Εξαγωγέας... κινδύνων

Κοινή συνισταμένη της κυβέρνησης αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις αποτέλεσε η συνέχιση της εξωτερικής πολιτικής που καθιστά τη χώρα «εξαγωγέα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή των Βαλκανίων». Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι η πολιτική που χαράσσεται, με βασικό χαρακτηριστικό την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στην προώθηση των ευρωατλαντικών επιδιώξεων στην περιοχή, για το μοίρασμα της λείας σε Ενέργεια, σε πλουτοπαραγωγικές πηγές και σφαίρες επιρροής, δεν εξασφαλίζει σταθερότητα, αφού είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τα σχέδιά τους που αποτελούν τον κίνδυνο για την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Ο λαός μας μπορεί να δει ποια είναι η κατάσταση από τη Συρία και τη Λιβύη έως την Ουκρανία και τα Βαλκάνια, για να δει ότι είναι αυτοί οι ανταγωνισμοί που ανάβουν το φιτίλι του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των επεμβάσεων. Μπορεί να βγάλει συμπεράσματα από την όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία έφτασε μέχρι το σημείο της ανοιχτής παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ από τα τουρκικά γεωτρύπανα, την κλιμακούμενη προσπάθεια αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου ως «ενιαίου επιχειρησιακού χώρου» του ΝΑΤΟ. 

 

Αντίστοιχα, η μετατροπή της χώρας σε σημαιοφόρο του σχεδίου για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Βαλκάνια, στοιχείο της οποίας είναι η συμφωνία των Πρεσπών, πάει ένα βήμα παραπέρα τους ανταγωνισμούς, ενώ δημιουργεί και το έδαφος για να φουντώνουν εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί που αξιοποιούνται κάθε φορά από τους ιμπεριαλιστές. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εφησυχάζουν, αλλά αντίθετα να δυναμώσουν τον αγώνα τους για να μπουν εμπόδια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στην εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.

«Ρεαλισμός»

 

«Η αναδιάρθρωση του χρέους (όχι διαγραφή) με "ρήτρα ανάπτυξης" στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τους "θεσμούς"», «η γρήγορη και αποτελεσματική "ανακούφιση" των επιχειρήσεων από τη φορολογία με δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών», «η πενταετής φορολογική και ασφαλιστική ασυλία για τη νεοφυή επιχειρηματικότητα» και η «μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ σε Αναπτυξιακή Τράπεζα, με στόχο τη χρηματοδότηση δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων». «Ακουσα με χαρά για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων».

Ποιος τα είπε αυτά; Μα ο Γ. Βαρουφάκης κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ΝΔ στη Βουλή, σκιαγραφώντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η «αντιπολίτευση» που θα ασκήσει το ΜΕΡΑ25 απέναντι στην κυβέρνηση. Πουλώντας το ίδιο παραμύθι με όλους τους υπόλοιπους, ότι η λαϊκή ευημερία προϋποθέτει πρώτα απ' όλα την ευημερία του κεφαλαίου...

Αυτή είναι η «λογική» της «ρεαλιστικής ανυπακοής». Δηλαδή ανυπακοή στα λόγια και ρεαλισμός στο πλαίσιο των αιτημάτων των επιχειρηματικών ομίλων και όχι για τις ανάγκες του λαού. Αλλωστε, για λογαριασμό αυτών των επιχειρηματικών ομίλων διαπραγματεύτηκε ο Γ. Βαρουφάκης ως υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το πρώτο 6μηνο του 2015. Για λογαριασμό αυτών των συμφερόντων έβαζε την υπογραφή στην επέκταση του 2ου μνημονίου, άνοιξε συστηματικά το δρόμο για το 3ο μνημόνιο και κυρίως, με διάφορα επικοινωνιακά κόλπα, προετοίμασε το λαό να το καταπιεί αμάσητο... Τώρα γίνεται πιο σαφές γιατί έλεγε προεκλογικά ότι δεν θα διστάσει να στηρίξει και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ...

Τους πιάνουν... 

 

«Περίθαλψη με αξιοπρέπεια», «διάσωση της ΔΕΗ με κοινωνική ευαισθησία», «διατήρηση των κοινωνικών επιδομάτων». Τα παραπάνω ανήκουν σε δηλώσεις υπουργών της ΝΔ, που προσπάθησαν - σε συνδυασμό και με ορισμένες υποσχέσεις για μερικά ψίχουλα που ακούστηκαν κατά την τριήμερη συζήτηση - να μας πείσουν ότι η πολιτική τους δεν είναι αντιλαϊκή, αλλά αντίθετα διακατέχονται και εκείνοι από «κοινωνική ευαισθησία». Ο ισχυρισμός αυτός βέβαια όχι μόνο είναι προκλητικός, όταν είναι η ΝΔ που μαζί φυσικά με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια ψήφισε όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που έφεραν τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, αλλά και ενδεικτική για το πόσο κάλπικος για το λαό είναι ο καβγάς που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το ποιος μπορεί να εφαρμόσει τη στρατηγική του κεφαλαίου με μεγαλύτερη... κοινωνική ευαισθησία.

... οι «ευαισθησίες» τους

 

Πολλά από αυτά τα μέτρα, άλλωστε, όπως π.χ. το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, νομοθετήθηκαν με το ξέσπασμα της κρίσης από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, συνεχίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και επανέρχονται σήμερα σαν νέα. Πρόκειται για μέτρα με αποκλειστικό σκοπό τη διαχείριση της φτώχειας και μάλιστα με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος για το κράτος. Η πλειοψηφία τους, άλλωστε, έχει προϋπόθεση την «υπεραπόδοση» των αντιλαϊκών στόχων, να έχουν πιαστεί δηλαδή τα πρωτογενή πλεονάσματα που τα χρυσοπληρώνει ο λαός με φοροαφαίμαξη και περικοπές σε κρατικές δαπάνες για Υγεία, Πρόνοια, συντάξεις, Παιδεία κ.τ.λ. Με άλλα λόγια, θα συνεχίσουν να παίρνουν δέκα από το λαό με τα χαράτσια, τους φόρους και τις περικοπές και «αν και όποτε» να επιστρέφουν το ένα, το οποίο μάλιστα προορίζεται μόνο για τους πιο φτωχούς και ανήμπορους.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή πως τα μέτρα αυτά δεν αποτελούν κάποιο αντίβαρο της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απαραίτητο συμπλήρωμά της, και γι' αυτό άλλωστε κανένα θέμα δεν έχει και η ΝΔ να εφαρμόσει ή να διακηρύξει τέτοια μέτρα.

Καμιά ανάσα για τους εργαζόμενους και τον λαό δεν μπορεί να υπάρξει με τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετούν η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, με την πολιτική που τσακίζει ολοένα και περισσότερο το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού, για να στηρίξει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Καμιά ουσιαστική ανακούφιση δεν μπορεί να υπάρξει, όσο διατηρείται άθικτο όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο. Πραγματική ανακούφιση ο λαός μπορεί να πετύχει μόνο μέσα από τον μαζικό και οργανωμένο αγώνα απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο: Απέναντι στο κεφάλαιο και την πολιτική αυτών που το υπηρετούν.

Ριζοσπάστης   Τρίτη 23 Ιούλη 2019