Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας
23 Αυγούστου 1943: Η αρχή του τέλους των ναζί
«Άραγε μπορούμε να ξεχάσουμε / Εγώ κι εσύ, το σαράντα τρία / Θυμάσαι, η Μάχη του Κουρσκ / Τότε φλεγόταν; / Και ο Σοβιετικός στρατιώτης / Περνώντας στην αθανασία / Ηταν πιο δυνατός απ’ τη φωτιά / Πιο γερός από το μέταλλο (…)» (σοβιετικό τραγούδι)
Στις 23 Αυγούστου του 1943 ολοκληρώθηκε η τρίτη και τελευταία φάση της μεγαλύτερης μάχης τεθωρακισμένων στη σύγχρονη ιστορία και της πλέον σημαντικής για τη νικηφόρα έκβαση, όχι μόνο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου της Σοβιετικής ‘Ενωσης, αλλά και του ίδιου του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου: Της Μάχης του Κουρσκ. Κράτησε περίπου 50 μέρες (4/7 – 23/8/1943) και συμμετείχαν συνολικά 4 εκατομμύρια στρατιώτες, περίπου 70.000 πυροβόλα και άλλος βαρύς οπλισμός, 13.000 άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα, πάνω από 11.000 πολεμικά αεροπλάνα, που συγκρούστηκαν μέχρι θανάτου και ολοκληρωτικής καταστροφής σε ένα μέτωπο 550 χιλιομέτρων. Η φασιστική επιχείρηση είχε την κωδική ονομασία «Κάστρο», περισσότερο μάλλον για ψυχολογικούς παρά για συμβολικούς λόγους. Αντιθέτως, η επιχείρηση αντεπίθεσης του Κόκκινου Στρατού βαφτίστηκε «Κουτούζοφ» για άκρως προφανείς, συμβολικούς λόγους: Ο Κουτούζοφ ήταν ο Ρώσος στρατηγός που τσάκισε τη στρατιά του Ναπολέοντα.
Η νίκη στο Κουρσκ σήμανε την έξοδο του Κόκκινου Στρατού προς τον ποταμό Δνείπερο και τη ριζική μεταβολή όλου του πολέμου. Μετά το Κουρσκ, η φασιστική πολεμική μηχανή γυρνά ουσιαστικά σε κατάσταση άμυνας σε όλα τα μέτωπα. Μετά το Κουρσκ καταρρίφθηκαν και όσα προσχήματα είχαν οι «σύμμαχοι» για τη μη ουσιαστική τους εμπλοκή στον πόλεμο, περιμένοντας ουσιαστικά το «μαντρόσκυλο» του ιμπεριαλισμού, που τότε ήταν ο Χίτλερ, να ξεμπερδεύει με τους «κόκκινους». ‘Οποιο ηθικό είχε απομείνει στους ναζί μετά το Στάλινγκραντ, στο Κουρσκ μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Η Μάχη του Κουρσκ «απαντά», από τα βάθη του χρόνου, και στις αστικές ιστορικές «σοφιστείες» που επιχειρούν να απαξιώσουν την καταλυτική συμβολή της ΕΣΣΔ στην Αντιφασιστική Νίκη «πιπιλίζοντας» τα περί του «παράγοντα»… «σκληρού ρωσικού χειμώνα» στο ναζιστικό «Βατερλό» του Ανατολικού Μετώπου, λες και η Γερμανία είναι Μπαχάμες: Η Μάχη του Κουρσκ έγινε κατακαλόκαιρο και μάλιστα σε ένα από τα πλέον θερμά καλοκαίρια της 10ετίας του ’40.
Φυσικά, το Κουρσκ, όπως και η Αντιφασιστική Νίκη, δεν ανήκει στην αστική εκδοχή της ιστορικής πραγματικότητας. Ανήκει σε μαχητές του Κόκκινου Στρατού όπως ο 19χρονος λοχίας του πυροβολικού Μίτια Μπορίσοφ, ο οποίος συμμετείχε στην Μάχη του Κουρσκ με την 58η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία (Μέτωπο του Βορόνιεζ). Στις 11 Ιουλίου του 1943 κοντά στο χωριό Προχόροβκα (περιοχή του Μπέλγκοροντ), η μονάδα του δέχθηκε επίθεση από 19 εχθρικά τανκ. Οταν το στοιχείο πυροβόλου του Μπορίσοφ τέθηκε εκτός μάχης, ο ίδιος, ανέλαβε μόνος του το όπλο και με άμεσες βολές κατέστρεψε επτά γερμανικά τανκ. Οπως ο αρχιλοχίας,Αλιόσα Λέμπεντεφ, ο οποίος, σκοτώθηκε στα 21 του χρόνια, στις 19 Ιούλη, κατά την διάρκεια της Μάχης του Κουρσκ, αντιμετωπίζοντας αντεπίθεση 16 γερμανικών τανκ και άλλων τεθωρακισμένων, στο χωριό Τροσνά. Αφού όμως πρώτα κατέστρεψε μόνος του τέσσερα τανκ και δύο θωρακισμένα οχήματα των ναζί.
Ανήκει στους λαούς όλου του κόσμου.
Πηγή: Περιοδικό
Μέσω Αγκάρρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου