Ο κυνισμός των αστών

Αυτό θα πει στοχοπροσήλωση στα συμφέροντα της αστικής τάξης, τη στιγμή που στη γειτονιά μας εκτυλίσσεται μια νέα σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Με προχτεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο του στην «Καθημερινή», με τίτλο «Οι απειλές της πρώτης γραμμής», ο Αλέξης Παπαχελάς σημειώνει κυνικά: «Οσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή μας δημιουργούν νέα δεδομένα, αλλά και νέες απειλές για τα ελληνικά συμφέροντα» και συνεχίζει: «Η Μέση Ανατολή μετατρέπεται σε μια τεράστια μαύρη τρύπα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πού θα οδηγήσουν οι καταιγιστικές εξελίξεις στο Ιράκ, η διάλυση χωρών όπως η Συρία και η Λιβύη και η ένταση στην Παλαιστίνη. Από μια πρώτη ανάγνωση, η Ελλάδα ισχυροποιείται γεωπολιτικά γιατί παραμένει ένα ασφαλές αγκυροβόλιο σε μια πολύ ασταθή περιοχή. Υπάρχουν όμως σοβαρότατοι κίνδυνοι, τους οποίους δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».

Ο αρθρογράφος κάνει μια καταγραφή των εξελίξεων, κρύβοντας συνειδητά τις αιτίες και τους υπεύθυνους, συγκαλύπτοντας έτσι το γεγονός ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι ιμπεριαλιστικός, γίνεται για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο της Ενέργειας, των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς τους. Γίνεται γιατί το Ισραήλ θέλει να εξασφαλίσει τη θέση του στην περιοχή, στο πλαίσιο των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Παρουσιάζει το μακελειό ως ευκαιρία για την Ελλάδα ...(εννοώντας βεβαίως το ελληνικό κεφάλαιο), προδίδοντας εμμέσως τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την εμπλοκή μέχρι τα μπούνια της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όντας ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες.

Δε μένει μόνο σε αυτά, αλλά εκθειάζοντας την ανάγκη διατήρησης της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας σημειώνει ότι «η Ελλάδα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια σημαντικές κινήσεις. Εχει έλθει πολύ πιο κοντά στο Ισραήλ, με το οποίο έχει κτισθεί μια στενή σχέση συνεργασίας σε τομείς που... δεν φαίνονται». Και αναρωτιέται δήθεν «θα διατηρηθεί αυτή η σχέση και πόσο μπορεί να αγνοήσει η Ελλάδα την αυτοκαταστροφική πολιτική του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων που έχει εξοργίσει ακόμη και τους πιο θερμούς συμμάχους του; Στην εξωτερική πολιτική δεν χωράει βεβαίως το συναίσθημα και η Ελλάδα πρέπει να φροντίσει πρωτίστως τα συμφέροντά της». Τέτοιος κυνισμός και ταυτόχρονα ρεαλισμός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που «ποτίζονται» από το αίμα των λαών. Για τον Αλ. Παπαχελά, την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της στην Ελλάδα οι σχέσεις με το Ισραήλ είναι αδιαπραγμάτευτες. Εχουν στρατηγικές στρατιωτικοπολιτικές και οικονομικές συμφωνίες και φοβούνται τη μαζική λαϊκή εναντίωση στους εγκληματίες της Μέσης Ανατολής. Πράγμα που αποδεικνύει καθαρά ότι τα μονοπώλια, το κεφάλαιο δεν έχουν ηθικούς φραγμούς, είναι αρπαχτικά του πλούτου και ας σφάζονται λαοί... Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός θέλουν μια τέτοια Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι όσο περισσότερο συμμετέχει για λογαριασμό του κεφαλαίου η Ελλάδα σε διεθνείς και περιφερειακές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όσο έχει και αυτή ευθύνη για το αίμα που χύνεται, όσο συμμετέχει δραστήρια στους ανταγωνισμούς για το μοίρασμα των αγορών τόσο μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό.

Τέλος, ο αρθρογράφος έχει και άλλη μια στόχευση: Να δημιουργήσει αντανακλαστικά φόβου για τους μετανάστες, να καλλιεργήσει ψυχολογία εχθρότητας ενάντιά τους, συγκαλύπτοντας ότι για τα βάσανα των λαϊκών ανθρώπων στην Ελλάδα αλλά και των μεταναστών ο εχθρός είναι ο ίδιος: Τα μονοπώλια, η εξουσία τους, τα συμφέροντά τους, οι ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά του πλούτου των περιοχών που οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οδηγούν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, δημιουργώντας μετανάστες και φτώχεια στους Ελληνες εργαζόμενους. Συγκαλύπτει ακόμη συνειδητά το γεγονός ότι η αστική τάξη της Ελλάδας, της οποίας ο Αλ. Παπαχελάς και η εφημερίδα που διευθύνει είναι ταγοί, έχει ευθύνη για τα μεταναστευτικά κύματα γιατί συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις σφαγές των λαών. Παράδειγμα τελευταίο η συμμετοχή στην επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Λέει, λοιπόν, πως το «πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αποκτά πλέον γιγαντιαίες διαστάσεις και τίποτα δεν δείχνει πως θα περιορισθεί. Η απελπισία των πληθυσμών γειτονικών μας, σχετικά, χωρών σε συνδυασμό με τα δημογραφικά τους στοιχεία έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση. Ολοι νιώθουμε τον πόνο των ανθρώπων που στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα και ενίοτε πνίγονται μαζί με τα παιδιά τους κυνηγώντας τη χίμαιρα μιας καλύτερης ζωής. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη αντέχουν όμως να κατακλυσθούν από παράνομους μετανάστες και αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα πρέπει να πάρει την υπόθεση στα σοβαρά». Ετσι εκφράζει ο Αλ. Παπαχελάς την αγωνία του θύτη που δημιουργεί θύματα και μετά θέλει να τα εξαφανίσει.

Αναρτήθηκε από προλεταριος