Πρόβες πολέμου

Ασκηση «υψηλής επικινδυνότητας» έκαναν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού από κοινού με Ισραηλινούς, με 4 ελικόπτερα «Απάτσι» και 2 «Σινούκ» να πετάνε σε χαμηλό ύψος - κάτω από τα ραντάρ - από το Στεφανοβίκειο έως το Ισραήλ, διασχίζοντας δηλαδή όλη την Ανατολική Μεσόγειο, και από εκεί να επιστρέφουν στην Κύπρο, όπου έκαναν συνεκπαίδευση και με τον κυπριακό στρατό. Πρόκειται για μια από τις δεκάδες συνεκπαιδεύσεις που γίνονται μόνο το τελευταίο διάστημα με τους Ισραηλινούς φονιάδες, που πολεμικά τους αεροσκάφη βρίσκονται την ίδια στιγμή στην αεροπορική βάση της Λάρισας, πάλι στο πλαίσιο «συνεκπαίδευσης». Την ίδια ώρα, το Στεφανοβίκειο γίνεται και με τη βούλα βάση και για τα επιθετικά ελικόπτερα των ΗΠΑ, προκειμένου να πραγματοποιήσουν «ασκήσεις» στα Βαλκάνια, και όλη η Θεσσαλία, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, μετατρέπεται σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Αν όλα αυτά τα συνδυάσει κανείς με την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, που «μυρίζει μπαρούτι» για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, στη Μ. Ανατολή όπου οι απειλές ΗΠΑ και Ισραήλ προς το Ιράν δίνουν και παίρνουν, την επιθετικότητα του ΝΑΤΟ που κλιμακώνεται σε όλη τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, δεν θέλει και πολλή φαντασία: Μιλάμε για κανονικές «πρόβες πολέμου» με βάση εφόρμησης τη χώρα μας, που γίνεται έτσι ταυτόχρονα στόχος των ανταγωνισμών. Οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και η εμπλοκή της χώρας πρέπει να βρουν τείχος από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

«Εναλλακτική»

 

Με αφορμή την επικράτηση του ακροδεξιού Μπολσονάρο στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία και την αντίστοιχη εκλογική άνοδο ακροδεξιών - ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στην ΕΕ, αναθερμαίνεται και στη χώρα μας το δίπολο «δεξιά - αντιδεξιά» και «πρόοδος - συντήρηση», κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ, την οποία κατηγορεί ότι ρέπει σε «ακροδεξιά» και «νεοφιλελεύθερη» ατζέντα. Αυτό που κρύβεται επιμελώς - και στην περίπτωση της Βραζιλίας - είναι ότι στον Μπολσονάρο «ποντάρουν» ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, που βλέπουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους μέσα από μια τέτοια επιλογή, στο πλαίσιο και των διεθνών ανταγωνισμών, ενώ στο εσωτερικό ο αντικομμουνισμός και η ένταση της καταστολής του λαού στέλνει το μήνυμα «τα κεφάλια μέσα». Βέβαια, για την άνοδο και την επικράτηση του Μπολσονάρο αξιοποιήθηκε στο έπακρο και η λαϊκή δυσαρέσκεια που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Σε μια ισχυρή καπιταλιστική χώρα, μέλος του G20 και των BRICS, με υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης τα προηγούμενα χρόνια, τα λαϊκά στρώματα δεν είδαν ουσιαστική βελτίωση της ζωής τους, παρά μόνο πολιτικές διαχείρισης της ακραίας φτώχειας από τις κυβερνήσεις Λούλα και Ρουσέφ, που τώρα κατηγορούνται για σκάνδαλα και διαφθορά. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι το «λατινοαμερικάνικο μοντέλο» και ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», που εκθείαζαν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, δεν ήταν παρά μια εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, που εξάντλησε το ρόλο της για την αστική τάξη και τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξει χέρια η διακυβέρνηση.

Αλλαγή εργολάβου

 

«Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που κρίνει νόμιμες τις ατομικές συμβάσεις με τις καθαρίστριες και τους καθαριστές στα νοσοκομεία, είναι εξαιρετικά σημαντική. Δίνει την ευκαιρία να απελευθερωθούν οι εργαζόμενοι από την ομηρία των εργολάβων (...) Ολοι οι δημόσιοι φορείς πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των νοσοκομείων. Με απευθείας συμβάσεις με τους εργαζόμενους (...) Τα συνδικάτα πρέπει να στηρίξουν με κάθε τρόπο αυτή την προσπάθεια». Η δήλωση αυτή ανήκει στην ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνα Κούνεβα, η οποία εξυμνεί τις ατομικές συμβάσεις, που έχουν ήδη υπογράψει χιλιάδες καθαρίστριες στα νοσοκομεία. Τα πρώτα δείγματα για το τι μέλλει γενέσθαι είναι εδώ: Μισθοί πείνας, απληρωσιά, δουλειά λάστιχο για όσο θέλει, όπου θέλει, όταν θέλει, όπως θέλει το κράτος - εργολάβος. Μάλιστα, η κυβέρνηση καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να «βάλουν πλάτη», αξιοποιώντας και την αγανάκτηση για τη δράση των εργολαβικών συνεργείων, που για πολλά χρόνια ξεζούμιζαν τις καθαρίστριες και υπέγραφαν χρυσοφόρες συμβάσεις με τα νοσοκομεία. Στην πραγματικότητα, τους καλεί να συναινέσουν στην αλλαγή εργολάβου, αφού τη θέση του παλιού παίρνει τώρα το νοσοκομείο, με εξίσου άθλιες συνθήκες δουλειάς, με απουσία κάθε συλλογικής εκπροσώπησης, με «κατά μόνας» καθορισμό των αμοιβών και των υποχρεώσεων, με ανοιχτή υπονόμευση της οργάνωσης των εργαζομένων. Και το κυριότερο, τους ζητάει να συμβιβαστούν με αυτό που παρουσιάζει ως «μικρότερο κακό» και να πετάξουν στα αζήτητα το δίκαιο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Εργο από τα παλιά... 

 

Η τραμπούκικη επίθεση σε βάρος φοιτητών - μελών της ΚΝΕ (βλ. σελ. 6) από ομάδα αυτοαποκαλούμενων «αναρχοαυτόνομων» δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Προστίθεται σε μια μακριά αλυσίδα παρόμοιων περιστατικών, που άλλοτε με τη μάσκα του Χρυσαυγίτη, άλλοτε του «αναρχοαυτόνομου», βάζουν στο στόχαστρο τη δράση των κομμουνιστών, φανερώνουν το αντικομμουνιστικό τους μένος. Ούτε είναι άσχετη με την επανενεργοποίηση τέτοιων ομάδων εν μέσω νεολαιίστικων κινητοποιήσεων - όπως της προχτεσινής μαθητικής - μετά από μια περίοδο «παράξενης» αδράνειας... Το έργο αυτό, το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν. Το ζήσαμε στη δεκαετία του 1990, σε κάθε φάση που αναπτύσσονταν νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, αλλά και αργότερα σε εργατικές - αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, και βέβαια με τη γνώριμη δράση τους την περίοδο των κινητοποιήσεων ενάντια στα μνημόνια. Τι είναι άραγε αυτό που τους «ενεργοποιεί» ξανά; Μην είναι το γεγονός ότι μετά από χρόνια κάτι φαίνεται να κινείται στους φοιτητές αλλά και στους μαθητές, όπως έδειξε το πολύ μαζικό συλλαλητήριο της Δευτέρας; Μην είναι άραγε το γεγονός ότι η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ως δυνάμεων που «σηκώνουν» ψηλά τα ζητήματα της αντιπαράθεσης με την αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ενοχλεί διάφορα κέντρα, φανερά και κρυφά; Μήπως κάποιοι κάνουν πρόβες προβοκάτσιας μπροστά στις μεγάλες διαδηλώσεις στην αμερικάνικη πρεσβεία με αφορμή την 45η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου; Ενα είναι σίγουρο, ότι σε ΚΚΕ και ΚΝΕ δεν πιάνουν απειλές και ότι η καταδίκη τέτοιων σχεδιασμών θα πρέπει να γίνει υπόθεση του φοιτητικού αλλά και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ριζοσπάστης    Τετάρτη 31 Οχτώβρη 2018