Ρεκόρ 25ετίας κατέγραψε ο πληθωρισμός και οι καμπάνες χτυπούν για κλιμάκωση της επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα. Μετρώντας ήδη ένα εξάμηνο με το κόστος βασικών αγαθών στο ταβάνι, ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση, για να κρύψει τις ευθύνες της, είναι κοροϊδία και πρόκληση για τη λαϊκή οικογένεια, που αγκομαχάει να βγάλει τον μήνα.
Πού είναι τα «καλά» της ανάπτυξης που θα γευόταν τάχα ο λαός, μετά τις βαριές θυσίες στην κρίση; Πού είναι το «άλλο μείγμα» - το «επεκτατικό» - που θα προφύλασσε τάχα το λαϊκό εισόδημα από νέες «περιπέτειες», σε αντίθεση με το «περιοριστικό» που το χαντάκωσε;
Πού είναι η «εξωστρέφεια» της οικονομίας, που θα ενίσχυε την ανταγωνιστικότητα και θα έφερνε τάχα καλύτερους μισθούς και χαμηλότερες τιμές; Πού είναι η «απελευθέρωση της αγοράς», η «διασυνδεσιμότητα των δικτύων», η «πράσινη μετάβαση» που θα εμπλούτιζε το ενεργειακό μείγμα με νέες και φτηνότερες πηγές, προς όφελος τάχα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων;
Ολα αυτά καταρρέουν τώρα σαν χάρτινος πύργος. Η μεγάλη ακρίβεια είναι το κερασάκι στην τούρτα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που στηρίχτηκε σε περισσότερους από 250 αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους της ΝΔ και σε εκατοντάδες ακόμα των προηγούμενων κυβερνήσεων, σε ποταμούς χρήματος και προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, σε αύξηση της φορολογίας για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα, σε νέα «πράσινα» χαράτσια.
Ακριβώς επειδή αυτήν την ανάπτυξη στηρίζουν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, οι προτάσεις τους για τη διαχείριση της ακρίβειας δεν θα μπορούσαν παρά να βρίσκονται στον ίδιο αντιλαϊκό αστερισμό και να διαφέρουν μόνο στα σημεία. Γι' αυτό άλλωστε στις 23 Νοέμβρη απέρριψαν εν χορώ στη Βουλή τις τροπολογίες του ΚΚΕ για ουσιαστικά μέτρα στήριξης του λαού απέναντι στην ακρίβεια.
Ενα παράδειγμα: Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «μέτρο ανακούφισης» την επιδότηση της τιμής του ρεύματος. Η μερίδα του λέοντος όμως πηγαίνει στις πολύ μεγάλες και ενεργοβόρες επιχειρήσεις, για να θωρακίζονται τα κέρδη από την αύξηση του κόστους παραγωγής. «Μικρή» λεπτομέρεια: Τα κονδύλια του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης, που τις χρηματοδοτεί, είναι μέρος των εισπράξεων από το «εμπόριο ρύπων». Είναι δηλαδή χρήματα που πληρώνουν τα νοικοκυριά μέσα από τους λογαριασμούς του ρεύματος, ελέω «απελευθέρωσης» και «πράσινης μετάβασης»!
Φαύλος κύκλος, δηλαδή, στην πλάτη του λαού, όπως και με κάθε άλλο μέτρο που παρουσιάζεται από τα αστικά κόμματα ως «λύση». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα ψίχουλα για την επιδότηση των οικιακών τιμολογίων. Στο τέλος της ημέρας «μεταμορφώνονται» κι αυτά σε μέτρο στήριξης της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας, όπου τα χρέη των παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος προς τον ΔΕΔΔΗΕ και τους δήμους ξεπερνούν τα 210 εκατ. ευρώ!
Με δεδομένο ότι πάνω από 150.000 λαϊκά νοικοκυριά δεν μπορούσαν και πριν την έκρηξη της ακρίβειας να πληρώσουν λογαριασμούς, χρωστώντας πάνω από 50 εκατ., καταλαβαίνει κανείς τον κίνδυνο να σκάσει μπουρλότο αν περιοριστεί κι άλλο η δυνατότητα είσπραξης από τις εταιρείες - παρόχους. Σ' αυτό το επείγον ζήτημα «απαντάει» κατά προτεραιότητα το κράτος με την επιδότηση της τιμής του ρεύματος.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει τη στήριξη των ενεργοβόρων επιχειρήσεων και προτείνει δημοσιονομικά μέτρα διαχείρισης της ακρίβειας (μείωση ΦΠΑ, φόρων στα καύσιμα και άλλα) με ...σεβασμό στα κατώτερα όρια που θέτουν η ΕΕ και οι «αντοχές της οικονομίας». Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ακρίβεια είναι επιβεβαίωση ότι η απόσταση ανάμεσα στο τίποτα και τη μιζέρια είναι «ένα τσιγάρο δρόμος».
Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τα περίφημα «μέτρα στήριξης του εισοδήματος»; Η κυβέρνηση ανακοινώνει «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό οι οποίες, λόγω και της ακρίβειας, δεν προλαβαίνουν καν να φτάσουν στην τσέπη. Αντιγράφοντας το «κοινωνικό μέρισμα», που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίασε ως απαύγασμα της «κοινωνικής» του πολιτικής, ετοιμάζεται το Πάσχα να επιστρέψει στα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα ένα απειροελάχιστο μέρος της άγριας φοροληστείας.
Η «απάντηση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό με διατήρηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που «εγγυάται» στο κεφάλαιο την καθήλωση και παραπέρα μείωση του μέσου μισθού, ο οποίος παραμένει μικρότερος κατά 25% τουλάχιστον σε σχέση με το 2019.
Τέλος λοιπόν τα ψέματα και η κοροϊδία από σημερινούς και επίδοξους «σωτήρες»! Για να ανασάνει ο λαός από την ακρίβεια πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο. Κι αυτό σημαίνει κατάργηση του ΦΠΑ και των άλλων φόρων σε καύσιμα, Ενέργεια, βασικά αγαθά, κατάργηση χαρατσιών, πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Γι' αυτά αξίζει να παλέψει ο λαός, συμμετέχοντας μαζικά στα παλλαϊκά συλλαλητήρια στις 26 Φλεβάρη στο Σύνταγμα και στις άλλες πόλεις.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη "Η Αποψή μας" του "Ριζοσπάστη", Πέμπτη 17 Φλεβάρη 20222
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου