INTIME NEWS |
Τον ΣΥΡΙΖΑ που ξεκαθαρίζει ότι «ποτέ δεν ήταν σύμμαχος η Ρωσία, η Ελλάδα είναι χώρα του ΝΑΤΟ, είναι χώρα της ΕΕ», καλώντας τον λαό να διαλέξει ληστή, αλλά «βγαίνει απ' τα ρούχα του» για την κυβέρνηση που παίρνει «αδικαιολόγητα και αχρείαστα ρίσκα», στέλνοντας «φονικό οπλισμό» στην Ουκρανία (ενώ θα μπορούσε να στείλει... μόνο κράνη λένε!), πέρα κι από όσα επιτάσσουν οι ΝΑΤΟικές «συμβατικές υποχρεώσεις» που «τιμά».
Που υπερθεματίζει για τις «ευκαιρίες» που γεννάει για την αστική τάξη και τα συμφέροντά της η σημερινή κατάσταση, αλλά «μαλώνει» τη ΝΔ ότι αντί να τις αξιοποιήσει παίζοντας τον ρόλο της ΝΑΤΟικής «γέφυρας», τις «κλωτσάει» αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ευρωατλαντικού «νταή».
Που τονίζει πως «αυτές τις κρίσιμες στιγμές απαιτείται από όλους μας εθνική σύνεση (...) Να υπάρξουν κοινοί στόχοι για όλους μας, για το πατριωτικό και εθνικό συμφέρον», αλλά «εγκαλεί» την κυβέρνηση ότι με τους «πολεμικούς τόνους» «πολώνει» και «δυναμιτίζει» τη συναίνεση αυτή του λαού στα «εθνικά» συμφέροντα του κεφαλαίου, στα οποία εκείνος μπορεί να στρατεύσει με τις «φιλειρηνικές» κορδέλες, τους αστερίσκους και τις επιφυλάξεις του.
Στην προσπάθειά του αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ, πατώντας στα φιλειρηνικά αισθήματα του λαού μας, αξιοποιώντας το κλίμα φόβου και ανησυχίας που δικαιολογημένα δημιουργείται, θέτει το δίλημμα αν η χώρα θα είναι «με το μέτωπο της ειρήνης ή του πολέμου», αν θα συνταχθεί με τις δυνάμεις που «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» της κλιμάκωσης ή με όσους δουλεύουν για μια «νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας» που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία, αν - πάντα ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ - η χώρα «θα είναι μέρος του προβλήματος ή μέρος της λύσης».
Μόνο όμως στη σφαίρα της εξαπάτησης ο σημερινός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι το αντίθετο της υποτιθέμενης «ειρηνικής» περιόδου που προηγήθηκε με τις συμφωνίες για την ένταξη των χωρών της Ανατ. Ευρώπης στο ΝΑΤΟ και τα σχέδια «περικύκλωσης» της Ρωσίας, με την «ειρηνική» επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων ΕΕ και ΗΠΑ στην περιοχή, με τις αντίστοιχες προσπάθειες των ρωσικών μονοπωλίων να προωθήσουν τις δικές τους θέσεις, με τις εύθραυστες Συμφωνίες του Μινσκ που όλοι διαμαρτύρονται πως «δεν τηρήθηκαν»!
Μόνο στη σφαίρα της εξαπάτησης ένας αυριανός θνησιγενής συμβιβασμός, μια προσωρινή ειρήνη δεν θα κουβαλάει μαζί της όλο το εύφλεκτο υλικό, όλο το φορτίο για μια νέα και πιο οξυμένη αυτήν τη φορά αντιπαράθεση.
Δεν είναι βέβαια απορίας άξιο το πώς ποτέ και πουθενά οι καπιταλιστές δεν βρήκαν ένα «σύστημα ασφαλείας» που να μπορεί να διασφαλίσει ταυτόχρονα και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα όλων των καπιταλιστών, και την ηρεμία και την ειρήνη για τους λαούς, το πώς όλες οι ανά καιρούς «προβλέψεις» τους για το «τέλος των πολέμων», όπως αυτές που συνόδευαν τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ, έδιναν την άλλη στιγμή τη θέση τους στους ήχους των βομβαρδισμών και των πολέμων, για τη μοιρασιά της «λείας».
Για τι είδους λύσεις όμως ακριβώς μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ενα από τα πιο «εμβληματικά» παραδείγματα που επικαλείται ξανά και ξανά είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία άνοιξε ο δρόμος για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Μια «λύση» στην οποία συνέβαλε ο ίδιος ως κυβέρνηση, παίρνοντας τα εύσημα από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αφού αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου σχεδίου ευρωατλαντικής διεύρυνσης στα Δυτικά Βαλκάνια. Θυμίζουμε τις έντονες αντιδράσεις της Ρωσίας σε αυτή τη Συμφωνία. Παρά τους μύθους που επιστρατεύτηκαν και τότε και ξανά τώρα, περί ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας, αυτή όχι μόνο δεν «έκλεισε» το κεφάλαιο των ανταγωνισμών, όχι μόνο δεν «έλυσε» ζητήματα αλυτρωτισμών και εθνικισμών, αλλά άνοιξε και νέα τέτοια κεφάλαια σε όλη την περιοχή, πρόσθεσε και άλλη «καύσιμη ύλη».
Αλήθεια, τι έχουν να πουν τώρα που ΕΕ και ΝΑΤΟ μιλάνε πλέον ανοιχτά για το ενδεχόμενο «διαμελισμού και αποσύνθεσης της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης», τώρα που τα σχέδια για «μεγάλη Αλβανία» και «μεγάλη Σερβία» και αλλαγές συνόρων βρίσκονται ανοιχτά πάνω στο τραπέζι, που οι αλυτρωτισμοί και οι εθνικισμοί εκεί, αλλά και σε Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία φουντώνουν, και που από τα πλέον επίσημα χείλη ακούγεται ότι το επόμενο μέτωπο ακόμα και της πολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, μετά την Ουκρανία, θα είναι τα Βαλκάνια;
Για τέτοιου είδους «λύσεις» και «φιλειρηνικές διευθετήσεις», που απλώς επιβεβαιώνουν ότι είναι μέρος του «προβλήματος» της όξυνσης των ανταγωνισμών, μπορεί να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε τέτοιους στόχους θέλει να στρατεύσει τα φιλειρηνικά αισθήματα του λαού.
Πίσω από τις κορόνες του, γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ έστειλε καλάζνικοφ και αντιαρματικά στην Ουκρανία, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει ένα ολόκληρο «δάσος» «συμμαχικών δεσμεύσεων», ένα πλέγμα εμπλοκής της χώρας, οι οποίες φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του ως κυβέρνηση. Αλλωστε, συνεχίζει να υπερθεματίζει σήμερα ως αντιπολίτευση, όταν ο πρόεδρός του λέει από το βήμα της Βουλής πως η ρωσική εισβολή «επιτάσσει να στηρίξουμε τους εταίρους μας στην Ανατολική Ευρώπη που αισθάνονται ότι απειλείται η ασφάλειά τους από τις ρωσικές πολεμικές επιχειρήσεις». Αυτό που ήδη κάνει δηλαδή το ΝΑΤΟ, ενισχύοντας τις στρατιωτικές του δυνάμεις στις Βαλτικές χώρες, στην Πολωνία και αλλού, χύνοντας ακόμα περισσότερη βενζίνη πλάι στην πυρκαγιά του πολέμου που καίει στην Ουκρανία.
Ακόμα και γι' αυτή την αποστολή πολεμικού υλικού βέβαια, η βασική «ένσταση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η απόφαση πάρθηκε «μονομερώς», χωρίς ενημέρωση των πολιτικών δυνάμεων και «όχι στο πλαίσιο αποφάσεων των διεθνών Οργανισμών, στους οποίους συμμετέχουμε, της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή του ΝΑΤΟ». Αν δηλαδή του έπαιρναν τη γνώμη και η αποστολή είχε και την επίσημη «σφραγίδα» ΕΕ και ΝΑΤΟ, τότε ούτε κι εκεί θα υπήρχε το παραμικρό θέμα, πολύ περισσότερο αν κάτι τέτοιο συνοδευόταν και με καμιά απόφαση του ΟΗΕ...
Η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ούτε «μονόπρακτο» έργο είναι, ούτε ξεκινάει και τελειώνει με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία και σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει... ολίγον εμπλοκή!
Ο ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, αλλά το αποσιωπά:
- Γιατί επί δικών του ημερών το 2017 πρωτο-τεσταρίστηκε η Αλεξανδρούπολη ως «βατήρας» για να προωθηθούν αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις στη Ρουμανία, στο πλαίσιο της «πρόβας πολέμου» «Noble Jump» (που το βασικό της σενάριο αφορά σύγκρουση με τη Ρωσία), πριν σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ τη μετατρέψει σε βασικό κόμβο για τη διεκπεραίωση δυνάμεων στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
- Επί δικών του ημερών κλήθηκε η ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο, αυξήθηκαν δραστικά οι μέρες που το Πολεμικό Ναυτικό περνάει σε ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων στη Μαύρη Θάλασσα.
- Επί δικών του ημερών «κατοχυρώθηκε» για την ελληνική Πολεμική Αεροπορία ο ρόλος του ΝΑΤΟικού δερβέναγα στον εναέριο χώρο Β. Μακεδονίας και Βουλγαρίας απέναντι στη Ρωσία, όλα αυτά που «έρχονται και δένουν» σήμερα με τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα στο Αιγαίο, τα στρατηγικά βομβαρδιστικά στον εναέριο χώρο της Ελλάδας και όλα τα υπόλοιπα.
- Επί δικών του ημερών ξεκίνησε η διαδικασία για την αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας, ξεκίνησε η συζήτηση για νέες βάσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
- Δικό του ήταν και το «ασημένιο μετάλλιο» για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και βέβαια ο Στρατηγικός Διάλογος με τις ΗΠΑ, που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο και για τη σημερινή κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις που έχει μετατρέψει όλη την Ελλάδα σε ορμητήριο και στόχο.
Με όλα αυτά ως δεδομένα όσον αφορά το «τι θα έκανε», όπως λέει, αν εκείνος καθόταν στις κυβερνητικές καρέκλες, δεν έχει παρά να δει κανείς τι κάνουν τα «πρότυπά» του, οι... «προοδευτικές» σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ: Από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στη Γερμανία που εξοπλίζεται μέχρι τα δόντια με 100 δισ., έως την Δανή πρωθυπουργό που καλεί σε συμμετοχή στις μισθοφορικές «λεγεώνες» που πολεμάνε στην Ουκρανία, κι από τον «κεντρώο» Ντράγκι που ψηφίζει πολεμικούς προϋπολογισμούς έως τον Πορτογάλο Κόστα και τον Ισπανό Σάντσεθ, που στριμώχνονται στις πρώτες γραμμές των ΝΑΤΟικών «προσφορών» στην Ουκρανία. Ο,τι έκαναν δηλαδή οι κεντροαριστεροί και σοσιαλδημοκράτες της ΕΕ σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, με τον λαό της Αθήνας να φωνάζει τότε στις διαδηλώσεις: «Να ποιοι είναι οι κεντροαριστεροί, του ΝΑΤΟ συνεργάτες και των λαών σφαγείς!».
Σήμερα μάλιστα που η ΕΕ «ανέλαβε δράση», όπως ο ίδιος ζητούσε από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, ψηφίζοντας πολεμικούς προϋπολογισμούς και άλλα τέτοια μέτρα, ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται και με νέες λαθροχειρίες, καλώντας η «αυτόνομη στρατηγική» της ΕΕ... να μην γίνει «παρακολούθημα του ΝΑΤΟ»! Σαν να λέμε δηλαδή μια... «άλλη» στρατιωτικοποίηση της ιμπεριαλιστικής ένωσης θα μπορούσε να είναι προοδευτική!
Με το πνεύμα και το εισιτήριο της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών στο χέρι, ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί σε διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά στο πλαίσιο πάντα της ...«ΝΑΤΟικής σταθερότητας». Με το ίδιο «χαρτί» της ΝΑΤΟικής σταθερότητας προσέρχεται και ο Μητσοτάκης στη συνάντηση με τον Ερντογαν.
Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει τον ρόλο του «λαγού», επικαλούμενος την «αποσταθεροποίηση» λόγω των εξελίξεων και καλώντας να δρομολογηθεί μια ώρα αρχύτερα το κλείσιμο των σχετικών «εκκρεμοτήτων», προφανώς και με τα όποια ανταλλάγματα προς την Τουρκία και επώδυνους συμβιβασμούς που αφορούν τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα.
Η «αλληλουχία» άλλωστε των γεγονότων είναι πραγματικά αποκαλυπτική, με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς... ένα βήμα πιο μπροστά: Καλώντας την κυβέρνηση στη Βουλή να «δώσει ώθηση» στον διάλογο «στο ανώτερο δυνατό επίπεδο», με τον πρωθυπουργό να δηλώνει έτοιμος να συζητήσει τις «νέες προκλήσεις» και τα ζητήματα που «αφορούν τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ», με τον Αλ. Τσίπρα να επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη κατά «διαβολική σύμπτωση» τις μέρες που ανακοινώνεται η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, που έσπευσε να χαιρετίσει με μεγάλη θέρμη ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η ΝΑΤΟική «ειρήνη» και «σταθερότητα», για την οποία όλοι δουλεύουν, αποτελεί για τον λαό μας και τους άλλους λαούς κίνδυνο - θάνατο: Σημαίνει όξυνση των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, πρώτα απ' όλα τη Ρωσία και την Κίνα, ανάβει το φιτίλι γα τους επόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, αλλά και την άλλη τους όψη, τις συμφωνίες και μοιρασιές στις πλάτες των λαών. Ακόμα και οι όποιες προσωρινές «διευθετήσεις» ανάμεσα στις αστικές τάξεις, για τη μοιρασιά της ενεργειακής και άλλης λείας, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος των λαών, όχι μόνο δεν δίνουν τέλος στους ανταγωνισμούς, αλλά προετοιμάζουν τους επόμενους ακόμα πιο οξυμένους γύρους της αντιπαράθεσης, όπως άλλωστε δείχνει όλη η πορεία (και) των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο λαός μας μόνο νέα δεινά έχει να περιμένει από τα σχέδια της αστικής τάξης. Τον φαύλο κύκλο μπορεί να τον σπάσει μόνο με τη δική του πάλη, με τη δική του αυτοτελή γραμμή πάλης, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, τους «πολεμοχαρείς» ή «ειρηνόφιλους» κήρυκες της εμπλοκής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου