Με το σύνθημα «Σοσιαλισμός για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή» δυναμώνουμε τη δική μας αντεπίθεση (ΦΩΤΟ)

Η ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ στο 46ο Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη

 

 

Με υψωμένα τα κόκκινα λάβρα και τις γροθιές έγινε δεκτός στο βήμα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγήτη» στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Αμπατιέλος Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ. Τα συνθήματα «ισχυρό ΚΚΕ αντεπίθεση λαέ» και «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» ακούγονταν διαρκώς.

Η ομιλία του του Νίκου Αμπατιέλου στο 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη, στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά:

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι φέτος αλλιώς, προσαρμοσμένο στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας.

Δεν νοσταλγεί όμως το «παρελθόν» του, δεν είναι «φτωχότερο» σε ό,τι έχει να προσφέρει στην ανάγκη της νεολαίας να ονειρεύεται και να παλεύει για έναν κόσμο που θα νικάει η ζωή και θα μπορούμε να ανασαίνουμε.

Ο πήχης παραμένει ψηλά για το Φεστιβάλ μας και σε διαφορετικές συνθήκες, ώστε στα 46 χρόνια της ιστορίας του να αποτελεί φάρο αντοχής και ελπίδας. Οι δικές μας «όμορφες κόκκινες πολιτείες» είναι φτιαγμένες από πραγματικά υλικά που λάμπουν κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις του.

Στον έναν ή στον άλλο βαθμό κάθε χρόνο η πραγματοποίηση του Φεστιβάλ δείχνει τι μπορούμε να πετύχουμε σε όλες τις συνθήκες όταν η «καρδιά φλογίζεται από ανώτερα ιδανικά».


Αντέχει στο χρόνο, αναζωογονείται, εμπλουτίζεται, πατάει γερά στις σύγχρονες συνθήκες και στα προβλήματα που βιώνει η νεολαία, ανοίγει νέους δρόμους επαφής, για να συναντιούνται περισσότεροι νέοι και νέες με την επαναστατική πολιτική του ΚΚΕ.

Γιατί πάνω από όλα το Φεστιβάλ είναι το πολιτικό ανατρεπτικό του μήνυμα που απλώνει σε όλη την Ελλάδα:

Ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν θα σταματήσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με το σύστημα που είτε σε συνθήκες πανδημίας είτε σε συνθήκες «κανονικότητας» βάζει την ανθρώπινη ζωή και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών στις συμπληγάδες του αδυσώπητου καπιταλιστικού κέρδους.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουμε αποδείξει με όλους τους τρόπους το υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού όλη αυτή την περίοδο, πρώτα και κύρια με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών στους λαϊκούς αγώνες, με τα αιτήματα που θέτουμε στο λαϊκό κίνημα.
Κρατάμε την πολύτιμη πείρα της προηγούμενης περιόδου, από την περίοδο της καραντίνας, που φωτίζει ότι και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή!

• Και πώς αλήθεια να σωπάσει κανείς όταν τα σχολεία ανοίγουν αύριο χωρίς να διασφαλίζεται με κανέναν ουσιαστικό τρόπο η προστασία της υγείας μαθητών-εκπαιδευτικών και γονιών. Τα παραδείγματα από το γειτονικό Δήμο του Κορδελιού-Ευόσμου είναι αποκαλυπτικά: Πάνω από 50 αίθουσες είναι ακατάλληλες και βρίσκονται σε υπόγεια! Κυριαρχούν σε όλα τα σχολεία τμήματα 25 μαθητών. Για κάθε εργαζόμενο καθαριότητας αντιστοιχούν 14 σχολικές αίθουσες!
  
  

Και ενώ αυτή είναι η εικόνα σχεδόν σε όλους τους δήμους της χώρας, η υπουργός ομολόγησε, όπως και άλλα κυβερνητικά στελέχη, με κυνισμό ότι επιπλέον μέτρα δεν παίρνονται γιατί κοστίζουν!

Έφτασε στο σημείο, χωρίς ντροπή, να λέει ότι ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη στην Ελλάδα είναι 17 άτομα. Σε ποιον νομίζουν ότι απευθύνονται;

Δε φτάνει που δεν παίρνουν κανένα μέτρο ώστε να εξασφαλιστούν επιπλέον κατάλληλες αίθουσες, να προσλάβουν επαρκές προσωπικό καθαριότητας και εκπαιδευτικό και μια σειρά άλλα ζητήματα που διεκδικούν όλο αυτό το διάστημα όσοι παλεύουν για το ουσιαστικό ζήτημα που αφορά την επιστροφή των παιδιών στα σχολεία με ασφάλεια...

Φτάνουν στο σημείο να τους τσουβαλιάζουν με όσους διαδίδουν διάφορες σκοταδιστικές και αντιδραστικές αντιλήψεις. Αυτούς δηλαδή που αποτελούν το απαραίτητο alter ego της κυβέρνησης για να μην ανοίγει η συζήτηση για τις τεράστιες ευθύνες της, αυτοί που και να μην υπήρχαν, η κυβέρνηση θα τους είχε εφεύρει για να συνεχίσει να τα ρίχνει όλα στην «ατομική ευθύνη»!

