ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 31 Αυγουστου 2016 

 

 

Ο Δήμος Καισαριανής για την παραχώρηση του Σκοπευτηρίου

«Η παραχώρηση του Σκοπευτηρίου στο λαό και τη νεολαία της Καισαριανής έρχεται ως αποτέλεσμα δεκαετιών λαϊκών αγώνων για να αποδοθεί η έκταση του Σκοπευτηρίου στην ιστορική μνήμη, στο λαό και τις ανάγκες του, να δοθεί τέλος στη βεβήλωση του από την παρουσία και τη δράση της Σκοπευτικής Εταιρείας. 

Αγώνες κόντρα στην αστική νομιμότητα και αντιμέτωποι συχνά και με την ανοιχτή καταστολή από πλευράς του κράτους». Τα παραπάνω τονίζει σε ανακοίνωση του ο Δήμος Καισαριανής, με αφορμή την τροπολογία (αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα) που προβλέπει την παραχώρηση, στο Δήμο Καισαριανής από το Ελληνικό Δημόσιο, της αποκλειστικής χρήσης και εκμετάλλευσης της έκτασης του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. 

«Δεν έχουμε φθάσει ακόμα στο τέλος του δρόμου. Η Δημοτική Αρχή μαζί με το λαό της πόλης δεν θα σταματήσουμε την πάλη για την οριστική λύση του ζητήματος. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της ψήφισης της τροπολογίας και θα ενημερώσουμε το λαό της πόλης για τις περαιτέρω εξελίξεις», καταλήγει η ανακοίνωση. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Δήμου Καισαριανής: 

Χαρακτικό του Τάσσου για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 31 Αυγουστου 2016 

Η ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ

Το 1919 η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και οι επιτυχίες του σοβιετικού κράτους δυνάμωσαν την αριστερή πτέρυγα στο σοσιαλιστικό κόμμα, το σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα, τη συνδικαλιστική οργάνωση «Βιομηχανικοί εργάτες της ειρήνης», ακόμη και στην Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας. Μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της επιρροής της αριστερής πτέρυγας του σοσιαλιστικού κινήματος έπαιξαν τα έργα και οι λόγοι του Λένιν. Με το περίφημο «Γράμμα προς τους Αμερικανούς εργάτες», ο Λένιν φώτισε τα πιο σπουδαία θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα του αγώνα τους.

Από τους ηγέτες της αριστερής πτέρυγας πιο αγαπητοί στο λαό ήταν ο Γουίλιαμ Χάιγουντ, ο Τσαρλς Ρούτενμπεργκ και κυρίως ο Τζον Ριντ.

Στις εκλογές για την ανάδειξη της Εκτελεστικής Επιτροπής του σοσιαλιστικού κόμματος, το Μάη του 1919, οι ηγέτες της Αριστεράς πήραν τη συντριπτική πλειοψηφία: Ο Ριντ 17.235 ψήφους, ο Ρούτενμπεργκ περισσότερες από 10.000, ενώ ο επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας Χίλκουιθ συγκέντρωσε μόλις 4.871 ψήφους.

Μπροστά στον κίνδυνο να απολέσουν την ηγεσία, οι ρεφορμιστές, απέκλεισαν πραξικοπηματικά τους εκπροσώπους της αριστερής πτέρυγας από τα κομματικά όργανα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο το σοσιαλιστικό κόμμα είχε 104.000 μέλη.

Σκορπάνε αυταπάτες

Με σύνθημα «Τέρμα πια στις αυταπάτες» καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν στη Θεσσαλονίκη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία, που υπήρξε θερμός κλακαδόρος της σημερινής κυβέρνησης όταν από τα μπαλκόνια της Διεθνούς Εκθεσης έταζε τα προηγούμενα χρόνια αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, τώρα υποδεικνύει στο λαό να μην έχει αυταπάτες και να διαδηλώσει στη ΔΕΘ. Αφήνουμε κατά μέρος το διάτρητο πλαίσιο που προβάλλει η ΓΣΕΕ και το οποίο σκόπιμα είναι γεμάτο από γενικολογίες, ευχολόγια και ανέξοδες διακηρύξεις που χωράνε τους πάντες. 

 

 Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ένα από τα αιτήματα είναι ο «σεβασμός στα συνδικάτα μας, ως έναν από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος». Δηλαδή, ως ένας από τους βασικούς πυλώνες του «κοινωνικού εταιρισμού», όπως θέλουν τα συνδικάτα η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και η συνδικαλιστική πλειοψηφία. Ας επιστρέψουμε όμως στις ...αυταπάτες με τις οποίες η ΓΣΕΕ καλεί το λαό να ξεμπερδεύει. 

 

Αλήθεια, η «κοινή δήλωση» που υπέγραψε πριν από λίγες μέρες με τους εργοδότες, ενώπιον της κυβέρνησης, για τα Εργασιακά, τι άλλο είναι πέρα από δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις για να εμπεδώσουν ότι οι εργοδότες και τα κόμματά τους είναι σύμμαχοι της εργατικής τάξης στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της; Αυτή είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που καλλιεργεί συνειδητά η ΓΣΕΕ και ότι τα προβλήματα των εργαζομένων θα λυθούν με συνεννόηση και όχι βέβαια με ταξική σύγκρουση. 

 

Κι αυτή την ευθύνη πρέπει να την αποδώσουν ολάκερη οι εργαζόμενοι στη ΓΣΕΕ, αφήνοντάς την να διαδηλώνει μόνη της στη Θεσσαλονίκη, πυκνώνοντας τις γραμμές της κινητοποίησης που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ και οι άλλοι φορείς της κοινωνικής συμμαχίας.

Patria o Muerte! Η διαφορά ταξικού και αστικού πατριωτισμού

 

Patria o Muerte! Η διαφορά ταξικού και αστικού πατριωτισμού

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

“…τούτη η καινούργια κατάσταση μιας ηπείρου, της Αμερικής, ενσαρκώνεται και συνοψίζεται στην κραυγή που εκφωνούν κάθε μέρα οι μάζες μας σαν αδιαμφισβήτητη  απόδειξη της απόφασης τους να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα. Τούτη η κραυγή ακούγεται, κατανοείται και υποστηρίζεται απ’ όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης. Τούτη η κραυγή είναι: ΠΑΤΡΙΔΑ ‘Η ΘΑΝΑΤΟΣ!”.

Έτσι έκλεινε την ομιλία του στη 19η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 11 Δεκέμβρη 1964, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Το επιφώνημα «Πατρίδα ή Θάνατος» (Patria o Muerte), που ιστορικά έχει τις ρίζες του στον αντιαποικιακό πόλεμο του 1847 των μεξικανών επαναστατών ενάντια στις ΗΠΑ, συνδέθηκε άρρηκτα με την κουβανική Επανάσταση τη δεκαετία του 1960. Μια σειρά δημόσιων ομιλιών, τόσο του Τσε όσο και του Φιντέλ Κάστρο, καταλήγουν με την εν λόγω φράση η οποία συνόψιζε τον αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σοσιαλιστικής Επανάστασης στην Κούβα. Την τελευταία εικοσαετία, η ίδια φράση επανήλθε στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου από τη λατινοαμερικανική αριστερά, κυρίως κατά τη μπολιβαριανή επανάσταση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Τους ταΐζουν στο στόμα...

Τα προγράμματα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση για τη μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε «επίδομα απασχόλησης» συνιστούν κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος εργαζομένων και ανέργων, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτούν την έφοδο του κεφαλαίου για την πλήρη κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας.

Ο στόχος είναι καθαρός: Από τα κονδύλια που διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ, λεφτά των ίδιων των εργαζομένων, να μην υπάρχει η παραμικρή διαρροή προς επιδόματα που στηρίζουν υποτυπωδώς τους ανέργους, αλλά στο σύνολό τους να κατευθύνονται σε προγράμματα ενίσχυσης και χρηματοδότησης της εργοδοσίας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης.

Τώρα, με το νέο πρόγραμμα, η κυβέρνηση επινόησε και ένα νέο προπαγανδιστικό επιχείρημα, αυτό της δήθεν στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες στο εξής θα προσλαμβάνουν επιδοτούμενους ανέργους με 586 και 511 ευρώ μεικτά και ένα μέρος του μισθού τους θα είναι το επίδομα ανεργίας!

Ούτε οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που στενάζουν από την αντιλαϊκή πολιτική και τον ανταγωνισμό με τα μονοπώλια, ούτε βέβαια οι χιλιάδες άνεργοι θα σωθούν με τέτοια μέτρα.

Χωρίς σχόλια...

ΕΔΥΕΘ: "Βαλκανική πλατεία"

Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης συμμετέχει κι εφέτος στην καθιερωμένη διοργάνωση «Βαλκανική Πλατεία» (στο Δήμο Νεάπολης-Συκεών) με περίπτερο από Τετάρτη 31 Αυγούστου έως την Κυριακή 04 Σεπτέμβρη 2016.

Την Παρασκευή 02 Σεπτέμβρη οργανώνει εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

• Τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται πολύ πιο δυνατά μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ 8 και 9 Ιούλη στη Βαρσοβία.
• Η στρατηγική του ΝΑΤΟ ενάντια στους λαούς και υπέρ των μονοπωλίων μέσα από τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της λυκοσυμμαχίας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο εκδηλώσεων της «Βαλκανικής Πλατείας» (Πάρκινγκ του Δήμου), ώρα 19:00 με ομιλητή το Νίκο Ζώκα, Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Η ΕΔΥΕΘ καλεί τα μέλη και του φίλους της να πλαισιώσουν τις εκδηλώσεις της.

Θεσσαλονίκη, 29/08/2016
Το Γραφείο Τύπου της ΕΔΥΕΘ

Εχουν αποθρασυνθεί

Ανάμεσα στα πολλά, η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη είπε κι αυτό σε συνέντευξή της σε εφημερίδα: «Τα μέτρα πλέον βρίσκονται πίσω μας, έχοντας παράλληλα τηρήσει το προεκλογικό μας πρόγραμμα και υπερκαλύψει κάθε μας υποχρέωση»!
Η δήλωσή της δεν θα μπορούσε να γίνει σε καλύτερο ...timing. Τη μέρα που βγήκε ο ΕΝΦΙΑ και οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες έλαβαν τα σχετικά ραβασάκια, την ώρα που πλησιάζει το «σφαγείο» της δεύτερης «αξιολόγησης» για εργασιακά - συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

Την ώρα, δηλαδή, που όλα αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο, ότι για το λαό τα μέτρα είναι εδώ και μπροστά είναι κι άλλα, με το καθένα απ' αυτά να υπενθυμίζει τις κάλπικες υποσχέσεις με τις οποίες αυτή η κυβέρνηση άρπαξε την ψήφο του. Και είναι ακριβώς αυτά που κάνουν τη δήλωση της κ. Γεροβασίλη μια ακόμα επιβεβαίωση της αποθράσυνσής τους.

Πεσκέσι στους εργοδότες και το επίδομα ανεργίας

Ο,τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση μέχρι σήμερα, έρχεται να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας

Από παλιότερη κινητοποίηση για μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας
 και την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά τώρα σε αυτό που δεν είχε τολμήσει να κάνει καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν: Να μετατρέψει το επίδομα ανεργίας σε επίδομα προς τις επιχειρήσεις και στην πράξη να ανοίξει το δρόμο για την κατάργησή του.Αυτό ακριβώς ήταν το αντικείμενο της χτεσινής συνάντησης της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας με τα Επιμελητήρια όλης της χώρας, την Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδας, την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, ενώ συμμετείχαν επίσης η διοικήτρια του ΟΑΕΔ καθώς και οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Οικονομικών.

Οπως σημείωσε μετά το τέλος της συνάντησης ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, «...η προσπάθειά μας είναι να επιδοτήσουμε κυρίως την απασχόληση και όχι παθητικά την ανεργία. Παρουσιάσαμε προτάσεις, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με προγράμματα, τα οποία θα επιδοτούν τη δυνατότητα ανέργων να απασχολούνται σε αυτές. Εγινε μία πλήρης εισαγωγική συζήτηση, η οποία ήταν η πρώτη και όχι η τελευταία με τους εκπροσώπους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και πρόκειται να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση αυτή».

Ο ισχυρισμός του υπουργού για ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι μόνο το πρόσχημα, αφού και αυτές βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής με την υπερφορολόγηση που τις πνίγει και την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, που λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος των κρατικών επιχορηγήσεων, των δανείων και της πάσης φύσεως κρατικής στήριξης. Μέσα στη δίνη του σκληρού καπιταλιστικού ανταγωνισμού, οι μικροί ΕΒΕ μοιράζονται κοινές αγωνίες με τους ανέργους και έχουν τον ίδιο αντίπαλο: Τα μονοπώλια και την πολιτική που στηρίζει τα συμφέροντά τους.

Οι κινηματογραφιστές του ΕΛΑΣ – Ολα τα φιλμ-ντοκουμέντα

 

Πρόκειται για το σύνολο της παραγωγής σε φιλμ από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ, (ή ορθότερα, το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ), που έχει διασωθεί. Κάτι λιγότερο από 11 λεπτά. Δόθηκαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, αδερφό του Θανάση Παπαδούκα, του οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. 

Πριν από τον Θανάση Παπαδούκα, την δουλειά αυτή έκανε ο οπερατέρ Ιωάννης Νισυρίου, με μία μηχανή που είχαν βρει «σε κάτι κιβώτια γερμανικά μαζί με φιλμ, τραβηγμένα και ατράβηχτα», όπως διηγείται ο Θανάσης Παπαδούκας.

Ισως η πιο κλασική φωτογραφία με αντάρτες του ΕΛΑΣ. Οκτώβριος 1944, στα βουνά κοντά στην Αθήνα. Ο πρώτος άνδρας δεξιά είναι ο Σαλβατόρ Μπακόλας, 1922-2012, ή ‘Σωτήρης’, ο μοναδικός από την οικογένειά του που επέζησε από το Ολοκαύτωμα.

Το συνεργείο, υπό την εποπτεία του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη, και με τη συμμετοχή του Κώστα Μακρή, γύρισε αρκετά μέτρα φιλμ, από τα οποία έχουν διασωθεί αυτά τα αποσπάσματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στο βίντεο.
Τα μέλη του συνεργείου:

• Δημήτρης Μεγαλίδης, προϊστάμενος
• Ιωάννης Νισυρίου, οπερατέρ
• Θανάσης Παπαδούκας, οπερατέρ
• Κώστας Μακρής

Περιγραφή των σκηνών:

• Συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στην Ευρυτανία, άνοιξη του 1944. Διακρίνεται ο Σπύρος Μελετζής, φωτογράφος του αγώνα [Οι φωτογραφίες των μελών του συνεργείου, στους τίτλους στην αρχή είναι του Σπύρου Μελετζή].
• Ο Αρης Βελουχιώτης και οι Μαυροσκούφηδες, έφιπποι, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945
• Η Ταξιαρχία Ιππικού στη Λάρισα, με τα άλογα που ο ΕΛΑΣ είχε πάρει λάφυρα από τους Ιταλούς, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945, επίσης.
• Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τους Μαυροσκούφηδες του, όλοι έφιπποι, πιθανόν στα Ιωάννινα, φθινόπωρο του 1944.
• Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τα στελέχη του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ποζάρουν στην έδρα του ΓΣ.
• Πορεία ανταρτών μέσα στο χιόνι, μετά από μάχη με του Γερμανούς. Κουβαλάνε τραυματισμένους συντρόφους τους. Οταν ο ένας πεθαίνει, τον θάβουν στο χιόνι, χειμώνας 1943-1944.
• Αντάρτες έπειτα από πορεία φτάνουν σε ορεινό χωριό, όπου οι γυναίκες του χωριού τους κερνούν και τους φιλεύουν.
• Σκηνοθετημένη μάχη-ναυμαχία του ΕΛΑΝ. Οι Γερμανοί «ηθοποιοί» είναι πραγματικοί αιχμάλωτοι, που μάλιστα, μη γνωρίζοντας για τη σκηνοθεσία, νόμιζαν ότι οι ΕΛΑΝίτες επρόκειτο να τους εξοντώσουν.
• Θεατρική παράσταση από ερασιτέχνες ηθοποιούς των πολιτιστικών ομάδων των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΕΠΟΝ στην πλατεία του χωριού. Παρακολουθούν αξιωματικοί και οπλίτες του ΕΛΑΣ, και όλος ο πληθυσμός του χωριού, που μάλλον βλέπει για πρώτη φορά θέατρο.
• Σκηνές απελευθέρωσης άγνωστο ποιας πόλης ακριβώς.της Πάτρας.
• Παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Διακρίνονται και Βρετανοί ένστολοι που επιτηρούν την παράδοση των όπλων.
• Στο κλείσιμο, οι τραγικές σκηνές με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να κλαίνε την στιγμή που παραδίδουν τα τιμημένα άρματά τους.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΡΗΓΑΣ *

 

ΒΟΛΙΒΙΑ
Δολοφονία υπουργού από απεργούς;

 

Στη Βολιβία υπάρχουν δύο κάστες μεταλλωρύχων.Διαφέρουν μεταξύ τους σχεδόν όσο ο εργοδότης με τον μισθωτό εργάτη…

Ο αναπληρωτής υπουργός της Βολιβίας, Ροδόλφο Ιλάνες, απήχθη από «απεργούς» των μεταλλωρυχείων της χώρας από τους οποίους ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Το πτώμα του ανακαλύφθηκε τελικά την Παρασκευή τυλιγμένο σε μία κουβέρτα ενώ αιτία θανάτου ήταν ο ξυλοδαρμός που προκάλεσε εγκεφαλική αιμορραγία. Ο υπουργός, σύμφωνα με την αναμετάδοση των media στην Ελλάδα, σκοτώθηκε από ‘απεργούς’ και ο λόγος εμφανίστηκε να είναι η πρόθεση της κυβέρνησης να εθνικοποιήσει τα μεταλλεία της Βολιβίας. Οι απεργοί, υποτίθεται, ήθελαν να μην τους απαγορεύεται να δουλεύουν σε ιδιωτικές εταιρίες.

Η είδηση εξαρχής φαίνεται να μην βγάζει νόημα, αφού ποτέ δεν έχουμε ακούσει ότι εργάτες κάνουν απεργία για να μην εθνικοποιηθεί κάποια βιομηχανία. Αυτή είναι εμπειρία που έχουμε από παρόμοιες κινητοποιήσεις και μάλιστα στην Λατινική Αμερική.

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο το ζήτημα ανακαλύπτουμε κάτι άλλο. Οι εργασιακές σχέσεις στην Βολιβία είναι εξαιρετικά διαφορετικές από αυτές που συναντούμε στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

Στο όριο της φτώχειας...

Η «εθνική σύνταξη» των 384 ευρώ αντιστοιχεί στο όριο της φτώχειας που θέτει η ΕΕ, που είναι στο 60% του μέσου εισοδήματος, τόνισε ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, μιλώντας στον «ΣΚΑΪ» το πρωί της Τετάρτης. Δεν ξέρουμε πώς γίνονται οι υπολογισμοί και οι στατιστικές της κυβέρνησης για το μέσο εισόδημα, αλλά η ουσία είναι ότι τοποθετεί το όριο της φτώχειας στα 384 ευρώ, το οποίο - σύμφωνα με την κυβερνητική μεζούρα - καθορίζει και την επάρκεια ή μη των συντάξεων. 

Δηλαδή, όσοι έχουν σύνταξη πάνω από 384 ευρώ ζουν καλά, δεν είναι φτωχοί. Κάποια ψίχουλα ακόμη θα συμπληρώνουν, με την ανταποδοτική σύνταξη του αντιασφαλιστικού τους νόμου, το εισόδημά τους, λέει η κυβέρνηση, και έτσι οι συνταξιούχοι θα ζουν πάνω από το όριο της φτώχειας!
Αυτό υπονοεί η κυβέρνηση, απαντώντας επίσης εμμέσως πλην σαφώς στους συνταξιούχους, στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι συντάξεις πάνω από 384 ευρώ είναι μεγάλες, άρα υπάρχουν ακόμη περιθώρια για παραπέρα μειώσεις, όπως αυτές που γίνονται τώρα με την εφαρμογή του νόμου τους.
Κι ας μη φτάνουν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες, όπως στέγαση, τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ. Αλλωστε, το κράτος ψίχουλα φτώχειας και εξαθλίωσης μπορεί να δίνει, αφού χρειάζεται το κρατικό χρήμα για δημόσιες και ιδιωτικές καπιταλιστικές επενδύσεις για να υπάρξει καπιταλιστική ανάκαμψη.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

Nαι, «άμεση κατάργηση όλων των διοδίων»!

 

Δήμος Πάτρας:«Ο λαός που πληρώνει τους επιχειρηματικούς ομίλους για την κατασκευή των έργων, να ξαναπληρώνει για τη χρήση τους. Η άμεση κατάργηση όλων των διοδίων αποτελεί ώριμο και δίκαιο αίτημα και πρέπει να ικανοποιηθεί τώρα».Στις μικρές ή μεγαλύτερες μετακινήσεις που κάναμε όλοι το καλοκαίρι αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά αυτό που ζούμε συνέχεια: Τα έχουμε πληρώσει και τα ξαναπληρώνουμε ακριβά! Ναι, λοιπόν, «άμεση κατάργηση όλων των διοδίων! 

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Δήμου Πάτρας: 

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ οι ισλαμοφασιστες και οι χορηγοί τους

  

Με έκπληξη και δέος ,με οργή και αποτροπιασμό παρακολουθεί η διεθνής κοινή γνώμη τα εγκλήματα των Ισλαμιστών .Τείνει να πιστέψει – αν δεν έχει ήδη πειστεί – ότι το Κοράνι είναι στην κυριολεξία ένα διαβολικό σύγγραμμα που απευθύνεται και μετατρέπει τον άνθρωπο στο χειρότερο κτήνος που γνώρισε η ανθρωπότητα .Ο φρικτός θάνατος του Κανταφι ,οι εκτελέσεις στην Αίγυπτο ,η ανθρωποφαγία στη Συρία ,το συνεχιζόμενο μακελειό στο Αφγανισταν ,στο Σουδάν ,τη Σομαλία  και τελευταία ( μετά την αποχώρηση των Νατοϊκών –το τονίζω ) το από το πουθενά (;) ξεπέταγμα των χειροτέρων κτηνών της «εξελιγμένης» Τζιχαντ στο Ιράκ κάνουν μια ανθρωπότητα ,που δεν έχει πια νωπά τα Άουσβιτς και τα Νταχαου να απορεί και να οργίζεται για την ανείπωτη αυτή κτηνωδία και να διαρρηγνύει τα ιμάτια της για την ..κατάντια του ανθρωπίνου γένους !

