Η μυσταγωγία της επανάστασης

Όταν το βλέμμα εστιάζει στην μεγάλη εικόνα χάνεται η δυνατότητα να ενσκήψει κανείς στα τεκταινόμενα στα σκοτεινά στενά της καθημερινής ζωής. Κυρίως, στις ζωές των ανθρώπων που αποφεύγουν την φαντασμαγορία των μεγάλων λεωφόρων και αναζητούν τον μίτο της επιβίωσης στις σκουριασμένες γωνιές του πλανήτη.

Τα μεγάλα άλματα στην ιστορία, οι μεγάλες εξεγέρσεις , οι επαναστάσεις που διέρρηξαν την συνοχή του πολιτικού χρόνου κυοφορήθηκαν στις σκοτεινές γωνιές του πλανήτη, εκεί που δεν έφτανε το μάτι εξουσίας, είτε από αλαζονεία, είτε από αδιαφορία. Εκεί συνεχίζει να βρίσκεται καλά κρυμμένο το μυστικό της επανάστασης. Στο μυστήριο της καθημερινής επιβίωσης των καθημερινών ανθρώπων που στενάζουν από το βάρος της ζωής που σέρνουν μαζί τους.

Η αμφισβήτηση από το ίδιο το υποκείμενο που υπόκειται την καταπίεση μιας ανάρμοστης για τον άνθρωπο καπιταλιστικής καθημερινότητας, η κριτική και η απόρριψη αυτού το μοντέλου ζωής, είναι το κλειδί της εξέγερσης, είναι το παράθυρο που κοιτά προς τον ορίζοντα της επανάστασης. Ενώ ταυτόχρονα συνιστά το μόνο τρόπο όσμωσης, της στρατηγικής προοπτικής του τέλους της καπιταλιστικής κυριαρχίας με την απτή δυνατότητα να σπάσουν τώρα -όσο μιλάμε- οι μηχανές της ιστορίας από τους ίδιους τους χειριστές τους.

Η προσκόλληση στο ανορθόδοξο είναι η μόνη δίοδος για σπάσει ο κώδικας της υποταγής. Οι συνταγές της ορθοδοξίας σερβίρουν πάντα το ίδιο φαγητό. Την επανάσταση δεν θα την κάνουν οι μελετητές του Κεφαλαίου. Ακόμη περισσότερο δεν θα την κάνουν οι μελετητές των μελετητών του Κεφαλαίου. Την επανάσταση θα την κάνουν αυτοί που έχουν ανάγκη να διαβάσουν το Κεφάλαιο αλλά το αφήνουν πάντα για λίγο αργότερα.

Την επανάσταση θα την κάνουν αυτοί που δεν μετρούν τον χρόνο με αριθμούς αλλά με ανακούφιση, που άλλη μια μέρα τελείωσε. Αυτοί που χαίρονται που ξεφορτώθηκαν άλλη μια μέρα ακόμη και αν αυτό, τους πηγαίνει μια μέρα πιο κοντά προς το τέλος. Όσοι μετριούνται μαζί της, και δεν μετρούν την ιστορία θα έχουν το προνόμιο να μας απαλλάξουν από την εκκρεμότητα μια αφόρητης συνέχειας.

Οι μύστες της επανάστασης δεν φλυαρούν για τον ερχομό της. Σταματούν να γράφουν όταν πρέπει και να μιλούν, όταν πια η πράξη παίρνει τον λόγο.

Η μυσταγωγία της επανάστασης δωρίζεται σε όσους αρνούνται να την περιγράψουν και αρκούνται στο να την ζήσουν.

γράφει ο Χρήστος Μιάμης

Πηγή theradicalmarxismproject.wordpress.com