«Η δεύτερη σε λιγότερο από ένα χρόνο επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ στην Ελλάδα, αλλά και η πρώτη στη Θεσσαλονίκη, σηματοδοτεί καταρχάς τη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών, η οποία διανύει ιστορικό υψηλό», δηλώνει σε συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, σχολιάζοντας την πρόσφατη επίσκεψη Πομπέο, και συμπληρώνει: «Επειτα, καταδεικνύει την ολοένα διευρυνόμενη σημασία που αποδίδουν οι ΗΠΑ στον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας και στην αξία της ως αξιόπιστου εταίρου και ως πυλώνα σταθερότητας και ευημερίας σε μία περιοχή - κλειδί για την παγκόσμια ασφάλεια». Σε τι συνίσταται όμως αυτό το «ιστορικό υψηλό» και τι όφελος έχει ο λαός; Κάνοντας ένα πρόχειρο «ταμείο», η χώρα μετατρέπεται απ' άκρη σ' άκρη σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, επομένως και σε στόχο σε περίπτωση γενικευμένης σύγκρουσης, και την ίδια ώρα, στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής, η ελληνική κυβέρνηση παζαρεύει επώδυνους συμβιβασμούς με την Τουρκία, που βάζουν στο κρεβάτι του Προκρούστη κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Μπορεί επομένως η αστική τάξη, η κυβέρνηση και τα κόμματά της να πανηγυρίζουν για το «ιστορικό υψηλό» στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, για τον λαό όμως είναι βέβαιο ότι έρχεται ...βαρομετρικό χαμηλό, όσο μεγαλώνει η ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και οξύνονται οι ανταγωνισμοί στην περιοχή.
«Τώρα που καταδικάστηκε η Χρυσή Αυγή, καιρός να παίρνουν σειρά και οι δολοφόνοι της "Μαρφίν"», λένε εξυπνακίστικα διάφορα στελέχη της κυβέρνησης, που με τέτοιες κουτοπονηριές προσπαθούν να ταΐσουν τη «θεωρία των δυο άκρων». Μιας και είναι όμως τέτοια η πρεμούρα τους, γιατί δεν απευθύνονται στη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που ενώ έχουν περάσει δέκα χρόνια, δεν έχουν βρεθεί και δεν έχουν ακόμα καταδικαστεί οι ένοχοι για τη δολοφονική επίθεση στη «Μαρφίν»; Ποιος έχει συμφέρον να μην αποκαλύπτονται; Το εργατικό - λαϊκό κίνημα είχε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή την επίθεση ως προβοκάτσια, που αξιοποιήθηκε στη συνέχεια για ένταση της καταστολής και κυρίως για τη συκοφάντηση των αγώνων των εργαζομένων. Ποιος έχει συμφέρον να μένουν στο σκοτάδι οι πραγματικοί ένοχοι και κυρίως τα κρυφά και φανερά «κανάλια» που μπορεί να τους συνδέουν με τα ...υπόγεια του κρατικού μηχανισμού; Ας κοιτάξουν λοιπόν στον καθρέπτη όσοι τα λένε αυτά, για να βρουν την απάντηση.
«Ανησυχία» για το «κρυφό χρέος» των 200.000 συντάξεων, που καθυστερούν να εκδοθούν, εκφράζουν δημοσιεύματα στον Τύπο. Σύμφωνα με όσα γράφονται, το κράτος καθυστερεί να εκδώσει κύριες συντάξεις ύψους 1,5 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα, όμως, βρίσκει το θράσος να διαφημίζει ως «παροχή» την επιστροφή των αναδρομικών σε μερίδα των συνταξιούχων, μετά από δικαστική απόφαση. Απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ πριν από μερικές μέρες, ο αρμόδιος υφυπουργός περίπου «σφύριξε αδιάφορα», αποδίδοντας τις πολύμηνες καθυστερήσεις στην πολυπλοκότητα των νόμων και στο μειωμένο προσωπικό του ΕΦΚΑ. Σε κάθε περίπτωση, και αυτή η εξέλιξη έρχεται να καταρρίψει το μύθο ότι ο «εκσυγχρονισμός» και η «ψηφιοποίηση» του κράτους γίνονται προς όφελος του λαού. Ενώ λοιπόν οι επιχειρηματικοί όμιλοι μπορούν με ένα «κλικ» να εξασφαλίσουν όλα τα απαραίτητα χαρτιά για τις «μπίζνες» τους, οι συνταξιούχοι, που υποτίθεται ότι έχουν πλέον τη δυνατότητα να συναλλάσσονται ψηφιακά με το κράτος, παραμένουν για μήνες ή και χρόνια (!) «στο περίμενε» για να πάρουν μια ψωροσύνταξη. Αλλά ακόμα και ο τρόπος που παρουσιάζεται αυτή η καθυστέρηση είναι αποκαλυπτικός: Το κράτος και τα επιτελεία του βλέπουν στις συντάξεις που εκκρεμούν ένα «κρυφό χρέος», που το σπρώχνουν όλο και πιο μπροστά για να μη «σκάσει» στα χέρια τους. Για τους ασφαλισμένους, όμως, που μετά από χρόνια δουλειάς και εισφορών έρχεται η ώρα να πάρουν τη σύνταξη, η καθυστέρηση αυτή μεταφράζεται σε επιβίωση χωρίς κανένα εισόδημα! Αλλη μια απόδειξη δηλαδή ότι ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις ανάγκες του λαού αντιμετωπίζονται ως «κόστος» και «βάρος» από το κράτος του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου