Λιτός ή φτωχός

 

Λέει κάποια κυρία:  «Μα δεν ξέρετε ότι το λιτός δε σημαίνει φτωχός; Κακώς σας δώσανε οι φιλόλογοι σας απολυτήριο από το σχολείο. Δεν μπορείτε να καταλάβετε τι είπε ο Γιάν(ν)ης!».

Ας το αναλύσουμε λιγάκι. Λιτός σημαίνει αυτός που διαθέτει τα απαραίτητα. Αλλά ποια είναι τα απαραίτητα; Θα πρέπει για να απαντήσουμε σε αυτό να απαντήσουμε πρώτα σε ποιον απευθυνόταν ο κ. Βαρουφάκης, όταν μιλούσε για επιστροφή στο λιτό βίο.  Είναι προφανές ότι απευθυνόταν στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων λοιπόν απαραίτητα θεωρούνται : η εργασία κι η ασφάλιση, η περίθαλψη, η στέγη κι η τροφή, η εκπαίδευση. Δευτερευόντως μια στοιχειώδης ψυχαγωγία και ένα αυτοκίνητο που να μην έχει πολλά έξοδα (τέλη, βενζίνες, συντήρηση).  Σε όποιον όμως, δεν έχει αυτά τα απαραίτητα  δεν λείπει μια Porsche Cayenne.

Επιπρόσθετα, αν κάποιος υπουργός λέει στο λαό να ζήσει λιτά, τουλάχιστον θα πρέπει να του εξασφαλίσει τα αυτονόητα. Πώς όμως, όταν είναι χεροπόδαρα δεμένος από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ από την οποία δεν αποχωρίζεται; Επομένως θα ζούμε στη φτώχεια μας κι όχι απλώς λιτά. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του Χριστόφια, προέδρου του ΑΚΕΛ και της Κυπριακής Δημοκρατίας που, όταν παράδωσε την Προεδρία στον επόμενο κυβερνήτη, με ειλικρίνεια παραδέχτηκε: «Θέλαμε να πάρουμε μέτρα σε φιλολαϊκή κατεύθυνση αλλά η συμμετοχή μας στην ΕΕ δεν το επέτρεπε».

Αλλά η πρόταση του κ. Βαρουφάκη έχει κι άλλες αναγνώσεις.

Πρώτον σου λέει «Κοιτάχτε, περιοριστείτε στα απαραίτητα, ένα πιάτο φαΐ, ένα σπίτι, ένας που θα δουλεύει σε κάθε οικογένεια». Κάτι σου θυμίζει αυτό, ε; (Βλέπε Γ. Α. Παπανδρέου) «Μη ζητάτε περισσότερα. Αν πάει καλά η οικονομία κι έχουμε πλεόνασμα, θα πάρετε κι ένα ψιχουλάκι ακόμα». Κάτι δε σου θυμίζει κι αυτό; (βλ. Σαμαρά)  «Θα πρέπει να υπάρχει ανταγωνιστικότητα», όπως είπε στον κ. …Μπλουμ στη συνάντηση τους. Κάτι σου  θυμίζει κι αυτό. (βλ. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κλπ. κλπ.).

Δεύτερον σου  λέει: « Το κακό ξεκίνησε από σας, που μου θέλατε Cayenne και πιστωτικές κάρτες και δάνεια. Άρα κι  εσείς τα φάγατε».  Μη μου πεις  ότι δε σου θυμίζει κάτι κι αυτό; (βλ. Πάγκαλος ).

Δηλαδή με λίγα λόγια θέλει να σε κάνει να έχεις ενοχές για το χρέος τους, να σε κάνει να μην έχεις απαιτήσεις. Όποιος στο συνδικάτο σου ζητάει παραπάνω παιδεία, υγεία, πολιτισμό, συντάξεις, ασφάλιση, εργασία είναι μαξιμαλιστής, βρε παιδί μου, ζητάει πολυτέλειες. Άρα κάτσε σπίτι σου και βολέψου με τη λιτότητα. Θέλει τέλος να σε πείσει ότι για το χρέος τους φταις εσύ. Εσύ το δημιούργησες που ήθελες… πολυτέλειες. Βολέψου με τη φτώχεια λοιπόν, γιατί ο καπιταλισμός τους τώρα έχει κρίση.

Μια πρέπει να είναι η απάντηση μας: θέλουμε όσα δικαιούμαστε, θέλουμε τον πλούτο που παράγουμε! Κι αυτό δεν είναι πολυτέλεια τον 21^ο αιώνα, κ. Υπουργέ. Θα το απαιτήσουμε και θα το αποκτήσουμε.  Αυτό είναι το δικό μας χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας!

Ελένη Κακναβάτου

Ατέχνως μέσω Οικοδόμος