Μηδέν από μηδέν

Την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί με τις εξαγγελίες για τον κατώτατο μισθό και την ενδεχόμενη αναβολή των περικοπών στις συντάξεις να καλλιεργήσει ψεύτικες προσδοκίες στο λαό, οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης χτυπάνε κατακούτελα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, το ίδιο και τα ραβασάκια της ΔΕΗ (όπου μάλιστα προαναγγέλλονται και νέες αυξήσεις), οι τράπεζες εξαπολύουν νέο κυνηγητό πλειστηριασμών και πιέσεων στα λαϊκά σπίτια, το ίδιο και οι εφορίες σε αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, η φορολεηλασία με τον ΕΝΦΙΑ και τα υπόλοιπα χαράτσια καλά κρατεί, ενώ όλο και βαθύτερα βάζουν το χέρι στην τσέπη τα λαϊκά στρώματα για Παιδεία, Υγεία και πάει λέγοντας. Η πραγματικότητα αυτή δείχνει πόσο «κούφιες» είναι οι κυβερνητικές υποσχέσεις για το λαϊκό εισόδημα, που τάχα θα αυξηθεί με τις «στοχευμένες» παρεμβάσεις που σχεδιάζει. Ούτε για «ζήτω» δεν φτάνουν όλα αυτά που υπόσχεται η κυβέρνηση, με μεγάλη δόση αβεβαιότητας, μετά από 8 χρόνια μειώσεων και ενώ η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζει να «καταπίνει» αμάσητο το λαϊκό εισόδημα. Εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να περιμένουν πότε θα πέσει κανένα ψίχουλο για να μπαλώσουν καμιά από τις τρύπες του οικογενειακού προϋπολογισμού, αλλά χρειάζεται να οργανώσουν χωρίς καθυστέρηση τον αγώνα τους, να διεκδικήσουν την επαναφορά των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Κύλησε ο τέντζερης

 

«Βέβαια, όσο ψέμα ήταν ότι την Αθήνα απελευθέρωσε η Ελληνική Αστυνομία, άλλο τόσο ψέμα είναι και αυτό που γράφει ο "Ριζοσπάστης", ότι την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ», είπε χτες στον «ΣΚΑΪ» ένας από τους γνωστούς γελωτοποιούς του συστήματος, σχολιάζοντας υποτίθεται τη μνημειώδη γκάφα του παρουσιαστή της ΕΡΤ, που παραλίγο να μας πει, διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», ότι την Αθήνα την απελευθέρωσαν το ΝΑΤΟ και το FBI! Συνέχισε μάλιστα με «εμβριθή» ανάλυση για τους «σύμμαχους» που απελευθέρωσαν την Αθήνα, ενώ οι ναζί «έφευγαν συντεταγμένα». Περιττό βέβαια να πει κανείς σε ανθρώπους με αποστολή, για τις δεκάδες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, στην Αθήνα και αλλού, κατά τη διάρκεια της υποχώρησης των κατακτητών, μάχες σαν αυτή στην Ηλεκτρική στον Πειραιά και σε δεκάδες άλλες γειτονιές. Αξίζει όμως να σχολιαστεί το πώς οι υποτιθέμενοι «ορκισμένοι εχθροί» συναντιούνται τελικά στο διά ταύτα: Η κυβέρνηση και τα κρατικά ΜΜΕ, που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, επιχειρώντας να βγάλουν τη ραχοκοκαλιά του, που ήταν το ΚΚΕ, να αλλοιώσουν τα διδάγματα της λαϊκής αυτής εποποιίας και να τη φέρουν στα μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής τους, με εκείνους που επιχειρούν ωμά να ξαναγράψουν την Ιστορία, με ψέματα, παραχαράξεις και ωμό αντικομμουνισμό. Σαν να λέμε «κύλησε ο τέντζερης»...

Ολα για τη «σταθερότητα»

 

Ο καταποντισμός των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών στη Βαυαρία τροφοδότησε νέες συζητήσεις για την «υπαρξιακή κρίση» της σοσιαλδημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη, με δεδομένη και την πορεία συρρίκνωσης ιστορικών σοσιαλιστικών κομμάτων, όπως το PS στη Γαλλία. Πίσω και δίπλα από τους προβληματισμούς για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, ξεχωρίζουν επισημάνσεις έμπειρων αστών πολιτικών, όπως του νυν προέδρου της γερμανικής Βουλής, Β. Σόιμπλε, που μιλώντας στη «Φιγκαρό» είχε από μέρες περιγράψει την ενδεχόμενη αποχώρηση του SPD (των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών) από τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση όχι ως σύγκρουση, αλλά ως αναγκαία διευθέτηση για τη συνολική σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Η καίρια αυτή παρατήρηση έκανε πολλούς να θυμηθούν την «κρίση» που πέρασε το SPD τη δεκαετία του 1990, πριν επιστρέψει ξανά και για πολλά χρόνια στον κυβερνητικό θώκο, είτε ως πρωταγωνιστής είτε μέσα από διάφορους συνασπισμούς, με μεγάλες μάλιστα «διακρίσεις» στην αντιλαϊκή επίθεση (βλέπε «Χαρτζ 4»), επιβεβαιώνοντας την ικανότητα του συστήματος να διασφαλίζει εναλλακτικές, ικανές να θωρακίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε όλες τις συνθήκες. Ολη αυτή η ανησυχία για τη «σταθερότητα του συστήματος» φουντώνει και ενόψει ευρωεκλογών, με ψευτοδίπολα ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και αντι-ευρωπαϊστές, ενώ κι οι δύο καλούν το λαό να διαλέξει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Στήνουν παγίδες

 

Σενάρια επιστημονικής φαντασίας, για κυβερνητικές συνεργασίες όπου θα συμμετέχει ακόμα και το ΚΚΕ, στη λογική των «προοδευτικών» μετώπων απέναντι στην ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό, διακινούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει εκλογών. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης είπε σε συνέντευξή του ότι «σε καμία περίπτωση δεν εξαιρούμε το ΚΚΕ από μια κυβερνητική συνεργασία. Είναι θέμα της ίδιας της ηγεσίας του ΚΚΕ πώς βλέπει τα πράγματα για τη συνέχεια της διακυβέρνησης της χώρας. Είμαστε απολύτως ανοιχτοί σε μια σύγκλιση με τις δυνάμεις της αριστεράς». Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει καλά ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν δεν υπήρχε μια φορά πριν το 2015, τότε που το 'παιζε αριστερός και αντιμνημονιακός..., σήμερα, μετά την 4ετή θητεία του στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει δέκα! Επομένως, άλλος είναι ο στόχος του: Να στήσει παγίδα σε αριστερό - προοδευτικό κόσμο, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ σε προηγούμενες εκλογές, αλλά έχει απηυδήσει από τη μνημονιακή - αντιλαϊκή του πολιτική, αηδιάζει με την «αριστερά του ΝΑΤΟ» και του πολιτικού «στριπτίζ» μπροστά στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, παρακολουθεί με αγανάκτηση τους ΣΥΡΙΖΑίους να καπηλεύονται την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αναζητώντας άλλοθι στις αντιλαϊκές πομπές τους. Σε όλους αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αναθερμάνει αριστερά «αφηγήματα» και αυταπάτες, χρησιμοποιώντας δόλια και το ΚΚΕ. Η άθλια αυτή προσπάθεια δίνει επιπλέον επιχειρήματα σε λαϊκούς ανθρώπους, που έβγαλαν συμπεράσματα για την πολιτική του, να δυναμώσουν τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε επάξια την αντιλαϊκή σκυτάλη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους άλλωστε υπάρχει αντικειμενική, στρατηγική βάση συνεργασίας, αφού πιστεύουν στον ίδιο «θεό», στο κεφάλαιο, στην κερδοφορία του και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του.

Ριζοσπάστης    Τετάρτη 17 Οχτώβρη 2018