Τζούφια τα πυροτεχνήματα

«Παράθυρο για τις συντάξεις από τον Μοσκοβισί»: Αυτό είναι το νέο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια των χιλιάδων συνταξιούχων που θα δουν νέες μειώσεις από το 2019. Ομως, ακόμα και αυτό το κυβερνητικό πυροτέχνημα είναι από μόνο του ...τζούφιο, διότι οι δηλώσεις Μοσκοβισί που επικαλείται η κυβέρνηση είναι αρκετά σαφείς: «Η Ελλάδα αποκτά την ευελιξία» να εφαρμόζει όπως νομίζει τα συμφωνηθέντα μνημόνια. Δηλαδή, «ένα το κρατούμενο» η συμφωνία και για να καταργηθεί η «προσωπική διαφορά» και για να εξανεμιστεί το ΕΚΑΣ. Στην ίδια συνέντευξη - την οποία το Μαξίμου διαβάζει ως «διάσωση συντάξεων» - ο Μοσκοβισί, ερωτηθείς σχετικά, ξεκαθαρίζει ότι «δεν είναι η σωστή στιγμή να το συζητήσουμε». Και ότι τώρα το «συνετό» είναι η ελληνική κυβέρνηση να μη συζητά για «αλλαγές», αλλά να «συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια», δηλαδή τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. «Ανθρακες ο θησαυρός» λοιπόν, παρά τους πηχυαίους προπαγανδιστικούς τίτλους με τους οποίους ντύνουν τα κυβερνητικά ΜΜΕ τις δηλώσεις στελεχών της ΕΕ. Αλλωστε, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση βλέπει «διάσωση συντάξεων», καταψηφίζει την τροπολογία του ΚΚΕ στη Βουλή, με την οποία θα ακυρώνονταν οι ήδη αποφασισμένες μειώσεις. Οπότε η κοροϊδία γίνεται πια ανοιχτή πρόκληση στους χαμηλοσυνταξιούχους...

«Εγγυητές» των επικίνδυνων σχεδίων

 

«Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης από το 2010 και μετά, τα οκτώ αυτά δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα, δυστυχώς η χώρα απώλεσε ένα σημαντικό μέρος της γεωπολιτικής της δυναμικής και του ρόλου της στην περιοχή. Σήμερα η Ελλάδα επιστρέφει. Σήμερα η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και ανακτά τον ηγετικό της ρόλο στα Βαλκάνια», είπε ο πρωθυπουργός κατά τη Σύνοδο των Δυτικών Βαλκανίων, γνωστή και ως «Διαδικασία του Βερολίνου», δείχνοντας με γλαφυρό τρόπο το πώς η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και οι στρατηγικοί στόχοι της αστικής τάξης πάνε χέρι - χέρι με τις ευρωατλαντικής κοπής διευθετήσεις και τις λοιπές «αποστολές» που αναλαμβάνει η κυβέρνηση στα Βαλκάνια και ευρύτερα. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε ότι «η Ελλάδα πλέον είναι η δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, την ασφάλεια, την ειρήνη, τη σταθερότητα και την αναπτυξιακή τους δυναμική». «Εγγυητής» λοιπόν των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η κυβέρνηση, όπως και των αντίστοιχων σχεδίων του κεφαλαίου. Μόνο που, σε αντίθεση με όσα λέει ο πρωθυπουργός, η μόνη «εγγύηση» που δίνουν για τους λαούς τα σχέδια αυτά είναι αυτή των μεγάλων κινδύνων που φουντώνουν, όσο φουντώνουν οι αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο των δρόμων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής στην περιοχή. Η χτεσινή εξέλιξη, εξάλλου, με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα είναι ενδεικτική του κουβαριού στο οποίο μπλέκει ο λαός λόγω της στρατηγικής κυβέρνησης - κεφαλαίου.

«Ξύλο» στο ασφαλές λιμάνι

 

Ο ένας - ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ - λέει στον άλλο «να προσέχει τους συμμάχους του γιατί δεν του έχουν απομείνει και πολλοί». Και ο άλλος - ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ - «ανταπαντά» ότι η συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο στο Ελσίνκι μάλλον «θα είναι το εύκολο κομμάτι», σε σχέση με τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Οι ωραίες αυτές «φιλοφρονήσεις» είναι ενδεικτικές βέβαια των μεγάλων ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, των συμμαχιών που γίνονται ακόμα πιο ρευστές και λιγότερο δεδομένες στο έδαφος της ανισομετρίας, των μεγάλων δυσκολιών της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, των αντιθέσεων που φουντώνουν σε όλα τα επίπεδα. Αλλά αποκαλύπτουν επίσης το περιεχόμενο και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών - «λυκοφιλιών» των καπιταλιστών που κάθε άλλο παρά «αιώνιες» και αμετάβλητες είναι, όπως και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών που κυοφορούν κάθε φορά τον επόμενο γύρο των αντιπαραθέσεων. Ολα αυτά ξεγυμνώνουν και από μια ακόμα σκοπιά τα παραμύθια της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων ότι η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που έχει αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης και γι' αυτό σηματοδοτεί μεγάλους κινδύνους για το λαό, τάχα «εγγυάται» την ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία του. Εκτός κι αν όλοι αυτοί τσακώνονται ...για το ποιος θα πρωτοεγγυηθεί την ασφάλεια του ελληνικού και των υπόλοιπων λαών.

Το δράμα των εργοδοτών

 

Τι γίνεται όταν τα σύγχρονα «δουλεμπορικά γραφεία», που «διαχειρίζονται» χιλιάδες εργαζόμενους ως ενοικιαζόμενους σε άλλους εργοδότες, ερευνούν για την ανεργία; Ανακαλύπτουν ότι αυτοί που φταίνε είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι... Αυτό αποτυπώνει «έρευνα» της «Manpower Group»: «6 στους 10 εργοδότες στην Ελλάδα δυσκολεύονται να καλύψουν θέσεις εργασίας», είναι ένα από τα ευρήματα. Οι εργοδότες - σύμφωνα με την έρευνα - δεν βρίσκουν εργαζόμενους λόγω «έλλειψης εμπειρίας», λόγω «προσδοκίας υψηλότερης αμοιβής» (!), λόγω «έλλειψης δεξιοτήτων» κ.λπ. Μάλιστα, αυτή η δυσκολία των εργοδοτών να «βρουν το ταλέντο που θα προσδώσει αξία στην επιχείρησή τους» (sic), δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά ...μαστίζει τα αφεντικά πολλών κρατών (π.χ. τη μεγαλύτερη δυσκολία αντιμετωπίζουν οι Ιάπωνες εργοδότες). Τι να πει κανείς για το ...«δράμα» που ζει η εργοδοσία! Να θέλει να μοιράσει θέσεις εργασίας, αλλά να μην μπορεί, γιατί οι εργάτες δεν έχουν το απαιτούμενο «ταλέντο», δηλαδή «δεξιότητες» στα μέτρα των αφεντικών και απαιτήσεις στον πάτο. Ερευνες σαν κι αυτή δείχνουν πόσο αδίστακτο είναι το κεφάλαιο: Δεν του φτάνουν τα μέτρα - φωτιά που πέρασαν οι κυβερνήσεις, για να πέσει η τιμή της εργατικής δύναμης, να διευκολύνονται οι ομαδικές απολύσεις και τόσα άλλα, θέλουν ακόμα περισσότερα για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους. Και μάλιστα, φορτώνουν το φταίξιμο στους ίδιους τους εργαζόμενους για τη μιζέρια, την ανασφάλεια και την αναδουλειά που βιώνουν...

Ριζοσπάστης   Πέμπτη 12 Ιούλη 2018