Προειδοποιήσεις

«Τα μέλη του ΝΑΤΟ που σχεδιάζουν να εκτελέσουν επιχειρήσεις κοντά στα ρωσικά σύνορα πρέπει να σκεφτούν τις συνέπειες που προκύπτουν από τις ενέργειές τους». Αυτά τα ...γλυκόλογα έλεγε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών το περασμένο Σάββατο, αναφερόμενο στη γιγαντιαία ΝΑΤΟική άσκηση - «πρόβα πολέμου» απέναντι στη Ρωσία, που θα γίνει τους επόμενους μήνες, μαζί με την «επισήμανση» πως η Μόσχα θα απαντήσει στις «εχθρικές προθέσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με την ανάπτυξη των δικών της στρατιωτικών δυνατοτήτων». Κατά μία «διαβολικά καλή» σύμπτωση, την ίδια ακριβώς μέρα, ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, Μ. Πάλμερ, επιθεωρούσε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο, σύμφωνα με τα αμερικανικά σχέδια, θα αποτελέσει φέτος σημείο εισόδου για τις αμερικανικές δυνάμεις που θα πάρουν μέρος στην άσκηση, και σε ένα χρόνο, στην επόμενη τέτοια άσκηση, τη βασική πύλη για όλες τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις, για χιλιάδες υλικά και στρατεύματα. Ε, αν σε αυτά προστεθεί και το κάλεσμα του Πάλμερ, Ελληνοτουρκικά και Μεταναστευτικό να λυθούν «με τέτοιον τρόπο ώστε να παραμείνει η Τουρκία σταθερά αγκυροβολημένη στη στρατηγική της Δύσης ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ και ως εταίρος», εύκολα καταλαβαίνει κανείς τους «υψηλούς συμβολισμούς» της παρουσίας των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην περιοχή, αλλά και τι είδους «ασπίδα προστασίας» αποτελούν τα επικίνδυνα σχέδιά τους, στα οποία μπλέκουν το λαό η αστική τάξη και τα κόμματά της.

Επιδιαιτησία

 

Πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της για την ανάπτυξη περισσότερων δυνάμεων της Frontex στον Εβρο. Οι ένοπλοι αυτοί θα παραταχθούν στην πρώτη γραμμή των ελληνοτουρκικών συνόρων, για να συμβάλουν στην «προστασία των ελληνικών συνόρων που είναι και της ΕΕ». Σε έκθεση της Frontex τον Φλεβάρη του 2019, για την έως τότε παρουσία της στον Εβρο, διατυπωνόταν ως παρατήρηση ότι «οι ομάδες της Frontex στην Ορεστιάδα και την Αλεξανδρούπολη δεν περιπολούν στην πρώτη γραμμή της συνοριακής επιτήρησης, και ακόμα και όταν αυτό συμβαίνει, γίνεται για πολύ λίγο χρόνο και μετά κατευθύνονται από τις Αρχές σε πιο απομακρυσμένες περιοχές». Στο ίδιο κείμενο, αναφέρεται επίσης ότι οι δυνάμεις αυτές «θα πρέπει να διατηρήσουν παρουσία σε όλη την επιχειρησιακή περιοχή», όπως γίνεται τώρα, με τη νέα φουρνιά των «συνοριοφυλάκων» από χώρες της ΕΕ. Βήμα το βήμα λοιπόν προχωρά η ανάληψη πιο ενεργού ρόλου ενός ακόμα ευρωπαϊκού μηχανισμού - δερβέναγα στα ελληνοτουρκικά σύνορα, με πρόσκληση μάλιστα των ελληνικών κυβερνήσεων. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι κινδύνους κρύβει αυτό, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου στα Ελληνοτουρκικά «ψήνονται» διευθετήσεις, με ευρωατλαντική ομπρέλα και επιδιαιτησία...

Καθόλου... 

 

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση παρουσίασε πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης» για τις ευέλικτες μορφές εργασίας και κυρίως για την τηλεργασία. Τα συμπεράσματα της έκθεσης γίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντα σήμερα, που, εξαιτίας του κορονοϊού γενικεύεται το μέτρο της τηλεργασίας. Σύμφωνα λοιπόν με την τελευταία ετήσια έκθεση της πολυεθνικής IWG, η τάση εξάπλωσης των διαφόρων συνδυασμών «ευέλικτης» εργασίας έχει μετατραπεί πλέον στο κυρίαρχο ρεύμα, καθώς οι εταιρείες αναζητούν συνεχώς νέους τρόπους αύξησης της παραγωγικότητας και μείωσης του κόστους λειτουργίας, όσο και του μισθολογικού κόστους. Σύμφωνα με την πλειοψηφία των επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα, η αξιοποίηση των διάφορων μορφών «ευελιξίας» περιλαμβάνει μια σειρά από «στρατηγικά πλεονεκτήματα» για τις επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, όπως απάντησε το 87% (από 67% το 2016), η αύξηση της παραγωγικότητας (82%), η προσέλκυση και διατήρηση ταλαντούχων εργαζομένων (80%) και η μεγιστοποίηση των κερδών (83%). Το 85% δήλωσαν επίσης ότι η «ευέλικτη» εργασία έχει ήδη αυξήσει την παραγωγικότητα των εργαζομένων τους, ενώ το 67% θεωρούν πως η «ευελιξία» μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα κατά τουλάχιστον 1/5. Το 91% των επιχειρήσεων δηλώνει πως η αξιοποίηση «ευέλικτων χώρων εργασίας» ανεβάζει την παραγωγικότητα των εργαζομένων.

... έκτακτη

 

Είναι φανερό ότι το «δέλεαρ» της εξ αποστάσεως εργασίας είναι πολύ μεγάλο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, μιας και προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κάνοντας εντελώς δυσδιάκριτα τα όρια και την έννοια του χρόνου εργασίας. Απ' αυτήν τη σκοπιά, η επιδημία του κορονοϊού γίνεται αφορμή για τη γενικευμένη εφαρμογή μιας ακόμα μορφής ευελιξίας, όχι ως προσαρμογή σε έκτακτες ανάγκες, όπως παρουσιάζεται, αλλά με στόχο τη μονιμοποίησή της.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 14 Μάρτη 2020 - Κυριακή 15 Μάρτη 2020