Κι επειδή η πρωτομαγιά
του 1886 είναι ορόσημο για τους εργατικούς αγώνες με τη μεγάλη απεργία
στο Σικάγο των ΗΠΑ για διεκδίκηση της
8ωρης εργάσιμης μέρας που βάφτηκε με το
αίμα των εργατών τις επόμενες μέρες, σε κάθε πρωτομαγιά με τις διαδηλώσεις τους
οι εργαζόμενοι εκφράζουν την απαίτησή
τους να διεκδικήσουν με την οργάνωση και τον αγώνα τους την ικανοποίηση των
σύγχρονων εργατικών αναγκών.
Κι αν στις μέρες μας οι
γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως της ΓΣΕΕ, ξεκομμένες από τους
εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους έχοντας καταλήξει κομμάτι του κρατικού
οικονομικού σχηματισμού συνέβαλαν τα μέγιστα στον ευνουχισμό των αγωνιστικών
διαθέσεων των εργαζομένων και στην απομαζικοποίηση των διαδικασιών του συνδικαλιστικού
κινήματος αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι τα συνδικάτα που με ταξικό
προσανατολισμό μπορούν να λειτουργήσουν ως οι μορφές οργάνωσης και
συσπείρωσης των εργαζομένων για ένα αγωνιστικό κίνημα ενάντια στην
αυθαιρεσία και τις επιθέσεις του κεφαλαίου.
Κι επειδή το συνδικαλιστικό
κίνημα αντιμετωπίζει στις μέρες μας νέα προβλήματα και προκλήσεις θυμόμαστε τις
αναφορές του Μαρξ για τις εργατικές ενώσεις και τη σημασία τους για
τους αγώνες των εργατών στο τελευταίο κεφάλαιο του έργου «η αθλιότητα της
φιλοσοφίας».