Μουσική που δεν κοιμίζει.

Ότι προσπαθούμε να σώσουμε σήμερα. Έχουν θαφτή το 1981 και στο Μάαστριχτ.

Τότε φορέσαμε το  αγκάθινο στεφάνι  και ανεβήκαμε στο σταυρό μόνοι μας γιατί πιστέψαμε αυτούς που μας είπαν ότι είναι η κορυφή του κόσμου.

 

Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία: Θανάσης Γκαϊφύλλιας
Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι
και λοιποί ιθαγενείς
χώρεσαν σ' ένα τσουβάλι
και στον πάτο του εμείς.
Εμείς βάλαμε υποθήκη
από Κρήτη μέχρι Έβρο
κι αφού μπήκαμε στα χρέη
έτσι γίναμε Ευρωπαίοι.
Άλλοι κάναν τα παζάρια
εν τω μέσω της νυκτός
κι όταν έφτασε η ώρα
να 'ρθει ο λογαριασμός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο υπέροχος λαός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο λεβέντης ο λαός.
Παραλήπτης πάντα ο ίδιος
το κορόιδο ο λαός.
Νοιώθω λίγο σαν χαϊβάνι
πίσω απ' τ' ώριμο καρότο
λαχανιάζω και ιδρώνω
για τη τσέπη τους γαμώτο
και μου λεν κάτι τζιμάνια
-είναι θέμα υπομονής,
οι κουτόφραγκοι στο μέλλον
θα 'ναι υπό και τούρλα εμείς.-
Λες να είμαι τέτοια μάρκα
και κανείς να μη το ξέρει
και να κρύβω τη μαγκιά μου
πίσω απ' τ' απλωμένο χέρι.
Όταν κάτσει με τους λύκους
στο τραπέζι ο καθείς
σίγουρα θ' αφήσει πίσω
μαυροφόρους συγγενείς.