Κατιούσα
Το πρόγραμμα της χτεσινής βραδιάς ξεκίνησε προτού καλά-καλά προσέλθει ο κόσμος και προλάβει να βρει τις θέσεις του. Σιγά-σιγά το στάδιο γέμισε, κι άνοιξαν κι οι θύρες πίσω από τη σκηνή, που ήταν σκεπασμένες με πανιά.
Κι εντάξει η ομιλία. Το καλλιτεχνικό μέρος πώς ήταν όμως; Ήταν σα θεατρική παράσταση ή φαντασμαγορικό σαν τελετή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ήταν όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Σα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων, βίντεο, ακόμα και aerial (εναέρια) yoga είχε.
Από την εναρκτήρια σκηνή στο σήμερα, όπου δύο άστεγοι-άνεργοι ψάχνουν στα σκουπίδια, ενώ ακούν τις καταπληκτικές προσφορές ενός σούπερ-μάρκετ, μέχρι το κλείσιμο με το κλασικό δάκρυ του Μίσα, που ήταν σα να κλαίει για τις ανατροπές που έρχονται. Και το φινάλε με τη Διεθνή, γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο κι η προοπτική μένει ζωντανή.
Με τη σκηνή να χωρίζεται σε τέσσερις διαφορετικές γωνίες, όπου όλες μαζί έδιναν μια εικόνα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, σε μια πρωτότυπη κίνηση που άρχισε με ευρηματικό τρόπο να αποσυντονίζεται και να αποδιοργανώνεται στις κινήσεις του, όσο πλησιάζαμε στις ανατροπές.
Με πολλούς ηθοποιούς επί σκηνής κι άλλους τόσους να δανείζουν τις φωνές τους στην αφήγηση, αλλά κανείς τους να μην είναι στο επίκεντρο, κλέβοντας την παράσταση από τους υπόλοιπους. Πρωταγωνιστής ήταν ο άνθρωπος, το σύνολο, η τάξη, το συλλογικό υποκείμενο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Με συγκινητικές κορυφώσεις, την έφοδο στον ουρανό και τις εναέριες περιπέτειες της επανάστασης, την κατάκτηση του διαστήματος, την αναπαράσταση του Ράιχσταγκ, όπου ο στρατιώτης πατούσε πάνω στους νεκρούς, που θυσιάστηκαν ηρωικά και τον σήκωναν ψηλά, για να σηκώσει την κόκκινη σημαία στην καρδιά του Βερολίνου.
Και πάνω από όλα η επαφή με τον κόσμο, που ενθουσιάστηκε, ξεσπούσε σε επευφημίες, χειροκροτήματα, θυελλώδη, ουρανομήκη, σε διάφορα σημεία της παράστασης. Ένας σύντροφος έγραψε μετά “ΚΚΕ έχεις ταλέντο”, ένας άλλος εκμεταλλεύτηκε μια μικρή παύση, για να φωνάξει “αυτό είναι θέατρο”, ένας τρίτος έλεγε πως ο πήχης έχει μπει ήδη από τώρα πολύ ψηλά για του χρόνου, και τα εκατό χρόνια του κόμματος, που πρέπει να κάνουμε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό για την περίσταση, και δε συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από μια επανάσταση.
Τα υπόλοιπα για την ομιλία, θα τα βρείτε κι αλλού, σε… “επιλεγμένα καταστήματα” που λένε, κι όχι στα κυρίαρχα ΜΜΕ, που κράτησαν το νόμο της ομερτά, και δεν είπαν κουβέντα. Αλλά αν είχαν κάτι να πουν, θα κινούνταν στο γνωστό μήκος κύματος, και τα κλισέ για τη στρατευμένη τέχνη -που τάχα δεν είνα τέχνη- το σοσιαλιστικό ρεαλισμό κι άλλα ψηλά νοήματα που δεν μπορούν να φτάσουν και τα κάνουν κρεμαστάρια.
Ολόκληρη η παράσταση στο βίντεο που ανέβηκε στο πόρταλ 902.gr:
Η πρώτη σειρά φωτογραφιών είναι του συνεργάτη μας Φώτη Δαγγλή
Ακολουθούν φωτογραφίες που μας έστειλε η φίλη της Κατιούσα, Βούλα Τσιμπόκα
http://www.katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου