Την Τετάρτη απεργούμε κόντρα στους σχεδιασμούς κεφαλαίου και κυβέρνησης!

Το ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, που έχουν σαν «Ευαγγέλιό» τους η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, πατάει σε δύο πόδια, επιβεβαιώνεται καθημερινά από τις εξελίξεις. Από τη μία, με την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με τη μονιμοποίηση και επέκταση όλων των αντεργατικών μέτρων που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια και, από την άλλη, με τα σχέδια «αναβάθμισης του ρόλου» της αστικής τάξης στην περιοχή, φορτώνοντας όλους τους γεωπολιτικούς κινδύνους στο λαό και τη χώρα.Η παραπάνω αλήθεια αποτυπώνεται και στη «στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον», που παρουσίασε η κυβέρνηση την περασμένη βδομάδα, δύο μέρες πριν βγει στη φόρα το συμπληρωματικό μνημόνιο, δύο κείμενα που ξαναβάζουν στην ημερήσια διάταξη όλα τα αντεργατικά «προαπαιτούμενα».

Στρατηγικές συγκλίσεις και αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση

 

Στο φόντο αυτών των συμφωνημένων για λογαριασμό του κεφαλαίου μέτρων, που αποτελούν την κοινή στρατηγική των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της ΝΔ, ξεδιπλώθηκε ο δικομματικός καβγάς την περασμένη βδομάδα στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την οικονομία. Ενδεικτικό της στρατηγικής σύγκλισης των κομμάτων του καπιταλιστικού «μονόδρομου» είναι ότι, από τη μία, η κυβέρνηση στο «σχέδιό» της επικαλείται σαν «κράχτη» για τις επενδύσεις τα μέτρα που πάρθηκαν από το 2010 μέχρι το 2018 (δηλαδή των προηγούμενων κυβερνήσεων) και, από την άλλη, η ΝΔ καμώνεται ότι η ίδια μπορεί καλύτερα να υλοποιήσει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ρύθμιση που να περιλαμβάνεται στο «αναπτυξιακό σχέδιο» ή που να προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και να μην έχει αποτελέσει αίτημα των βιομηχάνων, να μην έχει μπει σε κάποιο δελτίο του ΣΕΒ: Από τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο μέχρι τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό είναι άλλωστε και το πλαίσιο της μόνιμης «επιτροπείας», η οποία καθορίζει την αντεργατική επίθεση, ανεξάρτητα με τη μορφή που θα πάρει η «μεταμνημονιακή παρακολούθηση». Γι' αυτό και μοιάζει αστεία η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τη ΝΔ περί της «καθαρότητας» της εξόδου από το μνημονιακό πρόγραμμα, περί αναγκαιότητας ή μη «προληπτικής γραμμής στήριξης» κ.λπ. Το κύριο που πρέπει να βλέπει ο λαός είναι ότι ο δρόμος καθορίζεται από τα «θέλω» των μονοπωλιακών ομίλων κι αυτό αποτυπώνεται και στο σχέδιο της κυβέρνησης και στις προτάσεις της ΝΔ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις στο κεφάλαιο, ώστε να είναι ακόμα πιο «φιλικό» το επενδυτικό περιβάλλον.

 Ετσι, το πεδίο της δικομματικής τεχνητής πόλωσης μετατοπίζεται σε χωράφια πιο «βολικά» και για τους δύο βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος. 
Αξιοποιώντας την απαράδεκτη τραμπούκικη επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρη, από φασιστοειδή, έβγαλαν ξανά στην επιφάνεια όλη την αντιδραστική προπαγάνδα τους. Με τις αλληλοκατηγορίες για το ποιος υποθάλπει την «ακροδεξιά» και ποιος την «αριστερή» βία, τροφοδότησαν για μια ακόμα φορά την αντιδραστική θεωρία των «δύο άκρων», καλώντας ουσιαστικά το λαό να προσκυνήσει το αστικό πολιτικό σύστημα, στο όνομα της «ομαλότητας» που τον τσακίζει. Είτε με το σκοταδισμό που αναπαράγει η ΝΔ, είτε με την καπηλεία των αγωνιστικών λαϊκών παραδόσεων στην οποία επιδίδεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι δυο πλασάρουν στο λαό το δίλημμα «βία» και «άκρα», από τη μία, ή «δημοκρατία», από την άλλη, ώστε να ξεπλυθεί τελικά το αστικό πολιτικό σύστημα. Την ίδια στιγμή, όπως σωστά ανέδειξε το ΚΚΕ, η φασιστική βία νομιμοποιείται τόσο από τη σημερινή όσο και από την προηγούμενη κυβέρνηση, αφού λιγότερο ή περισσότερο χαριεντίστηκαν ή χαριεντίζονται με την εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Από τις επίσημες εκπροσωπήσεις της σε «εθνικές αντιπροσωπείες» σε ακριτικά νησιά, παρελάσεις κ.ά., μέχρι τις επαφές πρωτοκλασάτων στελεχών τους με υπόδικους ναζί μέσα και έξω από τη Βουλή.

