Για ποιον;

«Στην περιοχή μας κάτι έχει αρχίσει να κινείται, για καλό», συμπεραίνει η «Αυγή» της Κυριακής από την «κινητικότητα» στα Βαλκάνια και «τις προσπάθειες για την επίσπευση των διαδικασιών ένταξης των χωρών της περιοχής στην ΕΕ, της ΠΓΔΜ και της Αλβανίας συμπεριλαμβανομένων». Η κυβερνητική εφημερίδα δεν παραλείπει βέβαια να σημειώσει πως «πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτές τις πρωτοβουλίες διαδραματίζει η Ελλάδα», η ανάπτυξη της οποίας «περνάει από την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής». Δικαιολογημένη η χαρά της κυβερνητικής «Αυγής», μιας και οι διευθετήσεις που προωθούνται στην ευρύτερη περιοχή ανοίγουν πράγματι καινούριες δυνατότητες για το κεφάλαιο. Αλλά, ταυτόχρονα, γεννούν και μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό, καθώς τα σχέδια για το από πού θα περάσουν οι αγωγοί του φυσικού αερίου και των δικτύων Ενέργειας, οι «κόμβοι» και «δρόμοι» μεταφοράς εμπορευμάτων, δεν γίνονται σε «κενό αέρος», αλλά σε ένα περιβάλλον κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που καθιστούν ιδιαίτερα εύφλεκτη την περιοχή. Η κόντρα του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία περιμετρικά της Μαύρης Θάλασσας, ο ρόλος της Τουρκίας στα Βαλκάνια και η ένταση με ΝΑΤΟ - ΕΕ, η προσπάθεια της Κίνας να παραμερίσει οτιδήποτε εμποδίζει την ανάπτυξη του νέου «Δρόμου του Μεταξιού» και βέβαια η «επιστροφή των ΗΠΑ στα Βαλκάνια», από τα οποία δεν έφυγαν ποτέ, μόνο αισιόδοξα μηνύματα δεν εκπέμπουν για τους λαούς της περιοχής. Πολύ περισσότερο για τον ελληνικό λαό, καθώς η κυβέρνηση διεκδικεί και αναλαμβάνει ρόλους για την προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, θέλοντας να αποκομίσει οφέλη για την αστική τάξη, η οποία ξερογλείφεται για τις κερδοφόρες προοπτικές που ανοίγονται στην ευρύτερη γειτονιά μας.

Εχουν ρόλο

 

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις ενάντια στην επικείμενη πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, δεν περνάει απαρατήρητο ότι συμμετέχουν σ' αυτές και ορισμένοι τοπικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ταυτόχρονα υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και δηλώνουν ότι θα υπερψηφίσουν όλα τα προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης», επομένως και τα νομοσχέδια για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ! Αυτό βέβαια σε τίποτα δεν τους εμποδίζει να δηλώνουν στις κάμερες και στα μικρόφωνα ότι στέκονται τάχα αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους και στο λαό που αντιδρά και ότι αν το κίνημα ανατρέψει τις αποφάσεις κυβέρνησης - «θεσμών», αυτό θα είναι για καλό! Το θράσος και η ξετσιπωσιά τους δεν έχουν όρια. Αλλοι πάλι, με το μανδύα της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση, δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την πολιτική της κυβέρνησης στο Μεταναστευτικό και κάποιοι άλλοι προτρέπουν σε «μονομερή» ρύθμιση του θέματος της προστασίας της λαϊκής κατοικίας από τις τράπεζες και τα funds. Βέβαια, με όλους αυτούς τους «παρεκκλίνοντες» καθόλου δεν πρωτοτυπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και σε αυτό έχει αντιγράψει τα τερτίπια της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, που αμολούσε δυο - τρεις επιφανείς «διαφωνούντες» για να «μαζεύουν» τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να ανανεώνουν τις αυταπάτες ότι μπορεί το καράβι να στρίψει προς άλλη μεριά, όταν οι ίδιοι έπαιζαν το ρόλο της καλύτερης προπέλας, για να μην παρεκκλίνει ούτε εκατοστό από τη ρότα που χαράσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Δίαυλοι

 

«Από την πλευρά των Ευρωπαίων έχει διατυπωθεί παλαιότερα η απορία του γιατί δεν υπήρξε συνασπισμός ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα όμως δεν στρέφεται προς την κ. Γεννηματά, αλλά προς τον πρωθυπουργό, ο οποίος προτίμησε μια ιδιότυπη συμμαχία με ένα κόμμα που βρίσκεται πιο δεξιά στον πολιτικό άξονα από τη ΝΔ, το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Είναι ένα ερώτημα που έχει μείνει αναπάντητο». Αυτά έλεγε στα «Νέα» του περασμένου Σαββατοκύριακου η Σ. Ράπτη, που εκπροσώπησε το «κίνημα αλλαγής» στο πρόσφατο συνέδριο των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, όπου συμμετείχε και ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ενόψει της επερχόμενης Συνόδου Κορυφής. Κι αν μη τι άλλο είναι ενδεικτικό ότι οι «υψηλοί τόνοι» ανάμεσα σε παλιές και νέες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας κάθε άλλο παρά κλείνουν τους μεταξύ τους «διαύλους» επικοινωνίας, αξιοποιώντας και τις αντίστοιχες διεργασίες σε επίπεδο ΕΕ. Ετσι κι αλλιώς το βασικό ερώτημα για όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι το πώς, από ποια θέση και από ποιο ρόλο θα συμβάλουν στην «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, εγκλωβίζοντας και λαϊκά στρώματα στους στόχους των καπιταλιστών. Εκεί βρίσκεται και το κοινό έδαφος για τους κάθε λογής «μπαλαντέρ» και τα «φλερτ».

Κυνισμός

 

Η δήλωση του Γ. Μουζάλα ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα υπάρξουν και φέτος νεκροί πρόσφυγες από το κρύο στον καταυλισμό της Μόριας, δείχνει τον κυνισμό της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, ο αρμόδιος υπουργός επιβεβαιώνει ότι η πολιτική διαχείρισης του Προσφυγικού από την πλευρά της κυβέρνησης, στη βάση της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας και των συμφωνιών ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, είναι εγκληματική. Οτι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί τη ζωή αυτών των ανθρώπων, όχι επειδή η Ελλάδα βρίσκεται σε κάποια εμπόλεμη ζώνη, αλλά επειδή δεν διαθέτει για τους κατατρεγμένους ούτε τα στοιχειώδη μέσα για να μην πεθάνουν από το κρύο κι αν αρρωστήσουν να έχουν την αναγκαία περίθαλψη και φροντίδα. Κι αυτό δεν αλλάζει, όσες διαβεβαιώσεις κι αν μοιράσει ο αρμόδιος υπουργός ότι «κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε αυτήν την κατάσταση»...


Ριζοσπάστης