  

Παρατηρώντας την αγριότητα αυτών των σφαγών είναι δύσκολο να μην πιάσεις εαυτον να κλαίει από τα τρίσβαθα της ψυχής σου ,να μην εύχεσαι τον ίδιο θάνατο για αυτά τα κτήνη .Χωρίς προσπάθεια δικαιολογησης και τολμώντας να ερμηνεύσουμε  -όσο γίνεται νηφάλια – βλέποντας πίσω από την κουρτίνα της απλής παρατήρησης γεγονότων -,τι πραγματικά υπάρχει και τι τα γέννησε αυτά ,καλό θα ήταν να κάνουμε μια Ιστορική αναδρομή στην Δουλοκτητική ,Φεουδαρχική και Καρά-καπιταλιστική προϊστορία μας και ιδιαιτέρα στην Ιστορία μας απέναντι σε όλους αυτούς τους λαούς που βιώσαν επί αιώνες τον «πολιτισμό» μας . Καρά-εκμετάλλευση δηλαδή ανθρώπου από άνθρωπο στο διηνεκές ..

Δείξε μου τους συμμάχους σου να σου πω ποιος είσαι...

Ο Αλ. Τσίπρας με ορισμένους από τους συμμάχους της κυβέρνησης, στη σύνοδο των σοσιαλδημοκρατών στο Παρίσι

Συμμαχίες μέσα κι έξω από τη χώρα για τα Εργασιακά ισχυρίζεται ότι συγκροτεί η κυβέρνηση, προκειμένου - όπως λέει - να υπερασπιστεί το αποκαλούμενο «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» έναντι του «νεοφιλελεύθερου», το οποίο αποδίδει στο ΔΝΤ.
Γενικά, η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας προσπαθούν να συντηρήσουν το χρεοκοπημένο παραμύθι των δυνάμεων του «καλού», στις οποίες εντάσσουν την πλευρά της ΕΕ στο κουαρτέτο, και του «κακού» (βλέπε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), που έχει «ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις για τα Εργασιακά», όπως έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του ο Γ. Κατρούγκαλος.

Ο υπουργός Εργασίας ανέφερε, επίσης, ότι στο πλαίσιο των προσπαθειών να συγκροτηθεί η συμμαχία υπεράσπισης του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου», θα γίνει ένα διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, μέσα στο Σεπτέμβρη, όπου θα συμμετάσχουν η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και υπουργοί Απασχόλησης ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Αυστρία κ.ά.

Για να δούμε όμως: Τι κάνουν οι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ στις χώρες τους σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά και ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι «σύμμαχοι» της κυβέρνησης, σε μια διαπραγμάτευση η οποία, έτσι κι αλλιώς, καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των εργαζομένων και γίνεται αποκλειστικά για το κεφάλαιο;

Η Μάχη του Κουρσκ: «Πιο δυνατοί απ’ την φωτιά, πιο γεροί από το μέταλλο»…

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

23 Αυγούστου 1943: Η αρχή του τέλους των ναζί

«Άραγε μπορούμε να ξεχάσουμε / Εγώ κι εσύ, το σαράντα τρία / Θυμάσαι, η Μάχη του Κουρσκ / Τότε φλεγόταν; / Και ο Σοβιετικός στρατιώτης / Περνώντας στην αθανασία / Ηταν πιο δυνατός απ’ τη φωτιά / Πιο γερός από το μέταλλο (…)» (σοβιετικό τραγούδι)

Στις 23 Αυγούστου του 1943 ολοκληρώθηκε η τρίτη και τελευταία φάση της μεγαλύτερης μάχης τεθωρακισμένων στη σύγχρονη ιστορία και της πλέον σημαντικής για τη νικηφόρα έκβαση, όχι μόνο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου της Σοβιετικής ‘Ενωσης, αλλά και του ίδιου του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου: Της Μάχης του Κουρσκ. Κράτησε περίπου 50 μέρες (4/7 – 23/8/1943) και συμμετείχαν συνολικά 4 εκατομμύρια στρατιώτες, περίπου 70.000 πυροβόλα και άλλος βαρύς οπλισμός, 13.000 άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα, πάνω από 11.000 πολεμικά αεροπλάνα, που συγκρούστηκαν μέχρι θανάτου και ολοκληρωτικής καταστροφής σε ένα μέτωπο 550 χιλιομέτρων. Η φασιστική επιχείρηση είχε την κωδική ονομασία «Κάστρο», περισσότερο μάλλον για ψυχολογικούς παρά για συμβολικούς λόγους. Αντιθέτως, η επιχείρηση αντεπίθεσης του Κόκκινου Στρατού βαφτίστηκε «Κουτούζοφ» για άκρως προφανείς, συμβολικούς λόγους: Ο Κουτούζοφ ήταν ο Ρώσος στρατηγός που τσάκισε τη στρατιά του Ναπολέοντα.

ΝΕΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΑ

ΝΕΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΑ

Κι ανάμεσα  στα συγχαρητήρια για τα απρόσμενα ολυμπιακά μετάλλια που έδωσαν για άλλη μια φορά την ευκαιρία για ρητορικές κορώνες οι οποίες   αποδίδουν στην ελληνική ψυχή και το γενναίο φρόνημα  την αιτία των επιτυχιών, τις πρωτιές στις πανελλήνιες εξετάσεις που γίνονται αφορμή και πάλι για επιβεβαίωση της αντίληψης πως  αρκεί η θέληση για την επιτυχία και  την επίσημη θερινή ραστώνη που μοιάζει να μην τελειώνει, η πραγματικότητα εξουθενώνοντας μας συνθλίβει.

 Περιστατικά στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, ως συνέπειες των κυρίαρχων πολιτικών που εφαρμόζονται με τις αντίστοιχες αντιδράσεις, όπως  π.χ. στη Νίκαια της Γαλλίας αστυνομικοί μπροστά σε λουόμενους εφαρμόζουν στην παραλία την απόφαση της πόλης που απαγορεύει το μπουρκίνι, το μαγιό που φορούν οι μουσουλμάνες, όπως στην Ελλάδα που ο υπουργός εργασίας Κατρούγκαλος υποστηρίζει ότι η θέσπιση των 384 Ευρώ εθνικής σύνταξης καλύπτουν το όριο της φτώχειας, και άλλα αμέτρητα έγιναν μια καθημερινότητα που ορίζουν μέχρι κεραίας τη ζωή μας. Το κακό είναι πως όσο βαθαίνει η κρίση τόσο ριζοσπαστικοποιείται η δομή της εξουσίας. Ενισχύεται, στο όνομα της ελευθερίας ή της εξασφάλισης της επιβίωσης,  στρώνοντας το έδαφος για το φασισμό,  για να αποκλειστεί  κάθε πιθανότητα εμφάνισης αδυναμίας της κυρίαρχης τάξης. Σύμφωνα με τις ικανότητες, την ιδιοσυγκρασία και τη στάση τους πολιτικοί και δημοσιογράφοι αντιπροσωπεύουν την προσπάθεια της κυρίαρχης τάξης να κινητοποιήσει προς όφελος της όλες τις δυνάμεις.

Το κέρδος τσακίζει τους φτωχούς...

«Η φύση εκδικείται τους φτωχούς», έγραφε προχτές μια αστική εφημερίδα σε τίτλο της για το ρεπορτάζ του σεισμού στην Ιταλία, μόνο που δεν αποτυπώνει την πραγματική αλήθεια. Γιατί όταν η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ανάπτυξης που να προστατεύουν τους πάντες από τους σεισμούς, αφενός η «εκδίκηση» δεν είναι της φύσης και αφετέρου γιατί δεν εκδικείται και τους πλούσιους; Μα, γιατί η επιστήμη και η τεχνολογία στο πλαίσιο του καπιταλισμού αξιοποιούνται για το κέρδος, την ένταση της εκμετάλλευσης, γι' αυτό υπάρχουν φτώχεια και πλούτος. Δεν μπαίνουν στην υπηρεσία κάλυψης των λαϊκών αναγκών. 

 

Τα έργα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας δεν αποφέρουν κέρδη στον καπιταλισμό, γι' αυτό και δεν προωθούνται. Ηδη και από την Ιταλία έρχεται η είδηση ότι στη συγκεκριμένη περιοχή είναι ανύπαρκτα ουσιαστικά τα μέτρα αντισεισμικής προστασίας. 

 

Γι' αυτό και προκαλούν πολλοί εκπρόσωποι της ιταλικής κυβέρνησης αλλά και τοπικών αρχών, όταν αποδίδουν αποκλειστικά το μέγεθος των καταστροφών στη μεγάλη ένταση ή το μικρό εστιακό βάθος του σεισμού, ενώ μια έγκαιρη και σχεδιασμένη αντισεισμική θωράκιση των οικισμών, που ούτως ή άλλως βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα σεισμογόνο περιοχή, θα μπορούσε να σώσει δεκάδες ζωές. 

 

Σύμφωνα με τον αστικό Τύπο της Ιταλίας, το 70% όλων των κτιρίων της χώρας δεν έχουν σχεδιαστεί με αντισεισμικά κριτήρια, όπως και το 50% των σχολείων δεν πληρούν τους σύγχρονους κανόνες αντισεισμικής θωράκισης. Αυτό είναι το ένα...

Η «Αυγή» πανηγυρίζει για μια επιχειρηματική συμφωνία, και καλεί τους εργαζόμενους να πανηγυρίσουν κι αυτοί!

«Διέξοδο» βλέπει η «Αυγή»... 

 

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής» είναι από αυτά που δύσκολα θα ξεχαστούν. Με ένα μεγάλο λογότυπο της εταιρείας «Μαρινόπουλος» να δεσπόζει, η εφημερίδα πανηγυρίζει: «Διέξοδος για εργαζόμενους - προμηθευτές. Το "πράσινο φως" της Alpha Bank προοιωνίζεται την τελική έγκριση του σχεδίου διάσωσης - εξαγοράς που έχει υποβάλει ο Σκλαβενίτης σε τράπεζες και κυβέρνηση».

 

 Οπως εξηγεί στη συνέχεια η εφημερίδα, «αποφασιστικό βήμα για τη διάσωση του δικτύου του Μαρινόπουλου, των 11.000 εργαζομένων, των προμηθευτών, καθώς και για τη σταθεροποίηση της αγοράς, θεωρείται η χθεσινή έγκριση από το ΔΣ της Alpha Bank του σχεδίου που έχει υποβάλει η εταιρεία Σκλαβενίτης προς τους εμπλεκόμενους φορείς και τα αρμόδια υπουργεία. Και αυτό διότι η απόφαση της Alpha Bank προεξοφλεί ανάλογες αποφάσεις - πιθανότατα και σήμερα - από την Εθνική και την Πειραιώς (...)». 

 

Η «Αυγή» πανηγυρίζει για μια επιχειρηματική συμφωνία, που γίνεται με αποκλειστικό κριτήριο τη διασφάλιση και επέκταση ισχυρών οικονομικών συμφερόντων στον κλάδο του Εμπορίου και καλεί τους εργαζόμενους να πανηγυρίσουν κι αυτοί, προβάλλοντας το deal Σκλαβενίτη - Μαρινόπουλου ως «διέξοδο» για τους ίδιους και τους προμηθευτές.

Η προετοιμασία του συλλαλητηρίου της ΔΕΘ στο επίκεντρο σύσκεψης του ΠΑΜΕ (ΦΩΤΟ)

 

 

Η προετοιμασία του συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη και ο προγραμματισμός της δράσης βρέθηκε στο επίκεντρο της σύσκεψης που διοργάνωσε η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ την Πέμπτη με συνδικαλιστές του εργατικού κινήματος και εκπροσώπους φορέων στο Εργατικό Κέντρο της πόλης.
Το συλλαλητήριο θα πλαισιωθεί με μια σειρά δράσεις και πρωτοβουλίες του ταξικού κινήματος για τη συσπείρωση και την κινητοποίηση των εργαζόμενων της πόλης και της περιοχής.

Τις μέρες πριν το συλλαλητήριο, εκτός από περιοδείες, εξορμήσεις και τη συνέντευξη Τύπου των φορέων της κοινωνικής συμμαχίας, που θα γίνει την Πέμπτη 8 Σεπτέμβρη, προγραμματίζονται επίσης:

• Την Πέμπτη 1η Σεπτέμβρη, συναυλία για τους ανέργους, στην Αριστοτέλους με Τσιμισκή.
• Τη Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη, στις 10 π.μ., παράσταση διαμαρτυρίας για τους ανέργους, στον ΟΑΕΔ της Δωδεκανήσου.
• Την Τετάρτη 7 Σεπτέμβρη, στις 10 π.μ., κινητοποίηση στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης.

Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου!

 

Η φτώχεια μας, ο πλούτος τους…

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών, σ΄ όλο τον κόσμο, μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών οργανισμών. Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η διαφορά εμφανίζεται ως φυσικό φαινόμενο, παραβλέποντας ότι ο πλούτος και η φτώχεια είναι το προϊόν και το αποτέλεσμα ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, που έχει ως θεμέλιο λίθο την εκμετάλλευση, την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.

Ιδού λοιπόν ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν, εκτός των άλλων, το πως στην περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και (φυσικά) οι φτωχοί, φτωχότεροι:

Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου

• Το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζεται κάτι λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 88% του συνόλου του πλούτου(1).
  
• Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού ελέγχει το μισό παγκόσμιο πλούτο.
  
• Οι κροίσοι αυτού του κόσμου αυξήθηκαν και έγιναν πλουσιότεροι το τελευταίο 12μηνο, καθώς σύμφωνα με έρευνα της Wealth-X (2) οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη ανήλθαν στους 2.473 (+ 6,4%), ενώ η συνολική τους περιουσία διαμορφώθηκε στα 7,68 τρισ. Δολάρια (+5,4%).
  
• Σύμφωνα με το Ερευνητικό Ινστιτούτο της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse (3), 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ή το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζονται μόλις 7,4 τρισ. δολάρια, ποσό δηλαδή μικρότερο από την περιουσία των μόλις 2.473 δισεκατομμυριούχων.
  

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 25 Αυγουστου 2016

Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ: Κύλησαν οι γλίτσες και βρήκανε τους Γκαίμπελς

   
 Παρατήρηση 1^η: Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της καπιταλιστικής αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Ειδικά, δε, σε συνθήκες κρίσης αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, ο φασισμός γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.
   