Η ανάκαμψη φέρνει και την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

 

Η αποκρουστική αντιπαράθεση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει την ταύτισή τους στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, ειδικά στις πλευρές τους που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της αστικής στρατηγικής. Αυτό αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του κεφαλαίου. Η «γεωστρατηγική αναβάθμιση», άλλωστε, στοιχίζει πίσω της όλο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Γι' αυτό, όλοι μαζί χειροκροτούν την αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής παρουσίας στο Αιγαίο και καλωσορίζουν την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ στα λιμάνια των νησιών μας. Από την Κρήτη μέχρι τη Σαντορίνη και από τον Αραξο μέχρι την Αλεξανδρούπολη, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο με τη συνοδεία του και οι επισκέψεις ΝΑΤΟικών παραγόντων κάνουν σαφές ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη για το κεφάλαιο χωρίς την εμπλοκή σε επικίνδυνα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια.

Αυτό απέδειξε, άλλωστε, και η επίσκεψη του Ν. Κοτζιά στις ΗΠΑ, όπου πήρε τα εύσημα από την κυβέρνηση Τραμπ για το ρόλο που διαδραματίζει η ελληνική κυβέρνηση στην ευρύτερη περιοχή: Από τα Βαλκάνια όπου πρωτοστατεί για την ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ, δουλεύοντας για την επίλυση εκκρεμοτήτων, όπως το ονοματολογικό των Σκοπίων, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, όπου στηρίζει με αναντικατάστατες υποδομές και άλλες υπηρεσίες την πολύμορφη ιμπεριαλιστική επέμβαση. Μάλιστα, τα παραπάνω αποτελούν ένα ακόμα «ατού» της κυβέρνησης στο διαγκωνισμό της με τη ΝΔ, που δεν χάνει την ευκαιρία να την πικάρει και να της υπενθυμίζει ότι της έχει πάρει την μπουκιά από το στόμα. Οπως έγραφε η «Αυγή» χαρακτηριστικά, ο Αμερικανός πρέσβης «τραβάει το αυτί του Κυριάκου Μητσοτάκη».

Οι εξελίξεις το φωνάζουν από παντού. Ο μόνος που μπορεί να βάλει εμπόδιο στο τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων είναι ο οργανωμένος λαός, οι εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία τους, τους μαζικούς φορείς, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η πρεμούρα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και εκπροσώπων της εργοδοσίας να φορέσουν «καπέλο» στο εργατικό κίνημα ως αιτήματά του τις αξιώσεις του κεφαλαίου δείχνει την αποφασιστικότητα των αφεντικών για ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους.

Γι' αυτό οι αγωνιστικές εστίες που υπάρχουν σε τόπους δουλειάς και κλάδους, σε συνοικίες γύρω από οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, πρέπει να γενικευτούν. Οι διεκδικήσεις για δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στα νοσοκομεία, οι μάχες για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε επιχειρήσεις και κλάδους, οι παρεμβάσεις ενάντια στην απληρωσιά, την εντατικοποίηση και τα εργατικά ατυχήματα που πολλαπλασιάζονται, είναι μερικά από τα μέτωπα που δείχνουν ότι υπάρχει το έδαφος για ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών.

Στις λίγες μέρες που απέμειναν μέχρι την απεργία της Τετάρτης 30 Μάη, να κάνουμε τη νύχτα μέρα. Να μην υπάρχει χώρος δουλειάς που δεν θα φτάσει το κάλεσμα μαζικής συμμετοχής, δράσης για την οργάνωση της καθόδου εργατοϋπαλλήλων, ανθρώπων του μόχθου στο δρόμο. Το σύνθημα «η ανάπτυξή σας τσακίζει τις ζωές μας - οργάνωση κι αγώνας η απάντησή μας» πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά αυτές τις μέρες. Να στείλει το μήνυμα στο κεφάλαιο και τα παπαγαλάκια του ότι δεν θα τα καταφέρουν να ενσωματώσουν το εργατικό κίνημα. Οτι αντίθετα με τους σχεδιασμούς τους, σήμερα υπάρχουν οι δυνάμεις που αναλαμβάνουν το καθήκον της ανασύνταξης του κινήματος, της συγκρότησης μιας μεγάλης Κοινωνικής Συμμαχίας εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών, ώστε να αμφισβητηθεί ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης και να μπει στην ημερήσια διάταξη η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, με τους εργαζόμενους στην εξουσία και ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη Η ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ του Ριζοσπάστη

Σάββατο 26 Μάη 2018 - Κυριακή 27 Μάη 2018