Γιατί να μην μου δώσεις το δώρο του Πάσχα; Μαζί το δουλέψαμε;

20-03-2020

Αυτές οι αποφάσεις περί παράτασης της καταβολής του δώρου του Πάσχα, δεν μ’αρέσουν καθόλου. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μου το καταβάλει στην ώρα του; Δεν έχει περίσσευμα απ’ ό,τι μου έχει φάει ήδη;

Ματριόσκα Η Κόκκινη

 

Δεν είναι ψέμα, δεν είναι υπερβολή! Μας τα έχουν πάρει από την τσέπη διπλά και τρίδιπλα τα ”Δώρα” που μας δίνουν. Είναι τα ελάχιστα καρότα που μας δίνουν μέσα στο χρόνο για να καθόμαστε ήσυχα μέσα στο μαντρί του καπιταλιστικού συστήματος και τώρα θέλουν με πλάγιο τρόπο να μας τα πάρουν και αυτά.

Δεν καταλαβαίνω αφεντικό δεν δούλευα όλο το προηγούμενο διάστημα για σένα; Με απλήρωτες υπερωρίες, με πενιχρό μισθό, με καταπατημένα μου όλα τα εργατικά δικαιώματα; Τι θες και άλλο ρε Λιγουρόπουλε αρπάγα; Τάχα πως η αγορά δεν έχει ρευστότητα και πως έρχονται δύσκολες μέρες.. Για μένα αφεντικό πάντα δύσκολες μέρες έρχονται. Καμία διαφορά.. Πες καλύτερα πως έρχονται για σένα δύσκολες μέρες και θες για ακόμα μια φορά τη δική σου ζημία να την φορτώσεις στις δικές μου πλάτες.

Εγώ αφεντικό, με το μισθό που δίνεις, κάθε μήνα τσίμα -τσίμα μου φτάνει να πληρώσω λογαριασμούς και να επιβιώσω. Κάποιοι δε από μας επιλέγουν μέσα στο μήνα τι θα κάνουν.. Αν πληρώσουν λογαριασμό ή αν θα φάνε.. Όχι, αφεντικό δεν είμαστε ίσα και όμοια.  Δεν μετράς το κάθε ευρώ για να ζήσεις. Τα μόνα ευρώ που μετράς είναι όταν θες να με εκμεταλλευτείς.

Εσύ δεν περνάς την ίδια καραντίνα με εμένα τώρα. Είμαι στο σπίτι και σκέφτομαι πως αν αρρωστήσω θα με πετάξουν σαν το σακί σε ένα ανήμπορο δημόσιο σύστημα Υγείας. Εσύ ως φραγκάτος, μπορεί να μπεις και σε κανένα δωμάτιο ιδιωτικής κλινικής με τις διάφορες διασυνδέσεις σου. Εγώ την μόνο διασύνδεση που θα κάνω έτσι και αρρωστήσω, θα είναι με τον Θεό, που μεταξύ μας δεν τον έχω κιόλας.Άρα τι μου λες;

Κάθεσαι και ξύνεσαι στον καναπέ σου βλέποντας Home cinema  και αναρωτιέσαι πώς να βγάλεις απο την μύγα ξίγκι, ώστε όταν τελειώσει όλο αυτό, να μην ταλαιπωρηθείς και να  δει ο πωπουδάκος σου και φέτος ήλιο σε κανένα νησάκι. Ενώ εγώ κάθομαι στο σπιτάκι μου και σε λίγο με τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα θα βλέπω τις μύγες σαν μπριζόλες φτερωτές και ο δικός μου πωπός είναι εδώ και χρόνια, λόγω κρίσης, άσπρος σαν μάρμαρο Πεντέλης.

Θα μου πεις ”Ρε καημένο πρώτη φορά στην ιστορία του, το προλεταριάτο θα καθίσει να χάφτει μύγες, όσο εγώ θα βουτάω υπεραξίες και τα σχετικά;”. Όχι ρε μαν, έχεις δίκιο, έχει πείσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι από μας πως ο καπιταλιστικός κόσμος που ζούμε είναι υπέροχος και αλίμονο αν ονειρευτούμε κομμουνισμούς.

Όσο και να το κάνεις άλλο πεινασμένος στον καπιταλισμό.. Έχεις μια ελευθερία να γίνεις όσο φτωχότερος το επιθυμείς. Αν είχαμε κομμουνισμό, αυτοί οι ανόητοι θα μας  είχαν εξασφαλίσει τα προς το ζην. Δε θα είχαμε επιλογή στο επίπεδο της φτωχοποίηση μας. Ούτε το αφεντικό πλαφόν στο  επίπεδο του πλουτισμού του.

Εγώ φτωχαίνω ως εκεί που δεν πάει και εσύ πλουτίζεις ως εκεί που δεν πάει. Εμένα στην Σοβιετική Ένωση θα μου είχαν παιδεία, υγεία, δουλειά, διαμέρισμα, διακοπές για να μαυρίσει το πωπάκι μου, ενώ κάτι εκμεταλλευτές σαν εσένα θα σε είχαν ρίξει στην Βορκουτά, στην ”Γωνιά της Αρκούδας” αν με πιάνεις.

Να μάθεις και εσύ τι πάει να πει να δουλεύεις σαν το σκυλί και κανείς να μην στο αναγνωρίζει.Και δεν είναι θέμα ”εκδίκησης” είναι θέμα να νιώσεις στο πετσί σου τι περνά το 90% των ανθρώπων της γης. Να αποκτήσεις τσίπα και ενσυναίσθηση τι σημαίνει κούραση, ιδρώτα, σωματικό πόνος, άγχος, πείνα, φτώχεια, ανεργία, δεν έχω να ζεσταθώ, να πλυθώ, να γίνω καλά, να μορφωθώ. Τι σημαίνει έχω άρρωστο παιδί και δεν έχω πού να το τρέξω. Τι σημαίνει έχω άρρωστο συνταξιούχο πατέρα και φοβάμαι πως αν κολλήσει θα χάσω τον αγαπημένο μου άνθρωπο, αλλά και τη βοήθεια που έχουμε από την σύνταξη. Πόσες οικογένειες και άνεργοι ζουν από την σύνταξη σήμερα ξέρεις; Πού να ξέρεις;

Θεωρώ απαράδεκτο να ανοίγει συζήτηση για το αν καταβληθεί το δώρο του Πάσχα τώρα ή τον Ιούνιο και πότε και πόσο θα ΄ναι αυτό.. Το θέλω στο ΑΚΕΡΑΙΟ και ΣΤΗΝ ΩΡΑ του, αλλιώς να περάσει ο εργοδότης την υπόλοιπη καραντίνα στην φυλακή, όχι να ξύνεται στο καναπέ του με όλες τις ανέσεις τριγύρω.

Τόσο άντεχε ο θαυμαστός κόσμος του καπιταλιστικού συστήματος μέχρι να καταρρεύσει με ένα 15πενθήμερο lock down; Γιατί να μην το γνωρίζαμε πιο πριν; Να κατεβάζαμε ρολά και να ξεμπερδεύαμε με δαύτους τότε;  Όχι, αυτό είναι ψέμα! Έχουν αποθέματα, έχουνε αποθηκεύσει χρήμα για 7 γενιές, αλλά θέλουν και άλλο. Σαν τζαμπατζήδες να μη δώσουν ευρώ για την χασούρα τους.

Τώρα που όλοι είμαστε σε καραντίνα και αναγκαστικά ανοίγουμε συνέχεια οθόνες και διαβάζουμε, μπορούμε να κάνουμε λίγο pause στο μυαλό μας και να σκεφτούμε. Τι κάνουμε, που είμαστε, που ζούμε; Τι κάνουν αυτοί, που είναι και πώς ζούνε; Να δούμε μέσα από απτές συγκρίσεις ποιος είναι πάντα ο χαμένος και ποιος ο κερδισμένος πάντα. Να συνειδητοποιήσουμε σε ποια τάξη ανήκει ο καθένας μας. Τα συμφέροντα του εργοδότη μας δεν είναι ίδια με τα δικά μας. Το μισό μεροκάματο παραπάνω που μας δίνει κάθε Πάσχα είναι ψίχουλα μπροστά στο κέρδος που έχει βγάλει. Μην τον αφήσουμε να μας το αρπάξει με φθηνές δικαιολογίες.