 Παρατήρηση 2^η: Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.

• Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
• Αυτό συνέβη όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και  χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
• Αυτό συνέβη όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε  υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
• Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ να κάνει πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι να τον διορίζουν καγκελάριο.

    Παρατήρηση 3^η: Ο φασισμός είναι – μεταξύ άλλων – η μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεων της ολιγαρχίας που, πίσω από το «φιλολαϊκό» προσωπείο που χρησιμοποιεί για να αποκτήσει κοινωνική βάση, εκείνο που πραγματικά εγγυάται μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της είναι ότι τίθεται «το  κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως ακριβώς το υποσχέθηκε ο Χίτλερ στη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.

Οταν ευημερούν οι αριθμοί...

Πανηγυρίζει το υπουργείο Εργασίας γιατί - όπως λέει σε ανακοίνωσή του - το ΙΚΑ, για πρώτη φορά από το Δεκέμβρη του 2010, θα καταβάλει τις συντάξεις του επόμενου μήνα χωρίς να προσφύγει σε δανεισμό. Επικαλείται, μάλιστα, τη βελτίωση των οικονομικών δεδομένων του Ταμείου και την αύξηση των εσόδων του τους επτά μήνες του 2016 κατά 4% σε σύγκριση με το ίδιο χρονικό διάστημα του 2015. 

 

Αυτό που δεν λέει το υπουργείο, αλλά το γνωρίζουν πολύ καλά οι συνταξιούχοι στην τσέπη τους, είναι ότι ο πραγματικός λόγος που το ΙΚΑ κατάφερε να «ισορροπήσει» και να μην καταφεύγει στη συνήθη πρακτική του δανεισμού δεν είναι η αύξηση των εσόδων του, αλλά η δραματική μείωση των συντάξεων, μετά από τόσες απανωτές μειώσεις, με το 1ο και το 2ο μνημόνιο, μετά τα πρόσθετα χαράτσια και τις κρατήσεις και με το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτή η «ισορροπία» (είτε είναι συγκυριακή είτε παρουσιάζει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά) έχει πληρωθεί με αίμα από τους συνταξιούχους του Ταμείου και έγινε πάνω στα συντρίμμια των συντάξεων και των άλλων παροχών.

 

 Οπως ακριβώς και τα γνωστά πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού. Εδώ πράγματι ισχύει η γνωστή ρήση ότι «οι αριθμοί ευημερούν, αλλά δυστυχούν οι άνθρωποι»..!

ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ • 24 Αυγουστου 2016 

Καχυποψία

Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ταχύτατης εξέλιξης των τεχνικών της «φαρμακοδιέγερσης» των αθλητών και της αλληλοτροφοδοτούμενης σχέσης μεταξύ «εργαστηρίων» και αθλητικών αρχών, έχει εγκατασταθεί πάνω από όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ένα νέφος καχυποψίας. Με λίγα λόγια, οι φίλαθλοι παρακολουθούν τους αγώνες και τις προσπάθειες των αθλητών και αναρωτιούνται αν αυτό που βλέπουν είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια του, στηριγμένου στις δικές του δυνάμεις (σωματικές και ψυχικές), ή στις «ουσίες». Έτσι το ντόπινγκ έγινε το δηλητήριο που δεν σκοτώνει μόνο τους αθλητές, αλλά και την απόλαυση ενός μεγάλου αθλητικού γεγονότος, τη χαρά του παιχνιδιού. Αυτό, φυσικά, ίσχυσε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο.

 

 

Η ιστορική αλήθεια για το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου, υπογράφτηκε το 1939 στη Μόσχα το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας, που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Στο πλαίσιο της μεταπολεμικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η εν λόγω συμφωνία έγινε σημαία κατασυκοφάντησης της ΕΣΣΔ και του Σοσιαλισμού από τους κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού. Ένα ευρύ και ετερόκλητο ιδεολογικά φάσμα συκοφαντών της ΕΣΣΔ (τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι κλπ.) διαστρεβλώνει κατά το δοκούν την ιστορική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ως μέσο επεκτατικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη. Έτσι, ο Στάλιν παρουσιάζεται ως… «σύμμαχος του Χίτλερ» και η ΕΣΣΔ ως στήριγμα της ναζιστικής επιθετικότητας.

Πρόκειται, ασφαλώς, για χυδαία διαστρέβλωση της Ιστορίας η οποία αποσκοπεί σε δύο πράγματα: Πρώτον, στην εξίσωση Κομμουνισμού-Ναζισμού, στο πλαίσιο της ανιστόρητης προπαγανδιστικής πολιτικής της Ε.Ε. περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων» και δεύτερον, στην εκμηδένιση της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη των λαών και στην ήττα των δυνάμεων του Άξονα. Σε αυτό το πλαίσιο, η αστική ιστοριογραφία έχει βαλθεί να κάνει το άσπρο-μαύρο, να προβάλει ψέματα αναμεμειγμένα με μισές αλήθειες, να ξαναγράψει την Ιστορία από την σκοπιά των συμφερόντων του Κεφαλαίου.

Οι «σύμμαχοι»

 

 

«Εγγυήσεις» προς τους εργαζόμενους μοιράζει απλόχερα ο Γ. Κατρούγκαλος, ενόψει της διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά, ότι η κυβέρνηση διαθέτει «κόκκινες γραμμές» και ότι έχει συγκροτήσει συμμαχίες μέσα κι έξω από τη χώρα, προκειμένου να διεξαγάγει με αξιώσεις τη διαπραγμάτευση.

Ποιοι είναι οι σύμμαχοί της; Οι ηγέτες των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, που στις χώρες τους τσακίζουν κι αυτοί τα εναπομείναντα εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Για παράδειγμα, «σύμμαχος» της κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Γαλλίας, που στη χώρα του πέρασε έναν από τους πιο άγριους αντεργατικούς νόμους («Ελ Κομρί»), επικαλούμενος μάλιστα κι αυτός τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.

Σύμμαχός της είναι και η κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία πρωταγωνιστεί στην ευελιξία της αγοράς εργασίας, προκειμένου να αυξήσει την απασχόληση σε «ιστορικά» (όπως πανηγύριζε προχτές) επίπεδα, καθώς δεν έχει εξαντληθεί ακόμα η αντεργατική δυναμική των νόμων Χαρτζ, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όπως συμπληρώθηκαν στη συνέχεια.

Εξισώσεις 

 

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Δε χρειάζεται να κατέχει κανείς τα ανώτερα μαθηματικά και να παίζει στα δάχτυλα τις εξισώσεις κάθε βαθμού, για να βγάλει ένα απλό συμπέρασμα.

Αν η ιμπεριαλιστική ΕΕ προσπαθεί να ξορκίσει το φάντασμα του κομμουνισμού, 25 χρονιά μετά το “τέλος της ιστορίας” (όπως βιάστηκαν πανηγυρικά να διατυμπανίσουν), είναι γιατί αυτό εξακολουθεί να πλανάται πάνω της, να την απειλεί και να στοιχειώνει τον ξύπνιο της.

Γι’ αυτό προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, να διαγράψει την ιστορική συλλογική μνήμη για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, για αυτούς που ανέχτηκαν και εξέθρεψαν το Χίτλερ (με την περιβόητη “πολιτική κατευνασμού”). Γι’ αυτό προωθεί αντικομμουνιστικά μνημόνια, ανέχεται και προωθεί ενεργά την απαγόρευση του σφυροδρέπανου και των κομμουνιστικών συμβόλων, σε μια σειρά χώρες.

Θα μας τρελάνει η «Αυγή»

Διαβάσαμε στην κυριακάτικη «Αυγή» τον τίτλο «Αύξηση της απασχόλησης με ανάκαμψη της πλήρους απασχόλησης» και αναζητήσαμε το σχετικό ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες. Κατά το αναμενόμενο, η εφημερίδα αναφερόταν στα τελευταία στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», για τις ροές απασχόλησης, όπου οφθαλμοφανέστατα καταγράφεται η επέκταση των ελαστικών και προσωρινών μορφών απασχόλησης έναντι της σταθερής εργασίας. Το διαπιστώνει και η ίδια η «Αυγή» στο ρεπορτάζ, αν και προσπαθεί να το αποδώσει στην κρίση. 

 

Οπως γράφει, «μελανό σημείο, ωστόσο, με διαχρονικά χαρακτηριστικά μέσα στην κρίση, παραμένει η επικράτηση, έστω και με βραχεία κεφαλή, της ελαστικής απασχόλησης, που υπολογίζεται κοντά στο 52% στο σύνολο των νέων θέσεων εργασίας». Πώς δικαιολογείται, επομένως, ο τίτλος που έβαλε η εφημερίδα στο θέμα της; Προσέξτε τι σκαρφίζεται η «Αυγή»: «Για πρώτη φορά μετά από μια τετραετία μεγάλης μείωσης της πλήρους απασχόλησης έχουμε ανάκαμψη. Συγκεκριμένα, η πλήρης απασχόληση από 55% (στο σύνολο των θέσεων εργασίας) το 2013 μειώθηκε στο 49% το 2014, στο 44,5% το 2015 και ανεβαίνει στο 48,2% το 2016».

 

 Δηλαδή, η σχετική αύξηση της πλήρους απασχόλησης κατά μερικές μονάδες συνιστά ανάκαμψη έναντι της προσωρινής εργασίας, που έχει πλέον κυριαρχήσει και αφορά περισσότερες από τις μισές νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε χρόνο! Είπαμε, θέλει θράσος για να λιβανίζεις την πολιτική της κυβέρνησης και να αθωώνεις έτσι και την πολιτική των προηγούμενων, που ισοπέδωσαν κι αυτοί τις εργασιακές σχέσεις. Οπως φαίνεται, όμως, η «Αυγή» διαθέτει μπόλικο τέτοιο θράσος.

Δημήτρης Γληνός:«Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 22 Αυγουστου 2016 

 

 Δημήτρης Γληνός:«Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»

 

Στις 22 Αυγούστου 1882 γεννιέται στη Σμύρνη ο Δημήτρης Γληνός. Από τις φωτεινότερες μορφές της ελληνικής διανόησης του 20ού αιώνα. Δάσκαλος και αγωνιστής, υπήρξε μια λαμπρή φυσιογνωμία που άφησε τη σφραγίδα του στο προοδευτικό, δημοκρατικό και το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας. Η πορεία του Δημήτρη Γληνού είναι μια συνεχής πορεία «όλο προς τα αριστερά», όπως έλεγε ο ίδιος, ενώ αυτοβιογραφούμενος τόνιζε ότι η ιδεολογική του διαδρομή ήταν «από τον Μιστριώτη στον Λένιν».

Η μεγάλη φτώχεια χαρακτηρίζει τα παιδικά του χρόνια. Το 1899 έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή. Είναι υπέρμαχος της καθαρεύουσας και οπαδός της «Μεγάλης Ιδέας». Οι οικονομικές δυσκολίες τον αναγκάζουν να διακόψει δυο φορές τις σπουδές του, για να εργαστεί ως δάσκαλος. Οι σκληρές εμπειρίες ενισχύουν τις πολιτικές του ανησυχίες και τον φέρνουν στο στρατόπεδο των δημοτικιστών. Το 1905 παίρνει με άριστα παμψηφεί το δίπλωμά του από το Πανεπιστήμιο. Συνεχίζει τις παιδαγωγικές του σπουδές στη Γερμανία, όπου μεταξύ των άλλων γνωρίζει τον Γιώργο Σκληρό και τον Φώτο Πολίτη και έρχεται σε επαφή με τη σοσιαλιστική ιδεολογία.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ • 21 Αυγουστου 2016

ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΕΡΙΦΟΥ 1916
Μια ταξική σύγκρουση

100 χρόνια πριν. Μεταλλεία Σερίφου , 21 Αυγούστου 1916. 4 απεργοί δολοφονούνται από τους μηχανισμούς του κράτους και της εργοδοσίας. Ήταν μια ταξική σύγκρουση που καταγράφεται ανάμεσα στις σημαντικότερες του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. 

Είχαμε βρεθεί στη Σέριφο αρκετά χρόνια πριν, το 2004. Η απεργία των μεταλλωρύχων είναι γνωστή στους κατοίκους του νησιού. Πολλοί γνωρίζουν από κάποιον δικό τους άνθρωπο τα γεγονότα, τα οποία μεταφέρονται παρόλο που έχουν περάσει δεκαετίες.

Πολλοί μεταλλωρύχοι έχασαν τη ζωή τους μέσα στις στοές, από την άγρια εκμετάλλευση και τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς. Στη Σέριφο, μαζί με τη θλίψη για τα θύματα, υπάρχει η περηφάνια για την ιστορική απεργία του 1916, αλλά και τους αγώνες που ακολούθησαν μέχρι και το 1963, όταν τερματίστηκε και η λειτουργία των μεταλλείων.

Ακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος του ρεπορτάζ που είχε δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη» στις 5 Σεπτεμβρίου 2004. Με τη βοήθεια παλιών μεταλλωρύχων είχαν ζωντανέψει στιγμές εφιαλτικές και ηρωικές ταυτόχρονα:

«Με τη βοήθεια του 84χρονου σήμερα Γιώργου Λιβάνιου, μοναδικού εν ζωή προέδρου του σωματείου των μεταλλωρύχων (1958-’60), και αναφέροντας ορισμένα ιστορικά στοιχεία, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα ελάχιστο στίγμα της γενικότερης κατάσταση που επικρατούσε στα μεταλλεία της Σερίφου.

Ο «Ρ» επισκέφθηκε τον Γ. Λιβάνιο στο σπίτι του, στο νησί. Ο βετεράνος μεταλλωρύχος συνδικαλιστής ξεδιπλώνει μνήμες ιστορικές, στιγμή τη στιγμή, ζωντανεύοντας τις εικόνες από το κάτεργο. Εικόνες εφιαλτικές για τους εργάτες, μα και ηρωικές, περήφανες για την ιστορία που έγραψαν, χαράζοντας το δρόμο για το δίκιο τους.  Έτσι, γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, μας περιέγραψε τις συνθήκες στα μεταλλεία, αλλά και περιστατικά τα οποία του έχουν διηγηθεί παλιότεροι συνάδελφοί του, οι οποίοι δεν είναι πλέον στη ζωή.

Σέριφος : Πηγή ορυκτού πλούτου

Μεταλλωρύχοι στις αρχές του περασμένου αιώνα

Η Σέριφος είχε μεταλλευτική δραστηριότητα αιώνων. Το 1885 ξεκινάει μια σημαντική περίοδος εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου του νησιού (κυρίως του σιδηρομεταλλεύματος) απ’ τον Γερμανό μεταλλειολόγο Αιμίλιο Γρόμαν. Μαζί με την εταιρεία «Σέριφος – Σπηλιαζέζα» αναλαμβάνει εργολαβικά την εξόρυξη. Στο νησί σημειώνεται σημαντική πληθυσμιακή αύξηση, κατά κύριο λόγο εργατών.

