Με ένα κλικ

Ψηφιακή σύνταξη «με ένα κλικ» από τον ερχόμενο Ιούνη υπόσχεται το υπουργείο Εργασίας, παρουσιάζοντας την πιλοτική εφαρμογή του συστήματος «ΑΤΛΑΣ» για την απονομή κύριας σύνταξης. Μάλιστα, ο υπουργός Γ. Βρούτσης μίλησε περιχαρής για «ιστορική μέρα». Αλήθεια, πόσους πανηγυρισμούς δικαιολογεί η εκπλήρωση μιας αυτονόητης υποχρέωσης του κράτους, να καταβάλλει δηλαδή στην ώρα της, χωρίς πολύχρονες αναμονές και «μπρος - πίσω», τη σύνταξη ενός ασφαλισμένου, που μετά από δεκαετίες δουλειάς και συνεπούς πληρωμής των εισφορών του, ήρθε επιτέλους η ώρα να ξεκουραστεί; Πάντως, ακόμα κι έτσι, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα: Με ένα κλικ, η 13η και η 14η σύνταξη που καταργήθηκαν από τα μνημόνια και ενταφιάστηκαν με τον νόμο Κατρούγκαλου - Βρούτση, υπάρχει περίπτωση να επανέλθουν; Με ένα κλικ, τι σύνταξη θα δει ο μερικώς απασχολούμενος, που με 16 μέρες Ασφάλισης το μήνα θα πρέπει να δουλέψει 62 χρόνια για πλήρη σύνταξη; Με πόσα ...κλικ «σώζεται» ένας συνταξιούχος, που παίρνει 455 ευρώ το μήνα για 4.500 μέρες Ασφάλισης και με μέσο όρο αποδοχών 600 ευρώ; Με ένα κλικ αναστέλλεται η πρόβλεψη για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 72 χρόνια, όπως προβλέπουν οι νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων; Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι «με ένα κλικ» μπορεί να κοροϊδέψει ασφαλισμένους και συνταξιούχους για την πολιτική που τους καταδικάζει σε δουλειά - λάστιχο και σύνταξη - ψίχουλα, είναι βαθιά γελασμένη...

Παγίδες

 

Από τις ενημερώσεις της κυβέρνησης για την πανδημία και τα δελτία των ειδήσεων ένα πράγμα δεν πρόκειται να ακουστεί ποτέ: Πόσοι εργαζόμενοι εκθέτουν καθημερινά τη ζωή τους σε κίνδυνο, πόσοι σακατεύονται από τις ελλείψεις σε μέτρα υγείας και ασφάλειας. Οι ελλείψεις αυτές υπήρχαν βέβαια και πριν από την πανδημία, στις σημερινές συνθήκες όμως της εντατικοποίησης μετατρέπουν σε πραγματικές «παγίδες» τους χώρους δουλειάς. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι καταγγελίες που συνεχίζονται αμείωτες για «ατυχήματα» που βάζουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που συνεχίζουν τη λειτουργία τους. Οπως αυτό που έγινε τις προάλλες σε μεγάλο εργοστάσιο του Μετάλλου, όταν ανειδίκευτος εργάτης αναγκάστηκε να εκτελέσει εργασία ειδικευμένου συνεργείου, με αποτέλεσμα να εκσφενδονιστεί βίδα και από τύχη να μη χαθεί το μάτι του, αφού το εξάρτημα «προσγειώθηκε» στο φρύδι του. Σε αυτό, όπως και σε άλλα εργοστάσια, η εργοδοσία έδωσε το Πάσχα πριμ στους εργαζόμενους, ως «αναγνώριση της συνεισφοράς τους για την απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου» την περίοδο της πανδημίας. Για να συνεχίζεται όμως απρόσκοπτα η κερδοφορία των ομίλων, οι εργαζόμενοι εκτίθενται σε κάθε λογής κινδύνους, εξαιτίας των ελλείψεων σε μέτρα προστασίας, της εντατικοποίησης, της εξάντλησης από τις υπερωρίες, όσοι συνεχίζουν να εργάζονται και δεν βρίσκονται σε κάποια αναστολή σύμβασης ή δεν έχουν ήδη απολυθεί. Και είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για μια «έκτακτη» κατάσταση, αλλά για καθεστώς που ήρθε για να μείνει, στο φόντο της νέας καπιταλιστικής κρίσης, που θέλουν να φορτώσουν ξανά στους εργαζόμενους και το λαό.

Φτιάχνοντας... 

 

Δημοσιεύματα ευρωπαϊκών ΜΜΕ καταγγέλλουν ότι το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων, που εδρεύει στη Στοκχόλμη, υποτίμησε τον κίνδυνο της πανδημίας και παρουσίασε μια εξιδανικευμένη εικόνα, δυο μήνες πριν αυτή μετατραπεί σε εφιάλτη για τις περισσότερες χώρες - μέλη. «Ακόμα κι αν υπάρχουν πολλά άγνωστα πράγματα σχετικά με το 2019-nCoV, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν τις απαραίτητες δυνατότητες για την πρόληψη και τον έλεγχο μιας επιδημίας μόλις εντοπιστούν περιπτώσεις», ανέφερε ο οργανισμός στις 25 Γενάρη, την περίοδο δηλαδή που η νόσος είχε κάνει την εμφάνισή της σε Κίνα, Αυστραλία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ταϊβάν και Ταϊλάνδη. Το Κέντρο, από την πλευρά του, αποδίδει εκείνες τις εκτιμήσεις στην ανακρίβεια των στοιχείων που συγκεντρώνει από τα κράτη - μέλη, λέγοντας ότι αυτά άλλαξαν στην πορεία.

... άλλοθι

 

Οσο κι αν η αντίδραση στην πανδημία από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις έχει και τέτοιες πλευρές, η αντιπαράθεση στην ΕΕ για την «επάρκεια» ή όχι των μηχανισμών προειδοποίησης αφήνει ανέγγιχτη την ουσία και ρίχνει στάχτη στα μάτια για τις πραγματικές αιτίες των χιλιάδων θανάτων, που δεν είναι βέβαια οι όποιες «αστοχίες» στην πρόβλεψη, αλλά η απαράδεκτη κατάσταση στα συστήματα Πρόληψης και Υγείας των κρατών - μελών, η διαχείριση συνολικά της επιδημίας με κριτήριο τις ανάγκες της οικονομίας του κεφαλαίου και όχι του λαού. Οσο λοιπόν κι αν επιχειρείται τώρα να φτιαχτεί άλλοθι γι' αυτήν την άθλια πολιτική διαχείρισης της επιδημίας σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, οι λαοί δεν πρέπει να «τσιμπήσουν», αλλά να αποδώσουν τις ευθύνες εκεί που πρέπει: Στο κράτος, στις κυβερνήσεις και τα άλλα αστικά κόμματα, που σε έκτακτες και «κανονικές» συνθήκες έχουν προτεραιότητα την προστασία των κερδών και όχι της υγείας, ακόμα και της ζωής των εργαζομένων και του λαού.

Ριζοσπάστης  Τετάρτη 22 Απρίλη 2020