Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Κοινοβουλευτικός βανδαλισμός




Στην περίοδο των εκπτώσεων, της ομογενοποιημένης σε παγκόσμια κλίμακα αστικής δημοκρατίας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το τερμάτισε! Στην πίστα του κοινοβουλευτισμού κατέβασε την ιδιότητα του βουλευτή, που συχνά αποκαλείται και «αξίωμα», σε επίπεδο ξεφτίλας και σε τιμή μερικών λεπτών συνοπτικής διαδικασίας, χειρότερης απ' αυτήν που επεφύλασσαν οι ιεροεξεταστές στους αιρετικούς και τις μάγισσες, που αμφισβητούσαν το αλάθητο του Πάπα.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για το βανδαλισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας δεν χρειάζεται παρά η παράθεση των αριθμών και το σήκωμα του φερετζέ του επείγοντος, που αφήνει να φανεί το ασχημότερο πρόσωπο της σύγχρονης δημοκρατικής (;) εξουσίας. 1.500 σελίδες, 399 άρθρα, άπειρες δολοφονικές για τους εργαζόμενους λέξεις, φράσεις και σημεία στίξης που πρέπει να μελετηθούν σε μερικές ώρες, να τοποθετηθούν οι βουλευτές σε τρία - τέσσερα λεπτά κι όλο αυτό να αποκαλείται πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων, εργαλείου μιας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικης τάξης πραγμάτων, που θα ζήλευε αυτή καθ' αυτή η νέα τάξη πραγμάτων, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αποτασσόταν μετά βδελυγμίας.


Ολο αυτό το σόφισμα, να πρέπει να διαβάσεις κάθε λεπτομερή πρόβλεψη της χαριστικής βολής στο εργατικό κίνημα σε χρόνο μικρότερο απ' όσο την τετρασέλιδη συνέντευξη της πρωθυπουργικής συντρόφου, είναι η επιτομή του βανδαλισμού του βουλευτή! Και καθώς τα τσιράκια του ΣΕΒ, τα φερέφωνα των ευρωλήσταρχων, οι δαίμονες της εξουσιολαγνείας και τα ΑΝΕΛίτικα κυβερνητικά υποπόδια πέταξαν εργαζόμενους, πολίτες και βουλευτές στο μπλέντερ της «μακεδονικής σαλάτας» (πιάτο τουρλού σαλατικών, διεθνώς καταχωρισμένο στα μενού μ' αυτήν την ονομασία από την εποχή των βαλκανικών πολέμων), ο συμβολικός αυτός βανδαλισμός μάς μετατρέπει όλους σ' έναν πολτό, ανακατεύοντάς μας με τα πίτουρα των δανειστών για να μας φάνε οι κότες του κεφαλαίου.

Πρώτο επιχείρημα, φθηνό, τραμπούκικο στη ρίζα του, θεμελιωμένο από την εποχή των αγανακτισμένων και της ελπίδας που σουβλιζόταν σαν αρνί σε μετεκλογικές φιέστες της πρώτη φορά κυβερνητικής αριστεράς: Οποιος δεν μπορεί να συμμετέχει στο πλιάτσικο των εργασιακών δικαιωμάτων και να σέβεται π.χ. την κ. Αχτσιόγλου τουλάχιστον ως Αικατερίνη των Μεδίκων, Σίσι την αυτοκράτειρα της εργατιάς, ή Μαρία Αντουανέτα των επιδομάτων - παντεσπάνι, να απέχει κι από τις συναντήσεις, κι από τις διαδηλώσεις, κι από τις ψηφοφορίες και ν' αφήσει ελεύθερο τον ηγέτη της δρακογενιάς, όπως λέει και ο κ. Στέλιος Παππάς τον Αλέξη, τον μικρό το μέγα, να βαδίζει ακάθεκτος εναντίον μας.
Πίσω απ' αυτές τις διαδικασίες, κρύβεται πέραν της ουσίας των αντιλαϊκών μέτρων, που εμφανίζονται ως τζάμπα δημοσιονομικές προσαρμογές, ένα μπαμπάκι ποτισμένο με χλωροφόρμιο για να εξουδετερωθεί όχι απλώς κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης, αλλά να απαξιωθεί και κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση που αναπόφευκτα θα σημαδέψει το 2018, που βαρύνεται, και ταυτόχρονα λαμπρύνεται, από τα εκατόχρονα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα δώσουν τα ρέστα τους φέτος, για να μη φανεί η ιδεολογική γύμνια, η λειτουργική ξεδιαντροπιά και η ξετσίπωτη αυταρέσκεια της ενσωμάτωσής τους στο σύστημα που εκλέχτηκαν δήθεν να ανατρέψουν και τώρα κολυμπάνε στα σάλια του.

Ο βανδαλισμός των βουλευτών όμως δείχνει κι αυτό που δεν φαίνεται. Δηλαδή, τη συγκρότηση ευρύτερης συγκυβερνητικής πλειοψηφίας, κάτι σαν πρόβα τζενεράλε, προκειμένου να επιτευχθεί ο κεντρικός στόχος του συγκεκριμένου πολυνομοσχεδίου που είναι το χτύπημα, στη ρίζα του, του δικαιώματος της απεργίας. Γιατί εξασφαλίζει τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας, πρόθυμες, βολικές και προβεβλημένες, με ταυτόχρονη διάσωση του γεννημένου στα σπλάχνα της Καμμένου, που ωριμάζει στο πλευρό του Πολάκη, του Νεφελούδη, του Τόσκα και άλλων πρωτοπαλίκαρων ιπποτών του κάστρου της ΕΕ, ως αριστερός μακεδονομάχος.
 
Οι κομμουνιστές δεν τσίμπησαν επί 100 χρόνια. Ούτε ανακατεύτηκαν με τ' αριστερά πίτουρα, για να σταθούν δήθεν στο λαιμό της δεξιάς κότας κι έτσι να την πνίξουν. Το πήραμε πρέφα το πείραμα πολύ πριν πραγματοποιηθεί. Γι' αυτό και δεν κατεβήκαμε ποτέ στην ίδια πλατεία. Παρά τους αντικομμουνιστικούς φιλιππικούς, οψόμεθα σε Φιλίππους.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου