείσους τους οποίους καλύπτουν. Αλλά και του γεγονότος ότι, τα κάθε λογής σκάνδαλα, όχι μόνο δεν είναι ξένα στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά αποτελούν οργανικό συστατικό της σαπίλας του.

Ριζοσπάστης