• Πώς να σωπάσουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους όταν τα πανεπιστήμια παραμένουν επί της ουσίας κλειστά για τα μορφωτικά δικαιώματα των φοιτητών. Ανοιχτά είναι μόνο για τα διάφορα επιχειρηματικά προγράμματα που συνεχίζουν να τρέχουν και δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για να ξεκινήσουν τα μαθήματα για νέους και παλιούς φοιτητές, για να λυθούν τα τεράστια θέματα της στέγασης που παραμένει αιμορραγία για τη λαϊκή οικογένεια και σπρώχνει τους φοιτητές ακόμη και να παρατάνε τις σπουδές τους, να μην ξεκινάνε καν. Αυτή είναι η εικόνα του αυτόνομου πανεπιστημίου, του πανεπιστημίου - επιχείρηση που έχουν χτίσει λιθαράκι, λιθαράκι όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.
  
  
• Πώς να σωπάσει κανείς όταν οι υγειονομικές μονάδες σε όλη τη χώρα είναι στα «όριά» τους. Καθημερινά γίνονται καταγγελίες. Εδώ στο Δήμο Παύλου Μελά, σε μια περιοχή υγειονομικά επιβαρυμένη λόγω και της δραστηριότητας του ομίλου «ΤΙΤΑΝ», που πρόσφατα πήρε ακόμα μια αδειοδότηση για καρκινογόνα καύση σκουπιδιών, δεν υπάρχει καν κέντρο Υγείας.
  
  

Η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για να πραγματοποιήσει τα αναγκαία μέτρα που διεκδικούν οι μαχόμενοι υγειονομικοί, ο λαός έστω και την τελευταία στιγμή.

• Όταν οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε αρένες που η εργοδοσία ξεσαλώνει. Εδώ στην περιοχή της Θεσσαλονίκης σε μεγάλο πολυκατάστημα, μετά την εμφάνιση κρούσματος απείλησαν τους εργαζομένους να μην τολμήσουν και μιλήσουν! Αυτή είναι η κατάσταση.
  
  

Είναι μήπως τυχαίο ότι οι κυβερνήσεις και οι μεγάλοι όμιλοι σαν έτοιμοι από καιρό άδραξαν την ευκαιρία που τους προσέφερε η πανδημία για να περάσουν μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, όπως είναι η παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου ή η τηλεργασία που ήταν στα σχέδια τους από πριν;

• Πώς να σωπάσει κανείς για αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στη Μόρια και τη Λέσβο, μπροστά σε ένα σύγχρονο έγκλημα διαρκείας.
  
  

Αυτές οι εικόνες είναι ο καθρέφτης της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεών της και στη χώρα μας.

Ο «ανθρωπισμός» της αστικής πολιτικής καταρρέει στα άδεια μπουκάλια νερού που έχουν για μέρες παιδιά στα χέρια. Καταρρέει μπροστά στα συρματοπλέγματα που θα σκλαβώσουν ξανά τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που ΕΕ-ΝΑΤΟ εξαπολύουν, τα θύματα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Καταρρέει στην ανησυχία και την αγανάκτηση των μόνιμων κατοίκων, που έχουν βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις και συνεχίζεται με τον ωμό εκβιασμό της κυβέρνησης ώστε να επιβάλει νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στην ξετσιπωσιά του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο δράμα των ξεριζωμένων, που επικαλείται ότι επί ημερών του η κόλαση ήταν πιο αγγελικά φτιαγμένη.

Η εικόνα ενός παιδιού που χαμογελάει προσπαθώντας να παίξει μέσα σκουπίδια, εκείνων που κοιμούνται στα νεκροταφεία, παγώνει το αίμα αλλά φουντώνει κι άλλο την απόφαση μας να δίνουμε καθημερινά τη μάχη κόντρα στη φρίκη του καπιταλιστικού κόσμου.

Οι ακροδεξιές και φασιστικές φωνές, που ξερνάνε μίσος και δηλητήριο, σπέρνονται από την αδιέξοδη και επικίνδυνη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και πρέπει να απομονωθούν!

Οι θέσεις και η δράση που αναπτύσσουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μέσα σε φορείς, επιτροπές αγώνα είναι όπλο στον αγώνα που έχει ξεκινήσει. Η κρυστάλλινη και σταθερή θέση για απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών προς τις χώρες προορισμού τους, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κλειστό ή ανοικτό στα νησιά, είναι εκδήλωση πραγματικής αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και στους κατοίκους των νησιών είναι γραμμή σύγκρουσης με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Το Φεστιβάλ λοιπόν, είναι αγωνιστικό ραντεβού, συνέχεια της χτεσινής διαδήλωσης των συνδικάτων στη ΔΕΘ και έχει τη δική του μεγάλη συμβολή στο να γίνουν οι χώροι που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η νεολαία κύτταρα συλλογικής συζήτησης και αγώνα για κάθε πρόβλημα.

Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η καθημερινή επίμονη πάλη συνδικάτων, συλλόγων, μαζικών φορέων.

Τώρα ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων για άμεση δράση των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με ευθύνη σε αυτές τις συνθήκες για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, το τράβηγμα μαζικά νέων δυνάμεων σε αυτήν, για τον προσανατολισμό της.

Αλλά και κάτι ακόμα…

Για να μην μείνει θεατής ο λαός μας μπροστά σε σημαντικές, επικίνδυνες εξελίξεις.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι

Η φουρτούνα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου, της Κύπρου δυνάμωσε, όταν δυνάμωσαν την παρουσία τους μονοπωλιακοί όμιλοι, όπως η EXONMOBIL, η QATAR PETROLEUM, η SHELL, η DELEK, η TOTAL, η ENI.

Σε ολόκληρη την περιοχή σχεδιάζονται μεγάλες διευθετήσεις. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ βρίσκονται σε σκληρό ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, της Ενέργειας, των αγωγών, στρατηγικής σημασίας διαύλων, λιμανιών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων.

Ο ανταγωνισμός γίνεται πιο αδυσώπητος μέσα στην καπιταλιστική κρίση.

Μέσα σε αυτό το κουβάρι είναι μπλεγμένες οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας αμφισβητώντας σύνορα και διεθνής συνθήκες.

Η ένταση της προκλητικότητας από την τουρκική αστική τάξη δεν είναι αφορμή για να δοθεί λευκή επιταγή στην αστική πολιτική.

Άλλωστε η άρχουσα τάξη της Ελλάδας και οι κυβερνήσεις που την υπηρετούν εδώ και χρόνια έχουν συμβάλει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έχουν νομιμοποιήσει τις αλλαγές συνόρων, έχουν στηρίξει στις πολύμορφες πιέσεις σε βάρος των λαών.

Με δική τους ευθύνη, η Ελλάδα διαδραματίζει ακόμη πιο αυξημένο ρόλο στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον πολλαπλασιασμό στην Ελλάδα των αμερικαΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, με υπέρογκες δαπάνες 4 δις για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και με την πλήρη ένταξη των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στα ιμπεριαλιστικά σχέδια,  στην αλλαγή συνόρων, που οδηγούν σε πολέμους, στον κατακερματισμό κρατών, σε προσαρτήσεις, που γεννάνε την προσφυγική κρίση. Ενώ την ίδια στιγμή επίκειται νέος γύρος εξοπλισμών που θα κληθεί πάλι να πληρώσει ο ελληνικός λαός και που δεν γίνονται για την άμυνα της χώρας.

Η στάση των παραπάνω δυνάμεων, των συμμάχων της ελληνικής αστικής τάξης, παρά τα -κατά καιρούς- λόγια «συμπάθειας», έχει ένα βασικό στόχο: Να ενισχύσει τη θέση τους στην περιοχή ενάντια σε Ρωσία, Κίνα κ.λπ., να διατηρήσει τη ΝΑΤΟική συνοχή και να επιβληθεί σταδιακά καθεστώς συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Είναι περίοδος που πραγματικά πολλοί μύθοι καταρρέουν…

Είναι ή δεν είναι τρομερά εκτεθειμένοι όσοι καλλιεργούσαν την αυταπάτη ότι αν η Ελλάδα γινόταν το «καλύτερο παιδί» για ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα εξασφαλίζαμε την σταθερότητα στη περιοχή; Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο κι όμως η προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνηση μεγαλώνει. Η κυβέρνηση, σαν απατημένη σύζυγος, με αμηχανία ζητούσε διευκρινήσεις για τη δήλωση του αμερικάνικου υπουργείου εξωτερικών ότι η Τουρκία πραγματοποιεί έρευνες σε αμφισβητούμενα ύδατα, για να πάρει την απάντηση από τον Αμερικάνο πρέσβη στην Ελλάδα ότι τα ύδατα είναι αμφισβητούμενα γιατί διεκδικεί η Τουρκία!

Είναι ή δεν είναι υπόλογοι όσοι τόσο καιρό λένε ότι μπορεί να μην υπάρχει ενιαία στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία γιατί είναι μεγάλος εμπορικός της εταίρος, αλλά τουλάχιστον είναι με το πλευρό μας η Γαλλία. Κρύβουν ότι μπορεί σε αυτή τη φάση η Γαλλία για τα δικά της συμφέροντα να κοντράρεται με τις επιδιώξεις της Τουρκίας να αναβαθμίσει την παρουσία γαλλικών μονοπωλιακών ομίλων, π.χ. της ενέργειας σε Βόρεια Αφρική και συνολικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αυτό είναι εύθραυστο και προσωρινό. Λες και η «σύμμαχος» σήμερα Γαλλία, αυτή που -το πιο πρόσφατο παράδειγμα- άναψε το φιτίλι του πολέμου σε Λιβύη, αλλά και αλλού, παρεμβαίνει στην περιοχή για να απελευθερώσει τα περιστέρια της ειρήνης.

