Ο εκβιασμός προς τους ψηφοφόρους από τα κόμματα που εντέλλονται να υπηρετούν τα συμφέροντα και τα “δίκαια” της οικονομικής ολιγαρχίας δεν είναι δα και έκπληξη. Δεν είναι έκπληξη ούτε ο ωμός εκβιασμός. Ετσι πορεύτηκαν, πορεύονται και θα πορεύονται.
Δεν αποτελεί καν έκπληξη το γυάλινο βλέμμα και το λοξό παγωμένο χαμόγελο της Ντ. Μπακογιάννη στη Ροδόπη.
Εκείνο, όμως, που διαφοροποιεί αυτήν την πηχτή χυδαιότητα και τον θηριώδη κυνισμό που παρακολουθήσαμε από τους άγαρμπους πολιτευτάδες της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι ότι δεν μπήκε στον κόπο ούτε καν να τάξει προκειμένου να εκβιάσει. Δεν είπε δηλαδή “θα διορίσουμε τα παιδιά σας στο δημόσιο”, δεν είπε “και θάλασσα θα σας φέρουμε”, “και δρόμους θα σας κάνουμε”.
Δεν έταξε, δεν υποσχέθηκε τίποτα. Γιατί τίποτα δεν θα δώσει.
Μόνο υπονόησε… (ή και εννόησε) ότι ή μας ψηφίζετε ή σας γράφουμε στα μαύρα τα κατάστιχα. Βέβαια, ποια άλλα μαύρα κατάστιχα από αυτά που έχουν ήδη προγραφεί για το λαό, συμπεριλαμβανομένης και της μουσουλμανικής μειονότητας;
Αλλά, τέλος πάντων… τον υπήκοο, τον δούλο πρέπει να το τρομάξεις, να του στρέψεις το περίστροφο κατά μέτωπον, να του παγώσεις το αίμα. Οταν δεν προτίθεσαι να του δώσεις ούτε ψίχουλο, πρέπει να σου ανήκει πλέον και η ίδια του η ζωή ώστε να υπάρχει κάτι για να παζαρευτεί…
Βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το τραγικό σημείο, λοιπόν.
Σε μια σκηνή που έμοιαζε σαν να κόπιαρε το “Νονό 1” – κινηματογραφικά πάντα – η κυρία Μπακογιάννη τους έκανε μία πρόταση που δεν μπορούσαν να αρνηθούν…
Δεν πήγε στο Ροδόπη ως βουλευτής Καλοχαιρέτας για να πει “ετελείωσε, ο γιος σας διορίστηκε”… πήγε ως χειρότερη – ή μήπως τελειότερη; – εκδοχή του Μαυρογιαλούρου. Στη δική της περίπτωση το “θα σας εξαφανίσομεν” δεν ήταν γλώσσα λανθάνουσα, αλλά ευθεία βιοτική απειλή.
Κατά την τρομακτική εκδοχή του “όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει”.
Απλά και σταράτα!
Δεν γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς αποτελούσαν την ομήγυρή της. Ωστόσο, αυτός ο δυστοπικός και απειλητικός λόγος απευθυνόταν πίσω και πέρα από τον κύκλο των γύρω της ανθρώπων. Στρεφόταν για άλλη μια φορά ενάντια σε ένα τμήμα του λαού, εκείνο της μουσουλμανικής μειονότητας, που χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο ψηφοθηρίας, αλλά και ως έρμαιο και παίγνιο στην εξωτερική πολιτική και τους ιμπεριαλιστικούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς., τόσο από τον “ελληναράδικο” εθνικιστικό συρφετό, όσο και από το τάχα διεθνιστικό κοσμοπολίτικο συνονθύλευμα.
Και ενίοτε, κατά πως φαίνεται, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως “Ιφιγένεια”.
Εδώ το βίντεο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου