Επιμέλεια: Πάνος Αλεπλιώτης //
Επιμέλεια άρθρου της Εφημερίδας Peoples voice που στηρίζει το ΚΚ Καναδά.
“Κάθε χρόνο στις 28 Απριλίου που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Εργατών
που πέθαναν σε εργατικά ατυχήματα, δημοσιεύονται τα στατιστικά στοιχεία της
χρονιάς που πέρασε και που αποδεικνύουν την πραγματική επιδημία θανάτων στους
εργασιακούς χώρους.
Ένας θάνατος ανά 15 δευτερόλεπτα!
Σε παγκόσμια κλίμακα, κάθε 15 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας εργαζόμενος από
εργατικό ατύχημα ή ασθένεια, και 153 εργαζόμενοι έχουν ένα ατύχημα που σχετίζεται
με την εργασία τους. Κάθε μέρα, 6.300 άνθρωποι πεθαίνουν ως αποτέλεσμα των
εργατικών ατυχημάτων ή επαγγελματικών ασθενειών – περισσότεροι από 2,3
εκατομμύρια θανάτους ετησίως.
12 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή ζουν ή εργάζονται σε
ένα ανθυγιεινό περιβάλλον, σχεδόν 1 στους 4 από το σύνολο των θανάτων
παγκόσμια, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Περισσότερα από 300 εκατομμύρια ατυχήματα συμβαίνουν στην εργασία ετησίως.
Πολλά από αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα μακροχρόνιες απουσίες από την εργασία. Το
οικονομικό κόστος των θανάτων και τραυματισμών και η συνεχόμενη πολιτική της
κακής ασφάλειας και υγείας στους τόπους δουλειάς, υπολογίζεται στο 4 τοις εκατό
του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος..
Σε πολλές περιπτώσεις, η καπιταλιστική αισχροκέρδεια είναι η άμεση αιτία
θανάτου στους εργασιακούς χώρους.
Το πλέον τρανταχτό παράδειγμα είναι η βιομηχανία ενδυμάτων τα τελευταία
χρόνια.
Τα χρόνια 2012-2015 συνέβησαν μερικές από τις μεγαλύτερες καταστροφές: η
πυρκαγιά στο Πακιστάν τον Σεπτέμβριο του 2012 στις επιχειρήσεις Ali, η πυρκαγιά
στο Μπαγκλαντές το Νοέμβριο του 2012 στην Tazreen Fashions, η κατάρρευση του
κτιρίου Rana Plaza στο Μπαγκλαντές τον Απρίλιο του 2013 και η πυρκαγιά του
εργοστασίου Kentex στις Φιλιππίνες τον Μάιο του 2015.
Αυτά τα φρικτά περιστατικά, που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί με σωστά
μέτρα ασφαλείας και υγιεινής, είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο 1.600 εργαζομένων
στο ένδυμα σε λιγότερο από τρία χρόνια”.
“Το μάθημα είναι σαφές: ο καπιταλισμός σκοτώνει, και τα αφεντικά είναι οι
ένοχοι. Αλλά υπάρχει μια θεραπεία, η οργανωμένη αντίσταση στους χώρους εργασίας
και σε πολιτικό επίπεδο. Χρειάζονται ισχυρότερα συνδικάτα και ενωμένη εργατική
τάξη σε πολιτικούς αγώνες και όχι εκστρατείες δημοσίων σχέσεων των εταιριών που
ανυπομονούν να προστατεύσουν τους αριθμούς πωλήσεων των προϊόντων τους”
καταλήγει η Εφημερίδα Peoples voice.
Στα δικά μας
Σαν τραγική ειρωνεία ακούγεται ότι η ίδια ημέρα έχει ανακηρυχθεί σαν την
Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημειώνεται ένα εργατικό ατύχημα ανά 4,5 δευτερόλεπτα
και ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 3,5 λεπτά.
Επίσης, περισσότεροι από 350.000 θάνατοι ήταν αποτέλεσμα εργατικών
ατυχημάτων ενώ περίπου δύο εκατομμύρια θάνατοι ήταν αποτέλεσμα επαγγελματικών
ασθενειών, σύμφωνα με την Eurostat.
Στην χώρα μας έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης τα
εργατικά ατυχήματα, έφτασαν τα 40.000 και οι θάνατοι υπολογίζονται σε 120-140
τον χρόνο από 60-70 που ήταν τα χρόνια πριν την κρίση. Με πρόχειρους
υπολογισμούς πάνω από το 40% των ατυχημάτων δεν καταγράφονται, αναφέρουν τα
στοιχεία του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας
(ΕΛΙΝΥΑΕ).
Η αντεπίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας μας κάτω
από τις ευλογίες και της παραινέσεις της ΕΕ, αλλά και η προθυμία της ελληνικής
κυβέρνησης να εφαρμόσει τα αντιλαϊκά μέτρα είναι ο υπ αριθμόν ένα παράγοντας
της αύξησης των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου