-Πως τον θέλετε τον κομμουνιστή σας;

 

Ανάμεσα στις απόψεις που με τόση κουτοπονηριά διαδίδουν οι διάφοροι καλοθελητές επαναστάτες του καναπέ, ανιστόρητοι και αγράμματοι καθώς είναι, η πιο αηδιαστική είναι εκείνη για το πως πρέπει να είναι ο κομμουνιστής:

1.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ρακένδυτος γιατί είναι ένα είδος ερημίτη

2.Να ζει σε παγκάκια ή σε υπόγεια

3.Ο κομμουνιστής πρέπει να τρώει φακές γιατί τα κοψίδια είναι για τους πλούσιους, το ιδανικό θα ήταν να τρώει ακρίδες χωρίς μέλι(βλ1)

4.Ο κομμουνιστής πρέπει να πηγαίνει με τα πόδια στη δουλειά, για να δίνει το καλό παράδειγμα,

5.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους σώσει ενώ αυτοί θα κάνουν διακοπές,

6.Ο κομμουνιστής πρέπει να περάσει από το σπίτι τους να τους πάρει από το χεράκι,

7.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν με τρόπο που να καταλαβαίνουν και τα νήπια,

8.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ο κομπάρσος σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη,

9.…Βάζει ο καθείς ότι νομίζει…

Μια άλλη ματιά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

 

 

Μια άλλη ματιά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων – Μέρος Α’

Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας //

Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, που ξεκινάν μες στη βδομάδα που έρχεται, το Ατέχνως κάνει μια μικρή αναδρομή στο (αρχαίο αλλά κυρίως το σύγχρονο) παρελθόν του θεσμού, με τη βοήθεια μιας μικρής μπροσούρας των εκδόσεων Α/συνέχεια, που είχε κυκλοφορήσει πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Η αναδρομή θα γίνει σε δύο μέρη. Σήμερα παρουσιάζουμε το πρώτο, που φτάνει μέχρι το μεταίχμιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Αρχαιότητα: οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ήταν άλλο από μια ακόμη θρησκευτική γιορτή. Οι προσκυνητές είχαν ασυλία προκειμένου να εισέλθουν και να μπορέσουν να διασχίσουν εχθρικές περιοχές για να παραστούν στις τελετές, αλλά οι μάχες κάθε άλλο παρά σταματούσαν.

Ο μύθος λέει πως οι αρχαίοι αγώνες ήταν ερασιτεχνικοί και το μόνο έπαθλο ήταν ο κότινος. Οι αθλητές όμως σε κάθε νίκη τους λάμβαναν πλούσια δώρα από τους χορηγούς  της πόλης και χρηματοδοτούνταν κατά τη διάρκεια της τετραετίας, ώστε να αφιερώνονται αποκλειστικά στην προετοιμασία για τους αγώνες.

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ

Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για πολλούς που κατακεραυνώνουν την εμπορευματοποίηση των Ολυμπιάδων ότι οι 2οι και 3οι αγώνες διοργανώθηκαν ως παραρτήματα-συμπληρωματικά θεάματα στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών εκθέσεων και ήταν η αποτυχία τους που οδήγησε στη διεξαγωγή τους ως αποκλειστικά αθλητικού γεγονότος.

1896 – Αθήνα: το αρχικό κόστος των αγώνων υπολογίζεται σε 200 δραχμές. Τελικά κοστίζουν πάνω από 1 εκατομμύριο. Υπό καθεστώς πτώχευσης, το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διοργάνωσή τους. Τελικά ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος συγκροτεί οργανωτική επιτροπή και “προσελκύει δωρητές” με κυριότερο το Γ. Αβέρωφ, ο οποίος “δωρίζει” 900 χιλιάδες χρυσές δραχμές για την ανακατασκευή του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Η αστυνομία έρχεται σε συμφωνία με τις συμμορίες κλεφτών, τόσο για να αναστείλουν τη δράση τους τις μέρες των αγώνων όσο και για να επιτηρούν τους ξένους “συναδέλφους” τους.

 

Έλληνες “επιχειρηματίες” είχαν υποσχεθεί μια σειρά χρηματικά και βραβεία στον Έλληνα που θα νικούσε στο μαραθώνιο. Ο Λούης όμως λέγεται πως δε δέχτηκε τις προσφορές.

Παράλογες μέρες

1. Η ανεργία δεν πλήττει μόνο το εισόδημα αλλά και την ψυχή. Ο μαρασμός κατοικεί τον άνεργο, του οποίου η αξιοπρέπεια δεν του επιτρέπει να εμφανίζεται δεξιά κι αριστερά. Συνηθισμένοι οι αστοί με τους εκπροσώπους τους να ανακηρύσσουν την επαιτεία ως δικαίωμα στη ζωή, σαστίζουν μπροστά στο θέαμα των ανέργων που συνεχίζουν να κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο.
2. Το ΠΑΜΕ δεν είναι μια ακόμη παρουσία μέσα στο κίνημα. Παρακολουθεί τα πάντα από κοντά, και η εμφάνισή του στο προσκήνιο έδωσε μια άλλη κριτική ματιά στα γεγονότα. Ετσι απέκτησε το πλεονέκτημα να είναι παρόν από την αρχή κάθε διεκδίκησης, σπάζοντας το εμπάργκο της πληροφόρησης που οι καναλάρχες φροντίζουν με επιμέλεια να επιβάλλουν.

3. Δυστυχώς δεν διαλέγουμε τους εχθρούς μας. Στην περίπτωσή μας, πρόκειται για ανθρώπους που πλούτισαν στην επταετία, δημιούργησαν οικογένειες με εξουσία, με προσβάσεις στο κράτος, το οποίο χρησιμοποιούν με ασέβεια, χωρίς να ορρωδούν προ ουδενός. Οι πολιτικοί κύκλοι των αστικών κομμάτων - με αφέλεια που σηκώνει πολλαπλές αναγνώσεις - παραμυθιάζονται ότι έχουν τους πάντες υπό τον έλεγχό τους.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ

  Με μια κυβέρνηση που θέλει να επιδεικνύει πυγμή και φιλολαϊκό πρόσωπο  (επεμβάσεις αστυνομίας σε καταλήψεις κτιρίων, δέσμη μέτρων για χαμηλοσυνταξιούχους που τους έκοψε το ΕΚΑΣ) και μια αντιπολίτευση που αναζητεί πεδία ανώδυνα και δευτερεύοντα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της (κριτική για ενδυματολογικές επιλογές κυβερνώντων, αντιδράσεις για τον αριθμό συνοδείας του πρωθυπουργού) απέναντι σε μια κοινωνία που μοιάζει  να έχει αποδεχτεί την κακοποίησή της, δίνεται η εντύπωση ότι η επιμονή του κυρίαρχου λόγου πως όποιες ενέργειες, αναλύσεις κι ερμηνείες της πραγματικότητας ξεφεύγουν από τα  όρια του δεδομένου και του υπάρχοντος εκτυλίσσονται στη σφαίρα της φαντασίας συνεχίζει να πείθει.

               

 Και στην Ευρώπη ο πανικός εξαπλώνεται από κάθε εγκληματική δράση που χρεώνεται στην ισλαμική τρομοκρατία, η  οικονομική ανασφάλεια έχει μονιμοποιηθεί, ενώ στα προγράμματα διάσωσης, που φτωχοποίησαν λαούς χωρίς να έχουν επιτευχθεί τα αποτελέσματα που ισχυρίζονταν πως επιδιώκονταν, αναγνωρίζονται εκ των υστέρων λάθη, (έκθεση του ΔΝΤ για λάθη και παραλείψεις του πρώτου προγράμματος βοήθειας προς την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία) αποσιωπώντας πως ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος, για να μείνει στο απυρόβλητο η  κύρια αιτία που είναι ο καπιταλισμός, ώστε να συνεχιστεί να θεωρείται το καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της παραγωγής δεδομένο, αμετακίνητο και αναλλοίωτο. Για να μην τολμάμε να ξεφύγουμε απ’  αυτό, να μη βλέπουμε δυνατότητα να το αλλάξουμε, να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Όχι άλλο κάρβουνο!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 30 Ιουλιου 2016

Όχι άλλο κάρβουνο!

   Ο μειοδοτικός διαγωνισμός για την ανακήρυξη εταιρείας που θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της ηλεκτρονικής δημοπρασίας για την κατακύρωση των τηλεοπτικών αδειών ματαιώθηκε και κηρύχτηκε άγονος. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της μιντιακής ασυδοσίας  – ισχυρίζεται ότι η εν λόγω εξέλιξη δεν προσθέτει όπλα στην παλιά διαπλοκή (την οποία φιλοδοξεί να συμπληρώσει με την νέα διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ) και διαβεβαιώνει πως μέχρι το τέλος Αυγούστου όλα θα είναι κομπλέ…
   
Η δίκη για την Ζήμενς αναβλήθηκε επ’ αόριστον καθότι άργησε λίγο η μετάφραση του κατηγορητηρίου. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της διαφθοράς – διαβεβαιώνει ότι αυτή τη φορά θα προκάνει με την μετάφραση, δεν θα υπάρξουν οι (προ των πυλών) παραγραφές, κι όλα θα είναι κομπλέ…

Υδάτινη αψίδα...

ΣΚΙΤΣΟ ΑΡΧΕΙΟΥ

Πολλά έχουν ακουστεί τις τελευταίες μέρες με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και των συνεργατών του στην Πάρο, για να εγκαινιάσει το νέο αεροδρόμιο στο νησί. Πολλά από αυτά έδωσαν την αφορμή, για να ξεσπάσει μια νέα ανούσια και αποπροσανατολιστική κόντρα ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. 

 

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η εικόνα του πρωθυπουργού ήταν πράγματι ένα κράμα από εγκαίνια που έχουν γίνει στο παρελθόν από αρκετούς πρωθυπουργούς όπως Σημίτης, Παπανδρέου, Καραμανλής, Σαμαράς κ,λπ. Και πάντα τα εγκαίνια ήταν μια καλή αφορμή για τις αστικές κυβερνήσεις να δείχνουν πως, έργα που μπορεί να είναι χρήσιμα για το λαό, αποτελούν πλούσιο πεδίο για την κερδοφορία του κεφαλαίου. 

 

Δεν μπορούμε, όμως, να μην μπούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε σε μια μικρή λεπτομέρεια από τα εγκαίνια. Διαβάσαμε και ακούσαμε στα σχετικά ρεπορτάζ το εξής: «Το αεροσκάφος, με το οποίο μετέβη ο πρωθυπουργός στο νησί, προσγειώθηκε λίγη ώρα πριν τις 12 το μεσημέρι στο νέο αεροδρόμιο της Πάρου και κατά την προσγείωσή του σχηματίστηκε μια υδάτινη αψίδα από δύο πυροσβεστικά οχήματα της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας».

 

 Είναι αλήθεια ότι πάντα μπορεί να βρει κάποιος κάτι για να ξεπεράσει τους προκατόχους του...

Εκεί που μας χρωστανε…

Προκλητικός και θρασύς ο Υφυπουργός Εργασίας Αν. Πετρόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για το ΕΚΑΣ και την περικοπή του αφού προσπάθησε να εμφανίσει το ΕΚΑΣ σαν περιττή και άδικη (για τους υπόλοιπους συνταξιούχους) κρατική παροχή ώστε να δικαιολογήσει έτσι την κατάργηση του και «ξεχνώντας» τα όσα το κόμμα του έταζε όσον αφορά το ΕΚΑΣ (δεν θα καταργηθεί) παραδέχτηκε κυνικά πως η κυβέρνηση του προχωρά στην υλοποίηση της προειλημμένης απόφασης των προηγούμενων κυβερνήσεων για την περικοπή του.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά με θράσος ισχυρίστηκε πως υπήρξαν εργαζόμενοι και ειδικά οι οικοδόμοι, που δήθεν προτιμούσαν να μην κολλάνε ένσημα και να βγαίνουν με δεκαπενταετία σε σύνταξη για να πάρουν ΕΚΑΣ.

Άραγε δεν καταλαβαίνει γιατί ακριβώς αυτό συνέβαινε στον συγκεκριμένο κλάδο, δηλαδή να καταλήγουν με λίγα ένσημα, το κατώτερο όριο και να παίρνουν την κατώτερη σύνταξη; Κι αν δεν ξέρει από οικοδομή δεν ρωτάει; είναι βέβαιο πάντως πως ξέρει και υποκρίνεται. Όχι επειδή ο ίδιος δούλεψε σε οικοδομή, αλλά όλοι κάτι έχουμε ακούσει για το τι γινόταν στον κλάδο δεκαετίες τώρα. Τι θα πει να μην σου κολλάνε ένσημα, να μην βρίσκεις μεροκάματο στης πιάτσες, να δουλεύεις έξω τον χειμώνα με τσουχτερό κρύο και το καλοκαίρι με καύσωνα.

Έτσι θεωρούμε δικαιολογημένη την οργισμένη απάντηση που του έδωσε με ανακοίνωση του το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας καλώντας τους οικοδόμους «να συμμετέχουν στους αγώνες, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να κάνουν την κυβέρνηση να μετανιώσει για την αλαζονεία της».

Άρθρο του «Πανσυνταξιουχικού Αγώνα», Ιούλης – Αύγουστος 2016 Αρ. Φύλ. 410  

 

 Αναρτήθηκε από https://syntaxio.blogspot.com 

Πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά! - Στοιχεία σοκ για τη δραματική κατάσταση στο χώρο του εμπορίου

 

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 29 Ιουλιου 2016

Ο θάνατος του εμποράκου*

Σοκ προκαλούν στην αγορά τα στοιχεία για τα «λουκέτα» που μπήκαν στις επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται όμως ότι αυτή η καταστροφική πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, οδηγώντας σε μια δραματική μείωση του αριθμού των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα τελευταία επτά χρόνια, πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν κάθε εργάσιμη ημέρα!

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής σημειώνεται ότι στο διάστημα 2008- 2015 έκλεισαν 244.712 επιχειρήσεις.(1)

Συγκεκριμένα ο συνολικός αριθμός των επιχειρήσεων το 2008 ήταν 858.685, ενώ στα τέλη του 2015 είχαν απομείνει 613.973.

Ο πίνακας δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 4/72016

Ολα για την «επιχειρηματικότητα»

Σκίτσο αρχείου: Πριν ακόμα την εφαρμογή του αυτόματου «κόφτη» η κυβέρνηση ενεργοποιεί μικρότερους «κόφτες» από δαπάνες σε δήμους και περιφέρειες...

Συγκρατημένα αισιόδοξη δηλώνει η «Αυγή» για την έκβαση της υπόθεσης της «Μαρινόπουλος», σύμφωνα με μήνυμα που «έστειλε» ο Γ. Σταθάκης. Η αισιοδοξία της αντλείται από το ότι ο υπουργός δήλωσε ότι δεν μπορεί να απαντήσει (!) στο ερώτημα αν υπάρχουν κι άλλοι επενδυτές για την επιχείρηση πέραν από την «Σκλαβενίτης», ότι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις και ότι θεωρούν ότι υπάρχουν περιθώρια για θετική κατάληξη στις διαπραγματεύσεις... 

 

Οσο η «Αυγή» και η κυβέρνηση παρακολουθούν με «συγκρατημένη αισιοδοξία» το θέμα, ευτυχώς οι εργαζόμενοι δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια: Οργανώνονται και διεκδικούν χωρίς να αναμένουν τους επενδυτές. 

 

Λεπτομέρεια: Λίγο παρακάτω η εφημερίδα ενημερώνει για τις νέες δράσεις του ΕΣΠΑ για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

 

 Διαλέξτε λοιπόν: Αν δεν αισιοδοξείτε για πιθανούς επενδυτές της «Μαρινόπουλος», χαρείτε για το νέο ΕΣΠΑ και τα κονδύλια που ετοιμάζονται για το κεφάλαιο. 

 

Οσο για το λαό; Ξαναζέσταμα του μύθου του παράλληλου προγράμματος και ψίχουλα για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.

«Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση!»

 

«Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση!»

Επιμέλεια: Οικοδόμος //

Στις 28 Ιούλη του 1980, έξω από το εργοστάσιο-γκέτο της ΕΤΜΑ,  δολοφονείται η Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Η Σωτηρία σπούδαζε στην Πάντειο και ήταν μέλος της ΚΝΕ. Μαζί με άλλους συντρόφους της βρίσκονταν έξω από την πύλη του εργοστασίου και μοίραζαν προκηρύξεις για την απεργία που θα γινόταν την επόμενη μέρα.
Η διεύθυνση του εργοστασίου είχε δώσει ρητή εντολή στους μπράβους της να μη φτάσει προκήρυξη σε χέρι εργάτη. Όταν σχόλασε η βάρδια και άνοιξε η πύλη, ο οδηγός ενός πούλμαν (Μάριος Χαρίτος) που μετέφερε εργάτες,  ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα και κινήθηκε προς το μέρος των φοιτητών. Το βαρύ όχημα πέρασε πάνω από τη Σωτηρία και της αφαίρεσε τη ζωή.
Οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στο απέναντι πεζοδρόμιο κατέγραψαν τη δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα». Σαν τέτοιο αντιμετωπίστηκε και από μεγάλη μερίδα του τύπου που δημοσίευσαν την είδηση στη στήλη με τα τροχαία του σαββατοκύριακου…

Βαφτίζουν «κοινωνική πολιτική» την πολιτική φτωχοποίησης του λαού

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ κλιμάκωσε την αντιλαϊκή πολιτική ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο, συνέχισε να εφαρμόζει κατά γράμμα όλα τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ φόρτωσε στην πλάτη του λαού και νέα, εμφανίστηκε χτες να μιλάει για τη δημιουργία του «νέου κοινωνικού κράτους». Το κράτος, όμως, αυτό ούτε «νέο» είναι, ούτε πολύ περισσότερο «κοινωνικό». Αντίθετα, αποτελεί στήριγμα της άγριας επίθεσης στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και των σκληρών χαρατσιών σε μισθωτούς, συνταξιούχους, φτωχούς αγρότες και χρεοκοπημένους ελευθεροεπαγγελματίες. Για τα μέτρα δε που εξήγγειλε ούτε το «να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι» δεν ισχύει.
Με πρόσχημα το ότι παρέλαβε από τους προηγούμενους «καμένη γη», ο Αλ. Τσίπρας ανακοίνωσε χτες, κατά τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚοιΠ), ελάχιστα και προσωρινά ψίχουλα σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες που και η δική του πολιτική έριξε σε συνθήκες εξαθλίωσης. 

Ουσιαστικά, επιχειρεί να εκπαιδεύσει το λαό να αποδεχτεί να ζει με τα ελάχιστα, να αποδεχτεί τη βαρβαρότητα και τη μιζέρια ως αναγκαίο κακό, να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και την ανέχεια, να κατεβάσει και άλλο τον πήχη των απαιτήσεών του. Εφτασε στο σημείο να παρουσιάσει ως πυλώνες (7 τον αριθμό) της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης μέχρι και το νόμο - λαιμητόμο για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις νέες ανατροπές στα Εργασιακά που μαζί με το κουαρτέτο προωθεί!

Διατάξεις-φαρμάκι για το λαό, ράβε - ξήλωνε στον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσαν (VIDEO)

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Διατάξεις-φαρμάκι για το λαό, ράβε - ξήλωνε στον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσαν (VIDEO)

Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητείται το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο περιλαμβάνει αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα που πλήττουν τους αγρότες, ρυθμίσεις που καθορίζουν τους «κανόνες του παιχνιδιού» ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στα καπνικά προϊόντα, καθώς και την ενσωμάτωση κοινοτικών οδηγιών για τελωνειακές παραβάσεις.

Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καταργείται το ισχύον ειδικό καθεστώς της επιστροφής ΦΠΑ στους αγρότες, οι οποίοι πωλούν τα αγροτικά προϊόντα δικής τους παραγωγής στις λαϊκές αγορές.

Για το λαθρεμπόριο καπνικών προϊόντων παραχωρείται στις ίδιες τις καπνοβιομηχανίες το δικαίωμα να λαμβάνουν μέτρα, ενώ παράλληλα δημιουργείται ένα «ανεξάρτητο τρίτο μέρος» που θα το αναλάβουν θυγατρικές των καπνοβιομηχανιών.

Το σκέλος του νομοσχεδίου που αφορά την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας για τη συνεργασία με την Europol και την Eurojust για τελωνειακές παραβάσεις επιβάλλει ένα πλήρες φακέλωμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλους σκοπούς.

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 27 Ιουλιου 2016

Στρίβειν δια της… αναθεώρησης (του Συντάγματος)!

Ο αποπροσανατολισμός, δηλαδή η μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από τα άμεσα προβλήματα που πλήττουν την πλειοψηφία του λαού, είναι πάγια πρακτική των κυβερνήσεων. Έτσι, όταν τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν μια σοβαρή απειλή εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, η κυβέρνηση ανοίγει συζήτηση για ένα άλλο (μεγάλο, ή μικρό) πρόβλημα. Στόχος αυτής της πολιτικής πρακτικής είναι να διασπαστεί το ενδιαφέρον των πολιτών και έτσι να περάσει με μικρότερες αντιδράσεις η πολιτική της κυβέρνησης.
Πιστός στις «παραδόσεις» των προκατόχων του, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε στις 25 Ιουλίου, στο προαύλιο της Βουλής, τις προτάσεις της κυβέρνησης του για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Την ώρα που…

Κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα της αναθεώρησης, αν και το ζήτημα που τίθεται είναι προς ποια κατεύθυνση θα γίνει αυτή η αναθεώρηση. Ωστόσο , τίποτα δεν συνηγορεί υπέρ της αναγόρευσης του θέματος σε πρώτο όσον αφορά τη συγκυρία.
Την ώρα που τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν την ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση των λαϊκών νοικοκυριών, την ώρα που έρχεται ο ΕΝΦΙΑ, την ώρα που προετοιμάζεται η απαγόρευση του απεργιακού δικαιώματος, την ώρα που αρχίζουν οι κατασχέσεις καταθέσεων και οι μαζικοί πλειστηριασμοί σπιτιών, την ώρα που προωθείται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τι νόημα έχει μια συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος;

Ρεσιτάλ εμπαιγμού

Eurokinissi

Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού από την κυβέρνησης καλά κρατεί...

Το ρεσιτάλ εμπαιγμού σε βάρος του ελληνικού λαού, που έχει πληρώσει ακριβά την καπιταλιστική κρίση και το στόχο της ανάκαμψης για το κεφάλαιο, που στηρίζουν οι πολιτικές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, έφτασε χτες στο απόγειό του με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για το θέμα της Εξεταστικής Επιτροπής. 

 

Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, χωρίς ίχνος τσίπας, επί ώρες τσακώνονταν με φόντο τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, κάτι για το οποίο όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν βάλει το χεράκι τους. 

 

Ακούσαμε, λοιπόν, για παράδειγμα, τον Ευ. Βενιζέλο να μιλά για «ένα σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στην πλήρη υποταγή της χώρας με ένα τρίτο μνημόνιο plus και ένα τέταρτο που θα είναι στο διηνεκές». 

 

Ακούσαμε τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλο, να λέει: «Εμείς θα είμαστε με το λαό. Εσείς να μείνετε με τη διαπλοκή. Προχωράμε με όρθιο το κεφάλι, γιατί είμαστε περήφανοι για την πολιτική μας». Και δεν είναι μόνο αυτά. 

 

Ακούστηκαν πολλά και διάφορα από όλους εκείνους που έχουν κόψει μισθούς και συντάξεις, που έχουν επιβάλει και αυξήσει τη φορολογία στα λαϊκά στρώματα, που θέσπισαν και συνέχισαν τον ΕΝΦΙΑ, που έχουν καταδικάσει το λαό για πολλά χρόνια να ζει με το φόβο εάν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα...

Μονκάδα, 26 Ιούλη 1953: Οι τουφεκιές που σήμαναν την ημ. λήξης της εκμετάλλευσης και άνοιξαν το δρόμο προς τον σοσιαλισμό

Γράφει ο Οικοδόμος //

 

«Αν δεν είχαμε μελετήσει μαρξισμό ―αυτή η ιστορία είναι πιο μεγάλη, αλλά σας λέω μόνο αυτό― αν δεν είχαμε γνωρίσει από τα βιβλία την πολιτική θεωρία του Μαρξ κι αν δεν είχαμε εμπνευστεί από τον Μαρτί, από τον Μαρξ και από τον Λένιν, δε θα είχαμε καταφέρει ούτε καν να συλλάβουμε την ιδέα μιας επανάστασης στην Κούβα, γιατί με μια ομάδα ανθρώπων από τους οποίους κανείς δεν έχει περάσει από στρατιωτική ακαδημία δεν μπορείς να κάνεις πόλεμο εναντίον ενός στρατού καλά οργανωμένου, καλά οπλισμένου, στρατιωτικά εκπαιδευμένου, και να κερδίσεις τη νίκη ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν.»

Φιντέλ Κάστρο Ρους*

Στις 26 Ιούλη του 1953, ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα  Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν.

Το Σαντιάγο ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κούβας και πρωτεύουσα της επαρχίας Οριέντε. Στο Μονκάδα υπήρχε βάση περίπου 1500 στρατιωτών και αποθήκες με χιλιάδες όπλα διαφόρων τύπων.

Πάνω: Ο στρατώνας Μονκάδα το 1953, μετά την επίθεση. Κάτω: Μπροστά στο κτίριο, γιορτασμός της εθνικής επετείου, εκδήλωση τιμής και μνήμης του κουβανικού λαού και της επαναστατικής ηγεσίας του.

Πες το με ένα διάγραμμα...

Σκίτσο αρχείου

Ενα παράξενο διάγραμμα παραθέτει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδομαδιαίο Δελτίο του, επικαλούμενος ανάμεσα σε άλλα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Στο διάγραμμα καταγράφει το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ το 2008, σε συνάρτηση με τις γενικές απεργίες που κηρύχτηκαν σε κάθε κράτος την περίοδο 1980 - 2008. 

 

Παρά το γεγονός ότι από μια πρώτη ματιά τα στοιχεία φαίνονται εντελώς αναξιόπιστα, ωστόσο δείχνουν τη λογική του ΣΕΒ και τη σκοπιμότητα που θέλει να υπηρετήσει με το διάγραμμα που δημοσιεύει. 

 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, το 2008 συνδικαλίζονταν στην Ελλάδα το 22% περίπου των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, ενώ την περίοδο 1980 - 2008 έγιναν στη χώρα περίπου 40 γενικές απεργίες. Ο ΣΕΒ σχολιάζει «Ελλάς το μεγαλείο σου» και συγκρίνει αυτά τα στοιχεία με χώρες, όπως η Σουηδία, όπου συνδικαλίζεται το 70% και πλέον, αλλά το διάστημα που εξετάζεται δεν έγινε ούτε μια γενική απεργία. 

 

Αν κάνουμε μια απλή διαίρεση, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, τα 28 χρόνια που «μελετάει» ο ΣΕΒ, γίνονταν κάτι λιγότερο από 1,5 γενική απεργία το χρόνο. Φαίνεται, όμως, ότι ούτε αυτό είναι αρκετό για τον ΣΕΒ, ο οποίος θα ήθελε προφανώς να μηδενιστούν οι απεργίες, γι' αυτό ζητάει εφαρμογή και του «lock out». 

 

Και, βέβαια, δεν δείχνει να ενοχλείται από το μεγαλύτερο ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων σε άλλες χώρες, στο βαθμό που εκεί δεν προκαλούν ...φασαρίες στο κεφάλαιο, επειδή η πλειοψηφία των σωματείων είναι ενεργό τμήμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και υπηρετεί τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού.

Πλήρης απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τους κατοίκους της Ξερόλακκας και του Βιολογικού Καθαρισμού

 

 

Η σταθερή διεκδίκηση της Δημοτικής Αρχής Πάτρας, για πλήρη απαλλαγή από δημοτικά τέλη, στις ζώνες γύρω από την Ξερόλακκα και το Βιολογικό Καθαρισμό στις Ιτιές, έφερε αποτέλεσμα.

Εγκρίθηκε τελικά, μετά από αντίστοιχη προσφυγή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση του Δήμου Πατρέων, η πλήρης απαλλαγή από δημοτικά τέλη στην περιοχή της Ξερόλακκας και του Βιολογικού Καθαρισμού, που ήταν και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Θυμίζουμε ότι η Δημοτική Αρχή είχε αντιδράσει στην αρχική απόφαση της Αποκεντρωμένης να απορρίψει την απαλλαγή δημοτικών τελών για κατοίκους της Ξερόλακκας και του Βιολογικού, καθώς θεωρούσε αδικία να μην υιοθετείται μια τέτοια ρύθμιση, για περιοχές που, αποδεδειγμένα, δέχονται επιβάρυνση και όχληση.

«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ»

 


«Και τι θα βγει;». «Τι ωφελεί;». «Μια από τα ίδια θάναι πάλι». «Όλα είναι στημένα, τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν αλλάζει». «Όλοι ίδιοι είναι».

Ο Σίσυφος τιμωρημένος από τους θεούς στα Τάρταρα σπρώχνει ένα βράχο συνεχώς προς την κορυφή. Όταν φτάνει κοντά κουράζεται, ξεφεύγει ο βράχος και κατρακυλάει στα τάρταρα και πάλι ο Σίσυφος ξεκινάει από την αρχή.

Ο Σίσυφος είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Είναι τα χιλιάδες χρόνια της ανθρωπότητας στην εξελικτική και την απελευθερωτική της πορεία.

24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ Ένας συμβιβασμός υπό το φόβο του λαού

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ • 24 Ιουλιου 2016

Τα ξημερώματα της 24 ^ηςΙούλητου 1974, μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων της καταρρέουσας χούντας και του αστικού πολιτικού κόσμου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίζεται πρωθυπουργός. Ετσι ανοίγει το κεφάλαιο: «Μεταπολίτευση ».

Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι η πολιτική αλλαγή, που συντελέστηκε εκείνη τη μέρα, ήταν το προϊόν ενός συμβιβασμού. Η σωστή εκτίμηση για το χαρακτήρα αυτού του συμβιβασμού, όπως και των δυνάμεων που πήραν μέρος σ’ αυτόν, ήταν πολύτιμο εργαλείο για την ανάλυση των νέων συνθηκών που προέκυπταν και των νέων καθηκόντων για το μαζικό λαϊκό κίνημα στη νέα κατάσταση.

Στις 29 Ιούλη η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ δίνει την εκτίμησή της και ανακοινώνει τις θέσεις της:

«1. Η ασίγαστη πάλη του ελληνικού λαού κατά της στρατιωτικής φασιστικής δικτατορίας, η έντονη λαϊκή αντίδραση στο χουντικό πραξικόπημα – προδοσία σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας και η αντίσταση του κυπριακού λαού, η επέμβαση τουρκικών δυνάμεων στη Μεγαλόνησο, ύστερα από την επέμβαση της χούντας, η διεθνής απομόνωσή της, όλα αυτά, όξυναν στο έπακρο την κρίση του τυραννικού καθεστώτος. Η δικτατορία και οι νέοι προστάτες της βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Η αντίσταση στη χούντα επεκτεινόταν και στο στρατό. Η παραμονή της χούντας στη διακυβέρνηση της χώρας εγκυμονούσε άμεσο κίνδυνο για το φασιστικό καθεστώς, την αμερικανοκρατία και το ΝΑΤΟ.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, η χουντική ηγεσία, με οδηγίες της Ουάσιγκτον και των άλλων ηγετικών ΝΑΤΟικών κύκλων ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας σε συντηρητικούς αστούς πολιτικούς, με επικεφαλής τον Κ. Καραμανλή.

2. Στην πολιτική ζωή σημειώνεται μια αλλαγή. Η αλλαγή αυτή, προϊόν μιας συμφωνίας ανάμεσα στη χούντα, στους Αμερικανούς, στους άλλους κύριους εταίρους του ΝΑΤΟ και στους παραπάνω πολιτικούς παράγοντες, συνίσταται στο ότι αποσύρθηκε από το προσκήνιο η χούντα και ήρθε πολιτική κυβέρνηση.
Η τέτοια αλλαγή αποτελεί προσπάθεια αναπροσαρμογής της πολιτικής των Αμερικανών και των άλλων κύριων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις νέες συνθήκες, εθνικές και διεθνείς. Αποβλέπει στην εκτόνωση της συμπυκνωμένης λαϊκής αγανάκτησης, στη ματαίωση της ριζικής δημοκρατικής μεταβολής, στη διατήρηση των στρατηγικών θέσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας και στην επέκτασή τους στην Κύπρο και γενικότερα στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, η αλλαγή αυτή αποτελεί ομολογούμενη χρεοκοπία της χούντας και της αμερικανοκρατίας, μια ήττα τους. Δημιουργεί νέες δυνατότητες για το δημοκρατικό αγώνα του λαού».

 

Κατάσταση Πολέμου

 

Δεν πρόκειται απλά για μια διαρκή κατάσταση εξαίρεσης. Πρόκειται για μια “εξαιρετική” πολεμική κανονικότητα, που πραγματώνεται ως διαρκές καθεστώς μαζικής κρατικής τρομοκρατίας. Ένα καθεστώς έννομης τρομοκρατίας, που εκπληρώνεται με μέσα στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, σφυρηλατώντας μια κατάσταση τρόμου, που αφορά κάθε πτυχή της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Οι φτωχοί , οι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι βρίσκονται στο κέντρο της επίθεσης. Μαζί με την επίφαση της καπιταλιστικής δημοκρατίας καταρρέει και η ονείρωξη της ειρηνικής συνύπαρξης των δολοφόνων με τα θύματά τους. Το ανειρήνευτο της συμβίωσης των θυμάτων του πολεμικού καπιταλισμού, με τους εκφραστές και τους σχεδιαστές του δόγματος της ολοκληρωτικής υποταγής στο Σχέδιο των καπιταλιστικών ελίτ, προβάλει πιο καθαρά από ποτέ.

Παρομοιώσεις και πραγματικότητα...

Η αντίθεση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι η μόνη απάντηση για το λαό

Δε σταμάτησαν τη βδομάδα αυτή τα κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή τα γεγονότα στην Τουρκία, να μιλάνε για Ελλάδα - «άγκυρα σταθερότητας» στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, σε μια προσπάθεια να σκορπίσουν αυταπάτες με τη σέσουλα στο λαό, για την «ευκαιρία» αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης της Ελλάδας στην περιοχή που τάχα μπορεί να σημαίνει και «ευκαιρίες» για τον ίδιο το λαό ή έστω κάποιο «απάνεμο λιμάνι» για το λαό.

 

 Αλλά η πιο ταιριαστή παρομοίωση, για όποιον έχει έστω και συναίσθηση των όσων πολύ σοβαρών σηματοδοτεί η κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι ότι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τα όνειρά τους που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σκίζεται να υπηρετήσει, αποτελούν ένα πραγματικό βαρίδι που πηγαίνει το λαό, όπως και τους υπόλοιπους, όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο του ιμπεριαλιστικού πολέμου...

Σαν απατημένη σύζυγος... 

 

Με μια μακροσκελή ανακοίνωση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καμώνεται ότι έπεσε τάχα από τα σύννεφα για τις θέσεις διατυπώνει ο ΣΕΒ στο προχτεσινό οικονομικό του Δελτίο σχετικά με τα Εργασιακά.

 Μεταξύ άλλων, η ΓΣΕΕ υποστηρίζει πως «οι θέσεις του ΣΕΒ (...) βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων συνυπέγραψαν στην πρόσφατη συμφωνία ΓΣΕΕ - εργοδοτικών φορέων. Ο ΣΕΒ πρέπει να διευκρινίσει και να δώσει απαντήσεις εδώ και τώρα, για το ποιες απ' όλες τελικά είναι οι θέσεις του». 

Τι Παρίσι… τι Μακρόνησος;

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ • 23 Ιουλιου 2016

Έρχονται στιγμές που είναι απόλυτη ανάγκη οι λέξεις και το περιεχόμενο αυτών να ξαναφωτιστούν. Nα θυμηθούμε τα νοήματά τους και κυρίως να θυμηθούμε την ιστορία που φέρουν, πριν αλεθούν στο μύλο της «νεοκυματικής» γραφής της ιστορίας ή συνθλιβούν υπό το βάρος της … ανοησίας.

• Αυτή είναι η Θέμις Μπαζάκα, η οποία στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τα Πέτρινα Χρόνια» υποδύεται την Ελένη Βούλγαρη. Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο πραγματικών προσώπων και πραγματικών πολιτικών κρατούμενων. Ο Μπάμπης Γκολέμας (στην ταινία τον υποδύεται ο Δημήτρης Καταλειφός) και η Ελένη Βούλγαρη ήταν κομμουνιστές – πολιτικοί κρατούμενοι το 1969. Παντρεύτηκαν ως πολιτικοί κρατούμενοι της Χούντας στις φυλακές Αβέρωφ. Ο γιος τους γεννήθηκε στη φυλακή και εκεί πέρασε τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. 
  
  
  
  

Μ’ ένα pokemon ξεχνιέμαι

 

 

Άρρωστες μέρες. Με τη ζέστη ανακατεύονται οι κακές ειδήσεις και η ατμόσφαιρα γίνεται πιο αποπνιχτική. Και κείνο το σφίξιμο λίγο πιο κάτω απ’ το λαιμό, σα θηλιά που χάνει την υπομονή της και μειώνεται η  ανοχή της, γίνεται ανυπόφορο και σε πνίγει.

Γέμισαν οι δρόμοι με πνιγμένους από ρυθμίσεις, δόσεις, ανέχεια, δυστυχία, δάκρυα, απ’ το αίμα που ξεπηδάει απ’ την οθόνη, από τη φρίκη που ποτίζει τα κύτταρα όπως ο αέρας που αναπνέεις, από τον φόβο, την αβεβαιότητα, τη μιζέρια, την ανασφάλεια, την απογοήτευση, τη θλίψη, την παραίτηση. Και τη βλακεία. Το νέο pokemon προκαλεί υστερία και συνεχείς οργασμούς στους εγκεφάλους με τους ανεπτυγμένους αντίχειρες που τρέμουν μη σκάσει η φούσκα που τους περιβάλλει και βρεθούν χωρίς πανοπλία. «Παιχνίδια»…

Απετάξω τη σκέψη; Απεταξάμην!...

Ένα παιχνίδι σου είπαν ότι είναι η ζωή και σου ’μαθαν τους κανόνες και πώς να χάνεις. Και το ’μαθες καλά. Υποθήκευσαν τη ζωή σου μακρύτερα από κει που φτάνει ο ίσκιος της κι εσύ από κάτω έβαλες φαρδιά πλατιά την υπογραφή σου: «συμβιβάζομαι». Φτάνει να μην κοιτάζεις στον καθρέφτη· να μη βλέπεις, να μην ακούς, να μη σκέφτεσαι. Εγκέφαλοι στο μπλέντερ και τα μυαλά στον καναπέ, στη  μπάρα, στις εξέδρες, στην οθόνη, στα σύννεφα, είτε μέσα στο κρανίο, καμιά διαφορά.

Υπερασπίζεται τη σημερινή ζούγκλα και ανοίγει δρόμο για τα χειρότερα

Αποκαλυπτική η επιχειρηματολογία του υπουργείου Εργασίας στο υπόμνημα προς την Επιτροπή των ειδικών

Εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας που σαρώνει τα δικαιώματά τους, την οποία υπερασπίζεται η κυβέρνηση

 

Με επιχειρηματία, που θα ζήλευε και ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση απευθύνεται με υπόμνημα στην Επιτροπή των ειδικών που συντάσσουν το πόρισμα για τα Εργασιακά και ζητάει να παραμείνει ως έχει η ζούγκλα στην αγορά εργασίας, επειδή με τους προηγούμενους αντεργατικούς νόμους έχει επιτευχθεί επαρκής ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση υπερασπίζεται όλους τους μέχρι σήμερα αντεργατικούς νόμους, προσπαθεί να τους νομιμοποιήσει στη συνείδηση των εργαζομένων και να κάνει έτσι πιο εύπεπτα τα επόμενα μέτρα, τα οποία, αν και δεν περιέχονται στο υπόμνημα που κατέθεσε, τα έχει συμφωνήσει με το κουαρτέτο στο τρίτο μνημόνιο. Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και τα αποκαλυπτικά στοιχεία που τα συνοδεύουν.

 

1. Για τους μισθούς: Η κυβέρνηση ενημερώνει την Επιτροπή ότι ο μέσος μισθός στο σύνολο της οικονομίας μεταξύ 2009 - 2014 μειώθηκε κατά 26,3%. Ειδικότερα, στο Δημόσιο μειώθηκε κατά 26%, στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (πρώην ΔΕΚΟ) κατά 35,4%, στις τράπεζες κατά 30%, στον ιδιωτικό τομέα (χωρίς τις τράπεζες) κατά 27,4%, ενώ ο κατώτερος μισθός μειώθηκε κατά 24,8%.

Ταυτόχρονα, όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται στο υπόμνημα, υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα μισθωτών, που, εξαιτίας της ευελιξίας λαμβάνει όχι μισθούς, αλλά «χαρτζιλίκι». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», το 2015, 126.956 μισθωτοί λάμβαναν μισθό κάτω από 100 ευρώ (!), 54.208 μισθωτοί λαμβάνουν το μήνα από 100 έως 200 ευρώ (πάντα μεικτά), 66.312 μισθωτοί λαμβάνουν μεικτό μισθό από 200 έως 300 ευρώ και ακόμα 96.284 μισθωτοί από 300 έως 400 ευρώ μεικτά.

Πικέρμι, 21 Ιούλη 1944: 54 αγχόνες για τους αγωνιστές της λευτεριάς

Γράφει ο Οικοδόμος //

     

«Διαβάτη στάσου προσοχή:
δω χάμω κείτονται νεκροί
που δεν επρόδωσαν ποτέ,
ποτέ δεν είπαν ψέματα,
τύραννο δεν προσκύνησαν

   

 

«Διαβάτη στάσου προσοχή
και μ’ άξιον νου μελέτα τους,
τι αν χαίρεσαι τ’ ωραίο φως
κι αν όλο θάρρος περπατάς
κι αν σ’ αγαπάνε κι αγαπάς
κι ό,τι καλό ’χεις στη ζωή
στο χάρισαν τούτ’ οι νεκροί!»…

Βασίλης Ρώτας

…Κι αν πάρεις καμιά φορά το δρόμο για τον Μαραθώνα, διαβάτη, να σταθείς  στο Πικέρμι. Εδώ, από μια καταπράσινη χούφτα γης, δίπλα στην κεντρική λεωφόρο, ανάμεσα στα πανύψηλα πεύκα, τα λεβεντόκορμα κυπαρίσσια και τις ανθισμένες πικροδάφνες, ξεπροβάλλει, σαν φάρος, ένας σταυρός. Εδώ αναπαύονται 54 ήρωες πατριώτες που υπερασπίστηκαν τη λευτεριά και την τιμή του λαού.

 ***

Tο καλοκαίρι του 1944 το ναζιστικό θηρίο υποχωρεί και γίνεται όλο και πιο αιμοβόρο και επικίνδυνο. Οι χιτλερικές ορδές δέχονται σε όλα τα μέτωπα το ένα χτύπημα μετά το άλλο, από τον Κόκκινο Στρατό, τις δυνάμεις των συμμάχων και τα ένοπλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των χωρών της Ευρώπης.


Ο ΕΛΑΣ που έχει ήδη εδραιώσει τη θέση του στην ελληνική ύπαιθρο, εντείνει τις επιχειρήσεις του στις πόλεις και στην Αττική, στις συνοικίες της Αθήνας.
Στις 15 Ιούλη του 1944 τμήμα του στήνει ενέδρα  έξω από το Πικέρμι, στον κεντρικό δρόμο που συνδέει την Αθήνα με τη Ραφήνα και εξοντώνει τον αξιωματικό φρούραρχο της Ραφήνας και άλλους Γερμανούς που κατευθύνονταν στην Αθήνα. Ταυτόχρονα άλλο τμήμα του ΕΛΑΣ επιτίθεται και εξοντώνει όλη τη γερμανική φρουρά της Ραφήνας.

Πάντα ... επιτυχίες

Ηρθε με ατζέντα επιτάχυνσης των αντιλαϊκών μέτρων και μεγαλύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά σχέδια

Το γνωστό παραμύθι ότι από την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης «καμία κύρια σύνταξη δεν μειώθηκε» επανέλαβε χτες από τη Βουλή ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος. Καταρχάς, μειωμένες σε σχέση με όσα απέδιδε το προηγούμενο σύστημα είναι οι κύριες συντάξεις, που προκύπτουν στο εξής με το νέο τρόπο υπολογισμού που θέσπισε η κυβέρνηση. Αλλά και οι ήδη αποδιδόμενες συντάξεις βρίσκονται υπό διαρκή αίρεση, με δεδομένο ότι η «προσωπική διαφορά» που εφηύρε η κυβέρνηση για να μην κάνει τώρα ονομαστικές μειώσεις, θα είναι η πρώτη που θα περικοπεί μετά το 2018, πιθανότατα με εργαλείο τον λεγόμενο «αυτόματο κόφτη».

 

 Κατά τ' άλλα, είναι απολαυστικές οι ομολογίες του υπουργού Εργασίας στη Βουλή, όπου παραδέχτηκε ότι και τα μερίσματα του Δημοσίου μειώθηκαν και νέα μείωση έρχεται στις επικουρικές και το ΕΚΑΣ καταργήθηκε. 

 

Επομένως, το «δεν μειώθηκαν οι κύριες συντάξεις» δεν είναι μισή αλήθεια, άλλα ένα ολόκληρο ψέμα, αφού το εισόδημα των συνταξιούχων μειώθηκε στο σύνολό του από την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης και έπεται (χειρότερη) συνέχεια. Αφήστε που ο υπουργός κομπάζει ότι στα Εργασιακά θα ακολουθήσει την ίδια τακτική με το Ασφαλιστικό, υποσχόμενος και εκεί τέτοιες μεγάλες ...επιτυχίες.

Θανατική ποινή και «business as usual»…

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ  

 

    Μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και τις δηλώσεις του Ερντογάν περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, ακούμε – με συγκίνηση – ότι ένα από τα θεμελιώδη κριτήρια που εφαρμόζει η ΕΕ και τα κράτη μέλη της στις σχέσεις τους με άλλα κράτη είναι ακριβώς αυτό: Το αν, δηλαδή, τα κράτη αυτά διατηρούν ή όχι σε ισχύ την θανατική ποινή.
   
 Θέλουμε, λοιπόν, να ρωτήσουμε αυτούς τους ολοένα δακρυσμένους – σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου Γης – ευρωπαίους κροκόδειλους:
  
   α) Η σχέση τους με την Κίνα, εκεί που σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε το 2014 πάνω από 550 φορές, ποια ακριβώς είναι; Είναι καλές, κακές, μέτριες;…
   
 Επιπλέον: Η σε ισχύ θανατική ποινή στην Κίνα λήφθηκε υπόψη όταν ξεπουλήθηκε στην «Cosco» ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια, ο Πειραιάς;

   Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε και από την πρόσφατη επίσκεψη του κ.Τσίπρα στο Πεκίνο, τέτοια θέματα – όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα – δεν αναιρούν στο ελάχιστο τον βασικό κανόνα που διέπει τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις στο πλαίσιο της «ελευθέρας οικονομίας» και ο οποίος δεν είναι άλλος από τον γνωστό φιλάνθρωπο κανόνα: «Business as usual».          
  
  β) Η σχέση της ΕΕ με την χούντα της Αιγύπτου, εκεί που πέρσι η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε πάνω από 15 φορές, ποια είναι;

Τουρκία: Η αποτρόπαια αποκάλυψη της καπιταλιστικής δημοκρατίας

Η υποταγή, η ήττα και η ενσωμάτωση στον σύγχρονο καπιταλισμό δεν επιβάλλεται, δρομολογείται. Ακόμη περισσότερο, επιβάλλεται ακριβώς γιατί δρομολογείται ως μια φυσική κατάσταση κυριαρχίας, όπου οι εκμεταλλευόμενες τάξεις αδυνατούν να στοχαστούν και να φανταστούν την πολιτική ιδιοσυστασία τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, εκτός του σκαριφήματος που συνιστά το καπιταλιστικό πλέγμα εξουσίας.

Αυτή την εγγενή ροπή που κληροδοτεί ο καπιταλισμός στις μάζες των υπηκόων του, την γνωρίζουν άριστα οι διάφοροι “αριστεροί αναλυτές”, που σε οριακά πολιτικά γεγονότα,όπως ήταν η απόπειρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία, “λησμονούν” και συνειδητά αποκρύβουν το γεωπολιτικό και οικονομικό φόντο στο οποίο αποπειράθηκε να πραγματωθεί το πραξικόπημα, ερμηνεύοντας αυθαίρετα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, την μία του Ερντογάν ως την έκφραση της δημοκρατικής νομιμότητας και τους επίδοξους πραξικοπηματίες ως την ωμή εκφορά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού.

Οι νεκροί του Πάρκου Γκεζί έχουν να πουν μια ιστορία

Την ιστορία της περιβόητης δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν. Ας αναφερθούμε λοιπόν στην δημοκρατική νομιμοποίηση. Όχι ως μια γενική φιλοσοφική, η νομική έννοια αποκομμένη από την ροή της πραγματικότητας, αλλά για την δημοκρατική νομιμοποίηση ως συστατική απόρροια της καπιταλιστικής κυριαρχίας.Καταδεικνύοντας τα ειδικά χαρακτηριστικά του πλαισίου αυτής της νομιμοποίησης, στο τουρκικό πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα εξουσίας.

Από πού αντλεί λοιπόν ο Ταγίπ Ερντογάν την δημοκρατική νομιμοποίηση, στην οποία αναφέρονται με δέος οι διάφοροι “αριστεροί αναλυτές” αντιπαραβάλλοντας την προς τις αντιδημοκρατικές και αυταρχικές μεθόδους των πραξικοπηματιών ;

Μήπως από τους νεκρούς του Πάρκου Γκεζί, μήπως από την απαγόρευση του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς ; Μήπως από το όργιο βίας και καταστολής κατά κάθε είδους αντιφρονούντα, μήπως από την διαχρονική καταστολή και τις διώξεις σε κομμουνιστές, και σε κάθε είδους μειονότητα όπως είναι οι Κούρδοι ;

Ακόμη περισσότερο τι ακριβώς υπερασπίζονται οι θιασώτες της κοινοβουλευτικής δημοκρατικής νομιμοποίησης, μήπως το μοντέλο άγριου καπιταλισμού με την ταυτόχρονη περαιτέρω ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας που περιθωριοποιεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εκτός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας ;

Προφανώς για όλους αυτούς που έχουν το απύθμενο θράσος να αυτοαποκαλούνται αριστεροί, η δημοκρατία ταυτίζεται με την εκλογική διαδικασία. Άρα αφού Ο Τ. Ερντογάν έχει κερδίζει με ποσοστά άνω του 45% όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2002 και εντεύθεν, διαθέτει την αναγκαία δημοκρατική νομιμοποίηση. Καθώς η δημοκρατική νομιμοποίηση, δηλαδή η δημοκρατία σύμφωνα με τα πολυποίκιλα πλουμιστά ρετάλια της αριστεράς, έχει ως μέτρο ποιοτικής αξιολόγησης το μέγεθος του εκλογικού ποσοστού.

Στήνουν παγίδα συναίνεσης και παραπλάνησης για τα Εργασιακά

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ - ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΓΣΕΕ

 

Στήνουν παγίδα συναίνεσης και παραπλάνησης για τα Εργασιακά

«Κοινή δήλωση» υπέγραψαν χτες οι «κοινωνικοί εταίροι», μετά από νέα συνάντηση με τον Γ. Κατρούγκαλο

Eurokinissi

Από την προηγούμενη συνάντηση του Γ. Κατρούγκαλου με τους «κοινωνικούς εταίρους»

 

Να τυλίξουν τους εργαζόμενους στην «κόλλα» του «κοινωνικού διαλόγου» και της «κοινής εθνικής γραμμής», για να αποθαρρύνουν μαζικές αντιδράσεις στο νέο έγκλημα που ετοιμάζεται στα Εργασιακά με την διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη, επιχειρούν κυβέρνηση και εργοδότες, έχοντας σύμμαχο την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Η «κοινή δήλωση» των «κοινωνικών εταίρων», δηλαδή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), που έγινε με πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας, δεν αφορά στα εργατικά συμφέροντα, τα οποία οι επιχειρήσεις - μέλη τους τσαλαπατούν βάναυσα κάθε μέρα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Αντίθετα, είναι μία ακόμα προσπάθεια εκ μέρους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - στα χνάρια των προηγούμενων «κοινωνικών διαλόγων» -, της μεγαλοεργοδοσίας και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους, να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους την ταξική συνεργασία και κυρίως να τους υποχρεώσουν να αποδεχτούν τη ζούγκλα που έχει επιβληθεί στην αγορά εργασίας, ως μονόδρομο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Η συμφωνία αυτή, που δημοσιοποιήθηκε μετά τη χτεσινή νέα συνάντηση του υπουργού Εργασίας με τους «κοινωνικούς εταίρους», δίνει, από τη μια, στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο εκπρόσωπος της «εθνικής θέσης», ενόψει της διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά τον προσεχή Σεπτέμβρη και, από την άλλη, την ευκαιρία στους εργοδότες να προβάλουν τις δικές τους ταξικές αξιώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, με την κοινή τους δήλωση, όλοι μαζί υπηρετούν από τη θέση τους τον κοινό στόχο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στην οποία καλούν τους εργαζόμενους να θυσιάσουν τα δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Η μυθοπλασία του «λαού» μπροστά στα τανκς

 Γράφει ο Θανάσης Αλεξίου* //

Σε μεγάλο βαθμό η μυθοποίηση της κινηματικής δράσης και της «λαϊκής» θέλησης, οφείλεται, εκτός της πολιτικής αφέλειας, πρωτίστως σ’ έναν  απόλυτο εκθειασμό του ακτιβισμού που συνάδει με μικροαστικές αντιλήψεις για την κοινωνική δράση. Αυτός ο εκθειασμός που έλκει εν μέρει την καταγωγή του από το μύθο της «γενικής απεργίας» του επαναστατικού συνδικαλισμού και συνάντησε στις απαρχές του, κυρίως τον ιταλικό φασισμό, μπορεί να εμπνεύσει, σύμφωνα με τον Γκ. Σορέλ, τον ψυχισμό των ανθρώπων. Εξάλλου όπως έδειξε  η ιστορική εμπειρία, αυτή η μορφή δράσης που βασίζεται επίσης στη «παιδαγωγική» των εικόνων πάτησε στην ανυπομονησία μικροαστικών στρωμάτων για άμεση αλλαγή της κατάστασης. Συνοψίζεται δε στο σύνθημα «δράση εδώ και τώρα», «όλα ή τίποτε», «άμεση δράση» (action directe) κ.ο.κ. προβάλλοντας ουσιαστικά  ό,τι κινείται, ό,τι δρα, ανεξάρτητα γιατί  και προς τα πού. Αυτή η προσέγγιση είναι επίσης (από άλλη διαδρομή) κοντά στην εικονογραφία του Νέγκρι για το νέο υποκείμενο ως «σύνολο ενικοτήτων» («πλήθος»), ένα υποκείμενο που φτιάχνεται για να χωρέσει κυρίως την κοινωνική δράση (μεσο)αστικών  στρωμάτων. Όμως αυτή η μυθοπλαστική αντίληψη για την κοινωνική δράση δημιουργεί συγχύσεις που αποτρέπουν μια αντικειμενική εκτίμηση των δυνατοτήτων κοινωνικής δράσης.

«Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει»

Κοινή ανακοίνωση των δημάρχων με αφορμή τις περικοπές στα προνοιακά επιδόματα

Κοινή ανακοίνωση - καταγγελία για την περικοπή των προνοιακών επιδομάτων και τη μεταφορά της ευθύνης τους στους δήμους εξέδωσαν οι κομμουνιστές δήμαρχοι Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, Πετρούπολης Βαγγέλης Σίμος και Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος. Παράλληλα, υπογραμμίζουν - μεταξύ άλλων - πως οι διοικήσεις των παραπάνω δήμων παλεύουν η Πρόνοια να είναι στην ευθύνη του κράτους, αναβαθμισμένη και στη βάση των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας και πως ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την εξαθλίωση και τα ψίχουλα που μοιράζουν σήμερα κράτος, κυβέρνηση και ΕΕ.

Το πλήρες κείμενο της δήλωσης έχει ως εξής:

«Η οικονομική κρίση και οι πολιτικές που εφαρμόζονται από την ΕΕ και την κυβέρνηση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν τσακίσει χιλιάδες οικογένειες. Η φτώχεια βαθαίνει και περισσότεροι άνθρωποι κάθε χρόνο δυσκολεύονται να επιβιώσουν και προσπαθούν να τα "βγάλουν πέρα" με ακόμη λιγότερα σε σχέση με άλλες χρονιές. Ενα μέρος από αυτούς, μάλιστα, κατρακυλάει σε συνθήκες πραγματικής εξαθλίωσης.

Η φτώχεια δεν είναι "φυσικό φαινόμενο", με το οποίο τάχα "παλεύει όσο μπορεί" η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει. Η φτώχεια είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και διευρύνεται σε συνθήκες κρίσης.