«Κατίν»: Πες – πες κάτι θα μείνει...

 Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

  Κάθε φορά που ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός αντιπαρατίθεται με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, η δυτική προπαγάνδα για να διαμορφώσει το κλίμα που επιθυμεί επιστρατεύει «αμαρτωλές ιστορίες» από την περίοδο της Σοβιετικής Ενωσης ώστε συνειρμικά αυτές να χρεωθούν στη σημερινή Ρωσία.

   Φυσικά δεν είναι ότι ξεχνούν πως η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι η Ρωσία της ΕΣΣΔ, αλλά η δική τους, η καπιταλιστική Ρωσία. Απλώς γνωρίζουν πως αυτά είναι «ψιλά γράμματα» στο παιχνίδι της διαμόρφωσης μιας μαζικής ψυχολογίας που θέλουν να την κατευθύνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να ξεχωρίσει «τη βούρτσα από την... βούρτσα».
   Μόνιμα θύματα της παραπάνω πρακτικής είναι η αλήθεια που τη θέση της παίρνει το ψέμα και η ιστορική πραγματικότητα που τη θέση της παίρνει η πλαστογραφία της Ιστορίας.  
   Κατ’ αυτόν τον τρόπο στοχεύουν σε τρεις κατευθύνσεις:

• ο ενδοιμπεριαλιστικός «πόλεμος» τροφοδοτείται,
• το μιαρό «σιδηρούν παραπέτασμα» συνεχίζει να βρίσκεται στο ιδεολογικό τους στόχαστρο
• και ταυτόχρονα, η άθλια θεωρία των «δυο άκρων» μέσω της συκοφαντικής συσχέτισης του ναζισμού με τον κομμουνισμού αναπαράγεται (και μάλιστα αναπαράγεται από εκείνους που σήμερα ενισχύουν τους ναζί στην Ουκρανία...). 

    Από τα πιο προσφιλή θέματα στο πλαίσιο αυτής της τακτικής είναι το «Κατίν». Μια σειρά δυτικά ΜΜΕ, με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία, θυμήθηκαν (όπως ήταν αναμενόμενο) το Κατίν για να «αποδείξουν» πως «όπως σφάζει σήμερα η Ρωσία έτσι έσφαζε και πριν από 70 χρόνια»...

*

   Το τι γίνεται σήμερα στην Ουκρανία ανάμεσα στην (καπιταλιστική) Ρωσία και στην (καπιταλιστική) Δύση το βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι πραγματικά έγινε, τότε:      
   Τον Απρίλη του 1943, η ναζιστική Γερμανία ανακοινώνει ότι ανακάλυψε μαζικούς τάφους Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν, η δολοφονία των οποίων αποδίδεται στους «Εβραιομπολσεβίκους».
Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά μια εκστρατεία συντήρησης της προβοκάτσιας που κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Μάλιστα, σήμερα, η «αξιοπιστία» της συκοφαντίας καθίσταται ευκολότερη, αφού πλέον δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και που όσο υπήρχε οι παραχαράκτες είχαν εξευτελιστεί.

*

   Ας δούμε ποια είναι η αλήθεια, όπως αποκαλύφθηκε από την επιτροπή υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντένκο (σσ: η Έκθεση Burdenko στο: http://katyn.codis.ru/cccp054.htm):
   1) Οι Σοβιετικοί βρίσκονταν στο Κατίν μέχρι τον Ιούνη του 1941 οπότε και άρχισε η επίθεση του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ. Άρα, κατά τους ναζί, η δολοφονία των Πολωνών διαπράχτηκε πριν από τον Ιούνη του 1941. Κι όμως τα στοιχεία από την εκταφή αποδεικνύουν ότι πάνω σε πτώματα του Κατίν βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνία «20 Οκτωβρίου 1941». Όμως εκείνη την περίοδο, τον Οκτώβρη του '41, στο Κατίν δεν υπήρχαν Σοβιετικοί. Την περιοχή είχαν καταλάβει οι Γερμανοί, μήνες πριν (Παρεμπιπτόντως: Στις 20 Οκτώβρη 1941 οι Σοβιετικοί είχαν άλλες...δουλειές. Έδιναν τη μάχη της Μόσχας ενάντια στους ναζί)... 
   2) Μέλη της «διεθνούς» επιτροπής που συνέστησε ο ίδιος ο Γκαίμπελς για να «στοιχειοθετηθεί το έγκλημα από τους Σοβιετικούς», αποκάλυψαν (όπως ο Βούλγαρος ιατροδικαστής Μάρκοφ και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής Χάγιεκ) ότι τα πτώματα ήταν ιατροδικαστικώς αδύνατο να είχαν θανατωθεί το διάστημα που κατείχαν την περιοχή οι Σοβιετικοί και προσδιόριζαν ως χρόνο ταφής τους τα τέλη του '41, αρχές του '42. Ενόσω, δηλαδή, η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή...
   3) Στους τάφους υπήρχαν κάλυκες από σφαίρες των 7,65mm και αρκετές των 9mm. Επίσης, σε αυτές των 7,65mm υπήρχε ο κωδικός «Geko». Παράλληλα, σημαντικός αριθμός θυμάτων βρέθηκε με τα χέρια δεμένα με ειδικό είδος σπάγκου. Σημείο πρώτο:Όπλα και σφαίρες των 7,65mm και των 9mm εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Υπήρχαν στη Γερμανία... Σημείο δεύτερο: Η συντομογραφία «Geko» ανήκε στο εργοστάσιο παραγωγής σφαιρών «Genshovik». Το εργοστάσιο ήταν γερμανικό... Σημείο τρίτο: Το είδος σπάγκου με το οποίο ήταν δεμένα τα θύματα δεν παραγόταν στην ΕΣΣΔ. Παραγόταν στη Γερμανία...
   4) Ακόμα και ο Τσόρτσιλ, όταν ο Γκαίμπελς έστησε την προβοκάτσια του Κατίν, είχε δηλώσει στις 24 Απρίλη 1943: «Είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη "έρευνα" που θα διεξαγόταν από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ή οιονδήποτε άλλο οργανισμό από οιαδήποτε άλλη περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας» (Fowler M (1985) «Winston S. Churchill. Philosopher and Statesman» (Lanham, MD: University Press of America). 
   5) Στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς (Goebbels J (1948) «The Goebbels Diaries (1942-1943)», μετάφραση Louis P. Lochner (New York: Doubleday & Company) με εγγραφή στις 14/4/1943 διαβάζουμε για το Κατίν: «Έδωσα οδηγίες να γίνει η ευρύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του προπαγανδιστικού υλικού. Θα μπορέσουμε να επιζήσουμε με αυτό για μια-δυο βδομάδες». Σε επόμενη εγγραφή,  στις 8/5/1943, αναφέρονται τα εξής: «...δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες... Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»...

*

  Από τα παραπάνω είναι προφανές:
   Ο Γκαίμπελς, όπως είχε πράξει και με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, έτσι και στην υπόθεση του Κατίν, έστησε μια προβοκάτσια  (την οποία αξιοποιεί έκτοτε η «δημοκρατική» Δύση), για να ενοχοποιήσει τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ. Και τούτο παρά το γεγονός ότι ακόμα και ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα (σ.σ.: όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Stalin's Wars» o Βρετανός ιστορικός G. Roberts) ομολογούσε στα ιδιωτικά του έγγραφα το 1944, ότι: «Σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς».
  Σημείωση: Το 1946, ο επικεφαλής της Σοβιετικής Εισαγγελίας στις δίκες της Νυρεμβέργης, ο Ρομάν Ρουντένκο, ζήτησε να συμπεριληφθεί σε αυτές και η υπόθεση του Κατίν, τονίζοντας ότι συνιστούσε «μία από τις σημαντικότερες εγκληματικές πράξεις για την οποία ευθύνονται εγκληματίες πολέμου...». Ωστόσο οι Αμερικάνοι το αρνήθηκαν. Αλήθεια, γιατί να ζητήσει η Σοβιετική Ένωση να τεθεί το Κατίν υπό την εξέταση ενός διεθνούς δικαστηρίου αν ήταν ένοχη; Και γιατί αν ήταν ένοχη να της κάνουν τη χάρη οι Αμερικάνοι να μπλοκάρουν τη διερεύνηση ενός εγκλήματος που η ίδια η Σοβιετική Ένωση είχε ζητήσει;...

*

   Ας δούμε τώρα τη «βερσιόν» όπως αυτή σκηνοθετήθηκε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ:
   Το σενάριο «του σοβιετικού εγκλήματος» στο Κατίν επανεκδόθηκε το 1992. Τότε το γιελτσινικό καθεστώς, κατά τη διάρκεια της δίκης που στήθηκε στη Ρωσία ενάντια στο ΚΚΣΕ, υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» νέα «ντοκουμέντα», σύμφωνα με τα οποία το έγκλημα στο Κατίν διαπράχτηκε από την ΕΣΣΔ. Τα «στοιχεία» εστάλησαν και στον Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία. Τα «ντοκουμέντα» περιλάμβαναν:
   - ένα υποτιθέμενο έγγραφο του 1940 του Λ. Μπέρια προς το Πολιτικό Γραφείο (ΠΓ) του Κόμματος που ζητούσε άδεια για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών,
   - απόσπασμα από την υποτιθέμενη απόφαση του ΠΓ που έδινε τη σχετική άδεια στον Μπέρια και
   - σημείωμα του επικεφαλής της KGB, του Σέπελιν, προς τον Χρουστσόφ το 1959, με την υπόμνηση ότι έπρεπε να καταστραφούν τα έγγραφα που «αποδείκνυαν» το έγκλημα των Σοβιετικών στο Κατίν.

*

   Έχουμε και λέμε: 

   α) Τα «ντοκουμέντα» ήταν τόσο εμφανώς πλαστά που δεν έγιναν δεκτά ούτε κι από αυτό το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας επί εποχής Γιέλτσιν, όπου δικαζόταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ).
   β) Από το 1992 κυκλοφορούν πλήθος κόπιες από αυτά τα πλαστά φωτοαντίγραφα των υποτιθέμενων ντοκουμέντων. Τα πρωτότυπα, όμως, ουδέποτε εμφανίστηκαν, παρότι ζητήθηκαν και από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας κι από την πολωνική κυβέρνηση...
   γ) Στο υποτιθέμενο έγγραφο του Μπέρια υπάρχουν οι υπογραφές των Στάλιν, Μολότοφ, Μικογιάν, Βοροσίλοφ, αλλά και των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν. Μόνο που στη συγκεκριμένη, τη 13η Σύνοδο του ΠΓ το Μάρτη του 1940, οι δύο τελευταίοι απουσίαζαν. Οι παραχαράκτες, όμως, πρόσθεσαν από κεκτημένη προβοκατόρικη ταχύτητα και τα δικά τους ονόματα στο πλαστό τους έγγραφο...
   δ) Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ΠΓ των μπολσεβίκων ήταν τόσο ανόητο, ώστε να καταγράφει σε επίσημα έγγραφα την άδειά του για μαζικές εκτελέσεις 20.000 ανθρώπων, πώς εξηγείται ότι το «σημείωμα» του Μπέρια και η «απόφαση» του ΠΓ φέρουν την ίδια ημερομηνία «5 Μαρτίου 1940»; Στην ιστορία των συνεδριάσεων του ΠΓ δεν υπάρχει προηγούμενο της αυθημερόν εξέτασης κάποιου ζητήματος. Η απόσταση που χώριζε την ημερομηνία του εγγράφου για τη συζήτηση κάποιου ζητήματος μέχρι την ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης ήταν τουλάχιστον μια βδομάδα. Αυτό δεν το πρόσεξαν οι παραχαράκτες...
   ε) Ο Σέπελιν που υποτίθεται είχε στείλει «έγγραφο» στον Χρουστσόφ να καταστραφούν τα στοιχεία για το Κατίν, όταν ρωτήθηκε, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αλλά, πέρα από αυτό, είναι δυνατόν ολόκληρος επικεφαλής της KGB να γράφει στο έγγραφό του ότι η απόφαση για την εκτέλεση των Πολωνών το 1940 πάρθηκε από το «Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ» και να μη γνωρίζει ότι το 1940 δεν ...υπήρχε ΚΚΣΕ; Το 1940 υπήρχε ΠΚΚ(μπ), δηλαδή Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι). Σε ΚΚΣΕ μετονομάστηκε μόνο μετά το 1952. Αλλά ούτε αυτό το πρόσεξαν οι παραχαράκτες...

 ***

   Η προβοκάτσια για το Κατίν, αυτό το γκαιμπελικό «πες – πες κάτι θα μείνει», διαρκεί πολλές δεκαετίες. Τη συκοφαντία την αναπαράγει ακόμα και η Ρωσία (του Πούτιν...). Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα. Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν - και στην Ελλάδα. Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε τονίσει και παλιότερα, είναι αναφαίρετο...