Συγχρονισμένοι

«Η ανάληψη στρατιωτικής δράσης είναι πιθανή. Αν αυτό απαιτείται, αυτό θα κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες», είπε προχτές ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα, προσθέτοντας ότι η Ουάσιγκτον θα προτιμούσε «μια ειρηνική μετάβαση της εξουσίας». Προφανώς, «ειρηνική μετάβαση» θεωρεί το να πιάσει τόπο η ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση με τον αχυράνθρωπο Γκουαϊδό και τα πραξικοπήματα όπως αυτό της περασμένης Τρίτης, που στην πραγματικότητα προετοιμάζουν το έδαφος ακόμα και για στρατιωτική επέμβαση σε βάρος της εκλεγμένης κυβέρνησης. Τα «ειρηνικά» μέσα όμως στηρίζει και η ΕΕ, με την Μογκερίνι να δηλώνει τις προάλλες ότι τάσσεται υπέρ «μιας πολιτικής ειρηνικής και δημοκρατικής διεξόδου για τις πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα». Κουβέντα για το πραξικόπημα, που είχε και τη δική της στήριξη. Η Μογκερίνι ζήτησε μάλιστα και «αυτοσυγκράτηση», εξισώνοντας τον θύτη με το θύμα, ενώ δεσμεύτηκε να καταβάλει κάθε προσπάθεια «για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου, μέσω ελεύθερων και δίκαιων εκλογών», σαν να μην έχει εκλεγεί η σημερινή κυβέρνηση από μια τέτοια διαδικασία. Κι ενώ τα βρώμικα σχέδια και η υποκρισία τους «μυρίζουν» από μακριά, έρχεται η ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει ότι «η Ελλάδα συντάσσεται με την Ευρώπη και τις θέσεις της Μογκερίνι τις οποίες συνδιαμόρφωσε» και οι οποίες αντανακλούν τάχα «την Ευρώπη των πολλών, των λαών και των αξιών»! Μιλάμε δηλαδή για θράσος δίχως όριο και κοροϊδία, που κανείς προοδευτικός άνθρωπος δεν πρέπει να αφήσει αναπάντητα στην κάλπη.

Ψιλά... 

 

Τώρα που καταλαγιάζει κάπως ο κουρνιαχτός από το πολυδιαφημισμένο νομοσχέδιο του Αμερικανού γερουσιαστή Μενέντεζ, τα «ψιλά γράμματα» που βλέπουν το φως της δημοσιότητας εκθέτουν ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα που το υπερασπίζονται με θέρμη, ως δήθεν «ασπίδα προστασίας» των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων έναντι των τουρκικών αμφισβητήσεων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο. Το νομοσχέδιο προβλέπει, για παράδειγμα, να κατατίθενται στις ΗΠΑ οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά αεροσκάφη (λες και δεν τις ξέρουν...). Με ποιο κριτήριο όμως θα ορίζεται η παραβίαση; Με βάση τα 10 μίλια (όπου η Ελλάδα ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στον εναέριο χώρο του Αιγαίου) ή με τα 6 μίλια που αναγνωρίζει η Τουρκία; Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ αποκτούν το δικαίωμα να καθορίζουν αν μια τουρκική ενέργεια είναι παραβίαση ή όχι, την ώρα μάλιστα που το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει τέτοιες «λεπτομέρειες» στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο, τα οποία θεωρεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Είναι επομένως κατανοητό ότι οι τουρκικές παραβιάσεις μπαίνουν στο ζύγι του παζαριού ανάμεσα σε ΗΠΑ - Τουρκία, ενώ μένει ανοιχτός ο δρόμος για διαρκή αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας με τη βούλα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

... γράμματα

 

Επιβεβαιώνεται επίσης ότι βασική αποστολή του νομοσχεδίου, που προωθήθηκε από το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ, είναι να ενισχύσει τον «αντι-Ιράν» άξονα των ΗΠΑ - Ισραήλ στην περιοχή, με ενεργότερη εμπλοκή της Ελλάδας και της Κύπρου, που τις εκθέτει ακόμα περισσότερο στην επιθετικότητα της Τουρκίας και οξύνει την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με το ΝΑΤΟ στην περιοχή. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι ο ρόλος «μεντεσέ» που έχει αναλάβει η Ελλάδα για τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα, όχι μόνο δεν διασφαλίζει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, αλλά τα υπονομεύει ακόμα περισσότερο, είτε υπάρξει συμβιβασμός ΝΑΤΟ - Τουρκίας, είτε η Ελλάδα συνεχίσει να αξιοποιείται σαν «αιχμή του δόρατος» στη μεταξύ τους αντιπαράθεση.

Το μέτρημα

 

Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός κατέφυγε σε δικής του έμπνευσης Μαθηματικά στο μήνυμα για την 1η Μάη, θέλοντας να «σβήσει» τα αντεργατικά μέτρα που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ όλη την προηγούμενη τετραετία. Είπε λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας ότι «είναι η πρώτη Πρωτομαγιά μετά την έξοδο από τα μνημόνια», ότι «μετράμε ήδη τρεις μήνες απ' όταν αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός...» και «οκτώ μήνες από την επαναφορά της αρχής της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας...». Οι εργαζόμενοι, όμως, μετράνε με τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Και κυρίως μετράνε τα βάσανα που συνεχίζουν να τους βαραίνουν. Μετράνε τα τρία κατά σειρά μνημόνια που τους φόρτωσαν εναλλάξ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μετράνε τους κομμένους μισθούς και τις πετσοκομμένες συντάξεις, που δεν τους φτάνουν μέχρι το τέλος του μήνα. Μετράνε τις Συλλογικές Συμβάσεις που αρνείται να υπογράψει η εργοδοσία, ενθαρρυμένη από το αντεργατικό παραλήρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετράνε τα υπέρογκα χαράτσια και τη φοροληστεία, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ για να πετύχει τα ματωμένα πλεονάσματα. Μετράνε την ακριβοπληρωμένη Υγεία και Παιδεία. Μετράνε κάθε μήνα το πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους που παραμένουν χωρίς δουλειά, τους 600.000 που με τη μερική απασχόληση φυτοζωούν δίπλα στους ανέργους. Μετράνε τους χιλιάδες νέους που ξενιτεύονται εγκαταλείποντας τα σπίτια τους. Και φυσικά, μετράνε την κοροϊδία που εκτοξεύεται από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα των μνημονίων, τα οποία ανταγωνίζονται πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ριζοσπάστης  Παρασκευή 3 Μάη 2019