Δραση στο Ωραιοκαστρο: Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στη Unicef Ελλάδας

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στη Unicef Ελλάδας

Του σάπιου δέντρου, σάπιοι οι καρποί και μόνο σάπιοι!
Η «φιλανθρωπία» τους και η φιλανθρωπία μας!

Αφιερωμένο σε όσους επιμένουν να εκπλήσσονται με τέτοια «πρωτοφανή» σκάνδαλα που διαρκώς επαναλαμβάνονται… Του σάπιου δέντρου, σάπιοι οι καρποί. Και μόνο σάπιοι.

Πάντοτε απέναντι σε όλους τους φιλάνθρωπους, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους, είχα μια αυθόρμητη επιφύλαξη, τόσο ως προς τις πρακτικές όσο και ως προς την κοσμοαντίληψή τους.

Είναι τουλάχιστον αντιαισθητικές οι «καλοφτιαγμένες», δήθεν προσηνείς, κυρίες της ανώτερης κοινωνίας που διοργανώνουν εσπερίδες, γκαλά, λαχειοφόρους ή παρόμοιες εκδηλώσεις, προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για να τα διαθέσουν στους βασανισμένους αυτού του κόσμου.

Πόσο θράσος έχει η πηγή της εξαθλίωσης ώστε να οργανώνει προσπάθεια «σωτηρίας» των εξαθλιωμένων;

Εξίσου αποκρουστικοί είναι οι εναλλακτικοί, δήθεν ανατρεπτικοί, ακτιβιστές που θέλουν να θεραπεύσουν τις εκδηλώσεις σήψης ενός ιστορικά ξεπερασμένου κοινωνικού συστήματος «αποκαλύπτοντας» αυτό που όλοι ξέρουμε:

Ότι η σήψη έχει πάρει πλέον όλες τις πιθανές μορφές και εκδηλώνεται με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Πόση ανωριμότητα έχουν όσοι καταγγέλλουν τα συμπτώματα ώστε να κρύβουν – ηθελημένα ή αθέλητα – την αιτία;

Απόλυτα όμως εμετικές είναι οι εθελοντικές δράσεις, δήθεν αλτρουιστικές, όπως το ξεδιάντροπο «Όλοι μαζί μπορούμε», που ουσιαστικά καλούν σε συμφιλίωση των θυμάτων με τους δημίους.

Πόση αναίδεια έχουν οι κήρυκες της συμφιλίωσης ώστε να κρύβουν ότι μπορέσαμε, μόνο όταν δεν ήμαστε όλοι μαζί, όταν ο διαχωρισμός ήταν απόλυτος και η σύγκρουση ανελέητη;

Λένε φιλανθρωπία και εννοούν την προσφορά επιβίωσης του πλούσιου στο φτωχό –Ναι, αλλά ποιος τον καταδίκασε στη φτώχια;

Λένε φιλανθρωπία και εννοούν τη φιλεύσπλαχνη ματιά του «ανώτερου» στον «κατώτερο» –Ναι, αλλά πώς γίνεται κορυφή χωρίς βάση;

Λένε φιλανθρωπία και εννοούν την ευγνωμοσύνη του σκλάβου στον αφέντη –Ναι, αλλά υπάρχει ο δεύτερος χωρίς τον πρώτο;

Λένε φιλανθρωπία και εννοούν το «αδέρφωμα» του θύματος με το θύτη –Ναι, αλλά πώς να συναδελφωθεί κάποιος με το δήμιο του, χωρίς να χάσει την υπόστασή του;