Οταν ευημερούν οι αριθμοί...

Πανηγυρίζει το υπουργείο Εργασίας γιατί - όπως λέει σε ανακοίνωσή του - το ΙΚΑ, για πρώτη φορά από το Δεκέμβρη του 2010, θα καταβάλει τις συντάξεις του επόμενου μήνα χωρίς να προσφύγει σε δανεισμό. Επικαλείται, μάλιστα, τη βελτίωση των οικονομικών δεδομένων του Ταμείου και την αύξηση των εσόδων του τους επτά μήνες του 2016 κατά 4% σε σύγκριση με το ίδιο χρονικό διάστημα του 2015. 

 

Αυτό που δεν λέει το υπουργείο, αλλά το γνωρίζουν πολύ καλά οι συνταξιούχοι στην τσέπη τους, είναι ότι ο πραγματικός λόγος που το ΙΚΑ κατάφερε να «ισορροπήσει» και να μην καταφεύγει στη συνήθη πρακτική του δανεισμού δεν είναι η αύξηση των εσόδων του, αλλά η δραματική μείωση των συντάξεων, μετά από τόσες απανωτές μειώσεις, με το 1ο και το 2ο μνημόνιο, μετά τα πρόσθετα χαράτσια και τις κρατήσεις και με το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτή η «ισορροπία» (είτε είναι συγκυριακή είτε παρουσιάζει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά) έχει πληρωθεί με αίμα από τους συνταξιούχους του Ταμείου και έγινε πάνω στα συντρίμμια των συντάξεων και των άλλων παροχών.

 

 Οπως ακριβώς και τα γνωστά πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού. Εδώ πράγματι ισχύει η γνωστή ρήση ότι «οι αριθμοί ευημερούν, αλλά δυστυχούν οι άνθρωποι»..!

«Σκοτώνονται» για τους ανέργους

 

Καμιά έκπληξη δεν μας προκαλεί η ανακοίνωση του ΟΑΕΔ ότι λόγω της μεγάλης εκδήλωσης ενδιαφέροντος από εργοδότες, υπερκαλύφθηκαν μέσα στο πρώτο 24ωρο από την έναρξη της ηλεκτρονικής υποβολής αιτήσεων οι 3.000 θέσεις του προγράμματος απόκτησης εργασιακής εμπειρίας σε επιχειρήσεις και εργοδότες του ιδιωτικού τομέα και σε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ). 

Βλέποντας τους όρους του προγράμματος, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί οι εργοδότες «έπεσαν με τα μούτρα» να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους. Οι 3.000 θέσεις αφορούν ανέργους ηλικίας 25 έως 29 ετών, που θα δουλεύουν για τέσσερις μήνες, έξι ώρες τη μέρα, πέντε μέρες τη βδομάδα, χωρίς οι εργοδότες τους να χρειάζεται να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Οι αποδοχές για όσους απασχοληθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι 21 ευρώ τη μέρα, που σημαίνει «ταβάνι» 462 ευρώ το μήνα. Οι μηνιαίες αποδοχές ενδέχεται να είναι και μικρότερες, αν οι μέρες εργασίας είναι μειωμένες. 

Στα προγράμματα δεν προβλέπεται δικαίωμα στην άδεια, οι «ασκούμενοι» χάνουν το μεροκάματο στην περίπτωση που απουσιάσουν, ενώ πρέπει να αναπληρώσουν τις απουσίες τους στο τέλος της προβλεπόμενης διάρκειας του προγράμματος. Τέλος, ασφαλίζονται μόνο στον κλάδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και του επαγγελματικού κινδύνου, όχι στον κλάδο της σύνταξης. Με λίγα λόγια, οι επιχειρήσεις εξασφαλίζουν μέσω του ΟΑΕΔ τζάμπα εργαζόμενους και γι' αυτό «σκοτώνονται» για το ποιος θα τους πρωτοπάρει.

Δεν βρίσκεται εκεί η σωτηρία

 

Στο οικονομικό ρεπορτάζ πληθαίνουν από χτες τα δημοσιεύματα για την αποδοχή από την πλευρά των εμπλεκόμενων τραπεζών του σχεδίου εξαγοράς της «Μαρινόπουλος» από τη «Σκλαβενίτης». Από πολλές πλευρές μάλιστα, και κυρίως από τη σκοπιά της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, μια τέτοια εξέλιξη προβάλλεται ως «σωτηρία» για τις θέσεις εργασίας και τους εργαζόμενους. 

Διαβάζοντας αυτά τα ρεπορτάζ, μας ήρθε στο μυαλό μια άλλη εξαγορά που ολοκληρώθηκε το 2014, αυτή της ΜΕΒΓΑΛ από τη ΔΕΛΤΑ. Η επιχειρηματική συμφωνία προβλήθηκε με πηχυαίους τίτλους και αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα deal σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, όπου αντικειμενικά ευνοούνται εξαγορές και συγχωνεύσεις. Το κατά πόσο, βέβαια, σώθηκαν οι εργαζόμενοι της ΜΕΒΓΑΛ, το δείχνει ανάμεσα σε άλλα και η σύμβαση που υπέγραψε πρόσφατα το επιχειρησιακό σωματείο, με μειώσεις μέχρι και 21% στους μισθούς τους. 

Το λέμε αυτό επειδή στα καταστήματα της «Μαρινόπουλος» κυκλοφορεί έντονα ότι η σωτηρία για τους εργαζόμενους βρίσκεται στην εξαγορά από τη «Σκλαβενίτης». Οπως όμως αποδεικνύεται από πολλά παραδείγματα, τίποτα δεν εξασφαλίζεται για τους εργαζόμενους από τις συμφωνίες του κεφαλαίου για εξαγορές και συγχωνεύσεις, οι οποίες, τις περισσότερες φορές, είναι η απαρχή νέας επίθεσης στα εργασιακά, μισθολογικά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι «16 αλήθειες»... 

 

Τις «16 αλήθειες για την αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών» δημοσιοποίησε χτες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, θέλοντας να δώσει απαντήσεις για όσα την κατηγορεί η ΝΔ σχετικά με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών, που θα γίνει στις 30 Αυγούστου. Ετσι, λοιπόν, γράφει ανάμεσα σε άλλα τις εξής αλήθειες: «Δεν είχε γίνει ποτέ διαγωνισμός για τηλεοπτικές άδειες. Δίνεται ένα τέλος στα 27 χρόνια ανομίας. Στόχος της δημοπρασίας η μεγιστοποίηση του τιμήματος για το Δημόσιο. Οι προσφορές είναι δεσμευτικές. Οχι "μαύρο" σε κανένα κανάλι. Κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους».

Μόνο που, όπως λέει ο λαός μας, η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Γιατί η αλήθεια - που δεν γράφει το Μαξίμου και δεν λέει η ΝΔ κουβέντα - είναι ότι η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών είναι ένα ξαναμοίρασμα της πίτας ανάμεσα στα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο των ΜΜΕ. Είναι η δημιουργία ενός πιο φιλικού τηλεοπτικού περιβάλλοντος για την κυβέρνηση, αξιοποιώντας φυσικά και τα νέα «τζάκια» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι, επίσης, ένα σημείο της κάλπικης κόντρας με τη ΝΔ. Και βέβαια, η μεγαλύτερη αλήθεια από όλες είναι ότι το νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο θα είναι εξίσου «διαπλεκόμενο», αντιδραστικό, εχθρικό προς την αντικειμενική ενημέρωση του λαού, όπως και το σημερινό, αφού τα κανάλια και οι συχνότητες θα εξακολουθούν να ανήκουν στους μεγάλους επιχειρηματίες.

Ριζοσπάστης