Η επόμενη μέρα;

Οι «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις», οι οποίες υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, ανακοίνωσαν την Τρίτη ότι ξεκίνησαν την επιχείρηση ανακατάληψης της Ράκα από το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος», ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται για μήνες η αντίστοιχη επιχείρηση στη Μοσούλη. Μόλις προχτές, δυνάμεις του συριακού στρατού βομβαρδίστηκαν από τον «συνασπισμό των δυτικών κρατών», ενώ προχωράει και ο εξοπλισμός των κουρδικών δυνάμεων της Συρίας από τις ΗΠΑ, στο όνομα της μάχιμης συμμετοχής τους στην ανακατάληψη της Ράκα. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κι ενώ ξεκινάει «η μάχη των μαχών», όπως την αποκαλούν, για τη στρατιωτική ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» στο έδαφος της Συρίας, το Κατάρ μπαίνει στην απομόνωση από τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή και εκδηλώνεται ένοπλη επίθεση με νεκρούς στο Ιράν. Θυμίζουμε ότι δεν πέρασαν παρά μερικές μόνο βδομάδες απ' όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ολοκλήρωσε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην περιοχή. Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά τα γεγονότα είναι ασύνδετα μεταξύ τους, μιλώντας για την πιο «θερμή» περιοχή του πλανήτη, που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον, άρα και τους ανταγωνισμούς, των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων λόγω της σημασίας της για τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Απ' ό,τι φαίνεται, πριν κλείσει το κεφάλαιο «Ισλαμικό Κράτος», έχοντας προφανώς εξαντλήσει το ρόλο του, οξύνονται άλλα μέτωπα, που θα αποτελέσουν το επίκεντρο στο ξεκαθάρισμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων την επόμενη μέρα...

«Μια χαρά»

 

«Δεν κάνετε κάνα μπλόκο για τα διόδια λέω εγώ (...) Κι αφήστε τώρα τα ΝΑΤΟικά. Μια χαρά είναι τα ΝΑΤΟικά...». Αυτό ήταν το σχόλιο του δημοσιογράφου Δ. Οικονόμου στη χτεσινή πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΣΚΑΪ, διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη». Η «παρότρυνση» για μπλόκα στα διόδια έγινε με αφορμή την προβολή από την εφημερίδα μας της κινητοποίησης του ΚΚΕ, που απέτρεψε τη διέλευση της ΝΑΤΟικής φάλαγγας του αλβανικού στρατού, με προορισμό τη Ρουμανία μέσω Ελλάδας. Σημειώνουμε ότι ο «Ριζοσπάστης» είναι η μόνη εφημερίδα που σταθερά προβάλλει την εμπλοκή της χώρας, με ευθύνη της κυβέρνησης, στη ΝΑΤΟική δραστηριότητα που κλιμακώνεται, με σοβαρούς κινδύνους για το λαό, όπως και για όλους τους λαούς της περιοχής. Προφανώς, αυτό ενοχλεί πολλούς και κυρίως εκείνους που βλέπουν το ΚΚΕ να τους χαλάει τη σούπα της «σύμπνοιας» πάνω στους στρατηγικούς στόχους και τις επιλογές της αστικής τάξης, όπως αυτή της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας, με εντατικοποίηση του ρόλου της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και στους ανταγωνισμούς. Γι' αυτό εκεί στον ΣΚΑΪ θεωρούν «μια χαρά» την εμπλοκή σε επεμβάσεις και σε πολεμικές προετοιμασίες, απαιτώντας κανείς να μη διαταράσσει την ...ηρεμία των ΝΑΤΟικών.

Τα σωστά ερωτήματα

 

Θα «πάρει» η κυβέρνηση ένα συμβιβασμό στο επερχόμενο Γιούρογκρουπ, όπως όλα δείχνουν, ή θα επιμείνει σε μια «καθαρή λύση» για το χρέος; Θα «υποχωρήσει άτακτα» το ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τις γερμανικές θέσεις για το ελληνικό κρατικό χρέος, θα επιμείνει ή τα έχουν έτσι κι αλλιώς όλα συμφωνημένα από καιρό; Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Να μπει η χώρα στο «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης», να βγει στις αγορές για να δανειστεί ή να ανοίξει «καθαρό διάδρομο χρέους» για τους επενδυτές; Κάπως έτσι, με υπαρκτά ή όχι ερωτήματα, τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους παρουσιάζουν τις ευρύτερες κόντρες γύρω από το «επίδικο» των ελαφρύνσεων για το χρέος. Με «κοντινές πάσες» και αντιπαραθέσεις τέτοιου είδους, διαμορφώνουν ταυτόχρονα κλίμα «συναίνεσης» γύρω από τους «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου και εκεί επιχειρούν να στρατεύσουν το λαό. Πρόκειται, βέβαια, για ερωτήματα που αφορούν αποκλειστικά το κεφάλαιο και καθόλου το λαό, αφού όποιες τελικά λύσεις κι αν επιλεγούν για την ανάκαμψη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, έχουν ως δεδομένο το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν τα δικά τους «ερωτήματα», ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, οικοδόμησης της συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα και σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους στόχους του, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Σε πολλά επίπεδα

 

Ενταγμένη στην ευρύτερη «αναμπουμπούλα», διπλωματική, επιχειρηματική και στρατιωτική, που χαρακτηρίζει τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι η ανακοίνωση για την προετοιμασία της νέας συνάντησης για το Κυπριακό στη Γενεύη. Η σχετική ανακοίνωση έγινε μετά από τη συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί στη Νέα Υόρκη με τον γγ του ΟΗΕ. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι εκτός από τη συνάντηση με τον Γκουτέρες, τις μέρες αυτές στις ΗΠΑ γίνονται ένα σωρό συζητήσεις που αφορούν τα ανοιχτά ζητήματα στην ευρύτερη γειτονιά μας. Για παράδειγμα, «Η δύναμη της δράσης» τιτλοφορείται το φετινό Παγκόσμιο Φόρουμ της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής (AJC - η ισχυρότερη οργάνωση του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ), ενώ το «German Marshall Fund» (αμερικανική «δεξαμενή σκέψης») οργανώνει εκδήλωση με τίτλο «Ανατολική Μεσόγειος: Προκλήσεις, ευκαιρίες και ο δρόμος μπροστά». Αμα προσθέσει κανείς και συναντήσεις όπως αυτές ανάμεσα στον Κύπριο Πρόεδρο με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και με στελέχη του κολοσσού της «Exxon Mobil» (που «στρογγυλοκάθισε» σε κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ), γίνεται αντιληπτό ότι η διευθέτηση του Κυπριακού είναι μια υπόθεση που αγγίζει πολλά και μεγάλα συμφέροντα. Γι' αυτό οι όποιες εξελίξεις κρίνονται σε πολλά επίπεδα και σε διαφορετικά «τραπέζια»...

Ριζοσπάστης