Και βρεγμένοι... και δαρμένοι

 

Επικοινωνιακό ντόρο ξεσήκωσαν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης με την ανακοίνωση του πρωθυπουργού για τα 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους και τη σκιαμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος δίνει μεγαλύτερο «κοινωνικό μέρισμα». Οι συνταξιούχοι όμως δεν ξεγελιούνται. Δεν είναι μόνο οι περικοπές των μνημονίων με τις οποίες όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ) λεηλάτησαν τις συντάξεις, περικόπτοντας μέχρι και 40% του εισοδήματός τους. Δεν είναι η ακρίβεια, η συμμετοχή στα φάρμακα, οι ακριβοπληρωμένες από την τσέπη τους υπηρεσίες Υγείας, που εξανεμίζουν τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις τους. Εμείς απλά να υπενθυμίσουμε ότι μόνο η 14η σύνταξη που κόπηκε ολοσχερώς στους συνταξιούχους το 2012, τους στερεί το ποσό των 2,2 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Αντ' αυτού, η κυβέρνηση τους δίνει σήμερα το ξεροκόμματο των 250 ευρώ και συνολικά περί τα 210 εκατ. ευρώ. Δηλαδή μόλις το 1/10 από αυτά που θα έπαιρναν, ως Δώρο Χριστουγέννων! Επιπλέον, μόνο από την κατάργηση του ΕΚΑΣ, που πήγαινε ειδικά στους χαμηλοσυνταξιούχους, τους αφαιρέθηκαν πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή τετραπλάσιο ποσό απ' ό,τι τους πετάνε σήμερα, για να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Αλλά δεν είναι μόνο οι περικοπές που άδικα τους επιβλήθηκαν. Είναι και τα πρόσθετα χαράτσια που τους φόρτωσαν, όπως η λεγόμενη Εισφορά Αλληλεγγύης που συνεχίζουν να πληρώνουν. Ετσι, τη στιγμή που η κυβέρνηση διαφημίζει τα 210 εκατ. ευρώ του «κοινωνικού μερίσματος», με το χαράτσι της Εισφοράς Αλληλεγγύης τούς έχει αρπάξει από την τσέπη 410 εκατ. ευρώ ήδη το 2021, δηλαδή τα διπλάσια. Το ίδιο χαράτσι θα τους επιβληθεί και στις συντάξεις του 2022, επιβαρύνοντάς τους με επιπλέον 398 εκατ. ευρώ, όπως αναγράφεται στον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν φτάνει δηλαδή που η καταλήστευση του εισοδήματος των συνταξιούχων συνεχίζεται με οποιαδήποτε κυβέρνηση, τους κοροϊδεύουν κι από πάνω με τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τα «κοινωνικά μερίσματα» και με τους «αντιπολιτευτικούς» καβγάδες για το ποιος ανακυκλώνει αποτελεσματικότερα τη φτώχεια, την ώρα μάλιστα που οι δυο τους ανταγωνίζονται σε υποσχέσεις για παροχές και διευκολύνσεις στο κεφάλαιο.

Μπόνους

Τα ίδια με τους συνταξιούχους συμβαίνουν πάνω - κάτω και με τους υγειονομικούς. Χιλιάδες είναι οι απλήρωτες εφημερίες τους, που φτάνουν μέχρι και στο εξάμηνο. Δεκάδες χιλιάδες είναι επίσης τα χρωστούμενα από τη μη εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ, με την οποία έπρεπε να είχε επανέλθει ο μισθός τους στα επίπεδα του 2018, να είχαν αποδοθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός. Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση τους πετάει ένα ξεροκόμματο, δίνοντάς του μάλιστα τον τίτλο «μπόνους», λες και απευθύνεται σε τίποτα ...«νικητές» τηλεπαιχνιδιού. Η κοροϊδία βέβαια επαναλαμβάνεται, αφού και πέρσι είχε μοιράσει τέτοιο «μπόνους», το οποίο λίγους μήνες μετά οι υγειονομικοί αναγκάστηκαν σχεδόν να το επιστρέψουν στο κράτος μέσω της Εφορίας. Από όπου και να το πιάσει κανείς, η κοροϊδία πάει σύννεφο, κάνοντας «φύλλο και φτερό» κάθε ισχυρισμό για «πακέτα παροχών» και «μέτρα ανακούφισης», που αναμασούν από προχτές η κυβέρνηση και τα επιτελεία της.

Σημαδεμένη

Τα στοιχεία για την τεράστια αύξηση του πλούτου και τη συγκέντρωσή του σε ολοένα και λιγότερα χέρια γίνονται ακόμα πιο προκλητικά αν σκεφτεί κανείς ότι τη δεκαετία 2010 - 2020 η παγκόσμια οικονομία κύλησε δυο φορές σε κρίση. Την ώρα όμως που η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία δεχόταν τη μία κατραπακιά μετά την άλλη στο εισόδημα, στα Εργασιακά, στα κοινωνικοασφαλιστικά της δικαιώματα, με περικοπές δαπανών ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες, το πλουσιότερο 10% αύξανε την περιουσία του. Οπως συνέχισε να το κάνει και μέσα στην πανδημία, οπότε εφαρμόστηκαν μια σειρά μέτρα επεκτατικής πολιτικής για τη διαχείριση της νέας κρίσης. Η τράπουλα λοιπόν είναι σημαδεμένη για τον λαό και σε ανάπτυξη και σε κρίση. Η ασύλληπτη συσσώρευση πλούτου δείχνει από τη μία τις δυνατότητες που υπάρχουν στην εποχή μας να ζήσει ο λαός καλύτερα, και από την άλλη την απόσταση που χωρίζει το σημερινό επίπεδο ζωής για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία από τις σύγχρονες ανάγκες, που συνθλίβονται στις μυλόπετρες της εκμετάλλευσης και του καπιταλιστικού κέρδους. Σύμφωνα με μελέτη της «McKinsey & Co» για τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, τίτλους και υποχρεώσεις που βρίσκονται στα χέρια νοικοκυριών, κυβερνήσεων, τραπεζών και άλλων εταιρειών, ο παγκόσμιος «καθαρός πλούτος» έφτασε το 2020 στα 514 τρισ. δολάρια, από 156 τρισ. το 2000! Κατέγραψε δηλαδή αύξηση μεγαλύτερη από 300%. Περίπου το 1/3 αυτού του πλούτου βρίσκεται στην Κίνα, τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας έτσι τις ΗΠΑ, όπου οι τιμές των ακινήτων αυξήθηκαν με χαμηλότερους ρυθμούς. Και στις δυο χώρες τα 2/3 του πλούτου βρίσκονται στα χέρια του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού, με το μερίδιο αυτό να καταγράφει ανοδικές τάσεις.

Ριζοσπάστης