 

ΣΟΦΙΑ ΧΟΥΔΑΛΑΚΗ • 21 Αυγουστου 2016 

Δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι…

 

Υπάρχει ένα παιχνίδι που παίζεται εδώ και χρόνια, είναι το παιχνίδι των αριθμών, των μέσων όρων και των οικονομικών δεικτών. Σ’ αυτό το παιχνίδι κερδίζει εκείνος που θα καταφέρει να στρεβλώσει την πραγματικότητα με τον πιο επιστημονικοφανή τρόπο. Όσο και αν θα θέλαμε να ξορκίσουμε την πεζότητά των αριθμών κάτω από το φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού, τα νούμερα – κάθε είδους – μας κυνηγάνε να παίξουμε. Μερικές φορές είναι απόλυτα μεγέθη, όπως η επικείμενη αύξηση κατά 12 λεπτά ανά λίτρο βενζίνης. Άλλοτε είναι δείκτες, όπως αυτός που διαβάζουμε τούτες τις μέρες, για το πρωτογενές πλεόνασμα Ιανουαρίου–Ιουλίου, που προέκυψε μεγαλύτερο από το αναμενόμενο κατά 4,1 φορές. Ενίοτε είναι δημοσιεύματα, όπως των Financial Times (12/08/2016), που βγήκαν με τίτλο «Ναι, αλήθεια: Η Ελλάδα εκπλήσσει με την οικονομική της ανάπτυξη» και κάνουν λόγο για αύξηση της παραγωγής, κατά το β΄ τρίμηνο του έτους, σε ποσοστό 0,3%[1]. Πολύ συχνά είναι σκέτα νούμερα με σάρκα και οστά… Ωστόσο, την πραγματικότητα την αντιλαμβανόμαστε και χωρίς αριθμητικά μεγέθη. Την αντιλαμβανόμαστε, ως εξωτερική αντίσταση σε κάθε είδους ανάγκη ή επιθυμία μας. Τα τελευταία χρόνια αυτή η αντίσταση ισχυροποιείται, καθιστώντας όλο και πιο «πραγματικές» τις καθημερινές μας δυσκολίες[2].

Την ίδια μέρα που η βρετανική οικονομική εφημερίδα υπονόησε μια κάποια στροφή προς την ανάπτυξη, κάποιοι από ’μάς – πολύτεκνοι, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με ειδικές ανάγκες – διαπίστωσαν ότι τα κοινωνικά επιδόματα που δικαιούνται μπήκαν στο στόχαστρο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι, ακόμα και αυτά τα πενιχρά ποσά, αποτελούν εισόδημα και όχι κοινωνική πρόνοια. Συνεπώς, αποφάσισε να τα χρεώσει με φόρο «εισφοράς  αλληλεγγύης» εκτιμώντας, ότι εκείνοι που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα οφείλουν να σταθούν αλληλέγγυοι… σε ποιους; Μάλλον, στις κρατικές οφειλές έναντι των τραπεζιτών… Πρόκειται, προφανώς, για ένα νέο είδος «αλληλεγγύης», από τα κάτω προς τα πάνω, που επιβάλλει ακόμα και τη φορολόγηση των αναπηρικών επιδομάτων. Ωστόσο, παραβλέπεται ότι αυτά τα ποσά χορηγούνται για να καλύψουν τη δεδομένη κρατική ανεπάρκεια στην παροχή δομών, υπηρεσιών και υποδομών. Δηλαδή, το κράτος φορολογεί την προσπάθεια αναπλήρωσης της ίδιας, της δικής του ανεπάρκειας.

Χαμένοι έτσι κι αλλιώς

Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών προς το Δημόσιο - αφορούν κυρίως χρέη προς την εφορία - αυξήθηκαν τον Ιούνη κατά 1,223 δισ. ευρώ (0,7% του ΑΕΠ μέσα σε ένα μήνα), φτάνοντας τα 6,8 δισ. ευρώ, έναντι 5,584 το Μάη. Οι οφειλέτες υπολογίζονται περίπου στα 4 εκατ. και μόνο το 25% εξ αυτών θεωρείται από το Δημόσιο ικανό να πληρώσει μέρος των οφειλών του, ακόμα και με αναγκαστικά μέτρα. Αρα, τα μέτρα που παίρνει τώρα η κυβέρνηση για να εκβιάσει την είσπραξη των οφειλών, θα φέρουν σε δυσχερέστατη θέση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, που και να θέλουν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους οφειλές. 

 

Από την άλλη, βέβαια, το Δημόσιο χρωστούσε στους ιδιώτες περίπου 6 δισ. ευρώ μέχρι τον περασμένο Ιούνη, από επιστροφές φόρων, προμήθειες και άλλα. 

 

Εκτός του ότι αυτές οι οφειλές αξιοποιούνται από τους εργοδότες για να κρατούν απλήρωτους και ομήρους τους εργαζόμενους, ή κάποιοι άλλοι, που δεν κάνουν δουλειές με το Δημόσιο, να ενισχύουν τη θέση τους στον ανταγωνισμό, η μη καταβολή τους είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ο προϋπολογισμός καταγράφει πρωτογενές πλεόνασμα. Τι δείχνει αυτό; Οτι είτε χρωστάνε, είτε τους χρωστάνε, τα λαϊκά στρώματα είναι τα μόνιμα υποζύγια και τα θύματα της πολιτικής που μέσω και της φορολογίας αναδιανέμει τον πλούτο υπέρ του κεφαλαίου.

Ολυμπιονίκες της συναλλαγής ή της αλλαγής;!

Καθώς οι κοπέλες ετοιμάζονται να εκκινήσουν σ’ έναν δύσκολο δρόμο ταχύτητας στο μυαλό έρχονται εικόνες παλιές, τις οποίες κάποιος δεκαοχτάχρονος θα τις έλεγε μέχρι και αρχαίες! Δεκαετίες πίσω σε μιαν άλλη εποχή! Την θυμάμαι από έξω εκείνην την κούρσα! Μπορώ να την περιγράψω μέτρο προς μέτρο, εναλλαγή την εναλλαγή αθλήτριας στο δρόμο προς τον τερματισμό! Σπουδαία κούρσα με πρωτοφανή και αναπάντεχα χαρακτηριστικά! Ταυτόχρονα έρχεται στο μυαλό η εικόνα εκείνου του αθλητή που από τη χαρά του για την νίκη έκανε άλμα που αν αυτό γινόταν στο στίβο θα ξεπερνούσε τον πρώτο στο άλμα εις ύψος!

Μας τάραξαν τότε οι Ολυμπιονίκες ο ένας περιφερόμενος και κάνοντας δηλώσεις για το πόσα παγωτά έφαγε μετά τον αγώνα, τα οποία είχε στερηθεί χάριν του αγώνα και η άλλη ζητωκραυγάζοντας για την Ελλάδα! Τα χρόνια πέρασαν και οι δύο Ολυμπιονίκες έγιναν πολιτικοί συστημικών κομμάτων καταλαμβάνοντας θέσεις και τσακίζοντας με μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους τον λαό που τότε, όταν κέρδιζαν, συγκινήθηκε και πανηγύρισε μαζί τους τα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια! Βγήκε στους δρόμους τότε ο λαός, τους υποδέχτηκε σαν ήρωες κι εκείνοι επεδείκνυαν τα χρυσά τους μετάλλια για να κρύψουν τα μνημόνια και τις λαιμητόμους που είχαν στις αποσκευές τους!