Το πιο επικίνδυνο αφήγημα της «εθνικής γραμμής» στην επίλυση των διαφορών με την Τουρκία είναι ότι αν κάτσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων θα βρούμε μια λύση που θα εξασφαλίζει το «ΚΑΖΑΝ-ΚΑΖΑΝ» που λέει και ο Ερντογάν, το να βγούν δηλαδή όλοι κερδισμένοι.

Η εθνική γραμμή όμως καθορίζεται από της γεωπολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων ομίλων στην Ελλάδα, για αυτό και παρ' όλες της διαφοροποιήσεις συμφωνούν όλα τα κόμματα.

Και για να νομιμοποιήσουν αυτόν το συμβιβασμό στη συνείδηση του λαού, έχουν ξαμολήσει διάφορους τύπους, δημοσιογράφους και άλλους για να λένε και να γράφουν, ότι με αυτόν τον τρόπο τάχα γλιτώνουμε τα χειρότερα και αποφεύγεται μια πολεμική αναμέτρηση.

Το λέμε για μια ακόμη φορά. Αυτό το επιχείρημα είναι ψεύτικο και παραπλανητικό. Εκμεταλλεύεται την αυτονόητη θέληση του ελληνικού λαού να ζει ειρηνικά και φιλικά με τους άλλους λαούς, με στόχο όμως να κρύψει ότι ένας τέτοιος συμβιβασμός ανάμεσα σε λύκους δε θα είναι το τέρμα, αλλά η αρχή. Η αρχή για νέες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και για νέο γύρο απειλών και πολεμικών συγκρούσεων, βάζοντας σε κίνδυνο τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς. Θα έχει αντικειμενικά το σπέρμα των επόμενων αμφισβητήσεων και συγκρούσεων αφού δεν θα είναι μια συμφωνία για το πώς οι λαοί θα ζουν ειρηνικά αξιοποιώντας τον πλούτο που υπάρχει. Είναι μια συμφωνία στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ανάμεσα σε τεράστια μονοπώλια για τα οποία ισχύει απόλυτα το «τρώγοντας έρχεται η όρεξη».

Ποτέ και πουθενά συμφωνίες μεταξύ αστικών τάξεων δεν λειτούργησαν προς όφελος των λαών, ακριβώς γιατί δεν ταυτίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εργαζομένων σε τίποτα, ούτε εντός, ούτε εκτός της χώρας!

Για αυτό και ο λαός μας, πρέπει να απορρίψει όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, να μη δεχτεί καμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα. H υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, δεν είναι θεωρίες, κούφια λόγια.

Αποκτούν πραγματικό νόημα, μόνο όταν συμβαδίζουν με την πάλη:

- Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ της ΕΕ.

- Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα.

- Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με το λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν θα υπογράφονται Συμφωνίες, ότι δεν θα γίνεται κανένας διάλογος, ότι δεν θα υπάρχουν και κάποιοι συμβιβασμοί σε αυτή την πορεία, αλλά αυτοί θα είναι σε όφελος των ίδιων των λαών και των δικών τους αμοιβαίων συμφερόντων. Δε θα είναι συμφωνίες κερδοφορίας, που εκφράζουν συμφέροντα αστικών τάξεων κι ενεργειακών κολοσσών.

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει την Ελλάδα των εργατών, των αγροτών, των βιοπαλαιστών επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, επιστημόνων, ανδρών και γυναικών, των νέων και των συνταξιούχων. Και όχι η Ελλάδα των μονοπωλίων, του κοσμοπολιτισμού του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε είδους πολιτικών διαχειριστών τους. Και αν οι λαοί στην περιοχή βαδίσουν το δικό τους δρόμο, θα βρουν τρόπο να λύσουν τις όποιες διαφορές.

Φίλες και φίλοι,

Η πανδημία δεν ήταν η αιτία, αλλά ο καταλύτης για το ξέσπασμα μιας νέας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης με παγκόσμια διάσταση. Η πανδημία δεν ήταν η αιτία, αλλά η ευκαιρία για να ισοπεδωθεί όποιο εργασιακό δικαίωμα είχε μείνει όρθιο.

Σαν έτοιμο από καιρό το μεγάλο κεφάλαιο εκμεταλλευόμενο την κατάσταση επέβαλλε μεγάλες μειώσεις στους μισθούς, εξοντωτικά ωράρια. Απλήρωτα δεδουλευμένα και μεγάλες καθυστερήσεις βασιλεύουν στους λειψούς μισθούς, ενώ για τους υπόλοιπους υπάρχει το μαρτύριο αν κι όποτε θα δοθούν τα ψίχουλα των 534 που εξανεμίζονται αμέσως στα συσσωρευμένα χρωστούμενα, ενώ ο χειμώνας προμηνύεται εφιάλτης χωρίς φράγκο στην τσέπη από το καλοκαίρι κιόλας, χωρίς καν επίδομα ανεργίας για τους περισσότερους, με χρέη, πλειστηριασμούς, ΕΝΦΙΑ, εφορία.

Την ίδια στιγμή οι αυταπασχολούμενοι, οι μικροί επαγγελματίες κι αγρότες σε αυτές τις συνθήκες εκτοπίζονται από την αγορά, με πολλαπλασιασμό των χρεών και των λουκέτων. Να γιατί και στην πανδημία για τους μεγάλους ομίλους είναι «κορώνα κερδίζω γράμματα χάνεις».

Η κυβέρνηση πολυδιαφημίζει τα 32 δις του Ταμείου Ανάκαμψης όμως το χρήμα θα πάει για να ταΐσει τα επιχειρηματικά σχέδια, για να δοθούν νέα προκλητικά προνόμια στο κεφάλαιο και τους περιβόητους επενδυτές, ενώ την ίδια στιγμή θα βαφτίζονται προκλητικά «αλληλεγγύη» τα ψίχουλα «ίσα ίσα για να μην πεθάνεις» για την ακραία φτώχεια που εξαπλώνεται σαν μια δεύτερη επιδημία σε πολλές λαϊκές οικογένειες.

Τα δις από την ΕΕ δεν πέφτουν απ' τον ουρανό, είναι χρήματα από τον πλούτο, τη φορολεηλασία και τις αιματηρές εισφορές των εργαζομένων που και στη χώρα μας καταβάλουν το 95% της φορολογίας με μόλις το 5 % να δίνουν αν κι όποτε οι μεγαλοεργοδότες. Και ταυτόχρονα, τα διάφορα προγράμματα της ΕΕ είναι δούρειος ίππος επιβολής εργασιακών σχέσεων γαλέρας.

Τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης θα συνοδεύονται από ένα νέο άτυπο μνημόνιο -με την επωνυμία σχέδιο Πισσαρίδη- που ήταν και ο κορμός των χτεσινών εξαγγελιών της κυβέρνησης στη Θεσσαλονίκη, με πρώτο πιάτο την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, το τζογάρισμα των αποθεματικών που θα καταβάλει ο εργαζόμενος σε ατομική πλέον βάση. Με λίγα λόγια από το μισθό, τις ασφαλιστικές εισφορές και τη σύνταξή σου, από τον πλειστηριασμό του σπιτιού του αδέκαρου εργάτη, θα ταΐζεται η ιερή αγελάδα του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών.

Να γιατί αυτή η τεράστια κρατική παρέμβαση που αποφασίστηκε στην ΕΕ δεν συνιστά κάποια δήθεν φιλολαϊκή στροφή, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, ούτε είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ιστορία. Πολλές φορές όταν απειλείται η σταθερότητα της καπιταλιστικής οικονομίας έρχεται το κράτος να παρέμβει και στην ουσία να κρατικοποιήσει τις ζημιές και χρέη, έτσι ώστε μετά από λίγο να τις ξαναϊδιωτικοποιήσει με κέρδη για τους λίγους.

Και σε αυτό δεν υπάρχει καμία δεύτερη γνώμη ούτε από τη ΝΔ, ούτε από κανένα άλλο κόμμα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται για το ποιος πιστεύει περισσότερο, από τα γεννοφάσκια του σε αυτή την πολιτική, ποιος είναι ο γνήσιος εκφραστής της. Και από τη ΝΔ που έκανε κριτική στην προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει ιδεοληψίες και δεν μπορεί να εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές, πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ «την τάπωσε» με το πόσο καλός μνημονιακός - νεοφιλελεύθερος (όπως λένε αποπροσανατολιστικά) μαθητής ήταν, τώρα έχουμε το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κριτική ότι η σημερινή κυβέρνηση τα κάνει με το ζόρι, δεν πιστεύει σε αυτό το μείγμα, στην κρατική ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Τελικά, αποδεικνύεται ότι οδηγός τους είναι οι ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας. Όμως ό,τι και να πουν δεν μπορούν να απαντήσουν ότι μέσα από την καπιταλιστική ανάπτυξη γεννιέται πάντα η καπιταλιστική κρίση. Και όταν ακόμη και αυτή η ανάκαμψη είναι αναιμική, σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζει η οικονομία τα προ κρίσης επίπεδα, όλοι καταλαβαίνουμε τις συνέπειες για το λαό στην κρίση που ζούμε ήδη σήμερα.

Αυτόν τον κύκλο της βαρβαρότητας δεν μπορεί να το διαχειριστεί καμία κυβερνητική πολιτική, κανένα αστικό κόμμα. Επιστρατεύουν «επιτροπές σοφών» που εκδίδουν φιρμάνια για να περιγράψουν με επιστημονικοφάνεια την αντιλαϊκή πολιτική.

Και ανοίγει μία πονηρή και προκλητική ταυτόχρονα συζήτηση για τις νέες γενιές, όπως έκανε και χτες ο πρωθυπουργός, σε αναφορά του, ότι με τα μέτρα που ανακοίνωσε θα ευνοηθούν κυρίως οι νέοι εργαζόμενοι.

Και είναι πονηρή γιατί χαϊδεύει τα αυτιά της νεολαίας με αυταπάτες και δείχνει για εχθρό τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, και σήμερα βαφτίζονται παθογένειες που πρέπει να ξεπεραστούν! Για παράδειγμα το πρόσφατο πόρισμα Πισσαρίδη χαρακτηρίζει αγκύλωση(!) τα ελάχιστα μέτρα στήριξης που έχουν απομείνει για τη μητρότητα.

Είναι όμως και προκλητική καθώς τόσο η σημερινή, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν διαμορφώσει την εργασιακή ζούγκλα που ήδη ζουν οι νέοι εργαζόμενοι. Η νέα γενιά που όλοι μιλάνε στο όνομά της, έχει μεγαλώσει, σπουδάσει, έχει ζήσει μέσα στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση και γεμίζει με ανασφάλεια βλέποντας τη σημερινή πραγματικότητα.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσει πώς αυτοί που θέλησαν να την καλοπιάσουν παλιότερα, τη βάφτισαν γενιά των 700ων ευρώ που θα έπρεπε να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει η ανατροπή, ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε και η νεολαία δουλεύει ακόμα περισσότερο με ευέλικτες σχέσεις εργασίας που ο μέσος μισθός δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ και αυτά πριν το ξέσπασμα της νέας κρίσης.

Για όσους εξοργίζονται με αυτή τη χυδαία προπαγάνδα, που διαρκώς εμπλουτίζεται από στελέχη της κυβέρνησης που πρόσφατα μας ανακοίνωσαν ότι το 1 εκατομμύριο των ανέργων έχει «ατομική ευθύνη» για το ότι δεν βρίσκει δουλειά, επειδή δεν προετοιμάζει καλό βιογραφικό, υπάρχει και το χρυσό περιτύλιγμα των αυταπατών.

Αυτό που συμπυκνώνεται στο αφήγημα «ο καλός δεν χάνεται, όποιος έχει μια καινοτόμα ιδέα και μπορεί να διακρίνει τις ευκαιρίες θα τα καταφέρει». Πίσω από τα διάφορα «success story» κρύβεται για παράδειγμα ότι από τις χιλιάδες startup εταιρείες μόνο το 1-2% καταφέρνει να πάρει χρηματοδότηση, με κριτήριο αν το έργο που παράγει εξυπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων. Κρύβεται ότι χιλιάδες νέοι επιστήμονες και ερευνητές που παράγουν έργα εκατομμυρίων ευρώ στα διάφορα προγράμματα και κέντρα καινοτομίας δουλεύουν με το γνωστό «μπλοκάκι», ξεζουμίζονται και όταν παύουν να είναι ανταγωνιστικοί η σύμβαση σταματάει.

Σύντροφοι και συντρόφισσες φίλοι και φίλες,

Για αυτό και πρέπει να δουλέψουμε ακόμα πιο δραστήρια για να σπάει η αντίληψη ότι η μοναδική επιλογή που έχει να κάνει ένας νέος άνθρωπος σήμερα είναι να δείχνει εμπιστοσύνη στο αστικό κράτος και τους θεσμούς του. Να παραμένει θεατής των εξελίξεων, στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Να βλέπει τη λύση στους σωτήρες υπερασπιστές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που πάντα με «ρεαλισμό» και κατάλληλη τεχνογνωσία αντιμετωπίζουν τις «προκλήσεις της εποχής».

Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, κριτήριο για τις θέσεις που προβάλλει, για τα αιτήματα που διεκδικεί και διαμορφώνει μέσα στους φορείς του λαού και της νεολαίας είναι το πραγματικό συμφέρον της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Γιατί ο πραγματικός ρεαλισμός δεν είναι να μειώνουμε τις απαιτήσεις από τη ζωή. Είναι να ψηλώνει ο πήχης και είναι απόλυτα φυσιολογικό οι σημερινές ανάγκες να είναι περισσότερες, πιο πολύπλευρες, ενδεχόμενα και διαφορετικές.

Έχουμε γνώμονα τις δυνατότητες της σύγχρονης εποχής που έχει διαμορφώσει ο κινητήριος ιμάντας του κόσμου, η εργασία και η πάλη του εργαζόμενου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα και τη βεβαιότητα ότι η ιστορία δεν σταματά με τη σαπίλα του εκμεταλλευτικού συστήματος, ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον και όχι η σημερινή βαρβαρότητα.

Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα. Η οργή και η αγανάκτηση που σιγοβράζει στους λαούς όλου του κόσμου, από τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα που γεννά η αστική πολιτική σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, είναι μεγάλη.

Η διαχείριση της πανδημίας σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανέδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η πολιτική κάθε κυβέρνησης, η τοποθέτηση κάθε αστικού κόμματος έχει σαν αφετηρία το πώς θα εξασφαλιστεί σαν κόρη οφθαλμού η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.

Δεν πρέπει ποτέ ο λαός να ξεχάσει ότι στη Γαλλία πέθαναν εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ γιατί η εργοδοσία τους έλεγε πως η μάσκα τρομάζει τους πελάτες.

Δεν πρέπει ποτέ να συγχωρεθεί ότι στην Ιταλία οι βιομηχανίες στο Βορρά, δεν σταμάτησαν να λειτουργούν, μετατράπηκαν σε εστίες θανάτου.

Δεν θα πρέπει να σβηστεί από τη μνήμη ότι πολλοί ηλικιωμένοι και στη χώρα μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη, βρήκαν τραγικό θάνατο στα γηροκομεία ως αποτέλεσμα της λειτουργίας της κοινωνικής μέριμνας με τους νόμους της αγοράς.

Θα στιγματίζει για πάντα τους υπερασπιστές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ότι στο λίκνο του αστικού κόσμου στις ΗΠΑ πέθανε 17χρονος επειδή ήταν ανασφάλιστος, οι άστεγοι «κρατούσαν αποστάσεις» μένοντας σε πάρκινγκ και συνολικά μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 170.000 άνθρωποι.

Ότι ΕΕ και κυβερνήσεις διαφημίζουν τα συμβόλαιά τους με τους πολυεθνικούς φαρμακευτικούς ομίλους για το εμβόλιο, κανένας όμως δεν εγγυάται ότι εκτός από αποτελεσματικό το εμβόλιο τους θα είναι κι ασφαλές, με τον πόλεμο ανταγωνισμών να κρύβει την αλήθεια, να μην ξέρεις ποιον να πιστέψεις.

Να γιατί το ζήτημα της υγείας είναι ζήτημα ζωής και δεν χωρά εμπόριο και κέρδος.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες

Το σύστημα που ζούμε δεν θα παραιτηθεί ποτέ από την προσπάθεια να χτίζει τον δικό του οραματισμό, να κάνει προσπάθεια να πείσει τη νεολαία ότι τα όνειρά της μπορούν να χωρέσουν στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Λένε πως πολλά μπορεί να πηγαίνουν στραβά αλλά ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο σύστημα που θα μπορούσαμε να έχουμε, ακριβώς γιατί στο πλαίσιο του ανταγωνισμού κινητοποιεί ό,τι καλύτερο έχει ο καθένας μέσα του. Πως η αστική δημοκρατία μπορεί να έχει αδυναμίες, «αλλοπρόσαλλους» ηγέτες, αλλά είναι η μοναδική μορφή εξουσίας που διασφαλίζει ότι η πλειοψηφία θα αποφασίζει ποιος θα την εκπροσωπεί, πως όλες οι γνώμες θα ακούγονται.

Όμως τα στοιχεία είναι πεισματάρικα. 3 δεκαετίες έχουν περάσει από τότε που προπαγάνδιζαν ότι με την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ θα ερχόταν η περίοδος της συνεχούς ειρήνης για την ανθρωπότητα και οι πολεμικές εστίες φουντώνουν σε όλο τον πλανήτη, τα καραβάνια των ξεριζωμένων ξεπερνούν τα 70 εκατομμύρια.

Το χρυσό περιτύλιγμα της ΕΕ που θα τρώγαμε όλοι με χρυσά κουτάλια ξεθωριάζει. Πάνω από 4 εκ. είναι οι άστεγοι ενώ 17 εκ. ζουν στα όρια της φτώχειας.

Μέσα στην πανδημία, μόνο στις ΗΠΑ, 5 άνθρωποι αύξησαν την περιουσία τους πάνω από 70 δις, ενώ η εργατική τάξη μέτραγε κάθε βδομάδα που περνούσε και περίπου 10 εκ. ανέργους.

Αυτό είναι η κανονικότητα του καπιταλιστικού συστήματος, όχι κάποιες του ανωμαλίες που μπορούν να γιατρευτούν. Τα αδιέξοδα και αντιφάσεις του θα μεγαλώνουν ακριβώς γιατί στον πυρήνα του έχει τον οξυμένο ανταγωνισμό μεγάλων ομίλων και αστικών κρατών για τη διασφάλιση του μέγιστου κέρδους.
Η ρήση του Μαρξ που περιγράφεται με το ότι, μπροστά στο αυξημένο ποσοστό κέρδους για το κεφάλαιο δεν υπάρχει έγκλημα που δεν μπορεί να κάνει, αποτελεί καθημερινό βίωμα.

Εκφράζεται και με τα εκατοντάδες εργατικά «ατυχήματα» - εργοδοτικά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά, επειδή για τους καπιταλιστές είναι κόστος το να τηρούν τα μέτρα προστασίας.

Επιβεβαιώνεται ότι τον 21ο αιώνα η περιουσία και η ζωή των εργατικών λαϊκών στρωμάτων θα «πνίγεται» όταν βρέχει και θα καίγεται σε κάθε πυρκαγιά επειδή όπως λέει και η αλησμόνητη έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής αυτά που πρέπει να προστατεύονται είναι τα εργοστάσια και οι μεγάλες περιουσίες, για τα υπόλοιπα υπάρχει και το 600ρι που έδωσαν στους κατοίκους στις Εύβοιας για να αντιμετωπίσουν μια ολοκληρωτική καταστροφή...

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι

Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Αυτό το φαύλο κύκλο πρέπει να σπάσουμε, οι νεότερες ηλικίες να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στη διαμόρφωση ενός δυναμικού πυρήνα πάλης, ώστε από γενιά χωρίς δικαιώματα, να γίνει γενιά της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Μια θα μας λένε ότι στην περίοδο της ανάπτυξης πρέπει να κάνουμε υπομονή - θυσίες για να αποκτήσουμε πιο ισχυρούς δείκτες κερδοφορίας και επενδυτικού ενδιαφέροντος και ταυτόχρονα θα οδηγούμαστε στη νέα κρίση. Και θα μας λένε όπως και τώρα, υπομονή - κρίση έχουμε όλοι κάτι πρέπει να χάσουν.

Σε όλο τον κόσμο οι εκπρόσωποι του σάπιου και γερασμένου συστήματος παίρνουν τα μέτρα τους. Οι εικόνες της καταστολής του αστικού κράτους στις ΗΠΑ απέναντι στον «εχθρό λαό» ξεχειλίζουν το ποτήρι της οργής.
Στη χώρα μας με το πρόσφατο απαράδεκτο νομοσχέδιο περιστολής των λαϊκών διαδηλώσεων, η ριζοσπαστικοποίηση και η αγωνιστική δράση βαφτίζονται εγκληματικές ενέργειες, συνέχεια εμπλουτισμού του οπλοστασίου της κρατικής καταστολής.

Ταυτόχρονα ενισχύεται ο αντικομουνισμός, τόσο ο χυδαίος όσο και ο εκλεπτυσμένος. Η ΕΕ δίνει κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να πείσει τη νεολαία ότι αυτοί που εκτελέστηκαν στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», όσοι μαρτύρησαν και βασανίστηκαν για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό, είναι ίδιοι με τα ναζιστικά κατακάθια που είναι γέννημα θρέμμα αυτού του σάπιου συστήματος.

Όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν τη δύναμη της παρασιτικής εκμεταλλεύτριας τάξης, αλλά το φόβο. Ξέρουν ότι το σύστημά τους βολοδέρνει σε αγιάτρευτες αντιθέσεις, πως τίποτα δεν μένει για πάντα ακλόνητο. Τρέμουν την τιτάνια δύναμη της λαϊκής πάλης.

Ας κάνουμε τους φόβους τους πραγματικότητα!

Ο λαός και η νεολαία συσπειρωμένοι με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ πρέπει να βροντοφωνάξουν ένα μεγάλο: «Ως εδώ»!

Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Οι εξελίξεις μπορεί να είναι καταιγιστικές κι απρόβλεπτες. Γι' αυτό και χρειάζεται να οργανωθεί, να δυναμώσει η λαϊκή πάλη σε όλα τα μέτωπα. Δεν αψηφάμε την πανδημία, ούτε και τις δυσκολίες της περιόδου, όμως το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, το ταξικό εργατικό κίνημα έχουν αποδείξει ότι μπορούν να παλεύουν κάτω από όλες -ακόμη και τις πιο δύσκολες- συνθήκες.

Δίνουμε τη μάχη ώστε οι καθημερινοί αγώνες στα διάφορα μέτωπα να οδηγούν στην ενίσχυση του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού κινήματος, σε μαζική συμμετοχή στα εργατικά σωματεία, στους φορείς των αυτοαπασχολουμένων - επαγγελματιών, των αγροτών, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, των μαθητών και φοιτητών.

Να δυναμώνει η κοινή δράση, η κοινωνική συμμαχία σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να ανοίγει ο δρόμος για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Είμαστε σε μία μάχη και δεν πρέπει να δώσουμε καμία «ανάσα» στο καπιταλιστικό σύστημα. Με το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»: «Σοσιαλισμός για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή», δυναμώνουμε τη δική μας αντεπίθεση.

Γιατί αυτό είναι το σύγχρονο και καινοτόμο. Γιατί μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή που θα ανταποκρίνεται στις δυνατότητες του 21ου αιώνα, που θα απελευθερώσει ακόμα μεγαλύτερες!

Μπορούμε να έχουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με βάση το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει.

Μπορούμε να έχουμε σχολεία και πανεπιστήμια με σύγχρονες εγκαταστάσεις που θα παρέχουν ολοκληρωμένη μόρφωση. Έρευνα και επιστήμη στην υπηρεσία του λαού.

Να έχουμε ελεύθερο χρόνο και δυνατότητα να τον αξιοποιούμε δημιουργικά, με πρόσβαση σε σύγχρονες αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές.

Είμαστε βέβαιοι ότι το έπαθλο του μεγάλου αγώνα θα έρθει, θα φροντίσουμε και εμείς για αυτό. Δεν συμμορφωνόμαστε προς τας υποδείξεις του αστικού κράτους. Ξέρουμε ότι η εποχή μας κυοφορεί τις μεγάλες και ριζικές ανατροπές. Ο αγώνας μας σήμερα ανοίγει κάθε μέρα ένα παράθυρο στη λιακάδα του φωτεινού μέλλοντος της ανθρωπότητας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Θα τα καταφέρουμε.

Καλή δύναμη!

902gr