Μαύρα λόγια
1.
Ούτε ειλικρινής είναι, ούτε ελεύθερος ο ψηφοφόρος των δύο μεγάλων
κομμάτων. Ο εθισμός του στην πολιτική φτήνια τον καθιστά αιχμάλωτο.
Υστερεί σε όλα, κυρίως όσον αφορά την υπεράσπιση της ζωής του. Είναι
ανοιχτή πληγή, εύπιστος και αορίστως ευαίσθητος. Φυσικά, δεν περνάει
καλά, αλλά γι' αυτό καταφεύγει στην Εκκλησία και το παπαδαριό, με τα
κηρύγματά τους περί υπομονής. Θαυμάζει και πιστεύει μόνο τους ισχυρούς
και, συνεχίζοντας την «παράδοση» του μικροαστισμού, χάνει τη ζωή του
στην προσπάθειά του να γίνει μικρογραφία τους.
2.
Ολη η θλίψη πηγάζει από τον σατανά, έγραφε ο Λούθηρος. Σήμερα τον
σατανά έχει αντικαταστήσει επάξια το τραπεζικό σύστημα, με κύριο και
μοναδικό σκοπό το ανήθικα υψηλό κέρδος, στην υπηρεσία του οποίου
τίθενται όλοι, με ή χωρίς τη θέλησή τους. Με τη χρήση του ωμού
εκβιασμού, απαλλαγμένου από όλα τα προσχήματα, όσοι έχουν βρεθεί στο
στόμα του θηρίου, που δεν αναγνωρίζει τη διαφορά μικρής ή μεγάλης
οφειλής, αναγκάζονται να υποταχτούν. Αυτή η νέα τραπεζική
πραγματικότητα, η οποία στηρίζεται πάνω σε μια συσσώρευση λύπης,
δημιουργεί άγριες, ταραγμένες συνειδήσεις, οι οποίες στο τέλος δεν θα
έχουν να χάσουν τίποτα.
3.
Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα καλλιεργούν επί της ουσίας την αδράνεια
των πολιτών. Για λόγους αληθείας, καλό θα είναι να αντιμετωπίζουμε τα
κόμματα αυτά της εξουσίας σαν ένα σώμα, όπως ακριβώς είναι. Αυτήν την
ενιαία αντίληψη για τη διαχείριση της πολιτείας, αυτήν την αγριότητα που
καταστρέφει ζωές και είναι αμείλικτη με τη νεότητα, οι χρηματιστές την
αποκαλούν τούρμπο καπιταλισμό.
4.
Οι διανοούμενοι στις μέρες μας είναι βολεμένοι (ελάχιστες οι
εξαιρέσεις, που χάνονται μέσα στο πλήθος). Είναι τα χαϊδεμένα παιδιά
κάθε εξουσίας, την οποία φλερτάρουν ακαταπαύστως, ματαιόδοξοι υποκριτές,
με μια δόση ανησυχίας απαραίτητη γα την εικόνα τους και με το μανδύα
της σεμνότητας έτοιμο στο χέρι, που βρίσκονται σε μόνιμη σύγχυση, εξ ου
και οι πολλές κατευθύνσεις τους, και αρέσκονται σε συζητήσεις
«πνευματικού» περιεχομένου συνθέτοντας έτσι ένα πληκτικό, παρακμιακό
καρναβάλι χωρίς θεατές, ξύνοντας επιδερμικά αυτήν τη ζωή και περνώντας
χαζοχαρούμενοι στην άλλη.
5.
Οταν κλέβεις το γέλιο του κόσμου, όλα ξαφνικά σταματούν, γιατί κλέβεις
την ίδια τη ζωή στην καλύτερη εμφάνισή της. Οταν κλέβεις το γέλιο του
κόσμου, κλέβεις την τελευταία ελπίδα, και τον χώρο αυτόν τον
καταλαμβάνει το πένθος. Οταν κλέβεις το γέλιο του κόσμου, όλα γίνονται
μαύρη άβυσσος, και τότε, φίλε μου, κρύψου.
6.
Η ξετσιπωσιά της ολιγαρχίας δεν είναι μόνο ότι βγάζει όσα μπορεί από
τον πολίτη όσο ζει, αλλά του λέει και πότε θα πεθάνει. Τους συναντώ στα
παγκάκια της γειτονιάς και το βλέμμα τους βουλιάζει μέσα στο γενικό
κενό, ανήσυχοι και τρομαγμένοι γέροντες, με τελευταίο τους σύντροφο το
μπαστούνι, χωρίς ελπίδα, χωρίς θεό, μην περιμένοντας παρά το τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου